Έπειτα από τη σιωπηλή θλίψη έρχεται τώρα η οργή. Που γίνεται εντονότερη, όταν σκέφτεσαι πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ζουν, αν όλοι οι υπεύθυνοι, μεγάλοι και μικροί έκαναν απλώς καλά τη δουλειά τους. Αν υπήρχαν τεχνικά μέσα ελέγχου και ασφαλείας, αν, αν,αν.
Οι αληθινοί ένοχοι, οι υψηλά ιστάμενοι, δε θα λογοδοτήσουν ποτέ για το γενικό χάλι, όπως αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων, του ελληνικού σιδηροδρόμου, για τις ελλείψεις του, για την ανοργανωσιά και την απαξίωση του. Καταστροφή που οφείλεται σε αυτούς ως πολιτικές ηγεσίες και όχι στον μοιραίο σταθμάρχη της Λάρισας, που ως πυροκροτητής του ανθρώπινου λάθους ενεργοποίησε τις τρομακτικές συνέπειες των δικών τους παραλείψεων και της κακής διοίκησης.
Αυτός ευθύνεται μόνο για το δικό του ολέθριο λάθος και θα αναλάβει το δικό του μερίδιο κατηγορίας. Δεν ευθύνεται όμως αυτός για το ότι οι πολιτικές ηγεσίες βοήθησαν με την αδιαφορία τους στο να διαμορφωθεί η χαοτική κατάσταση στο σιδηροδρομικό δίκτυο, που του επέτρεψε να είναι εκεί και να κάνει το λάθος.
Όλοι θα κρυφτούν πίσω από τον "μεγάλο" ένοχο τον σταθμάρχη της Λάρισας. Που λες και είδε φως και μπήκε από μόνος του στο σταθμαρχείο και όχι ότι κάποιος τον διόρισε στο υπεύθυνο έργο που του ανατέθηκε, αν και ήταν ανεπαρκής για αυτό.
Τώρα που βρέθηκε ο αποδιοπομπαίος τράγος, σαν να μη του φτάνει η απόλυτη προσωπική συντριβή, ούτε οι ισόβιες τύψεις που πήρε 60 ζωές στον λαιμό του, θα του φορτωθούν και οι πολιτικές αμαρτίες δεκαετιών.
Και το δικό του, αναμφισβήτητο και ομολογημένο λάθος, για το οποίο θα πρέπει να δικαστεί και να τιμωρηθεί, θα γίνει το επίκεντρο της αφήγησης προκειμένου να ξεχαστούν οι υπόλοιπες παράμετροι της τραγωδίας, που είναι το πρωτόγονο από άποψη ασφαλείας σιδηροδρομικό δίκτυο. Τελικά οι πολιτικές, αν όχι και ποινικές ευθύνες.