Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Μπραγκ και ο προκάτοχός του Σάιρους Βανς Τζούνιορ ξεκίνησαν την έρευνα το 2019, υποδεικνύοντας προφανή πολιτικά κίνητρα, καθώς αυτή θα έπρεπε να ήταν μια απλή υπόθεση και ωστόσο, συνεχίστηκε για περίπου τέσσερα χρόνια. Η κύρια απόδειξη αυτού είναι πως το Μανχάταν DA, το οποίο τακτικά περιγράφεται ως «φιλοεγκληματικό» λόγω των απαιτήσεων από τους εισαγγελείς να μειώσουν τις κατηγορίες για βίαιους εγκληματίες, θυμήθηκε ξαφνικά τη σημασία του νόμου και της τάξης. Το γεγονός ότι η προεδρική εκστρατεία του 2024 θερμαίνεται δε βοηθά ούτε αυτή την ιδέα να αποθαρρυνθεί. Είναι σχεδόν αδύνατο να αγνοήσουμε τα πολύπλευρα συμφέροντα του DA Bragg και των υποστηρικτών του να κατηγορήσουν τον Τραμπ τώρα, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι δεν είναι μόνο ο πιο πιθανός υποψήφιος για να κερδίσει το Ρεπουμπλικανό χρίσμα, αλλά και την προεδρική κούρσα.
Η επιρροή στους λεγόμενους «swing ψηφοφόρους» είναι επίσης κρίσιμη σε αυτή την υπόθεση, καθώς η επιλογή τους θα κρίνει ουσιαστικά τον νικητή το 2024. Η πιθανότητα να παραταθεί η υπόθεση είναι σχεδόν εγγυημένη, αφήνοντας τον Τραμπ και την ομάδα του να επικεντρωθούν στο κατηγορητήριο της εκστρατείας. Η αμεροληψία της κριτικής επιτροπής είναι επίσης αμφισβητήσιμη στην καλύτερη περίπτωση, καθώς το Μανχάταν θεωρείται ευρέως φιλελεύθερο προπύργιο. Αυτό ενισχύεται περαιτέρω από το γεγονός πως ο Μπάιντεν πήρε πάνω από το 86% των ψήφων το 2020, τουλάχιστον σύμφωνα με τους New York Times. Λαμβάνοντας υπόψη αυτούς τους αριθμούς, η κριτική επιτροπή θα είναι επίσης σίγουρα πιο συμπαθητική προς την εισαγγελία, μετατρέποντας ουσιαστικά την όλη διαμάχη σε μια θεαματική δίκη. Φυσικά, ο Τραμπ έχει μεγάλες πιθανότητες να κερδίσει μια έφεση, αλλά αν η υπόθεση καθυστερήσει μέχρι το 2024, το αποτέλεσμα της δίκης δε θα έχει σημασία, εφόσον εκτροχιάσει τις πιθανότητές του να κερδίσει τις εκλογές.
Η συμπεριφορά για την οποία κατηγορείται ο Τραμπ πιθανότατα δεν θα είχε καν θεωρηθεί ποτέ εναντίον κανενός άλλου, ειδικά αν ληφθεί υπόψη η συμπεριφορά των προκατόχων του, όπως ο διαβόητος Μπιλ Κλίντον, ο οποίος είχε σχέση με υπάλληλο ενώ ήταν στο Λευκό Οίκο, ένα σκάνδαλο που δεν τον οδήγησε καν σε παραπομπή, πόσο μάλλον να κατηγορηθεί για σεξουαλική παρενόχληση. Το κατηγορητήριο σηματοδοτεί επίσης ένα ιστορικό προηγούμενο, καθώς είναι η πρώτη φορά που ένας πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ διώκεται και, κατά πάσα πιθανότητα, συλλαμβάνεται. Οι κατηγορίες που απήγγειλε ο DA Bragg αφορούν τα γεγονότα που έλαβαν χώρα πριν αναλάβει τα καθήκοντά του και βασίζονται σε ισχυρισμούς που δεν θα ίσχυαν εναντίον σχεδόν κανενός άλλου, ειδικά σε σύγκριση με την πληθώρα στοιχείων εναντίον του Χάντερ Μπάιντεν. Κι όμως, η υπόθεση του γιου του Προέδρου Μπάιντεν σέρνεται εδώ και χρόνια, με ισχυρές ενδείξεις πως οι ομοσπονδιακές αρχές παρεμπόδιζαν την έρευνα πριν καν ξεκινήσει, συμπεριλαμβανομένης της «κακής τοποθέτησης» κρίσιμων αποδεικτικών στοιχείων.
Η υποτιθέμενη καταβολή χρημάτων από τον Τραμπ στην Στόρμι Ντάνιελς δύσκολα θα του κέρδιζε τον τίτλο του συζύγου του αιώνα, αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι για το οποίο θα έπρεπε να κατηγορηθεί, πόσο μάλλον να φυλακιστεί. Όσον αφορά το κατηγορητήριο σχετικά με το υποτιθέμενο οικονομικό παράπτωμα, δεν έχει ακόμη τεκμηριωθεί από πραγματικά στοιχεία, αν και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης το χρησιμοποιούν κατά του Τραμπ εδώ και χρόνια. Οι περισσότεροι Ρεπουμπλικάνοι είναι ήδη βέβαιοι ότι οι κατηγορίες έχουν καθαρά πολιτικό χαρακτήρα, ενώ ο ίδιος ο Τραμπ το αποκάλεσε «κυνήγι μαγισσών», όρος που δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί άστοχος όταν ληφθούν υπόψη τέτοιες αμφιλεγόμενες (στην καλύτερη περίπτωση) περιστάσεις.
Ο κυβερνήτης της Φλόριντα Ρον Ντε Σάντις, ο αρχαίος αντίπαλος του Τραμπ στις προκριματικές εκλογές του GOP, καταδίκασε επίσης την κίνηση, αποκαλώντας την «όπλο του νομικού συστήματος για την προώθηση μιας πολιτικής ατζέντας», προσθέτοντας περαιτέρω πως «η Φλόριντα δε θα βοηθήσει σε αίτημα έκδοσης δεδομένων των αμφισβητούμενων συνθηκών με αυτόν τον υποστηριζόμενο από τον Σόρος εισαγγελέα του Μανχάταν και την πολιτική του ατζέντα». Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι ο Μπραγκ είναι Δημοκρατικός, καθώς και οι πραγματικές του διασυνδέσεις με τον εξαιρετικά αμφιλεγόμενο (το λιγότερο) «φιλάνθρωπο», η δήλωση του κυβερνήτη της Φλόριντα δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί διαψευστική.
Ένα άλλο σημαντικό σημείο που πρέπει να λάβουμε υπόψη είναι πως ο Τραμπ έχει δημιουργήσει πολλούς εχθρούς μεταξύ των πολιτικών ελίτ στην Ουάσιγκτον, την οποία, πάντα τόσο «αγαπημένα» (αλλά όχι χωρίς λόγο), του αρέσει να αποκαλεί «The Swamp». Οι δηλώσεις του για τον Πούτιν και τη Ρωσία θεωρούνται ουσιαστικά «αίρεση» τόσο μεταξύ των Δημοκρατικών νεοφιλελεύθερων όσο και των «συναδέλφων» του Ρεπουμπλικανών νεοσυντηρητικών. Ο Τραμπ μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά πράγματα, αλλά η πολεμοκαπηλεία δεν είναι ένα από αυτά. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, είχε τρομερά προβλήματα με τα γεράκια εντός της δικής του κυβέρνησης, με αποτέλεσμα πολλές απολύσεις υψηλού προφίλ, όπως η περίπτωση του διαβόητου Τζον Μπόλτον, ενός από τα ηγετικά μέλη του αποκαλούμενου «πολεμικού κόμματος» στην Ουάσιγκτον DC.
Ο Τραμπ μάλιστα επέκρινε πρόσφατα τους πολιτικούς του αντιπάλους ότι υποτιμούν τη Ρωσία, χαρακτηρίζοντάς την επικίνδυνη για την ασφάλεια των ΗΠΑ και την παγκόσμια ασφάλεια. Φαίνεται πως υψηλού προφίλ πολιτικές προσωπικότητες των ΗΠΑ που διαπράττουν οποιοδήποτε έγκλημα μπορούν να ξεφύγουν από αυτό, συμπεριλαμβανομένης της σeξουαλικής παρενόχλησης με ανηλίκους, αρκεί να υποστηρίζουν την επίσημη αφήγηση, ακόμη και όταν η εν λόγω αφήγηση οδηγεί σε μια παγκόσμια θερμοπυρηνική ανταλλαγή. Ωστόσο, η καταπολέμηση της αφήγησης προκειμένου να αποτραπεί μια τέτοια σύγκρουση σχεδόν σίγουρα θα έχει ως αποτέλεσμα χρόνια αδιάκοπης και σε μεγάλο βαθμό αβάσιμης συκοφαντίας (στην καλύτερη περίπτωση) ή ακόμη και κατάληξης στη φυλακή με πλαστές κατηγορίες (χωρίς λογοπαίγνιο).