Στο ΛΑ.Ο.Σ. ήταν ακραίοι, στη Νέα Δημοκρατία κορυφαίοι

pixabay / romanen

Στις βουλευτικές εκλογές του 2000 οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας απέρριψαν το κόμμα του Γιώργου Καρατζαφέρη κάνοντας λόγο μεταξύ άλλων για έναν ακροδεξιό πολιτικό σχηματισμό. Τότε απέσπασε 2,4 % και δεν μπήκε στη Βουλή. Κατά τη δεύτερη κυβερνητική θητεία Καραμανλή, ο τότε πρωθυπουργός απαντούσε στα κελεύσματα Καρατζαφέρη περί συνεργασίας των δύο κομμάτων για μία πιο ισχυρή κοινοβουλευτικά κυβέρνηση, πως η Νέα Δημοκρατία δε συνεργάζεται με τα άκρα. Να θυμίσουμε ότι στα άκρα αυτά συμπεριλαμβάνονταν οι βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. κ.κ. Γεωργιάδης, Βορίδης και Πλεύρης.

Του Στρατή Μαζίδη

Πέντε χρόνια αργότερα το ίδιο κόμμα με άλλο αρχηγό, τον κ. Σαμαρά, συνεργάστηκε στα πλαίσια ευρύτερου κυβερνητικού συνασπισμού συγκεκριμένου χρονικού ορίζοντα και με το κόμμα Καρατζαφέρη, δηλαδή τα κατά τον Καραμανλή άκρα. Στις δεύτερες εκλογές του 2012 οι κύριοι αυτοί φιλοξενήθηκαν στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας με τους δύο εξ αυτών να έχουν κυβερνητικές θέσεις στη συγκυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ [και ΔΗΜΑΡ το πρώτο διάστημα].

Στις εσωκομματικές εκλογές του 2015 ο κ. Γεωργιάδης ξεπέρασε το 10% ως υποψήφιος για την αρχηγία της ΝΔ και έγινε αντιπρόεδρος ενός κόμματος που μέχρι πριν λίγα χρόνια ο τότε αρχηγός και οι ψηφοφόροι τον απέρριπταν ως ακραίο. Στον αντίποδα επίσης υπάρχουν αρκετά χλευαστικά βίντεο του κ. Γεωργιάδη στο Youtube απέναντι στη ΝΔ και τον Κώστα Καραμανλή.

Στη δε σημερινή ελληνική κυβέρνηση κατέχουν και οι τρεις κυβερνητικές θέσεις. Ο ένας εξ αυτών μη έχοντας καμία σχέση με το Υπουργείο Υγείας και με έναν πατέρα να χαιρετά ναζιστικά μέσα σε δικαστική αίθουσα, είναι εκείνος που αποφάσισε και εφάρμοσε απίστευτα μέτρα που αρμόζουν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα κατά την περίοδο της πανδημίας και ψάλλοντας ένα εντελώς διαφορετικό τροπάριο για τα εμβόλια κατά του κορωνοϊού αν θυμηθούμε όσα έλεγε για κάποιο άλλο εμβόλιο πριν από κάποια χρόνια.

Τι συμπέρασμα βγαίνει από τα παραπάνω που είναι γεγονότα και δεν αμφισβητούνται;

Πώς το πρόβλημα δεν είναι τι πιστεύει, τι αποφασίζει ή τι εφαρμόζει κανείς, όσο ακραίο κι αν είναι αλλά αν φορά τη "σωστή" φανέλα την "κατάλληλη" στιγμή. Κάπως έτσι κάποιοι στο ΛΑ.Ο.Σ. ήταν ακραίοι και πλέον στη Νέα Δημοκρατία κορυφαίοι. Με τη διαφορά πως αυτό δεν είναι ένα θαύμα που οφείλεται στους ίδιους, αλλά στους ψηφοφόρους οι οποίοι έχουν ένα ρηχό τρόπο προσέγγισης των πραγμάτων. Αυτό το τελευταίο είναι το πρόβλημά μας και θα το βρίσκουμε διαρκώς μπροστά μας.