Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτές οι δύο Ευρασιατικές Μεγάλες Δυνάμεις είχαν ήδη ευθυγραμμίσει στενά την εξωτερική και οικονομική τους πολιτική πολύ πριν η Ρωσία αναγκαστεί να ξεκινήσει την ειδική της επιχείρηση στην Ουκρανία πέρυσι, αφού το ΝΑΤΟ πέρασε κρυφά τις κόκκινες γραμμές του εκεί και αρνήθηκε να επιλύσει διπλωματικά το δίλημμα ασφαλείας της. Αυτό οφειλόταν στο κοινό τους πολυπολικό όραμα, το οποίο με τη σειρά του είχε ως αποτέλεσμα να συγχρονίσει η Μόσχα την Ευρύτερη Ευρασιατική Συνεργασία (GEP) με την Πρωτοβουλία Belt & Road (BRI) του Πεκίνου.
Ο σκοπός πίσω από αυτό ήταν να υπερφορτωθούν οι πολυπολικές διεργασίες σε όλη την υπερήπειρο με σκοπό να γίνουν οι Διεθνείς Σχέσεις πιο δημοκρατικές, ίσες, δίκαιες και προβλέψιμες πολύ νωρίτερα από ό,τι θα περίμεναν ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι παρατηρητές. Τίποτα από αυτά δεν οδηγήθηκε από την αντιδυτική έχθρα, καθώς και οι δύο οραματίστηκαν την ΕΕ και τις ΗΠΑ να διαδραματίζουν ρεαλιστικούς ρόλους σε αυτήν την αναδυόμενη παγκόσμια τάξη πραγμάτων, κάτι που αποδεικνύεται από την προληπτική δέσμευσή τους με την καθεμία κατά τη διάρκεια των ετών.
Η Ρωσία περίμενε πως θα μπορούσε να επιλύσει διπλωματικά το δίλημμα ασφαλείας της με τις ΗΠΑ σχετικά με την επέκταση του ΝΑΤΟ, ταυτόχρονα με την ενθάρρυνση της ίδιας και της ΕΕ να πείσουν το Κίεβο να εφαρμόσει τις Συμφωνίες του Μινσκ, τερματίζοντας έτσι τον τότε ουκρανικό εμφύλιο και βελτιστοποιώντας το διευρασιατικό εμπόριο. Εν τω μεταξύ, πολλές χώρες της ΕΕ εντάχθηκαν στο BRI και η Κίνα συνήψε ακόμη και επενδυτικό σύμφωνο με το μπλοκ, επιδιώκοντας να επιλύσει διπλωματικά το δικό της δίλημμα ασφάλειας με τις ΗΠΑ και να επεξεργαστεί μια νέα εμπορική συμφωνία μαζί τους.
Αν οι ΗΠΑ είχαν διατυπώσει τη μεγάλη στρατηγική τους με αμοιβαία επωφελή οικονομικά αποτελέσματα αντί να παραμείνουν υπό την επιρροή των διδασκαλιών "διαίρει και βασίλευε" μηδενικού αθροίσματος του Brzezinski, τότε όλα θα μπορούσαν να ήταν πολύ διαφορετικά. Αυτός ο φθίνων μονοπολικός ηγεμόνας θα μπορούσε να είχε χαράξει υπεύθυνα μια άνετη θέση στη νέα εποχή της παγκοσμιοποίησης που η Ρωσία και η Κίνα επιδίωκαν από κοινού να πρωτοστατήσουν, διασφαλίζοντας έτσι πως η παγκόσμια συστημική μετάβαση θα κινηθεί ομαλά προς την πολυπολικότητα.
Δυστυχώς, τα φιλελεύθερα-παγκοσμιοποιητικά μέλη του στρατού, των πληροφοριών και της διπλωματικής γραφειοκρατίας των ΗΠΑ («βαθύ κράτος») συνέχισαν να πιστεύουν ότι τα γεωστρατηγικά σχήματα του Brzezinski θα μπορούσαν να αντιστρέψουν επιτυχώς την προαναφερθείσα μετάβαση και έτσι να διατηρήσουν επ' αόριστον την κυρίαρχη θέση της χώρας τους στις Διεθνείς Σχέσεις. Αυτό εξηγεί γιατί στη συνέχεια προσπάθησαν να «περιορίσουν» τη Ρωσία και την Κίνα ταυτόχρονα επιδεινώνοντας τις περιφερειακές διαφορές αντί να ανταποδώσουν τις προσπάθειες αυτών των δύο για ειρηνική επίλυσή τους.
Η απόφαση τελικά λήφθηκε να δοθεί προτεραιότητα στον «περιορισμό» της Ρωσίας έναντι της Κίνας με την προσδοκία ότι η πρώτη είτε θα συνθηκολογούσε στρατηγικά στην εκβιαστική εκστρατεία του ΝΑΤΟ είτε θα κατέρρεε γρήγορα λόγω κυρώσεων εάν καταφύγει σε στρατιωτική δύναμη για να υπερασπιστεί τις κόκκινες γραμμές της στην Ουκρανία, κάνοντας έτσι την επιτυχή «συγκράτηση» της την Κίνας ένα τετελεσμένο γεγονός σε αυτό το σενάριο και συνεπώς τη διατήρηση της ηγεμονίας των ΗΠΑ. Εκεί που όλα πήγαν στραβά ήταν πως η Δύση δεν προετοιμάστηκε ποτέ για μια παρατεταμένη σύγκρουση στην Ουκρανία.
Η Ρωσία αποδείχθηκε πολύ πιο ανθεκτική από όλες τις απόψεις από ό,τι περίμενε το Golden Billion, γι' αυτό και πανικοβάλλονται που τα περισσότερα από 100 δισεκατομμύρια δολάρια που έχουν ήδη δώσει στους πληρεξούσιους τους στο Κίεβο δεν είναι αρκετά κοντά για να νικήσουν αυτήν την ευρασιατική Μεγάλη Δύναμη. Οι New York Times παραδέχθηκαν τον περασμένο μήνα πως οι κυρώσεις απέτυχαν όπως και η εκστρατεία «απομόνωσης», ενώ ο αρχηγός του ΝΑΤΟ κήρυξε πρόσφατα «αγώνα υλικοτεχνικής υποστήριξης» και η Washington Post είπε τελικά την αλήθεια για το πόσο άσχημα τα πάνε οι δυνάμεις του Κιέβου.
Εν μέσω του περασμένου έτους διεθνών εχθροπραξιών που προκάλεσε η ίδια η Δύση, το παγκοσμιοποιημένο σύστημα από το οποίο εξαρτιόταν η μεγάλη στρατηγική της Κίνας αποσταθεροποιήθηκε άνευ προηγουμένου από το καθεστώς μονομερών κυρώσεων που ευθύνεται για τις κρίσεις τροφίμων και καυσίμων στον Παγκόσμιο Νότο. Αυτό επηρέασε τον Πρόεδρο Xi να εξετάσει σοβαρά μια «νέα ύφεση» με τις ΗΠΑ, την οποία ξεκίνησε κατά τη Σύνοδο Κορυφής της G20 τον περασμένο Νοέμβριο στο Μπαλί, αφού συναντήθηκε με τον Μπάιντεν και μια σειρά άλλων δυτικών ηγετών.
Για να είμαστε απολύτως σαφείς, αυτή η καλοπροαίρετη προσπάθεια δεν είχε σκοπό να ανατρέψει καμία από τις πολυπολικές προόδους για την οποία ήταν υπεύθυνη η Κίνα την τελευταία δεκαετία, αλλά απλώς να επιδιώξει μια σειρά αμοιβαίων συμβιβασμών με στόχο τη δημιουργία μιας «νέας κανονικότητας» στους δεσμούς τους ώστε να αποκατασταθεί η σταθερότητα στην παγκοσμιοποίηση. Με άλλα λόγια, επρόκειτο για την αγορά χρόνου για τις δύο κορυφαίες οικονομίες του κόσμου για να επαναβαθμονομήσουν τις μεγάλες στρατηγικές τους, ιδανικά προς την κατεύθυνση της στενότερης συνεργασίας μαζί για το καλό όλων.
Ωστόσο, οι συνομιλίες τους έληξαν απροσδόκητα στις αρχές Φεβρουαρίου, μετά το συμβάν του μαύρου κύκνου που είναι γνωστό ως το περιστατικό με το μπαλόνι. Αυτό οδήγησε τους αντι-Κινέζους σκληροπυρηνικούς στις ΗΠΑ να ανέλθουν ξαφνικά στο προσκήνιο στη χάραξη πολιτικής, καταδικάζοντας έτσι τη «Νέα Υφεση», η οποία είχε ως αποτέλεσμα την Κίνα να αναβαθμίσει την προσέγγισή της στον πόλεμο αντιπροσώπων ΝΑΤΟ-Ρωσίας σε σημείο που ο Πρόεδρος Xi, ο υπουργός Εξωτερικών Τσιν και ο πρεσβευτής προς το EU Fu όλοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είναι μέρος της αντικινεζικής στρατηγικής «περιορισμού» των ΗΠΑ.
Κάτω από αυτές τις νέες συνθήκες, οι ΗΠΑ εδραίωσαν την επιτυχώς επιβεβαιωμένη ηγεμονία τους στην ΕΕ, κάνοντας τη Γερμανία να ακολουθήσει τις πολύ έντονα υπονοούμενες απειλές της Ουάσιγκτον ότι το Golden Billion θα επιβάλει κυρώσεις στην Κίνα εάν αποφασίσει να εξοπλίσει τη Ρωσία σε περίπτωση που η Μόσχα απαιτήσει τέτοια βοήθεια ως έσχατη λύση. Σε απάντηση, η Κίνα αισθάνθηκε υποχρεωμένη να εδραιώσει την στρατηγική της εταιρική σχέση με τη Ρωσία στο σημείο να τη μετατρέψει σε συμφωνία, εξ ου και ο σκοπός του ταξιδιού του Προέδρου Xi για να επεξεργαστεί τις πιο λεπτές λεπτομέρειες.
Ακριβώς όπως αυτές οι δύο Μεγάλες Δυνάμεις συγχρονίζουν νωρίτερα το GEP της Ρωσίας και το BRI της Κίνας, έτσι και τώρα είναι έτοιμες να συγχρονίσουν το Παγκόσμιο Επαναστατικό Μανιφέστο της πρώτης με τις παγκόσμιες πρωτοβουλίες της δεύτερης για την ανάπτυξη, την ασφάλεια και τον πολιτισμό. Αυτή η πρόβλεψη βασίζεται στα άρθρα που δημοσίευσαν οι Πρόεδροι Πούτιν και Σι στα εθνικά μέσα ενημέρωσης του άλλου την παραμονή του ταξιδιού του τελευταίου στη Μόσχα, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι σκοπεύουν να συνεργαστούν πιο στενά από ποτέ.
Οι παρατηρητές μπορούν επομένως να περιμένουν πως η Σινο-Ρωσική Αντάντ θα στερεοποιηθεί σε έναν από τους τρεις κορυφαίους πόλους επιρροής του κόσμου ως αποτέλεσμα της επίσκεψης του Κινέζου ηγέτη, καθιστώντας την έτσι ορόσημο στο Νέο Ψυχρό Πόλεμο για την κατεύθυνση της παγκόσμιας συστημικής μετάβασης. Ο παγκόσμιος αγώνας μεταξύ αυτού του πόλου και του Χρυσού Δισεκατομμυρίου θα ενταθεί, ειδικά στον Παγκόσμιο Νότο, γεγονός που θα ενισχύσει τη σημασία της Ινδίας στο να βοηθήσει τα άλλα αναπτυσσόμενα κράτη να ισορροπήσουν μεταξύ τους και έτσι να επιφέρει πραγματική τριπολικότητα.