 |
| Το στιγμιότυπο είναι έξω από τον σταθμό των τραίνων στη Λάρισα. Φωτογραφία του συγγραφέα Ντίνου Αυγουστή |
Το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη έχει προκαλέσει συγκλονισμό και απερίγραπτη οδύνη σε όλους τους Έλληνες. Ο βαρύτατος φόρος αίματος το αναγάγει σε μια μεγάλη εθνική τραγωδία.
Από: hellasjournal.com / Του ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ (ΝΤΙΝΟΥ) ΑΥΓΟΥΣΤΗ, Λάρισα
Μια Εθνική τραγωδία τα αίτια της οποίας δεν είναι καθόλου δύσκολο να εντοπιστούν. Η υπευθυνότητα, η συνέπια και η εντιμότητα είναι δυστυχώς έννοιες δυσεύρετες στον τόπο μας.
Ο ωχαδερφισμός και το χαλαρά έγιναν συνώνυμα της καθημερινότητας μας. Τώρα ψάχνουμε να δούμε ποιός και με ποιόν τρόπο τοποθέτησε έναν, όπως προκύπτει ξεκάθαρα, ανίκανο και χωρίς επαρκή εκπαίδευση και εμπειρία σε μια νευραλγική θέση που έχει να κάνει με την ανθρώπινη ασφάλεια. Και το αποτέλεσμα δυστυχώς είναι να κλαίμε επί των ερειπίων!!!
Τα αίτια ωστόσο αυτής της ανείπωτης τραγωδίας είναι πολύ βαθύτερα. Τα πάντα θυσία στο βωμό τους χρήματος…. Κι ύστερα θρηνούμε επί των ερειπίων που προκαλούν οι φωτιές, οι πλημύρες, οι συρμοί των τραίνων και πάει λέγοντας… Σήμερα αυτοί, αύριο ποιοι από όλους εμάς άραγε; Ως πότε αλήθεια το κυνήγι του πλούτου και η ανευθυνότητα θα διαφεντεύουν τη ζωή μας…
Μέσα από αυτήν την ανείπωτη τραγωδία ωστόσο αναδείχθηκε το μεγαλείο κάποιων ανθρώπων που η κοινωνία τις περισσότερες φορές θέτει στο περιθώριο.
Μεγαλείο ψυχής δείχνει ο Πατήρ Χριστόδουλος, που θρηνεί για την απώλεια του παιδιού του, του 24χρονου Κυπριανού. Γαλήνιος, νηφάλιος και προπάντων συγχωρητικός…
Νοιώθω πολύ τυχερός που γνώρισα αυτόν τον υπέροχο Ιερέα έστω και κάτω από συνθήκες απόλυτης συντριβής, στους χώρους του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας στο οποίο, την πρώτη μέρα βλέπαμε κόσμο να περιμένει ένα καλό νέο για τους δικούς του, που δυστυχώς δεν ήρθε ποτέ. Και τις επόμενες δύο μέρες βλέπαμε μόνο ασθενοφόρα και νεκροφόρες φορτωμένες λευκά φέρετρα.
Ο Πάτερ Χριστόδουλος Παπαϊωάννου μίλησε στο «Μega» Ελλάδος και ανέφερε για την απώλεια του γιου του:
«Είναι δύσκολο για έναν γονιό να χάνει το παιδάκι του, που το μεγάλωσε ώρα με την ώρα, μέρα με την μέρα. Ο χειρότερος εφιάλτης της ζωής μου, γιατί έχω έξι παιδιά, ήταν να χάσω παιδί. Κι όμως τώρα το βιώνω. Κακία δεν μπορώ να κρατήσω. Είμαστε όλοι άνθρωποι, όλοι μπορεί να κάνουμε λάθη. Ας τους συγχωρήσουμε. Εγώ εκείνο βρήκα μέσα μου, στήριγμα, ότι βοηθάω και τον εαυτό μου και την ψυχή του Κυπριανού. Δεν μπορεί να σε παρηγορήσει άνθρωπος, ούτε τα φάρμακα, ούτε οι ψυχολόγοι, ούτε τα λόγια των ανθρώπων».
Ο ίδιος ο Κυπριανός ήταν σε πραγματική επικοινωνία με τα ΥΠΕΡΚΟΣΜΙΑ και κάτοχος της Χάρης του Χριστού μας. Ιδού τι έγραψε ο ίδιος: «Μάταια τα του κόσμου. Ο άνθρωπος πρέπει να είναι σαν την πεταλούδα, να παίρνει αυτό που πρέπει από τα κοσμικά αγαθά.
Π.χ. φαγητό – να τρώει αυτό που χρειάζεται, έρωτας – όπως πρέπει, όπως δόθηκε από τον Θεό. Αν γίνει παράχρηση, τότε η μικρή ζωή, που μας έδωσε ο Θεός, μετατρέπεται σε μαραμένα γιασεμιά και δεν απολαμβάνεις την γλύκα του μπαξέ, ρόδου, κρίνου.» («Πεταλούδα», σημείωμα του εκλιπόντα Κυπριανού Παπαϊωάννου).
Είπανε λοιπόν οι Πατέρες από την Άνδρο ότι κράτησε τριήμερο, κοινώνησε, ευλόγησε τα στέφανα του γάμου του στην εικόνα της Αγίας Μαρίνας γιατί σε λίγο καιρό θα παντρευόταν και… έφυγε… Νυμφεύθηκε τον Νυμφίο Χριστό.
Υστερόγραφο: Κουράγιο σε όσους έχασαν προσφιλή τους πρόσωπα. Εξαιρετικό όλο το ανθρώπινο δυναμικό έτοιμο να προσφέρει κάθε βοήθεια κάτω από συνθήκες πραγματικού πολέμου.
Συγχαρητήρια πολλά και στους Λαρισαίους, που σχημάτισαν ατελείωτες ουρές στην Κεντρική Πλατεία της πόλης, περιμένοντας υπομονετικά να δώσουν αίμα για την περίθαλψη των τραυματιών. Οι απλοί καθημερινοί πολίτες της Λάρισας έδωσαν δύσκολες εξετάσεις αυτές τις μέρες και βαθμολογήθηκαν με άριστα.
Όσο για το πολιτικό προσωπικό του τόπου μας (λιγοστές λαμπρές εξαιρέσεις πάντα υπάρχουν), εξακολουθεί να παραμένει αδιόρθωτο. Την ώρα που το αίμα των νεκρών ρέει ακόμα στις ράγες των σιδηροδρομικών γραμμών, αντί να βγάλουν τον σκασμό, ξιφουλκούν από τηλεοράσεως από πρωίας μέχρι νυκτός. Αυτό λέγεται σκύλευση νεκρών. Δυστυχώς η Ελλάδα δεν βάζει μυαλό ποτέ…. Δυστυχώς παραμένουμε αδιόρθωτοι!!!
Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
a.avgoustis@hotmail.com
Μια Εθνική τραγωδία τα αίτια της οποίας δεν είναι καθόλου δύσκολο να εντοπιστούν. Η υπευθυνότητα, η συνέπια και η εντιμότητα είναι δυστυχώς έννοιες δυσεύρετες στον τόπο μας.
Ο ωχαδερφισμός και το χαλαρά έγιναν συνώνυμα της καθημερινότητας μας. Τώρα ψάχνουμε να δούμε ποιός και με ποιόν τρόπο τοποθέτησε έναν, όπως προκύπτει ξεκάθαρα, ανίκανο και χωρίς επαρκή εκπαίδευση και εμπειρία σε μια νευραλγική θέση που έχει να κάνει με την ανθρώπινη ασφάλεια. Και το αποτέλεσμα δυστυχώς είναι να κλαίμε επί των ερειπίων!!!
Τα αίτια ωστόσο αυτής της ανείπωτης τραγωδίας είναι πολύ βαθύτερα. Τα πάντα θυσία στο βωμό τους χρήματος…. Κι ύστερα θρηνούμε επί των ερειπίων που προκαλούν οι φωτιές, οι πλημύρες, οι συρμοί των τραίνων και πάει λέγοντας… Σήμερα αυτοί, αύριο ποιοι από όλους εμάς άραγε; Ως πότε αλήθεια το κυνήγι του πλούτου και η ανευθυνότητα θα διαφεντεύουν τη ζωή μας…
Μέσα από αυτήν την ανείπωτη τραγωδία ωστόσο αναδείχθηκε το μεγαλείο κάποιων ανθρώπων που η κοινωνία τις περισσότερες φορές θέτει στο περιθώριο.
- Είναι οι γνωστοί για του πολλούς παράξενοι και γραφικοί είναι αυτοί που καθημερινά, πληρώνοντας ακριβό τίμημα, παλεύουν για μια κοινωνία απαλλαγμένη από το ψέμα και την υποκρισία. Διότι, κακά τα ψέματα, για τους περισσότερους ανθρώπους περισσότερη σημασία έχει το περιτύλιγμα και όχι στο περιεχόμενο.
Μεγαλείο ψυχής δείχνει ο Πατήρ Χριστόδουλος, που θρηνεί για την απώλεια του παιδιού του, του 24χρονου Κυπριανού. Γαλήνιος, νηφάλιος και προπάντων συγχωρητικός…
Νοιώθω πολύ τυχερός που γνώρισα αυτόν τον υπέροχο Ιερέα έστω και κάτω από συνθήκες απόλυτης συντριβής, στους χώρους του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας στο οποίο, την πρώτη μέρα βλέπαμε κόσμο να περιμένει ένα καλό νέο για τους δικούς του, που δυστυχώς δεν ήρθε ποτέ. Και τις επόμενες δύο μέρες βλέπαμε μόνο ασθενοφόρα και νεκροφόρες φορτωμένες λευκά φέρετρα.
Ο Πάτερ Χριστόδουλος Παπαϊωάννου μίλησε στο «Μega» Ελλάδος και ανέφερε για την απώλεια του γιου του:
«Είναι δύσκολο για έναν γονιό να χάνει το παιδάκι του, που το μεγάλωσε ώρα με την ώρα, μέρα με την μέρα. Ο χειρότερος εφιάλτης της ζωής μου, γιατί έχω έξι παιδιά, ήταν να χάσω παιδί. Κι όμως τώρα το βιώνω. Κακία δεν μπορώ να κρατήσω. Είμαστε όλοι άνθρωποι, όλοι μπορεί να κάνουμε λάθη. Ας τους συγχωρήσουμε. Εγώ εκείνο βρήκα μέσα μου, στήριγμα, ότι βοηθάω και τον εαυτό μου και την ψυχή του Κυπριανού. Δεν μπορεί να σε παρηγορήσει άνθρωπος, ούτε τα φάρμακα, ούτε οι ψυχολόγοι, ούτε τα λόγια των ανθρώπων».
Ο ίδιος ο Κυπριανός ήταν σε πραγματική επικοινωνία με τα ΥΠΕΡΚΟΣΜΙΑ και κάτοχος της Χάρης του Χριστού μας. Ιδού τι έγραψε ο ίδιος: «Μάταια τα του κόσμου. Ο άνθρωπος πρέπει να είναι σαν την πεταλούδα, να παίρνει αυτό που πρέπει από τα κοσμικά αγαθά.
Π.χ. φαγητό – να τρώει αυτό που χρειάζεται, έρωτας – όπως πρέπει, όπως δόθηκε από τον Θεό. Αν γίνει παράχρηση, τότε η μικρή ζωή, που μας έδωσε ο Θεός, μετατρέπεται σε μαραμένα γιασεμιά και δεν απολαμβάνεις την γλύκα του μπαξέ, ρόδου, κρίνου.» («Πεταλούδα», σημείωμα του εκλιπόντα Κυπριανού Παπαϊωάννου).
- Ο Κυπριανός πήγε στην Άντρο μαζί με την αρραβωνιαστικιά του και πιο συγκεκριμένα στην Αγία Μαρίνα της Άνδρου, όπου έγινε η χειροθεσία του ως αναγνώστης. Δείτε τι προηγήθηκε εκεί στην Άνδρο δυό μέρες πριν μπει στο μοιραίο τραίνο από στην Αθήνα για τη Θεσσαλονίκη.
Είπανε λοιπόν οι Πατέρες από την Άνδρο ότι κράτησε τριήμερο, κοινώνησε, ευλόγησε τα στέφανα του γάμου του στην εικόνα της Αγίας Μαρίνας γιατί σε λίγο καιρό θα παντρευόταν και… έφυγε… Νυμφεύθηκε τον Νυμφίο Χριστό.
Υστερόγραφο: Κουράγιο σε όσους έχασαν προσφιλή τους πρόσωπα. Εξαιρετικό όλο το ανθρώπινο δυναμικό έτοιμο να προσφέρει κάθε βοήθεια κάτω από συνθήκες πραγματικού πολέμου.
Συγχαρητήρια πολλά και στους Λαρισαίους, που σχημάτισαν ατελείωτες ουρές στην Κεντρική Πλατεία της πόλης, περιμένοντας υπομονετικά να δώσουν αίμα για την περίθαλψη των τραυματιών. Οι απλοί καθημερινοί πολίτες της Λάρισας έδωσαν δύσκολες εξετάσεις αυτές τις μέρες και βαθμολογήθηκαν με άριστα.
Όσο για το πολιτικό προσωπικό του τόπου μας (λιγοστές λαμπρές εξαιρέσεις πάντα υπάρχουν), εξακολουθεί να παραμένει αδιόρθωτο. Την ώρα που το αίμα των νεκρών ρέει ακόμα στις ράγες των σιδηροδρομικών γραμμών, αντί να βγάλουν τον σκασμό, ξιφουλκούν από τηλεοράσεως από πρωίας μέχρι νυκτός. Αυτό λέγεται σκύλευση νεκρών. Δυστυχώς η Ελλάδα δεν βάζει μυαλό ποτέ…. Δυστυχώς παραμένουμε αδιόρθωτοι!!!
Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
a.avgoustis@hotmail.com