Ron Paul - ronpaulinstitute.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Τι κρύβεται πίσω από την ξαφνική κλιμάκωση; Οι θεμελιώδεις αλλαγές στη Μέση Ανατολή τον περασμένο μήνα κατέδειξαν πόσο ανυπεράσπιστη είναι η συνεχιζόμενη κατοχή της Συρίας και του Ιράκ από τις ΗΠΑ.
Πάρτε, για παράδειγμα, την πρόσφατη ιστορική επιδιόρθωση των σχέσεων μεταξύ των πρώην αρχαίων εχθρών της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν, για την οποία μεσολάβησε ο αρχαίος εχθρός της ίδιας της Ουάσιγκτον, η Κίνα. Η πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή ήταν εδώ και πολύ καιρό «διαίρει και βασίλευε», που χρονολογείται τουλάχιστον από τον πόλεμο Ιράν/Ιράκ τη δεκαετία του 1980. Η αλλαγή πλευράς των ΗΠΑ σε αυτόν τον πόλεμο εγγυήθηκε ότι θα χυθεί η μέγιστη ποσότητα αίματος και πως τα μίση που σιγοβράζουν θα συνεχίσουν να εμποδίζουν κάθε είδους διαρκή ειρήνη.
Στη συνέχεια, οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Ιράκ πριν από είκοσι χρόνια και μετέτρεψαν το Ιράκ σε σύμμαχο του Ιράν. Αυτή είναι η εξωτερική πολιτική των νεοσυντηρητικών για εσάς: ποσοστό αποτυχίας 100%.
Έτσι, αυτόν το μήνα η Κίνα, η οποία ενδιαφέρεται να δημιουργήσει έναν περιφερειακό διάδρομο μεταφορών που θα περιλαμβάνει το Ιράν, μπήκε και αντί να βομβαρδίσει, να εισβάλει και να καταλάβει - ο τρόπος λειτουργίας της Ουάσιγκτον– ουσιαστικά μεσολάβησε για την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν.
Οι Ρεπουμπλικάνοι και οι Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ λατρεύουν να επιτίθενται στην Κίνα, αλλά η Κίνα έχει επιτύχει αυτό απέναντι στο οποίο οι ΗΠΑ αντιστέκονται εδώ και χρόνια: την ειρήνη στην περιοχή. Πρέπει να εκπλαγούμε που η συνεχιζόμενη κατοχή των ΗΠΑ δεν είναι ευπρόσδεκτη στη Μέση Ανατολή;
Οι Ηνωμένες Πολιτείες καταλαμβάνουν αυτό το τεράστιο κομμάτι της Συρίας όπου βρίσκεται το πετρέλαιο και η γεωργία και ο στόχος φαίνεται να είναι να παράγουν κέρδη για τις πολυεθνικές εταιρείες των ΗΠΑ από κλεμμένους φυσικούς πόρους και να εμποδίσουν το φυσικό πλούτο της Συρίας να χρησιμοποιηθεί για την ανοικοδόμηση αυτής της χώρας. Είναι να απορεί κανείς γιατί οι ΗΠΑ είναι τόσο αντιδημοφιλείς στη Μέση Ανατολή;
Πόσο υποκριτικό είναι το γεγονός πως η κυβέρνηση Μπάιντεν ξόδεψε 100 δισεκατομμύρια δολάρια από τα δικά μας δολάρια για να διώξει τη Ρωσία από την κατοχή αναλογικά λιγότερων εδαφών στην Ουκρανία από αυτήν που κατέχει η Ουάσιγκτον στη Συρία; Και η Ουάσιγκτον ισχυρίζεται ότι υποστηρίζει τη «διεθνή τάξη βασισμένη σε κανόνες», ενώ αποδεκάτισαν ένα Ιράκ και το Αφγανιστάν που δε μας επιτέθηκαν και πριν από αυτό μια Σερβία που δε θα μπορούσε να μας απειλήσει αν το ήθελε.
Το τέλος της κατοχής της Μέσης Ανατολής από τις ΗΠΑ πλησιάζει και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο το καλύτερο. Δεν έχουμε καμία δουλειά να ανακατευόμαστε στην πολιτική τους, να καταλαμβάνουμε την επικράτειά τους και να κλέβουμε τους πόρους τους. Οι Αμερικανοί εντάχθηκαν στον στρατό των ΗΠΑ για να υπερασπιστούν τις Ηνωμένες Πολιτείες ενάντια σε όλους τους εχθρούς, ξένους και εσωτερικούς, ωστόσο έχουν χειραγωγηθεί από διεφθαρμένους αξιωματούχους της DC ώστε να καταλάβουν ξένα εδάφη και να κλέψουν το πετρέλαιο τους. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που ο αμερικανικός στρατός δεν μπορεί να επιτύχει τους στόχους στρατολόγησής του;
Ακολουθεί ένας εύκολος τρόπος για να προστατέψετε τις αμερικανικές δυνάμεις στη Συρία από περαιτέρω επιθέσεις «συμμάχων του Ιράν»: Φέρτε τις στο σπίτι. Αύριο. Μην περιμένετε άλλη μέρα!