 |
| pixabay / pompi |
Οι ισραηλινές επιδρομές εντός του συγκροτήματος του τζαμιού Al-Aqsa διακινδυνεύουν μια σειρά προβληματικών συνθηκών στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της κατάρρευσης των σχέσεων με την Ιορδανία, μιας ένοπλης σύγκρουσης πολλαπλών μετώπων με τους Άραβες γείτονες, ακόμη και μια απειλή για την αμερικανική επιρροή στη Μέση Ανατολή.
Robert Inlakesh, πολιτικός αναλυτής, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ με έδρα το Λονδίνο - Russia Today / Παρουσίαση Freepen.gr
Στις 4 Απριλίου, μια ισραηλινή επιδρομή στην αίθουσα προσευχής Qibli του τεμένους Al-Aqsa προκάλεσε διεθνή οργή, με βίντεο της στρατιωτικοποιημένης μονάδας να χτυπά άοπλους πιστούς με όπλα και ρόπαλα να διαδίδονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι Παλαιστίνιοι, τους οποίους το Ισραήλ είχε προσπαθήσει να εκδιώξει από τον Ιερό Τόπο, κλείστηκαν μέσα και προσπάθησαν να απωθήσουν τις ισραηλινές δυνάμεις με πυροτεχνήματα, αλλά τελικά δεν τα κατάφεραν. Η εισβολή στην τοποθεσία είχε ως αποτέλεσμα πάνω από 400 πιστοί να συλληφθούν, να τραυματιστούν ή και τα δύο, με δύο σοβαρούς τραυματισμούς. Ωστόσο, αυτό που ακολούθησε άρχισε να γίνεται πρωτοσέλιδο.
Σε έναν κατακλυσμό λαϊκής οργής, οι Παλαιστίνιοι σε όλες τις διαχωριστικές γραμμές βγήκαν στους δρόμους σε όλη τη χώρα για να διαδηλώσουν, ακόμη και να επιτεθούν σε ισραηλινά οχήματα. Μέσα στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, ένοπλες ομάδες άνοιξαν επίσης πυρ εναντίον δεκάδων στρατιωτικών σημείων ελέγχου, φυλακίων και στρατιωτών που στάθμευαν κοντά σε παράνομους οικισμούς. Ρουκέτες εκτοξεύτηκαν από τη Λωρίδα της Γάζας και η μεγαλύτερη επίθεση με ρουκέτες από το 2006 έγινε την επόμενη μέρα από το Λίβανο εναντίον του Ισραήλ. Στη συνέχεια, στις 9 Αυγούστου, 6 ρουκέτες εκτοξεύτηκαν από τη Συρία στα κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν. Το Ισραήλ εξαπέλυσε επίσης τις δικές του αεροπορικές επιδρομές σε στόχους στη Γάζα, τη Συρία και το Λίβανο.
Αυτό που έγινε σαφές είναι πως η στρατηγική που ο Γενικός Γραμματέας της Χεζμπολάχ, Seyyed Hassan Nasrallah, είχε ορκιστεί να χτίσει το 2021, έχει καρποφορήσει – μια στρατιωτική σύγκρουση πολλαπλών μετώπων ως αντίδραση στις ισραηλινές επιθέσεις σε πιστούς στους Ιερούς Τόπους της Ιερουσαλήμ. Είναι ενδιαφέρον ότι τα περιφερειακά αραβικά κράτη που έχουν αποδειχθεί πιο φιλικά προς το Ισραήλ έχουν παραμείνει σε μεγάλο βαθμό σιωπηλά για τις εκτοξεύσεις ρουκετών από τον Λίβανο, τη Γάζα και τη Συρία, με εξαίρεση την Ιορδανία, της οποίας ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, Sinan Al-Majali, κατηγόρησε το Ισραήλ για την κλιμάκωση. Αυτό που πιθανότατα αντανακλά είναι μια αυξανόμενη απογοήτευση από την πλευρά του Αμμάν για τις προκλητικές ενέργειες του Ισραήλ εντός του συγκροτήματος Al-Aqsa.
Το Χασεμιτικό Βασίλειο της Ιορδανίας απολαμβάνει επί του παρόντος εγκάρδιες σχέσεις με το Ισραήλ, έχοντας υπογράψει μια συνθήκη ειρήνης το 1994, καθιστώντας δυνατές τις εμπορικές και διπλωματικές προσπάθειες μεταξύ των δύο πλευρών στην κλίμακα που βλέπουμε σήμερα. Ωστόσο, ο Χασεμίτης ηγεμόνας της Ιορδανίας, ο βασιλιάς Αμπντουλάχ Β', διατηρεί αυτό που είναι γνωστό ως κηδεμονία των Ιερών Τόπων της Ιερουσαλήμ, που μεταφράζεται σε κοινή διαχείριση ασφαλείας μέσα στο τέμενος Al-Aqsa από το Παλαιστινιο-Ιορδανικό Waqf. Η κατάσταση στο σημείο είναι ότι η συνοριακή αστυνομία του Ισραήλ επιχειρεί γύρω από την περιφέρεια του τζαμιού, επανδρώνοντας τις πύλες στο εξωτερικό, αλλά μέσα λειτουργούν οι φρουροί του Waqf. Κάθε φορά που οι ισραηλινές δυνάμεις εισέρχονται στο τζαμί, υποτίθεται πως συντονίζονται πρώτα με το ιορδανικό Waqf, όρους που έχουν παραβιάσει συστηματικά.
Τον Ιανουάριο, λίγες μέρες μετά την κυριαρχία της νέας ισραηλινής κυβέρνησης, ο υπουργός Ασφαλείας του Τελ Αβίβ, Itamar Ben-Gvir, εισέβαλε στην περιοχή υπό την προστασία της ισραηλινής συνοριακής αστυνομίας, πυροδοτώντας μια συζήτηση στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών (ΣΑΗΕ) για το περιστατικό. Παρά τις διακηρύξεις του Ισραήλ για σεβασμό για το status quo στον Ιερό Τόπο, λεκτικές διαμάχες σημειώθηκαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας μεταξύ του πρεσβευτή της Ιορδανίας και του Ισραηλινού ομολόγου του, Gilad Erdan, ο οποίος υπερασπίστηκε τις ενέργειες του ακροδεξιού υπουργού Ben-Gvir.
Το status quo μέσα στο Al-Aqsa είναι πως η τοποθεσία είναι ένα τζαμί και, ως εκ τούτου, ένας τόπος λατρείας για τους μουσουλμάνους, αλλά υπάρχουν ειδικές ώρες κατά τη διάρκεια της ημέρας για να επιτρέπονται επισκέπτες κάθε προέλευσης. Ωστόσο, το Ισραήλ επιτρέπει στις ομάδες εποίκων του, ως μέρος του κινήματος Temple Mount, να εισέλθουν στον χώρο εις βάρος των μουσουλμάνων πιστών και να προσκυνήσουν εκεί, παραβιάζοντας το status quo. Διάφορες ομάδες κινήσεων Temple Mount λαμβάνουν χρηματοδότηση από φιλανθρωπικά ιδρύματα στη Δύση και υποστηρίζουν την καταστροφή του τζαμιού προκειμένου να αντικατασταθεί με μια συναγωγή. Πέρυσι 48.000 Ισραηλινοί εισήλθαν στο Al-Aqsa με αυτόν τον προκλητικό τρόπο, προς μεγάλη οργή της Ιορδανίας. Κατά τη διάρκεια του Ιερού Μήνα του Ραμαζανιού, οι ισραηλινές συνοριακές δυνάμεις διέταξαν την απέλαση μουσουλμάνων πιστών από την τοποθεσία προκειμένου να συνοδεύσουν ριζοσπάστες εποίκους στο συγκρότημα, κάτι που στην πραγματικότητα οδήγησε στη βία στις 4 Απριλίου.
Το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι ενήργησε με τον κατάλληλο τρόπο, για να εξασφαλίσει την ασφάλεια των «μη μουσουλμάνων επισκεπτών» στον τόπο. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, η επιδρομή ήταν μια πολιτική δήλωση, χρησιμοποιώντας υπερβολική βία για να εκκαθαρίσει το τέμενος από μουσουλμάνους προκειμένου να διευκολυνθεί η προκλητική είσοδος των Ισραηλινών εξτρεμιστών στο Όρος του Ναού. Το Ισραηλινό Υπουργείο Δημόσιας Διπλωματίας κατηγόρησε τους Παλαιστίνιους για οδοφράγματα στην αίθουσα προσευχής Qibli, ωστόσο, μετά την εκτόξευση ρουκετών από το Λίβανο, οι Παλαιστίνιοι το έκαναν ξανά ενώ οι ισραηλινές δυνάμεις απέμεναν, προφανώς λόγω φόβου κλιμάκωσης. Αντί να ξεσπάσει βία λόγω των πιστών που στάθμευαν μέσα στο τζαμί όταν μπήκαν οι ομάδες του Temple Mount, ο χώρος ήταν ειρηνικός και δεν ξέσπασε καμία σύγκρουση, αποδεικνύοντας πως το σκεπτικό του Ισραήλ για την ασφάλεια ήταν λάθος.
Μέσω της συνεχιζόμενης ώθησής του να αλλάξει το status quo στο Al-Aqsa, το Ισραήλ δημιουργεί ενεργά ρήξη με τη γειτονική Ιορδανία, καθώς επίσης προκαλεί μια λαϊκή εξέγερση των Παλαιστινίων και ένοπλες επιθέσεις από τη Συρία, τη Γάζα και το Λίβανο. Εάν οι προκλήσεις συνεχιστούν, ειδικά κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού, το Τελ Αβίβ θα μπορούσε να δει τον εαυτό του απομονωμένο στην περιοχή, καθώς καμία χώρα δε θα σταθεί ενεργά ενάντια σε ενέργειες που γίνονται στο όνομα της υπεράσπισης του τρίτου ιερότερου τόπου της ισλαμικής πίστης. Το ιορδανικό κοινοβούλιο και ο λαός του έθνους είναι επίσης εξοργισμένοι με τη σχέση της κυβέρνησής τους με το Ισραήλ, ασκώντας μεγάλη πίεση στην ηγεσία του Αμμάν να δράσει.
Όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν το Ισραήλ δεν υποστήριζε τις ομάδες Temple Mount. Το πιο σημαντικό, οι ΗΠΑ κοιτάζουν με μεγάλη ανησυχία, καθώς ο δικός τους ρόλος στην περιοχή επιδεινώνεται και το κορυφαίο πλεονέκτημά τους στη Μέση Ανατολή βρίσκεται στα πρόθυρα μιας περιττής στρατιωτικής αντιπαράθεσης σε πολλά μέτωπα.