Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Λουκιανόφ πιστεύει ότι αυτό οφείλεται κυρίως στην επιρροή που ασκούν οι Πράσινοι στη μεγάλη στρατηγική της Γερμανίας, για την οποία ισχυρίζεται πως τώρα υπόσχονται πρόσθετες εγγυήσεις ασφάλειας των ΗΠΑ σε αντάλλαγμα για την εγκατάλειψη του προηγούμενου πραγματισμού και της στρατηγικής οικονομικής αυτονομίας έναντι της Ρωσίας. Αυτή είναι μια λογική εξήγηση για το πώς οι ΗΠΑ υποστήριξαν με επιτυχία την προηγούμενη φθίνουσα ηγεμονία τους έναντι του ντε φάκτο ηγέτη της ΕΕ, αλλά υπάρχουν περισσότερα από αυτό, με όλο τον σεβασμό προς αυτόν τον εμπειρογνώμονα.
Τα ιδεολογικά κίνητρα και τα σκιώδη δίκτυα επιρροής των ΗΠΑ φτάνουν μόνο μέχρι στιγμής στη λογιστική του άξονα της Γερμανίας από τον κορυφαίο εταίρο της Ρωσίας στην Ευρώπη σε έναν από τους κορυφαίους αντιπάλους της. Η ανάλυση του Λουκιανόφ θα μπορούσε να ωφεληθεί με την ενσωμάτωση μιας γεωπολιτικής διάστασης όσον αφορά τον περιφερειακό ανταγωνισμό της Γερμανίας με την Πολωνία, η τελευταία από τις οποίες προβλέπει την αποκατάσταση της χαμένης από καιρό "σφαίρας επιρροής" της και ακόμη και την επέκτασή της. Για το σκοπό αυτό, η Πολωνία έχει προωθήσει τη γερμανική απειλή για την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη (ΚΑΕ) κατά το παρελθόν έτος.
Εκμεταλλεύτηκε την αντίληψη της ορατής απροθυμίας του Βερολίνου από την έναρξη της ειδικής επιχείρησης της Ρωσίας για να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στον επακόλουθο πόλεμο πληρεξουσίων του ΝΑΤΟ σύμφωνα με τις γραμμές της Βαρσοβίας και των κρατών της Βαλτικής, προκειμένου να προκαλέσει φόβο πως η Γερμανία θα μπορούσε κρυφά να συνεργαστεί με το Κρεμλίνο. Μετά την οπλοποίηση εξαιρετικά ευαίσθητων ιστορικών αναμνήσεων που σχετίζονται με το Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, η Πολωνία ήταν τότε σε θέση να πιέσει στο μέγιστο τη Γερμανία να εγκαταλείψει τον προηγούμενο πραγματισμό της προς τη Μόσχα.
Οι προηγούμενοι προσδιορισμένοι παράγοντες της φιλελεύθερης-παγκοσμιοποιητικής ιδεολογίας και της σκιώδους επιρροής των ΗΠΑ εξασφάλισαν ότι ο φόβος μηδενικού αθροίσματος μεταξύ ορισμένων πολιτικών της Γερμανίας πως η Πολωνία είναι έτοιμη να αντικαταστήσει την επιρροή της χώρας τους στην ΚΑΕ καθ' όλη τη διάρκεια αυτής της σύγκρουσης που οδήγησε στον προβλεπόμενο αντιρωσικό άξονα των ΗΠΑ. Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι δύο προαναφερθέντες παράγοντες, τότε αυτός ο ίδιος φόβος μπορεί να μην είχε εφαρμοστεί, αλλά μπορεί επίσης να ειπωθεί ότι αυτός ο φόβος διαμόρφωσε την πολιτική που επηρέασαν αυτοί οι δύο παράγοντες.
Αντί να υπάρχουν δύο βασικοί λόγοι που η Γερμανία ξεκίνησε τον ρωσική άξονα της, υπάρχουν στην πραγματικότητα τρεις, με τους δύο πρώτους που ο Λουκιανόφ αναγνώρισε ότι έχουν συμβιωτική σχέση με τον τρίτο που εισήχθη σε αυτήν την ανάλυση. Οι γεωπολιτικοί φόβοι έναντι της Πολωνίας οδήγησαν στην προηγούμενη δημιουργία ενός πλαισίου έκτακτης ανάγκης που στη συνέχεια εφαρμόστηκε λόγω διασυνδεδεμένων καταλυτών ιδεολογικής επιρροής. Αν ένας από αυτούς τους παράγοντες απουσίαζε, τότε η Γερμανία πιθανότατα δε θα είχε στραφεί εναντίον της Ρωσίας.
Είναι πλέον γνωστό από την παραδοχή της πρώην καγκελαρίου Μέρκελ πως το Βερολίνο δεν είχε ποτέ καμία πρόθεση να τιμήσει τις συμφωνίες του Μινσκ, αντίθετα επεδίωξε να τις εκμεταλλευτεί με σκοπό τον επανεξοπλισμό του Κιέβου πριν από μια τελική επίθεση εναντίον του Ντονμπάς. Αυτό αποδεικνύει ότι η Γερμανία προσπαθούσε να επεκτείνει την επιρροή της στα πιο απομακρυσμένα σημεία της ΚΑΕ όλο αυτό το διάστημα, αλλά αυτός ο μεγάλος στρατηγικός στόχος αμφισβητήθηκε απότομα από την ειδική επιχείρηση της Ρωσίας και τον ηγετικό ρόλο που η Πολωνία όρισε για τον εαυτό της στον πόλεμο του ΝΑΤΟ.
Παρά τους ιδεολογικούς παράγοντες και τους παράγοντες επιρροής που ήδη ασκούσαν επίδραση στη γερμανική πολιτική κατά την έναρξη αυτής της σύγκρουσης, δεν ήταν αρκετά ισχυροί από μόνοι τους για να κάνουν τη Γερμανία να διαδραματίσει ισότιμο ρόλο με την Πολωνία.
Μόνο αφού έγινε προφανές ότι αυτό πιθανότατα θα γινόταν μια παρατεταμένη σύγκρουση, άρχισαν να συζητούν αν θα αλλάξουν την στάση τους παίζοντας κάποιο είδος στρατιωτικού ρόλου ως απάντηση στην τεράστια πίεση να ανταγωνιστούν την Πολωνία για τις καρδιές και τα μυαλά στην ΚΑΕ. Από την πλευρά των ΗΠΑ, ήταν επωφελές να ενθαρρυνθούν αυτές οι δυναμικές, προκειμένου να αποφευχθεί η υπερβολική εξάρτηση από την Πολωνία ως τον κορυφαίο Ευρωπαϊκό εταίρο της μετά τη λήξη της σύγκρουσης, καθώς και να κάνει τη Γερμανία να καταστρέψει τους δεσμούς της με τη Ρωσία.
Η de facto συνομοσπονδία που ανακοίνωσαν η Πολωνία και η Ουκρανία μετά το ταξίδι του Προέδρου Ντούντα στο Κίεβο στα τέλη Μαΐου του 2022 έκανε τη Γερμανία να φοβάται πως ο γείτονάς της θα μπορούσε να την νικήσει στον ανταγωνισμό για να γίνει ο σημαντικότερος εταίρος της Ουκρανίας μετά τη σύγκρουση. Αυτή η εξέλιξη σε συνδυασμό με την αυξανόμενη πίεση ήπιας ισχύος υπό την ηγεσία της Πολωνίας από την ΚΑΕ συνέβαλαν ώστε η Γερμανία να εξετάσει τελικά μεγαλύτερο ρόλο σε αυτόν τον πόλεμο με πληρεξούσιους, ο οποίος κορυφώθηκε με το ηγεμονικό μανιφέστο του Καγκελαρίου Σολτς που παρουσίασε στις ΗΠΑ τον περασμένο Δεκέμβριο.
Όλα όσα ακολούθησαν σχετικά με τον αυξανόμενο ρόλο της Γερμανίας ως Ρωσική μεγάλη δύναμη μπορούν να συνδεθούν με αυτό το προηγούμενο μανιφέστο. Αυτή η μεγάλη στρατηγική δεν θα είχε μοιραστεί με το κοινό αν δεν ήταν η συρροή ιδεολογικών, επιρροής και γεωπολιτικών παραγόντων, αποδεικνύοντας έτσι τη σημασία και των τριών και ιδιαίτερα του τελευταίου που αναφέρθηκε.
Επιστρέφοντας στην ανάλυση του Λουκιανόφ, είναι φυσικά πολύ διορατική, αλλά παραμένει ελλιπής, καθώς στερείται του πολωνικού παράγοντα που εξηγεί γιατί οι άλλοι δύο τελικά οδήγησαν στον αντιρωσικό άξονα της Γερμανίας μέχρι το τέλος του περασμένου έτους και όχι αμέσως μετά την έναρξη της ειδικής επιχείρησης. Σε κάθε περίπτωση, το συμπέρασμά του ότι η Γερμανία είναι σήμερα ένας από τους κορυφαίους αντιπάλους της Ρωσίας είναι σημαντικό, δεδομένου πως μπορεί να θεωρηθεί ότι αντικατοπτρίζει τις απόψεις των συναδέλφων του που επηρεάζουν την πολιτική, αποτρέποντας έτσι το μέλλον των διμερών δεσμών.