Όλα λειτουργούν προς όφελος της Κίνας
και εις βάρος των ΗΠΑ – αφού το πετρογουάν γίνεται αποδεκτό σε συνεχώς
περισσότερες χώρες. Το ίδιο ισχύει και για τον πόλεμο της Ουκρανίας –
ενώ είναι δεδομένο πως όταν μία υπερδύναμη του μεγέθους της Κίνας ή των
ΗΠΑ, συνεργασθεί με την αμέσως επόμενη, με τη Ρωσία, η νίκη της είναι
δεδομένη. Ας ελπίσουμε πως θα το καταλάβουν οι ΗΠΑ – προς το συμφέρον
ολόκληρης της Δύσης.
Από: analyst.gr - Βασίλης Βιλιάρδος
Ανάλυση
Έχουμε αναφερθεί πάρα πολλές φορές στις επιθέσεις που δέχεται το δολάριο, ως παγκόσμιο αποθεματικό και συναλλακτικό νόμισμα – το οποίο διατηρεί τη θέση του, με τη βοήθεια του αμερικανικού καρτέλ και του στρατού (ανάλυση). Επίσης στο ότι έγινε το επίσημο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα του πλανήτη το 1944, αντικαθιστώντας τη στερλίνα – με τη συμφωνία του Bretton Woods (ανάλυση), στην οποία συμμετείχε μία αντιπροσωπεία από 44 συμμαχικές χώρες.
Έκτοτε το δολάριο έχει κατακτήσει μία ισχυρότατη θέση διεθνώς – με αποτέλεσμα οι ΗΠΑ να έχουν μία δυσανάλογη επιρροή στις άλλες οικονομίες. Στην πραγματικότητα βέβαια, οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν το δολάριο και την επιβολή κυρώσεων, ως εργαλείο για την επίτευξη στόχων της εξωτερικής τους πολιτικής – μετά από την ενδιάμεση περιπέτεια που είχαν το 1973, όπου εγκατέλειψαν μονομερώς τον κανόνα του χρυσού (ανάλυση). Τότε το δολάριο θα είχε καταρρεύσει, εάν δεν διασωζόταν από τη συμφωνία του Kissinger με τη Σαουδική Αραβία – με τη βοήθεια της οποίας κατάφερε να μετατραπεί στο μοναδικό νόμισμα συναλλαγής του πετρελαίου.
Συνεχίζοντας, προφανώς δεν αρέσει σε όλες τις χώρες να «παίζουν» σύμφωνα με τους κανόνες των ΗΠΑ και του συστήματος του χρέους που έχουν εγκαταστήσει, με τη βοήθεια του δολαρίου (ανάλυση) – ειδικά στις δύο άλλες υπερδυνάμεις, στην Κίνα και στη Ρωσία. Πόσο μάλλον όταν όλοι έχουν τρομοκρατηθεί, από τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία – με αποτέλεσμα να εντείνουν τις προσπάθειες τους για να απεξαρτηθούν από το δολάριο, με μία διαδικασία που ονομάζεται «αποδολαριοποίηση».
Εν προκειμένω, επιδιώκεται κυρίως η αντικατάσταση του δολαρίου ως παγκοσμίου συναλλακτικού νομίσματος – όσον αφορά τις συναλλαγές πετρελαίου ή/και άλλων εμπορευμάτων. Μια τέτοια διαδικασία, θα μείωνε την εξάρτηση άλλων χωρών από το δολάριο και από την αμερικανική οικονομία – γεγονός που θα μπορούσε να βοηθήσει στο μετριασμό των επιπτώσεων των οικονομικών και πολιτικών αλλαγών στις ΗΠΑ, στις δικές τους οικονομίες.
Επί πλέον, οι χώρες αυτές θα μπορούσαν να μειώσουν την έκθεση τους στις συναλλαγματικές διακυμάνσεις και στις μεταβολές των επιτοκίων – κάτι που θα συνέβαλε στη βελτίωση της οικονομικής τους σταθερότητας και στη μείωση των κινδύνων χρηματοπιστωτικών κρίσεων.
Λογικά λοιπόν επιταχύνονται οι προσπάθειες αποδολαριοποίησης – ειδικά το 2022, όπου το ΔΝΤ δήλωσε ότι, οι κεντρικές τράπεζες δεν διατηρούν το δολάριο ως αποθεματικό, στις ίδιες ποσότητες με το 2021. Πως το μερίδιο του δολαρίου έπεσε κάτω από το 59% το τελευταίο τρίμηνο του 2022 – με το 25% της μείωσης να κατευθύνεται στο κινεζικό νόμισμα και το υπόλοιπο 75% σε νομίσματα μικρότερων χωρών που δεν ήταν ποτέ αποθεματικά. Δηλαδή, η πτώση των ποσοτήτων του δολαρίου στα παγκόσμια τραπεζικά αποθέματα δεν καλύφθηκε από την αύξηση του ευρώ, της στερλίνας ή του γεν – αλλά από το κινεζικό γουάν και από άλλα δευτερεύοντα.
Επομένως φαίνεται καθαρά πως οι κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, με το πάγωμα των 300 δις $ περίπου των συναλλαγματικών της αποθεμάτων και με την «απέλαση» των ρωσικών τραπεζών από το Swift, όπου οι προετοιμασίες είχαν ξεκινήσει ήδη από το 2014 (ανάλυση), επηρέασαν πολλές άλλες χώρες εκτός της Ρωσίας – ενώ αυτές που ήταν πρόθυμες να συνεχίσουν να συναλλάσσονται με τη Ρωσία, όπως η Κίνα και η Ινδία, άρχισαν να το κάνουν σε ρουπίες και σε γουάν, ανοίγοντας έτσι τον ασκό του Αιόλου για το δολάριο.
Για παράδειγμα, η Βραζιλία και η Κίνα συναλλάσσονται ήδη μεταξύ τους σε γουάν, προς όφελος του κινεζικού νομίσματος – ενώ η Ινδία προσπαθεί επίσης να απεξαρτηθεί από το δολάριο. Πρόσφατα δε 18 χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Μ. Βρετανίας, της Γερμανίας, της Ρωσίας, ακόμη και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, έχουν πάρει την άδεια να συναλλάσσονται σε ινδικές ρουπίες (πηγή) – σε ένα νόμισμα που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα από τα παγκόσμια αποθεματικά της νέας τάξης πραγμάτων.
Ήδη από το 2018 πάντως είχαμε αναφερθεί στην αυτοκτονία του δολαρίου (ανάλυση) – πολύ πιο πριν στα συστήματα πληρωμών που προετοίμαζαν τόσο η Ρωσία, όσο και η Κίνα, για την αντικατάσταση του Swift. Συστήματα που ευρίσκονται πλέον σε λειτουργία μεταξύ διαφόρων χωρών – όπως του Ιράν.
Το νόμισμα των BRICS
Συνεχίζοντας οι χώρες των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική), εξετάζουν τη δημιουργία ενός νέου νομίσματος, για τη διευκόλυνση των συναλλαγών τους – με πρωτοβουλία της Ρωσίας που υφίσταται τις δυτικές κυρώσεις. Η νέα αυτή οικονομική συμφωνία μεταξύ τους, προγραμματίζεται για τον Αύγουστο – όπου θα διεξαχθεί η δική τους σύνοδος κορυφής, στη Νότια Αφρική αυτή τη φορά.
Παράλληλα, η Ρωσία και η Ινδία εξετάζουν ένα κοινό νόμισμα μεταξύ τους που θα μπορούσε να είναι ένα ψηφιακό ρούβλι ή μία ινδική ρουπία – σημειώνοντας πως οι δύο αυτές χώρες λειτουργούν ήδη έναν μηχανισμό ρουβλίου/ρουπίας για το εμπόριο τους, όπου διακανονίζουν τις οφειλές σε ρουπίες, αντί για δολάρια ή ευρώ.
Εάν τώρα τα κράτη των BRICS εξελίξουν τα σχέδια τους και καταλήξουν σε ένα νέο νόμισμα, θα μπορούσαν να στηρίξουν έτσι τη σταθεροποίηση των οικονομιών τους – αν και υπάρχουν αμφιβολίες, ιδίως όσον αφορά την αποδοχή της Ινδίας, αφού έχει συνοριακές αντιπαραθέσεις με την Κίνα και μάλλον δεν θα ήθελε μία οικονομική ευθυγράμμιση μαζί της.
Η άνοδος του πετρογουάν
Στο πετρογουάν έχουμε ήδη αναφερθεί (ανάλυση) στο παρελθόν – ενώ από τότε, πολλοί από τους μεγάλους προμηθευτές πετρελαίου της Κίνας, της μεγαλύτερης εισαγωγικής χώρας πετρελαίου παγκοσμίως, έχουν αρχίσει να δέχονται πληρωμές σε πετρογουάν, όπως η Ρωσία, το Ιράκ, η Ινδονησία, το Ιράν, η Βενεζουέλα κοκ.
Το Μάρτιο δε του 2023, η Σαουδική Αραβία ξεκίνησε ξανά τις συνομιλίες της με την Κίνα, σχετικά με τις πωλήσεις πετρελαίου σε γουάν – οι οποίες είχαν διακοπεί για έξι χρόνια περίπου, όταν οι ΗΠΑ είχαν κερδίσει τη μάχη της Σαουδικής Αραβίας, όπως την είχαμε τότε χαρακτηρίσει (ανάλυση). Η αιτία ήταν η δυσαρέσκεια του βασιλείου της ερήμου με τις ΗΠΑ, όσον αφορά τις αμερικανικές δεσμεύσεις στρατιωτικής ασφαλείας – ενδεχομένως είτε επειδή η υπερδύναμη ευρίσκεται σε αδυναμία, λόγω της εμπλοκής της στην Ουκρανία (ανάλυση), είτε εξαιτίας του πολέμου της Υεμένης (ανάλυση).
Το Δεκέμβριο πάντως του περασμένου έτους, ο πρόεδρος της Κίνας είπε στη Σαουδική Αραβία ότι, τα κράτη του Κόλπου θα πρέπει να κάνουν πλήρη χρήση του χρηματιστηρίου πετρελαίου και φυσικού αερίου της Σαγκάης – ως πλατφόρμα για τη διεκπεραίωση των πληρωμών πετρελαίου και φυσικού αερίου σε γουάν (πηγή).
Μόλις το Φεβρουάριο δε, το Ιράκ συμφώνησε να επιτρέψει το εμπόριο του με την Κίνα να διακανονίζεται σε γουάν – ενώ, με δεδομένο το ότι υπάρχει ένας (κλειστός λόγω πολέμων) αγωγός από τη Σαουδική Αραβία μέσων του Κουβέιτ στο Ιράκ (πηγή, εικόνα), θα μπορούσε κάλλιστα να επεκταθεί έως την Κίνα, μέσω του Ιράν. Πόσο μάλλον όταν έχουν δρομολογηθεί ήδη ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν, με τη βοήθεια της Κίνας – κάτι που δεν είναι καθόλου τυχαίο.
Σε κάθε περίπτωση, η απομάκρυνση από το πετροδολάριο αποτελεί στρατηγική προτεραιότητα για χώρες όπως η Κίνα και η Ρωσία – αφού έτσι περιορίζεται η έκθεση τους στο συναλλαγματικό κίνδυνο των ΗΠΑ και στην πολιτική των αμερικανικών κυρώσεων. Μόνο μία τέτοια κίνηση δε, θα μπορούσε να εξαλείψει το ρόλο του δολαρίου των ΗΠΑ ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα – προκαλώντας την πλήρη αποδολαριοποίηση.
Όσον αφορά το τι θα έκαναν όλες οι χώρες με τα πετρογουάν που θα εισέπρατταν, η απάντηση είναι απλή: ότι με τα πετροδολάρια. Θα τα επένδυαν δηλαδή σε κινεζικά ομόλογα και στην κινεζική αγορά – γεγονός που όμως θα προκαλούσε μία τεράστια νομισματική πλημμύρα στις ΗΠΑ, αφού θα επέστρεφαν εκεί τρομακτικές ποσότητες δολαρίων, από τα αποθεματικά των κεντρικών τραπεζών παγκοσμίως.
Με δεδομένο τώρα το ότι, υπάρχουν μεγαλύτερες ποσότητες δολαρίων εκτός των ΗΠΑ παρά εντός, θα οδηγούνταν σε έναν υπερπληθωρισμό, με την κατακόρυφη υποτίμηση του δολαρίου – ενώ δεν θα μπορούσαν πια να χρηματοδοτήσουν το δυσθεώρητο δημόσιο χρέος τους των 31,5 τρις $ σήμερα.
Φυσικά όλα αυτά δεν είναι τόσο εύκολα, όσο ακούγονται – αφού η αλλαγή των συναλλαγών εκατομμυρίων βαρελιών πετρελαίου καθημερινά από δολάρια σε γουάν, θα μπορούσε να κλονίσει την οικονομία της Σαουδικής Αραβίας. Εκτός αυτού, η αύξηση των πωλήσεων πετρελαίου σε γουάν, θα συνέδεε πιο στενά την οικονομία της Σαουδικής Αραβίας με το κινεζικό νόμισμα – το οποίο δεν διαθέτει διεθνείς επενδυτές, λόγω των αυστηρών ελέγχων του από το κινεζικό καθεστώς.
Άλλοι λόγοι είναι πως το γουάν δεν είναι ακόμη πλήρως μετατρέψιμο, είναι σταθερό καθημερινά, επιρρεπές σε παρεμβάσεις και υπόκειται σε ελέγχους κεφαλαίων – ενώ η μεγαλύτερη επιφύλαξη είναι ο ρόλος της κινεζικής κυβέρνησης, οι πιθανές κρατικές παρεμβάσεις και οι ευνοιοκρατία προς τις κινεζικές εταιρίες.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, όλα λειτουργούν προς όφελος της Κίνας και εις βάρος των ΗΠΑ – αφού το πετρογουάν γίνεται αποδεκτό σε συνεχώς περισσότερες χώρες. Το ίδιο ισχύει και για τον πόλεμο της Ουκρανίας – ενώ είναι δεδομένο πως όταν μία υπερδύναμη του μεγέθους της Κίνας ή των ΗΠΑ, συνεργασθεί με την αμέσως επόμενη, με τη Ρωσία, η νίκη της είναι δεδομένη. Ας ελπίσουμε πως θα το καταλάβουν οι ΗΠΑ – προς το συμφέρον ολόκληρης της Δύσης.