Η στρατηγική είναι ελληνικότατη λέξη με βαθύ νόημα, την οποία δανείστηκαν άλλες γλώσσες. Απέναντι στην τουρκική επεκτατική στρατηγική που συνοδευόταν επί δεκαετίες με πρόταση για «διμερείς διαφορές που απαιτούν διμερή διάλογο για διαμοιρασμό του πλούτου», η Αθήνα προχώρησε τα τελευταία χρόνια σε κατακόρυφη ενίσχυση της αποτρεπτικής της ισχύος με δυνατότητα ασύμμετρης ανταπόδοσης σε περίπτωση απόπειρας κατάληψης ελληνικού νησιού, παράλληλα με εκστρατεία διεθνώς και εντός ΕΕ, προωθώντας συμμαχίες και προβάλλοντας τις τουρκικές παρανομίες ως έχουν: παραβίαση αρχών του Ευρωπαϊκού και του Διεθνούς Δικαίου. Η σθεναρή στάση της Αθήνας έφερε και ανάλογη πολιτική στήριξη εντός και εκτός ΕΕ, με το ευνοϊκό περιβάλλον να ενισχύεται από την αλλοπρόσαλλη στάση του Ερντογάν προς την Δύση, αφήνοντας «ζωτικό χώρο» σε Ελλάδα και Κύπρο.
Ξαφνικά, μετά τους σεισμούς στην Τουρκία, προέκυψε μια προσωρινή «παύση τουρκικής δράσης στο Αιγαίο», η οποία ανταποδόθηκε με την "προσωρινή" μεταστροφή της Αθήνας που επιστρέφει στον «διμερή διάλογο», επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά την απουσία στρατηγικής. Η μεταστροφή της Αθήνας αποτελεί στρατηγικό ολίσθημα που θα το βρούμε ενώπιον μας. Οι προσδοκίες ότι οι αρχές του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου θα τύχουν σεβασμού από την Τουρκία μέσω «κινήτρων» ή «Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης», είναι πολιτική αφέλεια που μας έφερε εδώ.
Το καθεστώς κυριαρχίας των νησιών του Αιγαίου είναι ξεκάθαρο βάσει της Συνθήκης της Λωζάνης, το καθεστώς στην Κύπρο είναι ξεκάθαρο από ΟΗΕ, Συμβούλιο Ασφαλείας και ΕΕ για ένα επανενωμένο κράτος εντός της ΕΕ. Εντούτοις, όλα αμφισβητούνται από την Τουρκία που ζητά λύση με «δύο κράτη» στην Κύπρο, «διμερή διάλογο για τις διμερείς διαφορές» στο Αιγαίο και στην Αν. Μεσόγειο και άλλα. Φυσικά, το Δίκαιο της Θάλασσας του ΟΗΕ είναι επίσης ξεκάθαρο, αλλά το «τουρκολιβυκό μνημόνιο» που φάνταζε εξωπραγματικό το 2004, σήμερα είναι γεγονός που εδραιώνεται και η Αθήνα παρακολουθεί με .... «ψυχραιμία» εκ των υστέρων.
Η συγκρότηση πανεθνικής στρατηγικής στη βάση της αποτρεπτικής ισχύος, αναδεικνύοντας διεθνώς και στην ΕΕ τον τουρκικό επεκτατισμό ως έχει και η οριοθέτηση ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου, είναι επιτακτική ανάγκη. Χρόνιες εμμονές, ιδεοληψίες και περιθωριακές αντιλήψεις εναντιώνονται στην στρατηγική αντιμετώπισης του τουρκικού επεκτατισμού, αλλά μη έχοντας οτιδήποτε να προτείνουν, επιχειρούν να αποδομήσουν κάθε προσπάθεια συγκροτημένης πανεθνικής στρατηγικής. Καταληκτικά, όσο πιο σύντομα επανέλθει ο ορθολογισμός στην αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού, τόσο πιο λίγες οι ζημιές.
Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο