 |
| Sputnik/Konstantin Mihalchevskiy |
Από την αρχή του χρόνου, το ουκρανικό μέτωπο τυλίχθηκε σε μια απατηλή σιωπή. Διάφοροι μυστικοί και ανώνυμες πηγές προέβλεψαν μια επικείμενη μεγάλης κλίμακας επίθεση από τις Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις. Πρώτα αναμενόταν γύρω στην Πρωτοχρονιά, στη συνέχεια αναμενόταν στις αρχές Φεβρουαρίου και ξανά γύρω στις 24 Φεβρουαρίου – την επέτειο της επίθεσης της Ρωσίας, πέρυσι. Οι μέρες ήρθαν και πέρασαν, αλλά δεν έγινε τίποτα.
Του Sergey Poletaev, συνιδρυτή και συντάκτη του έργου Vatfor - rt.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Με την έλευση της άνοιξης, έχει γίνει λόγος για μια εξίσου επικείμενη επίθεση – αλλά αυτή τη φορά από τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας (AFU) στο νότο. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, το σχέδιο της AFU είναι να περάσει στην Αζοφική Θάλασσα και να αποκόψει τον χερσαίο διάδρομο προς την Κριμαία. Οποιαδήποτε επιτυχία ή αποτυχία προς αυτή την κατεύθυνση θα έχει σημαντικό στρατηγικό αντίκτυπο. Εάν οι εκτιμήσεις είναι σωστές, το Κίεβο προετοιμάζει νέες στρατιωτικές μονάδες και προμηθεύεται δυτικά όπλα -συμπεριλαμβανομένων των πολυσυζητημένων βρετανικών αρμάτων μάχης και οβίδων απεμπλουτισμένου ουρανίου για να τα συνοδεύσει- ακριβώς για αυτό το εγχείρημα.
Ωστόσο, σε αντίθεση με την ευρέως διαδεδομένη άποψη, η μόνιμα συνεχιζόμενη επιστράτευση της Ουκρανίας δε διεξάγεται για την επέκταση του στρατού – οι νεοσύλλεκτοι αναπληρώνουν μόνο τις απώλειες. Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι ο αριθμός του υπηρεσιακού προσωπικού στην AFU παραμένει σταθερός σε περίπου 400.000 ενεργούς μαχητές.
Λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία της νότιας κατεύθυνσης του μετώπου, οι Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις είτε θα κρατήσουν την άμυνα είτε θα αποκόψουν μια πιθανή ουκρανική προώθηση με αντεπιθέσεις. Αυτό απαιτεί κατάλληλες δυνάμεις, ρουκέτες και εξοπλισμό, καθώς και εκ των προτέρων προετοιμασία.
Οι προθέσεις της Ρωσίας είναι αρκετά σοβαρές. Αυτό είναι εμφανές από τον στόχο της να καταλάβει την πόλη Ugledar [«1» στον χάρτη] – ένα φρούριο στην περιοχή της πιθανής προώθησης της AFU. Η ύπαρξη του Ugledar υπό ρωσικό έλεγχο είναι σημαντική, καθώς θα δημιουργούσε απειλή για τις μονάδες που προχωρούν. Μια παρόμοια επίθεση έχει πραγματοποιηθεί στο δυτικό τμήμα του μετώπου στην περιοχή Zaporozhye, βόρεια της Vasilevka [«2» στο χάρτη]. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας κατέλαβαν αρκετές μικρές πόλεις εκεί τον Ιανουάριο. Όπως φαίνεται από τη σοβαρή δουλειά που έγινε για την κατασκευή αμυντικών γραμμών, η Ρωσία δεν θα υποχωρήσει από τη Μελιτόπολη και το Μπερντιάνσκ τόσο εύκολα όσο υποχώρησε από το Izium ή το Kherson. Αυτήν τη φορά, το διακύβευμα είναι πολύ υψηλό.
Στο βόρειο και κεντρικό τμήμα του μετώπου, γίνονται μάχες σε διάφορες γραμμές.
Τις τελευταίες εβδομάδες, ο ρωσικός στρατός σημείωσε επιτυχία στην περιοχή Kremennaya [«3» στον χάρτη] και κατάφερε να προχωρήσει έξι ή επτά χιλιόμετρα (καλός δείκτης για μια στατική γραμμή του μετώπου) προς την πόλη Liman, από την οποία υποχώρησε τον περασμένο Οκτώβριο. Το Liman βρίσκεται στην επικράτεια της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ, επομένως η Ρωσία θα πρέπει να το καταλάβει σε κάθε περίπτωση, καθώς ισχυρίζεται πως είναι έδαφος της Μόσχας. Ωστόσο, η περιοχή διάνοιξης του ρωσικού στρατού εδώ είναι σχετικά στενή και αυτό τον καθιστά ευάλωτο σε πλευρικές επιθέσεις.
Οι μάχες για τα προάστια της πόλης του Ντόνετσκ, που συνεχίζονται από την αρχή της στρατιωτικής επίθεσης, άρχισαν επιτέλους να αποδίδουν καρπούς. Τις τελευταίες εβδομάδες, οι Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν περικυκλώσει μερικώς την Avdeevka [«4» στον χάρτη]. Αυτό το μέρος είναι ιδιαίτερα σημαντικό αφού η AFU εξαπολύει επιθέσεις στο Ντόνετσκ από αυτό το σημείο τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Για να σταματήσει ο συνεχής βομβαρδισμός της πόλης από πυροβολικό και εκτοξευτές πυραύλων «Grad», η γραμμή του μετώπου πρέπει να μετακινηθεί τουλάχιστον αρκετές δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από το Ντόνετσκ.
Προφανώς, αυτές οι πρόοδοι έγιναν δυνατές λόγω των μαχών για το Artyomovsk (Bakhmut) [«5» στον χάρτη] που βοήθησαν στην αποστράγγιση των δυνάμεων της Ουκρανίας. Από μόνο του, το Artyomovsk δεν έχει στρατηγική σημασία – είναι μόνο μία από τις πολλές πόλεις στο Donbass που πρέπει ακόμα να κατακτηθούν. Γι' αυτό, κατά μία έννοια, η Μόσχα αποφάσισε να «αναθέσει σε εξωτερικούς συνεργάτες» αυτή την επίπονη, βρώμικη και αιματηρή δουλειά.
Ο τομέας Popasnaya-Soledar-Artyomovsk αρχικά ανατέθηκε στον όμιλο PMC Wagner, με επικεφαλής τον Evgeny Prigozhin. Όλες οι μάχες απαιτούν προμήθειες, οι οποίες παρέχονται στους μαχητές βάσει προκαταρκτικού σχεδιασμού. Όταν η Ομάδα Wagner ήταν επιτυχής στη μάχη, και μάλιστα ξεπέρασε τις προσδοκίες, αυτή η ορμή έπρεπε να υποστηριχθεί. Ωστόσο, η Βάγκνερ δεν μπορούσε να το κάνει μόνος της - η ομάδα δεν έχει αρκετά αποθέματα και λαμβάνει προμήθειες από το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας.
Αυτό το ζήτημα ήταν η αιτία μιας πρόσφατης σύγκρουσης μεταξύ του Ομίλου Wagner και των αξιωματούχων. Οι τελευταίοι είπαν βασικά: συγγνώμη, αλλά οι ρουκέτες και η ενίσχυση μας είναι περιορισμένα και χρειάζονται σε αυτή κι αυτή την τοποθεσία. Σας δίνουμε όλα όσα συμφωνήσαμε, αλλά δεν μπορούμε να σας δώσουμε περισσότερα. Το σκεπτικό είναι αρκετά λογικό, ειδικά αν ισχύει ότι το Γενικό Επιτελείο συσσωρεύει εφεδρείες στο νότο. Ωστόσο, δημοσιοποιώντας το σκάνδαλο, ο Πριγκόζιν πήρε τελικά αυτό που ήθελε, τόσο σε ό,τι αφορά τις απαραίτητες προμήθειες όσο και την ενίσχυση των πλευρών.
Για το Κίεβο, το Artyomovsk δεν έχει επίσης ιδιαίτερη στρατηγική σημασία. Συνορεύει με τον οικισμό Slavyansk-Kramatorsk που είναι πολύ μεγαλύτερος, πιο οχυρός και βρίσκεται σε ένα λόφο. Μέχρι στιγμής, δεν έχει γίνει λόγος για μάχες εκεί.
Ωστόσο, το Κίεβο είναι πεπεισμένο πως δεν μπορεί να παραδώσει ούτε μια ίντσα γης στον εχθρό – η επιτυχία της πολεμικής του προπαγάνδας, οι συνεχιζόμενες στρατιωτικές προμήθειες από τη Δύση και τελικά η δέσμευση του Zelensky στην εξουσία, όλα εξαρτώνται από αυτό.
Ως εκ τούτου, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας συνεχίζουν την άσκοπη (από στρατιωτική άποψη) υπεράσπιση του Αρτιόμοβσκ.
Ωστόσο, καθώς περισσότερες δυνάμεις και εξοπλισμός έλκονται στο Artyomovsk, η κατάσταση γύρω από αυτό αλλάζει – ο τομέας γίνεται στρατηγικός μόνο και μόνο λόγω της κλίμακας του. Εάν, όπως λένε ορισμένες πηγές, η AFU έχει πραγματικά τραβήξει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στην περιοχή και προετοιμάζει μια αντεπίθεση, δεν είναι πλέον πρόβλημα μόνο του Prigozhin ή η πρόκληση της κατάληψης μιας μόνο πόλης. Εάν η ομάδα Wagner περικυκλωθεί, οι γραμμές του μετώπου θα μπορούσαν να καταρρεύσουν για δεκάδες χιλιόμετρα και να οδηγήσουν στη βαθιά προώθηση της AFU προς τα ανατολικά.
Το Γενικό Επιτελείο και η ανώτατη διοίκηση της Ρωσίας αντιμετωπίζουν τώρα μια σκληρή απόφαση: θα πρέπει να ενισχύσουν το Artyomovsk και έτσι να αποδυναμώσουν το νότιο μέτωπο (που είναι πολύ πιο σημαντικό) ή το αντίστροφο; Η AFU θα εγκαταλείψει εντελώς τη νότια επίθεση υπέρ του Αρτιόμοβσκ ή θα εκμεταλλευτεί τη μεταφορά δυνάμεων από τη Ρωσία και θα κινηθεί προς την Αζοφική Θάλασσα; Και τι γίνεται αν ο εχθρός έχει αρκετή δύναμη για δύο στρατηγικές επιθέσεις; Άλλωστε είναι αυτοί που επιλέγουν τον χρόνο και τον τόπο επίθεσης και έτσι έχουν την ευκαιρία να συγκεντρώσουν ανώτερες δυνάμεις σε μια μικρή περιοχή.
Το αποτέλεσμα της εκστρατείας –και, ίσως, ολόκληρης της σύγκρουσης– εξαρτάται από επιλογές σαν αυτές.