Ωστόσο, η τουρκική επεκτατικότητα που θεωρεί το μισό Αιγαίο υπό ελληνική κατοχή παραμένει αναλλοίωτη αφού το περιβόητο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας πραγματοποίησε τις προάλλες συνεδρία υπό την προεδρία του Έρντογαν με θέμα «τις ενέργειες της Ελλάδος για ενίσχυση του στρατιωτικού της εξοπλισμού και τις επιθετικές της συμπεριφορές στο Αιγαίο». Συζητήθηκαν επίσης «οι εξελίξεις σε Αιγαίο, Κύπρο και Ανατολική Μεσόγειο», οι προσπάθειες της Τουρκίας για αναγνώριση του ψευδοκράτους και η «προστασία των δικαιωμάτων του στην Αν. Μεσόγειο που πηγάζουν από το διεθνές δίκαιο». Αυτά όμως επισκιάστηκαν από τις αναφορές των εγχώριων ελίτ για «νέα εποχή». Φυσικά, όταν ο τουρκικός επεκτατισμός επανέλθει δριμύτερος με την όποια εκδοχή του, οι εγχώριες ελίτ πάλι θα εφευρίσκουν νέες εξηγήσεις.
Στην υπό δοκιμασία «νέα εποχή», Ελλάδα και Τουρκία συμφώνησαν για αμοιβαία υποστήριξη σε όργανα του ΟΗΕ. Η Άγκυρα θα στηρίξει την ελληνική υποψηφιότητα για μια μη μόνιμη θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας για το 2025-26 και η Αθήνα την εκλογή Τούρκου υποψήφιου για τη θέση του Γενικού Γραμματέα στο Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (IMO). Ο ΙΜΟ ασχολείται με θέματα ασφάλειας στην ναυτιλία και διεθνούς δικαίου στην θάλασσα και αρκεί ετούτο μόνο. Οι πλείστες ενέργειες της Τουρκίας σε Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο εις βάρος Ελλάδας και Κύπρου, έγιναν κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας (ΟΗΕ). Ωστόσο, για το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας όλα έγιναν βάσει μιας νεο-οθωμανικής εκδοχής … διεθνούς δικαίου.
Τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα κέρδισε σημαντικά πλεονεκτήματα με διορατική πολιτική που επικεντρώθηκε στην κάθετη ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος με ταυτόχρονη ενεργό συμμετοχή στις δυτικές κι ευρωπαϊκές δομές άμυνας κι ασφάλειας, γωνιάζοντας έτσι την Τουρκία σε μια ερμαφρόδιτη κι αναξιόπιστη στάση. Η διακοπή της εχθρικής ρητορικής και μείωση των παρανομιών είναι ένα βήμα, αλλά δεν ανατράπηκε οτιδήποτε ουσιαστικό από τα κεκτημένα των τουρκικών παρανομιών. Το «Τουρκολυβικό Μνημόνιο» παραμένει άθικτο, οι γκρίζες ζώνες με διασύνδεση της ελληνικής κυριαρχίας σε πολλά νησιά κι όλα τα άλλα. Στο παρελθόν είναι η Αθήνα που χαλάρωνε την πίεση για κυρώσεις στην Τουρκία από την Ε.Ε. χειροκροτούμενη από τις εγχώριες ελίτ με τη γνωστή τους ελαφρότητα. Για αυτό, μια αλλαγή στην τουρκική ρητορική δεν αποτελεί επαρκή αιτία για να απαλλαγεί η Τουρκία από την πίεση στα ελλαδοτουρκικά και το κυπριακό με πρωτοβουλία της Αθήνας.
Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο