Του Στρατή Μαζίδη
Και πόσο άραγε "δημοκρατικό" μπορεί να χαρακτηριστεί να επιβάλλεις στο λαό τι [δε] θα ψηφίσει; Να κρίνεις εσύ για αυτόν. Είναι το ίδιο... "δημοκρατικό" με τον αχρείαστο εγκλεισμό και τα ανόητα sms αντί για λελογισμένα μέτρα, την καταδίωξη των ανεμβολίαστων [που μάλλον δικαιώθηκαν πανηγυρικά], τα πρόστιμα των 100 ευρώ κ.ο.κ.
Ας μην ξεχνάμε ότι ήταν το 7% της Χ.Α. που έσωσε την πρωτιά της ΝΔ στις πρώτες εκλογές του Μαΐου του 2012, όταν πήρε 18% και οι ΑΝ.ΕΛ. σχεδόν 11%. Αν δεν υπήρχε Χ.Α., πού θα είχε πάει αυτό το ποσοστό; Μήπως στους ΑΝΕΛ; Τι θα είχε απογίνει η Ν.Δ.; Αλλά με τα "αν" γράφονται μόνο τηλεοπτικές σειρές και ταινίες.
Τι ήταν λοιπόν αυτό που οδήγησε στην άνοδο της ακροδεξιάς; Το μαρτυρά το 22% των δημοτικών εκλογών που πήρε ο Μιχαλολιάκος στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα το 2010 και το 7% του 2012. Ανεξέλεγκτη παράνομη μετανάστευση, εγκληματικότητα, μνημόνια, φτώχεια, ανεργία, ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος και υπαγορευμένη έξωθεν φοβική εξωτερική πολιτική.
Και όμως η ελληνική πολιτεία, είτε με Γιώργο Παπανδρέου, είτε με Αντώνη Σαμαρά, είτε Αλέξη Τσίπρα, είτε με Κυριάκο Μητσοτάκη έκλεισε τα μάτια. Έβλεπε μόνο τα ποσοστά ενός κόμματος και αν αποτελεί εκλογικό κίνδυνο.
Αντιμετωπίστηκαν οι αιτίες που οδήγησαν στην άνοδο της Χ.Α.; Όχι. Απεναντίας βλέπουμε ένας παιδεραστής με 400 χρόνια φυλακής και δεκάδες θύματα να αποφυλακίζεται μετά από 12 χρόνια. Όμως το ελληνικό κράτος δεν έφερε ποτέ κανένα νομοσχέδιο ώστε τέτοιας μορφής εγκληματίες να εκτίουν κυριολεκτικά την ποινή που δέχτηκαν. Ούτε φρόντισε να ζήσουμε ασφαλέστεροι. Φτάσαμε στο σημείο η εγκληματικότητα να σαρώνει ακόμη κι ανάμεσα στα παιδιά, που ακούνε περίεργα τραγούδια τα οποία σαρώνουν σε πλατφόρμες οι οποίες κατά τα λοιπά λογοκρίνουν το κάθε τι.
Ένα ικανό κομμάτι της κοινωνίας ξέρει πολύ καλά αν εξακολουθούμε να ζούμε σε δημοκρατία ή όχι, τι κίνδυνος υπάρχει ή αν ακόμη είναι εδώ μπροστά μας όλα όσα φοβόμαστε.
Όταν αποφυλακίζονται παιδεραστές με 400 χρόνια φυλακή, πάντα θα υπάρχει ένας Κασιδιάρης, όσες τροπολογίες κι αν φέρεις. Για αυτό οι ψηφοφόροι, είτε άνευ ιδεολογίας, είτε αριστεροί, είτε δεξιοί, είτε κεντρώοι καλούνται στις 21 Μαΐου να σαρώσουν το σύνολο του σημερινού πολιτικού κατεστημένου που πραγματικά εκτός από το χρώμα και το όνομα δε διαφέρει σε τίποτε, αναδεικνύοντας επιλογές που πρώτα από όλα θα σέβονται την κοινή λογική.