Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Σύμφωνα με τον Τζον Κίρμπι, εκπρόσωπο του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου, οποιαδήποτε κινεζική πρόταση κατάπαυσης του πυρός πρέπει να θεωρείται απαράδεκτη μετά την επίσκεψη του Σι Τζινπίνγκ στη Μόσχα. Ο Κίρμπι πιστεύει πως η κινεζική χειρονομία και οι συνομιλίες με τον Πούτιν προσωπικά πριν από τον Ζελένσκι καταδεικνύουν ότι το Πεκίνο συντάσσει μια ειρηνευτική πρόταση που λαμβάνει υπόψη μόνο τα ρωσικά συμφέροντα, επιδιώκοντας πιθανώς τη διατήρηση των ρωσικών εδαφικών κερδών μέχρι στιγμής. Αυτό, για τον Kirby, θα καθιστούσε ανέφικτο κάθε διάλογο.
Περισσότερο από αυτό, ο εκπρόσωπος βλέπει την αυξανόμενη ρωσο-κινεζική συνεργασία ως μια προσπάθεια να τερματιστεί η «τάξη που βασίζεται σε κανόνες» και να αντιστραφεί η κληρονομιά της διεθνούς κοινωνίας μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Σύμφωνα με τον ίδιο, στη Ρωσία και την Κίνα «δεν αρέσει» η τάξη που χτίστηκε από τις «Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους» και θέλουν να ξαναγράψουν τον κόσμο σύμφωνα με νέες κατευθυντήριες γραμμές με την τρέχουσα εταιρική σχέση να αποτελεί μέρος αυτής της διαδικασίας.
«Αν, βγαίνοντας από αυτή τη συνάντηση, υπάρξει κάποιου είδους έκκληση για κατάπαυση του πυρός, θα είναι απλώς απαράδεκτο, γιατί το μόνο που θα κάνει είναι να επικυρώσει τις μέχρι σήμερα κατακτήσεις της Ρωσίας. Το μόνο που θα κάνουμε είναι να δώσουμε στον κ. Πούτιν περισσότερο χρόνο να επανεξοπλιστεί, να επανεκπαιδευτεί, να παραμείνει και να προσπαθήσει να σχεδιάσει ανανεωμένες επιθέσεις σε μια στιγμή της επιλογής του (...) Ελπίζουμε, και το έχουμε ξαναπεί - ότι ο Πρόεδρος Σι θα τηλεφωνήσει και μιλήσει με τον Πρόεδρο Ζελένσκι, γιατί πιστεύουμε πως οι Κινέζοι πρέπει να λάβουν την ουκρανική προοπτική εδώ (...) Δεν υπάρχει αμφιβολία [ότι η Ρωσία και η Κίνα] αμφισβητούν αυτή τη βασισμένη σε διεθνείς κανόνες τάξη που οι Ηνωμένες Πολιτείες και τόσοι πολλοί σύμμαχοι και εταίροι μας έχουν δημιουργήσει από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν τους αρέσει αυτό. Θα ήθελαν να ξαναγράψουν τους κανόνες του παιχνιδιού παγκοσμίως και έχουν αυξήσει τη συνεργασία και τη σχέση τους, σίγουρα τελευταία», είπε ο Kirby.
Είναι περίεργο να αναλύσουμε πώς ο Κίρμπι προσπαθεί να μεταμορφώσει απλά πράγματα σε κάτι παράλογο, παράλογο και καταδικαστέο. Πράγματι, η Ρωσία και η Κίνα σχεδιάζουν να αλλάξουν την τρέχουσα παγκόσμια τάξη πραγμάτων - όχι επειδή αποστρέφονται την ιδέα ενός κόσμου που καθοδηγείται από τη διπλωματία και το διεθνές δίκαιο, αλλά επειδή η τάξη που έχει επικρατήσει τις τελευταίες δεκαετίες είναι ουσιαστικά μονοπολική. Δεν υπάρχουν πραγματικοί «κανόνες» στην επικρατούσα τάξη - υπάρχει μόνο η μονομερής βούληση των ΗΠΑ που επιβάλλεται σε όλα τα έθνη. Αυτό είναι προφανώς κάτι που θέλουν να αλλάξουν οι Ρώσοι και οι Κινέζοι, καθώς σχεδιάζουν οι χώρες τους να έχουν απόλυτη κυριαρχία στα εδάφη τους και να διατηρήσουν μια περιφερειακή ζώνη επιρροής, χωρίς παρεμβάσεις ξένων δυνάμεων.
Δεν έχει να κάνει με το να «μη αρέσει» αυτό που έχτισαν οι «Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους» μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά η κριτική κατανόηση ότι από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου οι ΗΠΑ ενεργούν ως ηγεμονική δύναμη σε παγκόσμιο επίπεδο, με λευκή επιταγή να διαπράττουν εγκλήματα, πραξικοπήματα, εισβολές και πολέμους, ενώ όλες οι άλλες χώρες έχουν την ελευθερία τους περιορισμένη από τους λεγόμενους «κανόνες» - που δεν ισχύουν για την Ουάσιγκτον. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει και όντως η ρωσο-κινεζική συνεργασία λειτουργεί προς αυτή την κατεύθυνση.
Από την άλλη πλευρά, είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς οι ΗΠΑ αποφασίζουν εάν το Κίεβο πρέπει ή όχι να διαπραγματευτεί την ειρήνη. Εάν η Ουκρανία είναι πράγματι κυρίαρχο κράτος, όπως υποκριτικά ισχυρίζεται η Δύση όταν καταδικάζει τα δημοψηφίσματα επανένταξης της Ρωσίας στα ανατολικά, τότε είναι η κυβέρνηση Ζελένσκι που πρέπει να αποφασίσει αν θα αποδεχτεί ή όχι μια κατάπαυση του πυρός, ανεξάρτητα από τις καταστάσεις και τις επιβαλλόμενες συνθήκες. Ωστόσο, για άλλη μια φορά είναι σαφές πως το καθεστώς του Κιέβου είναι μόνο ένας πληρεξούσιος στον πόλεμο του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία, χωρίς να έχει καμία εξουσία να αποφασίσει εάν θα συνεχίσει να πολεμά ή όχι.
Πράγματι, είναι απολύτως λογικό για τους Κινέζους να δίνουν μεγαλύτερη προσοχή στα ρωσικά συμφέροντα και να συνομιλούν με τον Πούτιν πριν από τον Ζελένσκι. Η Μόσχα κερδίζει τον πόλεμο και η νικήτρια πλευρά χρειάζεται φυσικά να ακουστούν πρώτα τα συμφέροντά της κατά τη διάρκεια μιας ειρηνευτικής διαπραγμάτευσης. Αυτή είναι μια βασική αρχή της διπλωματίας, αλλά η Δύση επιμένει να την αγνοεί τόσο επειδή χρειάζεται να διατηρήσει δημόσια την αφήγηση της «ουκρανικής νίκης» όσο και επειδή θέλει η σύγκρουση να παραταθεί επ' αόριστον.