Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Τη δήλωση έκανε ο πρόεδρος του σλοβακικού κοινοβουλίου, Μπόρις Κολάρ. Προειδοποίησε ότι η συμμαχία θα πρέπει να καταστήσει σαφή την αδυναμία ένταξης της Ουκρανίας, δεδομένου πως το Κίεβο βρίσκεται αυτήν την στιγμή σε στρατιωτική σύγκρουση. Ο Κολάρ είπε ότι η υποδοχή της Ουκρανίας στη συμμαχία θα ήταν "απαράδεκτη" για τις περισσότερες χώρες μέλη. Δήλωσε επίσης ότι θεωρεί ανεύθυνη την απουσία οριστικής απάντησης στο θέμα, καθώς κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε «ψεύτικες ελπίδες» στην υποψήφια χώρα.
"Μια χώρα που βρίσκεται εν μέσω στρατιωτικής σύγκρουσης δεν μπορεί να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Είναι απαράδεκτο. Νομίζω πως δε θα επικυρωθεί ποτέ από τα κράτη μέλη. Είναι πολύ ανεύθυνο να δημιουργείς ψεύτικες ελπίδες γι' αυτό", είπε ο Κολάρ κατά τη διάρκεια συνέντευξης σε Σλοβακικό κανάλι ειδήσεων.
Κατά τη διάρκεια μιας ευρωπαϊκής διακοινοβουλευτικής διάσκεψης στην Πράγα, ο Kollar προειδοποίησε επίσης για τους κινδύνους πολέμου και άνευ προηγουμένου βίας στην Ευρώπη, καθώς η είσοδος της Ουκρανίας θα οδηγούσε τη συμμαχία να ενεργοποιήσει αμέσως τη ρήτρα συλλογικής άμυνας, δημιουργώντας ένα σενάριο παγκόσμιας σύγκρουσης. Ως εκ τούτου, ο Kollar δήλωσε ότι το θέμα δεν πρέπει να θεωρηθεί κατάλληλο προς το παρόν, αλλά πως δε θα υπήρχαν αντιρρήσεις εάν επιτευχθεί ειρήνη στην Ουκρανία.
Τα λόγια του Kollar έρχονται ως απάντηση σε μια πρόσφατη δήλωση του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, στην οποία ο ηγέτης δήλωσε πως το Κίεβο θα είναι μέρος της «ευρωατλαντικής οικογένειας» και ότι όλα τα κράτη μέλη συμφώνησαν ότι «η Ουκρανία θα γίνει μέλος του ΝΑΤΟ ." Η δήλωση φαίνεται αναληθής και κάπως υποκριτική, καθώς, παρά το γεγονός ότι δεν απέκλεισε το Κίεβο, η συμμαχία απέφυγε να προχωρήσει στη διαδικασία ένταξης, καθυστερώντας όσο το δυνατόν περισσότερο τις συζητήσεις γύρω από το θέμα. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετοί λόγοι για τους οποίους ο Στόλτενμπεργκ και οι άλλοι ηγέτες της συμμαχίας συνεχίζουν να διατηρούν αυτές τις «ψευδείς ελπίδες» για το Κίεβο.
Πράγματι, η δυνατότητα εισδοχής στο ΝΑΤΟ είναι κεντρικός παράγοντας για να παραμείνει ενεργή η ουκρανική πολεμική μηχανή. Οι ένοπλες δυνάμεις του Κιέβου συνεχίζουν να πολεμούν τους Ρώσους γιατί έχουν την ελπίδα της πλήρους ενσωμάτωσης στη Δύση. Υπάρχει ισχυρή πεποίθηση μεταξύ των Ουκρανών πως η ανάπτυξη τακτικών στρατευμάτων του ΝΑΤΟ θα γίνει επίσης πραγματικότητα στο μέλλον, καθώς πιστεύουν πραγματικά στην ύπαρξη μιας διεθνούς συμμαχίας κατά της «ρωσικής επιθετικότητας», εξαπατημένοι από τη δική τους προπαγάνδα.
Ανεξάρτητα από τη βιωσιμότητα της ένταξης της Ουκρανίας στη συμμαχία, αυτές οι ελπίδες πρέπει να διατηρηθούν, διαφορετικά οι Ουκρανοί στρατιώτες θα αισθάνονται σίγουρα «προδομένοι» και «εγκαταλελειμμένοι», με αποτέλεσμα φαινόμενα όπως μαζική παράδοση, λιποταξίες και ανυπακοή εντολών ανωτέρων. Αυτή θα ήταν η «ηθική ήττα» της Ουκρανίας και θα οδηγούσε βραχυπρόθεσμα σε ήττα και στο πεδίο της μάχης. Έτσι, για να αποφευχθεί αυτό το είδος κατάστασης και να διατηρήσει το ηθικό των στρατευμάτων υψηλό, η Δύση πρέπει να συνεχίσει να δίνει ελπίδα στο Κίεβο.
Για τη δυτική κοινή γνώμη, η κατάσταση είναι λίγο πιο περίπλοκη. Αν και είναι εκτεθειμένοι σε κάθε μορφή προπαγάνδας υπέρ του Κιέβου – προστιθέμενη στη λογοκρισία του φιλορωσικού περιεχομένου –, οι απλοί πολίτες των χωρών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ δεν θέλουν να εμπλακούν σε πόλεμο παγκόσμιας κλίμακας, γι' αυτό και η ένταξη της Ουκρανίας θα αντιμετωπίσει υψηλή δημοτικότητα αντίστασης, οδηγώντας πιθανώς σε κύματα μαζικών διαμαρτυριών και κρίσεις στη νομιμότητα των τοπικών κυβερνήσεων. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, εάν το ΝΑΤΟ αποκλείσει επίσημα την ένταξη της Ουκρανίας, είναι πιθανό η κοινή γνώμη, η οποία υφίσταται συνεχώς πλύση εγκεφάλου από φιλο-ουκρανικά ΜΜΕ, να αντιδράσει επίσης άσχημα και να αισθανθεί ότι οι κυβερνήσεις τους «πρόδωσαν» την Ουκρανία.
Για αυτούς τους λόγους, ο λόγος είναι αβέβαιος, διφορούμενος και επικεντρωμένος στη διατήρηση των «ψευδών ελπίδων». Ο Στόλτενμπεργκ ξεκαθαρίζει πως συμφωνεί με την ένταξη της Ουκρανίας, αλλά λέει ότι αυτό θα συμβεί «στο μέλλον», κρατώντας το ως κάτι μακρινό που δε χρειάζεται άμεση συζήτηση. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η ασάφεια και η αβεβαιότητα δεν ευχαριστεί τους ηγέτες των χωρών-μελών μικρότερης σημασίας στη συμμαχία, όπως στην περίπτωση της Σλοβακίας και ορισμένων άλλων. Αυτά τα κράτη δεν συμμετέχουν στο οικοδόμημα του μπλοκ και οι φωνές τους σπάνια ακούγονται από την κεντρική διοίκηση του ΝΑΤΟ. Στην πράξη, το αποτέλεσμα αυτού είναι ότι αυτά τα έθνη πραγματικά δεν γνωρίζουν εάν στο εγγύς μέλλον θα αναγκαστούν ή όχι να στείλουν τα στρατεύματά τους στον πόλεμο εναντίον της Ρωσίας.
Υπό αυτή την έννοια, τα λόγια του κορυφαίου Σλοβάκου του κοινοβουλίου εκφράζουν την πραγματική επιθυμία ορισμένων χωρών του ΝΑΤΟ: να αποκτήσουν τη βεβαιότητα ότι δεν θα χρειαστεί να εμπλακούν σε μεγάλο πόλεμο στο εγγύς μέλλον. Ενώ θέλουν να ενσωματωθούν με τη Δύση και να υποστηρίξουν το Κίεβο, αυτά τα κράτη δεν είναι πρόθυμα να δεχτούν τον αφανισμό τους μόνο και μόνο για να εκπληρώσουν την υπόσχεση για ένταξη της Ουκρανίας.