Michael Rubin - 19fortyfive.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Τουρκία είναι ένα αυταρχικό αστυνομικό κράτος χωρίς ελεύθερα μέσα ενημέρωσης και επομένως είναι αδύνατο σε αυτό το σημείο να γνωρίζουμε την αλήθεια. Κάθε δημοκράτης ξυπνά κάθε πρωί γνωρίζοντας πότε θα τελειώσει η κυβέρνησή του. Κάθε δικτάτορας ξυπνά έχοντας να ανησυχεί ότι σήμερα μπορεί να είναι η τελευταίο του μέρα. Ο Ερντογάν βρίσκεται εδώ και καιρό στο τελευταίο στρατόπεδο.
Μην κάνετε λάθος: Η βασιλεία του θα τελειώσει, με θάνατο, εξορία, φυλάκιση ή εκτέλεση. Η ιδέα πως ένας άνθρωπος που περιφρονεί τη δημοκρατία θα παραιτηθεί οικειοθελώς ή θα επέτρεπε στους παρατηρητές των εκλογών να τον επιβεβαιώσουν ότι είναι ηττημένος είναι παραπλανητική, μια φαντασίωση διπλωματών και ερευνητών.
Εάν ο Ερντογάν πεθάνει ή αν χρησιμοποιήσει την κρίση της υγείας του για να περάσει την υποψηφιότητά του σε συγγενή ή πιόνι, ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες ούτε η Ευρώπη θα πρέπει να το γιορτάσουν. Μετά από 20 χρόνια Ερντογανισμού, δεν υπάρχει εύκολη επιστροφή στο status quo ante.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Ερντογάν έχει αναλάβει τον τραπεζικό τομέα και τις κρατικές επιτροπές ελέγχου. Μπόρεσε να κατηχήσει (ή τουλάχιστον να προσπαθήσει να κάνει πλύση εγκεφάλου) σε πάνω από 30 εκατομμύρια μαθητές. Αν και μπορεί να μην κατάφερε να δημιουργήσει τη «θρησκευτική γενιά» που υποσχέθηκε -η συσχέτιση της θρησκείας με τη διαφθορά στο μυαλό πολλών Τούρκων ήταν ένα φυσικό φρένο σε τέτοιες προσπάθειες- άναψε τις φλόγες τόσο του συνωμοσιολογισμού όσο και του ακραίου εθνικισμού.
Απόφοιτοι θρησκευτικών σεμιναρίων και ιδεολόγοι του Ερντογάν διαπερνούν πλέον ολόκληρη τη γραφειοκρατία. Ελλείψει μαζικής εκκαθάρισης, θα είναι αδύνατο να εξαλειφθούν.
Έχει επίσης μεταμορφώσει τον στρατό: Κάθε στρατιώτης, ναύτης και πιλότος οφείλει πλέον την καριέρα και την πρόοδό του στην πίστη στον Ερντογάν. Αυτοί που έβαλαν πρώτα την Τουρκία βρίσκονται τώρα στη φυλακή.
Η τουρκική οικονομία είναι ερειπωμένη. Ο Ερντογάν και οι φίλοι του έχουν φύγει ή έχουν κλέψει ένα φημολογούμενο ποσό 400 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Κάποια από αυτά χάθηκαν στη Ρωσία, περισσότερα υπάρχουν στο Ντουμπάι ή στη Ντόχα, στα νησιά Κέιμαν ή στον Παναμά. Θα χρειαστεί διεθνής προσπάθεια για να ανακτηθούν τα κλεμμένα χρήματα. Το ιστορικό της διεθνούς κοινότητας σε τέτοιες προσπάθειες είναι φτωχό. Αν δεν ήταν, η αγορά ακινήτων του Λονδίνου θα είχε καταρρεύσει εδώ και πολύ καιρό.
Θα χρειαστεί ακόμη περισσότερος χρόνος για την αποκατάσταση της κοινωνίας. Η κληρονομιά των πραξικοπηματιών το 1960 και το 1980 ήταν κακή, αλλά του Ερντογάν ήταν χειρότερη. Οι πύλες της φυλακής πρέπει να ανοίξουν και τα θύματα του πολιτικού κυνηγιού μαγισσών να αποζημιωθούν. Εξόντωσε την κοινωνία των πολιτών. Δεν υπάρχει πλέον ανεξάρτητος τύπος να μιλήσει για αυτά, τουλάχιστον εντός της Τουρκίας.
Έβαλε τις εθνικές μειονότητες η μία εναντίον της άλλης και ενθάρρυνε το βασικό μίσος προς τους Έλληνες, τους Ασσύριους, τους Αρμένιους, τους Αλεβίτες και τους Κούρδους που δεν είχαν εμπειρία στη σημερινή Τουρκία από την εποχή των Νεότουρκων και στη συνέχεια του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ.
Οι τουρκικές δυνάμεις πρέπει να αποσυρθούν από τη Συρία, το Ιράκ και την Κύπρο. Πρέπει να σταματήσουν να απειλούν την Αρμενία και την Ελλάδα.
Οι θεσμοί του Ερντογάν έχουν διαφθείρει ορισμένους τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στην Ευρώπη. Τα έγγραφα θα πρέπει να είναι διαθέσιμα για επιθεώρηση για να δούμε ποιος και πώς προσπάθησε να παρακάμψει τη νομοθεσία των ΗΠΑ και πώς ορισμένοι πληρεξούσιοι κορόιδευαν το Νόμο για την εγγραφή ξένων πρακτόρων. Το Κογκρέσο πρέπει να συνειδητοποιήσει πώς αυτός και ορισμένα ιδρύματα, δεξαμενές σκέψης και πανεπιστήμια της Ουάσιγκτον προσπάθησαν να τα παίξουν.
Το θέμα είναι το εξής: Θα υπάρχουν ευσεβείς πόθοι τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στις Βρυξέλλες ότι τα χειρότερα στις σχέσεις με την Τουρκία έχουν τελειώσει. Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, αλλά θα ήταν πρόωρο να πιστέψουμε πως η επιστροφή στο status quo ante επίκειται.
Σίγουρα, τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Ευρώπη θα πρέπει να συνεργαστούν με μια μετα-ερντογανική Τουρκία για να κινηθούν προς τη σωστή κατεύθυνση. Είναι προς το συμφέρον όλων να υπάρχει μια Τουρκία σε ειρήνη με τον εαυτό της και τους γείτονές της. Η Τουρκία πρέπει να είναι δύναμη σταθερότητας και δημοκρατίας παρά κλεπτοκρατίας. Θα πάρει χρόνο.