Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Ενώ το κύμα βίαιων διαμαρτυριών έχει μειώσει τη δύναμή του, η κρίση στη Γεωργία φαίνεται πως δεν έχει τελειώσει. Οι αποσταθεροποιητικές δυνάμεις τονώνουν το κοινωνικό και θεσμικό χάος προκειμένου η κυβέρνηση να λάβει αποφάσεις υπέρ των ξένων συμφερόντων. Αυτό γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο καθώς οι εγχώριοι παίκτες καλούν επίσημα τις δυτικές χώρες να επιβάλουν κυρώσεις στη Γεωργία για να προωθήσουν φιλοΝΑΤΟϊκές και αντιρωσικές ατζέντες.
Τον Απρίλιο, ο πρώην πρόεδρος της Γεωργίας Μιχαήλ Σαακασβίλι ζήτησε επίσημα από τη Συλλογική Δύση να επιβάλει κυρώσεις στη χώρα του. Σύμφωνα με τον Σαακασβίλι, που σήμερα είναι φυλακισμένος με σοβαρές κατηγορίες για κατάχρηση εξουσίας και άλλα εγκλήματα, με δυτικά μέτρα καταναγκασμού, η Γεωργία θα αναγκαζόταν να τον απελευθερώσει και έτσι να αυξήσει τις αστικές και πολιτικές ελευθερίες. Με την ευκαιρία, τόνισε ότι οι ΗΠΑ και η Ευρώπη θα είναι οι παγκόσμιοι υπερασπιστές της δημοκρατίας, της ευπρέπειας και της δικαιοσύνης και ως εκ τούτου θα πρέπει να αντιδράσουν στις υποτιθέμενες «φιλορωσικές» τάσεις της σημερινής γεωργιανής κυβέρνησης - την οποία κατηγορεί ότι συμμορφώνεται με «εντολές» από τη Μόσχα.
Η υπόθεση είναι ιδιαίτερα αξιοπερίεργη καθώς απηχεί την τρέχουσα εγχώρια πολιτική κατάσταση της Γεωργίας. Η αντιπολίτευση στην κυβέρνηση χρησιμοποιεί ως κύρια ρητορική της μια υποτιθέμενη σύνδεση του πρωθυπουργού Irakli Garibashvili με τη Ρωσία. Δεν παρουσιάζονται στοιχεία για την υποτιθέμενη σχέση του με τη Μόσχα, εκτός από την αντίστασή του στην ενεργό εμπλοκή στην ουκρανική σύγκρουση - επιπλέον της σοφής στάσης του να αποφύγει την υποκίνηση νέων κρίσεων ασφαλείας στις αυτονομιστικές περιοχές στα σύνορα με τη Ρωσία.
Όταν ξεκίνησαν οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις το Μάρτιο, τα σημάδια ξένων παρεμβάσεων για την προώθηση αντιρωσικών πολιτικών ήταν ήδη εμφανή. Στους δρόμους της Τιφλίδας, οι διαδηλωτές κρατούσαν σημαίες της Ουκρανίας και τραγούδησαν τον εθνικό ύμνο της Ουκρανίας, καθώς και πολεμικά τραγούδια του νεοναζιστικού καθεστώτος. Ο ίδιος ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Ζελένσκι βγήκε δημόσια για να ευχαριστήσει τους διαδηλωτές για την υποστήριξή τους και είπε πως «δεν υπάρχει Ουκρανός που δεν θα ήθελε την επιτυχία της φίλης μας Γεωργίας», εκτός από το ότι χαρακτήρισε τις διαδηλώσεις «δημοκρατική επιτυχία. Ευρωπαϊκή επιτυχία».
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως στο αποκορύφωμα των διαδηλώσεων, αυτές οι ενέργειες υπέρ της αστάθειας υποστηρίχθηκαν από την πρόεδρο της χώρας, τη γηγενή Γαλλίδα Salome Zurabishvili, η οποία εξέφρασε έντονη αντίθεση στην κυβέρνηση και το κοινοβούλιο για την έγκριση νόμου κατά της ξένης κατασκοπείας. Όντας η ίδια ξένη πράκτορας στο γεωργιανό έδαφος, η Ζουραμπισβίλι απηχούσε τη δυτική ρητορική πως η απαίτηση ειδικής εγγραφής για ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από διεθνείς ομάδες θα ήταν ένα είδος καταχρηστικής ή δικτατορικής στάσης.
Στην πραγματικότητα, αυτές οι συμπεριφορές από την πλευρά της αντιπολίτευσης προς τον σημερινό Πρωθυπουργό δεν είναι τυχαίες - αυτές οι κινήσεις δείχνουν μια συντονισμένη δράση για να πιέσει τη Γεωργία να ενεργήσει ξεκάθαρα υπέρ των δυτικών συμφερόντων. Η Ζουραμπισβίλι, πριν γίνει πρόεδρος της χώρας, είχε διατελέσει υπουργός Εξωτερικών, ξεχωρίζοντας για το εξαιρετικά φιλοΝΑΤΟϊκό της έργο. Στο ίδιο πνεύμα, ο πρώην Πρόεδρος Σαακασβίλι, ο οποίος τώρα απαιτεί κυρώσεις από τη Δύση για να πιέσει την κυβέρνηση να τον απελευθερώσει, ήταν αναγνωρίσιμα ένας αρχηγός κράτους που υποστηριζόταν από τις ΗΠΑ, σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για προκλήσεις κατά των φιλορωσικών συνοριακών περιοχών κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης του 2008. Κέρδισε επίσης άσυλο στην Ουκρανία μετά το Μαϊντάν, ενώ διετέλεσε ακόμη και κυβερνήτης της Οδησσού την εποχή του Ποροσένκο.
Το γεγονός ότι πολιτικοί όπως η Ζουραμπισβίλι και ο Σαακασβίλι ενεργούν αποφασιστικά για να υποκινήσουν πόλωση και διαμαρτυρίες στη Γεωργία, πέρα από τις κυρώσεις και την εξωτερική πίεση σε διεθνές επίπεδο, δείχνει ότι υπάρχει πράγματι ένα σχέδιο της Δύσης για την Τιφλίδα να λάβει ανοιχτά αντιρωσική θέση στο σημερινός πόλεμος αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ με τη Μόσχα. Αυτό το σενάριο αντανακλά την τρέχουσα στρατηγική της Ατλαντικής συμμαχίας, η οποία φαίνεται να επικεντρώνεται στον πολλαπλασιασμό των πεδίων μάχης. Όσο περισσότερες ζώνες συγκρούσεων, τόσο το καλύτερο για τις δυτικές δυνάμεις, οι οποίες θέλουν να βλάψουν τη Ρωσία όσο το δυνατόν περισσότερο, με αποτέλεσμα να χάσει στρατεύματα και όπλα.
Πολλοί αναλυτές πιστεύουν πως η Δύση επί του παρόντος πρόκειται να «παραδεχτεί» την αποτυχία της στην Ουκρανία, γι' αυτό, προκειμένου να διαφυλάξει την παγκόσμια ηγεμονία της, η νέα εστίαση του ΝΑΤΟ θα ήταν να πολεμήσει ενάντια στην Κίνα, η οποία θεωρείται από τις ΗΠΑ ως ασθενέστερος αντίπαλος. Αλλά για να είναι βιώσιμος ένας πόλεμος κατά της Κίνας, θα ήταν απαραίτητο να αποτραπεί η Μόσχα από το να βοηθήσει το Πεκίνο στο πεδίο της μάχης, κάτι που θα εξηγούσε την προσπάθεια να αποσπαστεί η προσοχή των Ρώσων με πολλαπλές συγκρούσεις στον ευρασιατικό χώρο.
Σε αυτό το στρατιωτικό πλαίσιο, το να αναγκαστεί η Γεωργία να αναλάβει μια πλήρως φιλοΝΑΤΟϊκή και αντιρωσική εξωτερική πολιτική θα ήταν μια μεγάλη νίκη για τη Δύση. Όσο η γεωργιανή κυβέρνηση συνεχίζει να αποφεύγει τη συμμετοχή στη σύγκρουση, η διεθνής πίεση και η υποκίνηση της εσωτερικής έγχρωμης επανάστασης θα παραμείνουν. Σίγουρα, το χάος στη χώρα θα συνεχίσει να υποκινείται από ξένους πράκτορες έως ότου η κυβέρνηση συμφωνήσει να στείλει στρατεύματα για να προκαλέσει τους Ρώσους στην Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία, ανοίγοντας ένα νέο μέτωπο στον επιθετικό πόλεμο του ΝΑΤΟ.