Από τους Chen Aizhu και Andrew Hayley - saltwire.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Η εταιρική σχέση μόνο μεγαλύτερη σημασία έχει αποκτήσει καθώς μια απομονωμένη Μόσχα προσπαθεί να επαναδρομολογήσει τις προμήθειες μακριά από την Ευρώπη και το Πεκίνο εστιάζει όλο και περισσότερο στις δικές του ανησυχίες για την εσωτερική ενεργειακή ασφάλεια.
Ακολουθούν οι κύριες επενδύσεις της κινεζικής κυβέρνησης, των βασικών κρατικών ενεργειακών εταιρειών και των εισηγμένων οχημάτων τους, με βάση τις ανακοινώσεις της εταιρείας και τις αναφορές του Reuters.
2005: πετρελαϊκό έργο Sakhalin-3 Veninsky
Ο ρωσικός πετρελαϊκός κολοσσός Rosneft και η Sinopec συμφώνησαν να εξερευνήσουν από κοινού το μπλοκ Sakhalin-3 Veninsky κατά τη διάρκεια επίσκεψης του τότε προέδρου της Κίνας Hu Jintao στη Μόσχα το 2005. Έγινε το πρώτο ενεργειακό έργο της Κίνας στη Ρωσία.
Η Sinopec κατέχει το 25,1% του έργου από το 2007, με το υπόλοιπο να ελέγχεται από τη Rosneft.
Από το 2009, η Sinopec κατέχει το 49% του πετρελαϊκού κοιτάσματος της Ρωσίας Udmurneft, που ελέγχεται επίσης από τη Rosneft. Τότε ήταν το μεγαλύτερο πετρελαιοπαραγωγικό περιουσιακό στοιχείο της Sinopec εκτός Κίνας.
2014: Yamal LNG
Το 2014, η PetroChina αγόρασε μερίδιο 20% στο έργο Yamal LNG ύψους 27 δισεκατομμυρίων δολαρίων, μια ρωσική εγκατάσταση εξαγωγής LNG στην Αρκτική που διαχειρίζεται η ρωσική εταιρεία παραγωγής φυσικού αερίου Novatek.
Η Novatek κατέχει το 50,1% του έργου tvn 16,5 εκατομμυρίων τόνων ετησίως (tpy), το οποίο άρχισε να λειτουργεί στα τέλη του 2017. Η TotalEnergies κατέχει το 20% και το κρατικό Ταμείο Δρόμου του Μεταξιού της Κίνας το 9,9%.
2014: Αγωγός Power of Siberia
Μετά από μια συμφωνία του 2014 μεταξύ της Gazprom και της PetroChina που εκτιμάται σε 400 δισεκατομμύρια δολάρια, η Ρωσία άρχισε να πουλά αέριο από την περιοχή Yakutia στην Κίνα μέσω του αγωγού Power of Siberia μήκους 3.000 χιλιομέτρων το Δεκέμβριο του 2019.
Ο αγωγός αναμένεται να παραδώσει την πλήρη δυναμικότητά του των 38 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων (bcm) ετησίως έως το 2027, δύο χρόνια αργότερα από ό,τι είχε αρχικά προγραμματιστεί.
Ένας δεύτερος αγωγός, ο Power of Siberia 2, έχει προταθεί για να μεταφέρει φυσικό αέριο από τη χερσόνησο Γιαμάλ στην Κίνα μέσω Μογγολίας. Η Gazprom σκοπεύει να ξεκινήσει την παράδοση φυσικού αερίου μέσω του αγωγού έως το 2030, με αναμενόμενη δυναμικότητα 50 bcm ετησίως.
2015: Sibur
Το κρατικό Silk Road Fund της Κίνας αγόρασε μερίδιο 10% στην κορυφαία ρωσική πετροχημική εταιρεία Sibur το 2016, αφού η Sinopec απέκτησε το 10% στα τέλη του 2015, σύμφωνα με τη Sibur.
2017: Beijing Gas
Τον Ιούνιο του 2017 η Beijing Gas Group Co, ο κυρίαρχος διανομέας φυσικού αερίου για την κινεζική πρωτεύουσα Πεκίνο, έκλεισε μια συμφωνία για την πληρωμή 1,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων για μερίδιο 20% στη θυγατρική της Rosneft Verkhnechyonskneftegaz, η οποία παράγει πετρέλαιο και φυσικό αέριο στην ανατολική Σιβηρία.
2019: Arctic LNG 2
Το 2019, η κινεζική CNOOC Ltd και η PetroChina συμφώνησαν να αγοράσουν ένα συνδυασμένο μερίδιο 20% στο έργο tvn 25,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων Arctic-2 υγροποιημένου φυσικού αερίου υπό την ηγεσία της Novatek.
Η Novatek έχει μερίδιο 60% στο Arctic LNG 2, ενώ η TotalEnergies κατέχει το 10% και η Japan Arctic LNG - κοινοπραξία της Mitsui & Co και της κρατικής JOGMEC - το τελικό μερίδιο 10%.
Οι Ιάπωνες και Γάλλοι παίκτες πάγωσαν τις επενδύσεις τους στην εγκατάσταση το Μάρτιο του περασμένου έτους μετά την επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία, με την TotalEnergies να μην κρατά πλέον αποθέματα από το έργο.
Το έργο των 19,8 εκατομμυρίων tpy, ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο, αναμένεται να εξάγει το πρώτο του φορτίο LNG το Δεκέμβριο του τρέχοντος έτους.
2019: Amur Gas Chemical Complex (Amur GCC)
Η Sinopec κατέχει το 40% των εγκαταστάσεων παραγωγής πολυμερών Amur GCC στη ρωσική Άπω Ανατολή, έχοντας επενδύσει περίπου 250 εκατομμύρια δολάρια στο έργο 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων που ελέγχεται από την ιδιωτική Sibur, η οποία κατέχει το υπόλοιπο 60%.
Ο γερμανικός γίγαντας βιομηχανικού αερίου Linde τερμάτισε τη συμμετοχή του στο έργο τον περασμένο Ιούνιο.
Το εργοστάσιο Amur πρόκειται να αρχίσει να παράγει 2,3 εκατομμύρια τόνους πολυαιθυλενίου και 400.000 τόνους πολυπροπυλενίου ετησίως από το 2025 έως το 2026, στοχεύοντας την Κίνα ως βασική αγορά.