 |
| EuroNews |
Bishnu Rathi - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Το νομοσχέδιο, που αποσκοπεί στην επίλυση μιας έντονης διαφωνίας σχετικά με το εάν η εθνική γλώσσα θα πρέπει να αναφέρεται ως ρουμανική ή μολδαβική, εισήχθη από το κυβερνών Κόμμα Δράσης και Αλληλεγγύης (PAS) της φιλοδυτικής προέδρου Μάγια Σαντού. Εγκρίθηκε από τους βουλευτές σε πρώτη ανάγνωση στις αρχές Μαρτίου και ψηφίστηκε ξανά στις 16 Μαρτίου με την υποστήριξη 58 βουλευτών στο 101μελές κοινοβούλιο.
Το νομοσχέδιο θα θεωρηθεί ότι έχει εγκριθεί σε νόμο μετά τη δημοσίευση του κειμένου του στα ΜΜΕ. Ο νόμος θα αντικαταστήσει τη σημερινή «μολδαβική γλώσσα», την «επίσημη γλώσσα», την «κρατική γλώσσα» και τη «μητρική γλώσσα» στο σύνταγμα και σε όλα τα επίσημα έγγραφα. Πάνω από το 80 τοις εκατό των Μολδαβών μιλούν τη Ρουμανική ως μητρική τους γλώσσα.
Το νομοσχέδιο θα χρησιμεύσει ως ισχυρή ώθηση για τους υποστηρικτές της ενοποίησης Μολδαβίας-Ρουμανίας. Τα ρουμανικά ευνοούνται από όσους θέλουν στενότερες σχέσεις ή ακόμα και ενοποίηση με τη Ρουμανία.
Βλέπετε, οι λαοί της Μολδαβίας και της Ρουμανίας έχουν τεράστιους πολιτιστικούς και ιστορικούς δεσμούς, που χρονολογούνται από τον 14ο αιώνα, μέσω ιστορικών προσωπικοτήτων όπως ο Dragoș Vodă ή ο Dragoș ο Ιδρυτής. Ήταν Ρουμάνος γαιοκτήμονας που αντιπροσώπευε έναν Ούγγρο μονάρχη και έγινε ο πρώτος ηγεμόνας της περιοχής όπου υπάρχει η σύγχρονη Μολδαβία. Το έδαφος τελικά προσαρτήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, και έγινε υποτελές κράτος από το 1538 μέχρι τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1812, μέσω της οποίας η Ρωσική Αυτοκρατορία απέκτησε τον έλεγχο της περιοχής. Οι ρωσικές επαναστάσεις του 1905 και του 1917 πυροδότησαν μια λαχτάρα για ανεξαρτησία μεταξύ των κατοίκων της σύγχρονης Μολδαβίας. Το 1918, η περιοχή, τότε γνωστή ως Βεσσαραβία, κήρυξε την ανεξαρτησία της από τη Ρωσία και εντάχθηκε στο Βασίλειο της Ρουμανίας.
Παρόλο που η Ρουμανία συμμάχησε με τον Άξονα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το μυστικό σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ του 1939 καθόρισε σφαίρες επιρροής στην Ανατολική Ευρώπη μεταξύ Βερολίνου και Μόσχας. Το 1940, ένα χρόνο πριν από την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, μετά από τελεσίγραφο που δόθηκε στον Ρουμάνο βασιλιά Κάρολο Β', η Ρωσία κατέλαβε τη Μολδαβία. Η Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μολδαβίας (Μολδαβική ΣΣΔ) ιδρύθηκε στις 2 Αυγούστου 1940.
Αυτή η ιστορία είναι ζωτικής σημασίας να την έχουμε κατά νου, διότι παρέχει ιστορικές δικαιολογίες για αυτήν την πιθανή ενοποίηση, δεδομένου πως, μόλις πριν από έναν αιώνα, τα εδάφη της Ρουμανίας και της Μολδαβίας (τότε-Βεσσαραβία) ήταν πράγματι μία χώρα. Πρόσφατα, σύμφωνα με δημοσκόπηση της iData, έως και το 44% των Μολδαβών ενδέχεται να υποστηρίξει την ενοποίηση με τη Ρουμανία. Όταν ρωτήθηκε για αυτά τα αποτελέσματα κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της στο In PROfunzime, η Πρόεδρος Sandu αναγνώρισε ότι πολλοί από τους πολίτες της υποστηρίζουν μια ένωση μεταξύ των δύο χωρών, ενώ άλλοι τη φοβούνται. Ωστόσο, σχετικά με την πιθανότητα ενοποίησης, η αρχηγός του κράτους της Μολδαβίας σημείωσε πβε «ένα τέτοιο μεγάλο έργο μπορεί να γίνει μόνο με επαρκή πλειοψηφική υποστήριξη στην κοινωνία».
Ενώ η συμβατική σοφία λέει ότι μια τέτοια ενοποίηση είναι μια γεωπολιτική νίκη τόσο για την ΕΕ όσο και για το ΝΑΤΟ, ωστόσο τέτοιες αναλύσεις αγνοούν την μεταβαλλόμενη γεωπολιτική δυναμική. Όπως έχουμε σημειώσει προηγουμένως, υπάρχει μια συνεχιζόμενη υπαρξιακή κρίση που κατακλύζει το ΝΑΤΟ. Είναι μια ευρέως διαδεδομένη άποψη πως το ΝΑΤΟ δεν έκανε πάντα αρκετά για να αντιμετωπίσει τα συμφέροντα των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης. Η συμμαχία έχει βασιστεί πάρα πολύ στη δύναμη και τους πόρους των δυτικοευρωπαϊκών κρατών μελών της, συχνά εις βάρος των ανατολικοευρωπαίων εταίρων της.
Ένα παράδειγμα αυτού είναι η συνεχιζόμενη συζήτηση για τις αμυντικές δαπάνες εντός του ΝΑΤΟ. Πολλές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης πιστεύουν ότι δε λαμβάνουν επαρκή υποστήριξη από τους δυτικοευρωπαίους συμμάχους τους, οι οποίοι συχνά δίνουν προτεραιότητα σε άλλους τομείς αμυντικών δαπανών έναντι της ενίσχυσης της άμυνας της Ανατολικής Ευρώπης. Αυτό έχει οδηγήσει σε εντάσεις μεταξύ των δύο περιοχών, με ορισμένες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης να αισθάνονται παραμελημένες από τη συμμαχία. Επιπλέον, ορισμένες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης επέκριναν επίσης το ΝΑΤΟ ότι δεν έκανε αρκετά για να αντιμετωπίσει τις συγκεκριμένες ανησυχίες τους για την ασφάλεια. Αυτές οι χώρες, ιδιαίτερα εκείνες της Βαλτικής, έχουν εκφράσει ανησυχία για την αντιληπτή απειλή που θέτει η Ρωσία και έχουν υποστηρίξει ότι το ΝΑΤΟ δεν έχει κάνει αρκετά για να αντιμετωπίσει αυτήν την απειλή.
Σε παρόμοιο πνεύμα, η σχέση μεταξύ της ΕΕ και των εθνών της Ανατολικής Ευρώπης έχει τεταθεί τα τελευταία χρόνια. Η ΕΕ απέτυχε να σημειώσει σημαντική πρόοδο στην ολοκλήρωση της περιοχής και πολλές από τις χώρες γίνονται όλο και πιο επιφυλακτικές για τις προθέσεις της ΕΕ. Ειδικότερα, η έλλειψη δράσης της ΕΕ στη μεταναστευτική κρίση της περιοχής υπήρξε σημαντική πηγή δυσαρέσκειας. Για χρόνια, τα βαλκανικά κράτη, η Πολωνία και άλλα κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την αδικαιολόγητη επιρροή της Γαλλίας και της Γερμανίας στις Βρυξέλλες, η οποία τελικά επισκίασε τις φιλοδοξίες άλλων χωρών καθώς και τα συμφέροντα εντός του μπλοκ. Ειδικά οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης δεν έτυχαν πολύ θετικής αδελφικής μεταχείρισης από τις Βρυξέλλες, παρά το γεγονός πως αυτές οι χώρες διαθέτουν τεχνογνωσία στην αντιμετώπιση της Ρωσίας, δεδομένης της εδαφικής και πολιτιστικής τους εγγύτητας.
Ως αποτέλεσμα, αυτά τα έθνη-μέλη, απογοητευμένα από τις ηγεμονικές δραστηριότητες όπως η Γερμανία και η Γαλλία, προσπαθούν να δημιουργήσουν μια αντισταθμιστική πράξη. Η Ρουμανία πρωτοστατεί σε αυτή τη σύγχρονη αναδιάρθρωση ισχύος στην Ευρώπη. Το βαλκανικό έθνος της Ρουμανίας υπερηφανεύτηκε πρόσφατα για την ικανότητά του να παράγει αρκετά πυρομαχικά για τις εσωτερικές του ανάγκες και ακόμη και να ικανοποιεί τη ζήτηση στην περιοχή. Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομίας Florin Spătaru, η Ρουμανία θα συνεχίσει να επενδύει στον αμυντικό τομέα το 2023 προκειμένου να αποκτήσει την ικανότητα να δημιουργήσει επαρκή πυρομαχικά για τις δικές της ανάγκες καθώς και να ικανοποιήσει την περιφερειακή ζήτηση.
Επιπλέον, ο Ρουμάνος υπουργός Εθνικής Άμυνας παρευρέθηκε πρόσφατα στην έκθεση τεχνικής και εξοπλισμών Def Expo Korea 2022 στη Σεούλ και πραγματοποίησε επίσημες συναντήσεις με τον αντίστοιχό του στη Νότια Κορέα και τον πρόεδρο της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας. Ο Ρουμάνος υπουργός Εθνικής Άμυνας καλωσόρισε κορεατικές αμυντικές εταιρείες να συμμετάσχουν σε διαγωνισμούς για μελλοντικές χρηματοδοτικές πρωτοβουλίες του Ρουμανικού Στρατού.
Η ρουμανική κυβέρνηση επιδιώκει να αναζωογονήσει τον αμυντικό τομέα της χώρας μέσω μιας σειράς συνεργασιών με «εξέχουσες ξένες εταιρείες», χωριστά από τη δημόσια χρηματοδότηση. Μέχρι το τέλος της διαδικασίας, οι τοπικές αμυντικές επιχειρήσεις θα πρέπει να είναι σε θέση να παρέχουν στο Υπουργείο Άμυνας τον απαραίτητο εξοπλισμό, αναλώσιμα και συντήρηση. Εξάλλου, οι δεσμοί μεταξύ της Ομάδας του Βίσεγκραντ και της Ρουμανίας έχουν ενισχυθεί σε άνευ προηγουμένου επίπεδο. Για τους μη μυημένους, η Ομάδα του Βίσεγκραντ είναι μια πολιτιστική και πολιτική συμμαχία τεσσάρων χωρών της Κεντρικής Ευρώπης: της Τσεχικής Δημοκρατίας, της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και της Σλοβακίας. Η Ρουμανία έχει προσκληθεί να συμμετάσχει στην Ομάδα του Βίσεγκραντ και σε προηγούμενες περιπτώσεις και είναι πράγματι μεγάλη πιθανότητα η πρώτη να προσπαθήσει να υποστηρίξει την ομάδα για να δείξει ένα ενιαίο μέτωπο ενάντια στην ηγεσία της ΕΕ.
Επειδή η προοπτική της Δύσης για την περιοχή άλλαξε σε απεχθή προς τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, έχει εξοργίσει τους μακροχρόνιους φίλους και συμμάχους της στην περιοχή, αναγκάζοντάς τους να προβούν σε μια τέτοια ενέργεια. Οι συνέπειες μιας τέτοιας μητρικής μεταχείρισης είχαν τεράστιο κόστος για το ΝΑΤΟ. Αυτό το πλαίσιο είναι απαραίτητο για την κατανόηση της πρόσφατης εξέλιξης μεταξύ Μολδαβίας και Ρουμανίας.
Το νομοσχέδιο θα θεωρηθεί ότι έχει εγκριθεί σε νόμο μετά τη δημοσίευση του κειμένου του στα ΜΜΕ. Ο νόμος θα αντικαταστήσει τη σημερινή «μολδαβική γλώσσα», την «επίσημη γλώσσα», την «κρατική γλώσσα» και τη «μητρική γλώσσα» στο σύνταγμα και σε όλα τα επίσημα έγγραφα. Πάνω από το 80 τοις εκατό των Μολδαβών μιλούν τη Ρουμανική ως μητρική τους γλώσσα.
Το νομοσχέδιο θα χρησιμεύσει ως ισχυρή ώθηση για τους υποστηρικτές της ενοποίησης Μολδαβίας-Ρουμανίας. Τα ρουμανικά ευνοούνται από όσους θέλουν στενότερες σχέσεις ή ακόμα και ενοποίηση με τη Ρουμανία.
Βλέπετε, οι λαοί της Μολδαβίας και της Ρουμανίας έχουν τεράστιους πολιτιστικούς και ιστορικούς δεσμούς, που χρονολογούνται από τον 14ο αιώνα, μέσω ιστορικών προσωπικοτήτων όπως ο Dragoș Vodă ή ο Dragoș ο Ιδρυτής. Ήταν Ρουμάνος γαιοκτήμονας που αντιπροσώπευε έναν Ούγγρο μονάρχη και έγινε ο πρώτος ηγεμόνας της περιοχής όπου υπάρχει η σύγχρονη Μολδαβία. Το έδαφος τελικά προσαρτήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, και έγινε υποτελές κράτος από το 1538 μέχρι τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1812, μέσω της οποίας η Ρωσική Αυτοκρατορία απέκτησε τον έλεγχο της περιοχής. Οι ρωσικές επαναστάσεις του 1905 και του 1917 πυροδότησαν μια λαχτάρα για ανεξαρτησία μεταξύ των κατοίκων της σύγχρονης Μολδαβίας. Το 1918, η περιοχή, τότε γνωστή ως Βεσσαραβία, κήρυξε την ανεξαρτησία της από τη Ρωσία και εντάχθηκε στο Βασίλειο της Ρουμανίας.
Παρόλο που η Ρουμανία συμμάχησε με τον Άξονα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το μυστικό σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ του 1939 καθόρισε σφαίρες επιρροής στην Ανατολική Ευρώπη μεταξύ Βερολίνου και Μόσχας. Το 1940, ένα χρόνο πριν από την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, μετά από τελεσίγραφο που δόθηκε στον Ρουμάνο βασιλιά Κάρολο Β', η Ρωσία κατέλαβε τη Μολδαβία. Η Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μολδαβίας (Μολδαβική ΣΣΔ) ιδρύθηκε στις 2 Αυγούστου 1940.
Αυτή η ιστορία είναι ζωτικής σημασίας να την έχουμε κατά νου, διότι παρέχει ιστορικές δικαιολογίες για αυτήν την πιθανή ενοποίηση, δεδομένου πως, μόλις πριν από έναν αιώνα, τα εδάφη της Ρουμανίας και της Μολδαβίας (τότε-Βεσσαραβία) ήταν πράγματι μία χώρα. Πρόσφατα, σύμφωνα με δημοσκόπηση της iData, έως και το 44% των Μολδαβών ενδέχεται να υποστηρίξει την ενοποίηση με τη Ρουμανία. Όταν ρωτήθηκε για αυτά τα αποτελέσματα κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της στο In PROfunzime, η Πρόεδρος Sandu αναγνώρισε ότι πολλοί από τους πολίτες της υποστηρίζουν μια ένωση μεταξύ των δύο χωρών, ενώ άλλοι τη φοβούνται. Ωστόσο, σχετικά με την πιθανότητα ενοποίησης, η αρχηγός του κράτους της Μολδαβίας σημείωσε πβε «ένα τέτοιο μεγάλο έργο μπορεί να γίνει μόνο με επαρκή πλειοψηφική υποστήριξη στην κοινωνία».
Ενώ η συμβατική σοφία λέει ότι μια τέτοια ενοποίηση είναι μια γεωπολιτική νίκη τόσο για την ΕΕ όσο και για το ΝΑΤΟ, ωστόσο τέτοιες αναλύσεις αγνοούν την μεταβαλλόμενη γεωπολιτική δυναμική. Όπως έχουμε σημειώσει προηγουμένως, υπάρχει μια συνεχιζόμενη υπαρξιακή κρίση που κατακλύζει το ΝΑΤΟ. Είναι μια ευρέως διαδεδομένη άποψη πως το ΝΑΤΟ δεν έκανε πάντα αρκετά για να αντιμετωπίσει τα συμφέροντα των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης. Η συμμαχία έχει βασιστεί πάρα πολύ στη δύναμη και τους πόρους των δυτικοευρωπαϊκών κρατών μελών της, συχνά εις βάρος των ανατολικοευρωπαίων εταίρων της.
Ένα παράδειγμα αυτού είναι η συνεχιζόμενη συζήτηση για τις αμυντικές δαπάνες εντός του ΝΑΤΟ. Πολλές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης πιστεύουν ότι δε λαμβάνουν επαρκή υποστήριξη από τους δυτικοευρωπαίους συμμάχους τους, οι οποίοι συχνά δίνουν προτεραιότητα σε άλλους τομείς αμυντικών δαπανών έναντι της ενίσχυσης της άμυνας της Ανατολικής Ευρώπης. Αυτό έχει οδηγήσει σε εντάσεις μεταξύ των δύο περιοχών, με ορισμένες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης να αισθάνονται παραμελημένες από τη συμμαχία. Επιπλέον, ορισμένες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης επέκριναν επίσης το ΝΑΤΟ ότι δεν έκανε αρκετά για να αντιμετωπίσει τις συγκεκριμένες ανησυχίες τους για την ασφάλεια. Αυτές οι χώρες, ιδιαίτερα εκείνες της Βαλτικής, έχουν εκφράσει ανησυχία για την αντιληπτή απειλή που θέτει η Ρωσία και έχουν υποστηρίξει ότι το ΝΑΤΟ δεν έχει κάνει αρκετά για να αντιμετωπίσει αυτήν την απειλή.
Σε παρόμοιο πνεύμα, η σχέση μεταξύ της ΕΕ και των εθνών της Ανατολικής Ευρώπης έχει τεταθεί τα τελευταία χρόνια. Η ΕΕ απέτυχε να σημειώσει σημαντική πρόοδο στην ολοκλήρωση της περιοχής και πολλές από τις χώρες γίνονται όλο και πιο επιφυλακτικές για τις προθέσεις της ΕΕ. Ειδικότερα, η έλλειψη δράσης της ΕΕ στη μεταναστευτική κρίση της περιοχής υπήρξε σημαντική πηγή δυσαρέσκειας. Για χρόνια, τα βαλκανικά κράτη, η Πολωνία και άλλα κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την αδικαιολόγητη επιρροή της Γαλλίας και της Γερμανίας στις Βρυξέλλες, η οποία τελικά επισκίασε τις φιλοδοξίες άλλων χωρών καθώς και τα συμφέροντα εντός του μπλοκ. Ειδικά οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης δεν έτυχαν πολύ θετικής αδελφικής μεταχείρισης από τις Βρυξέλλες, παρά το γεγονός πως αυτές οι χώρες διαθέτουν τεχνογνωσία στην αντιμετώπιση της Ρωσίας, δεδομένης της εδαφικής και πολιτιστικής τους εγγύτητας.
Ως αποτέλεσμα, αυτά τα έθνη-μέλη, απογοητευμένα από τις ηγεμονικές δραστηριότητες όπως η Γερμανία και η Γαλλία, προσπαθούν να δημιουργήσουν μια αντισταθμιστική πράξη. Η Ρουμανία πρωτοστατεί σε αυτή τη σύγχρονη αναδιάρθρωση ισχύος στην Ευρώπη. Το βαλκανικό έθνος της Ρουμανίας υπερηφανεύτηκε πρόσφατα για την ικανότητά του να παράγει αρκετά πυρομαχικά για τις εσωτερικές του ανάγκες και ακόμη και να ικανοποιεί τη ζήτηση στην περιοχή. Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομίας Florin Spătaru, η Ρουμανία θα συνεχίσει να επενδύει στον αμυντικό τομέα το 2023 προκειμένου να αποκτήσει την ικανότητα να δημιουργήσει επαρκή πυρομαχικά για τις δικές της ανάγκες καθώς και να ικανοποιήσει την περιφερειακή ζήτηση.
Επιπλέον, ο Ρουμάνος υπουργός Εθνικής Άμυνας παρευρέθηκε πρόσφατα στην έκθεση τεχνικής και εξοπλισμών Def Expo Korea 2022 στη Σεούλ και πραγματοποίησε επίσημες συναντήσεις με τον αντίστοιχό του στη Νότια Κορέα και τον πρόεδρο της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας. Ο Ρουμάνος υπουργός Εθνικής Άμυνας καλωσόρισε κορεατικές αμυντικές εταιρείες να συμμετάσχουν σε διαγωνισμούς για μελλοντικές χρηματοδοτικές πρωτοβουλίες του Ρουμανικού Στρατού.
Η ρουμανική κυβέρνηση επιδιώκει να αναζωογονήσει τον αμυντικό τομέα της χώρας μέσω μιας σειράς συνεργασιών με «εξέχουσες ξένες εταιρείες», χωριστά από τη δημόσια χρηματοδότηση. Μέχρι το τέλος της διαδικασίας, οι τοπικές αμυντικές επιχειρήσεις θα πρέπει να είναι σε θέση να παρέχουν στο Υπουργείο Άμυνας τον απαραίτητο εξοπλισμό, αναλώσιμα και συντήρηση. Εξάλλου, οι δεσμοί μεταξύ της Ομάδας του Βίσεγκραντ και της Ρουμανίας έχουν ενισχυθεί σε άνευ προηγουμένου επίπεδο. Για τους μη μυημένους, η Ομάδα του Βίσεγκραντ είναι μια πολιτιστική και πολιτική συμμαχία τεσσάρων χωρών της Κεντρικής Ευρώπης: της Τσεχικής Δημοκρατίας, της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και της Σλοβακίας. Η Ρουμανία έχει προσκληθεί να συμμετάσχει στην Ομάδα του Βίσεγκραντ και σε προηγούμενες περιπτώσεις και είναι πράγματι μεγάλη πιθανότητα η πρώτη να προσπαθήσει να υποστηρίξει την ομάδα για να δείξει ένα ενιαίο μέτωπο ενάντια στην ηγεσία της ΕΕ.
Επειδή η προοπτική της Δύσης για την περιοχή άλλαξε σε απεχθή προς τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, έχει εξοργίσει τους μακροχρόνιους φίλους και συμμάχους της στην περιοχή, αναγκάζοντάς τους να προβούν σε μια τέτοια ενέργεια. Οι συνέπειες μιας τέτοιας μητρικής μεταχείρισης είχαν τεράστιο κόστος για το ΝΑΤΟ. Αυτό το πλαίσιο είναι απαραίτητο για την κατανόηση της πρόσφατης εξέλιξης μεταξύ Μολδαβίας και Ρουμανίας.