Eric Zuesse - southfront.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Εάν η κυβέρνηση της Φινλανδίας θα είχε απορρίψει μια τέτοια προσφορά, τότε ποιες δικαιολογίες θα μπορούσαν να παράσχουν στους ψηφοφόρους της, επειδή είπαν όχι σε αυτήν; Εάν η Φινλανδία αποδεχόταν μια τέτοια προσφορά, τότε πόσο όφελος θα παρείχε αυτό στον ρωσικό λαό;
Όσον αφορά το τελευταίο θέμα: ο κύριος λόγος για τον οποίο η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022 ήταν ότι στις 7 Ιανουαρίου 2022, τόσο η κυβέρνηση των ΗΠΑ όσο και η αντιρωσική στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ όχι μόνο απέρριψαν την πρόταση της Ρωσίας της 17ης Δεκεμβρίου 2021 για ειρηνικές σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, αλλά ούτε η κυβέρνηση των ΗΠΑ ούτε το ΝΑΤΟ ήταν πρόθυμοι να διαπραγματευτούν με τη Ρωσία σχετικά με οποιαδήποτε από τις συγκεκριμένες ρήτρες στην στοχαστική και μακροσκελή —πολύ σοβαρή— πρόταση της Ρωσίας.
Κεντρική θέση στις ανησυχίες της Ρωσίας για την προσφορά της πρότασης ήταν το ζήτημα του 1962-Cuban-Missile-Crisis-in-Reverse ότι η Αμερική απειλεί τη Ρωσία καθώς μπορεί να τοποθετήσει τους πυρηνικούς πυραύλους της στην Ουκρανία μόνο 300 μίλια (ή πέντε λεπτά χρόνου πτήσης πυραύλων ) μακριά από πυρηνικούς βομβαρδισμούς στο Κρεμλίνο. Πέντε λεπτά θα ήταν πολύ λίγος χρόνος για να μπορέσει η Ρωσία να αναγνωρίσει την εκτόξευση των ΗΠΑ και στη συνέχεια να εκτοξεύσει το πυρηνικό της οπλοστάσιο αντίποινων εναντίον των ΗΠΑ και των συμμάχων της. Η κεντρική διοίκηση της Ρωσίας θα αποκεφαλιζόταν προτού η Ρωσία είχε την ευκαιρία να απαντήσει.
Ενώ στην κουβανική κρίση των πυραύλων του 1962, ο Χρουστσόφ και ο JFK διαπραγματεύτηκαν, και έτσι απέτρεψαν τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Αμερική και η αντιρωσική στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ, στις 7 Ιανουαρίου 2022, αρνήθηκαν να διαπραγματευτούν καθόλου. Στη συνέχεια, η Ρωσία δεν είχε άλλη εναλλακτική λύση, εκτός από το να αναλάβει στρατιωτική δράση για να επιτύχει με στρατιωτική δύναμη, τη διαβεβαίωση πως οι αμερικανικοί πύραυλοι δε θα μπορούν να τοποθετηθούν μόλις πέντε λεπτά μακριά από τη Μόσχα.
Η Φινλανδία είναι η δεύτερη πιο κοντινή αντιρωσική χώρα και βρίσκεται 507 μίλια από τη Μόσχα, κάτι που θα απείχε 7 λεπτά χρόνου πτήσης πυραύλων. Κατά συνέπεια, το να αποκτήσει η Αμερική τη Φινλανδία ως μέλος του ΝΑΤΟ θα είναι σχεδόν τόσο απειλητικό για τη ζωή της Ρωσίας όσο αν η Αμερική είχε εντάξει την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ.
Μήπως, λοιπόν, η Ρωσία μένει πλέον χωρίς ελπίδα; ΟΧΙ ακριβώς. Ακολουθεί ένας πιθανός τρόπος με τον οποίο η Ρωσία θα μπορούσε —ενδεχομένως— να είναι σε θέση να επιτύχει κάποια προστασία (εκτός ΑΠΛΩΣ με στρατιωτικά μέσα) ενάντια σε αυτό που είναι πλέον αναμφισβήτητο, πως μια κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι αποφασισμένη τελικά να κατακτήσει τη Ρωσία:
Η Ρωσία θα έκανε τώρα, σε οποιαδήποτε συμμαχική χώρα των ΗΠΑ, το είδος της συμφωνίας που ανεξήγητα δεν είχε προσφέρει στη Φινλανδία. Υπάρχει μια πιθανότητα - αν και ίσως περιορισμένη - μια ή περισσότερες υπάρχουσες χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ να πουν ναι σε μια τέτοια συμφωνία. (Η προσφορά θα πρέπει να γίνει μόνο ιδιωτικά σε κάθε συμμαχική χώρα των ΗΠΑ και, στη συνέχεια, εάν κάποια από αυτές τις χώρες απαντήσει ιδιωτικά όχι, η Ρωσία θα πρέπει στη συνέχεια να προσφέρει τη συμφωνία δημόσια σε αυτήν τη χώρα. Η κοινή γνώμη σε αυτή τη χώρα μπορεί τότε να αναγκάσει αυτήν την κυβέρνηση - καθώς η προηγούμενη απόρριψη της συμφωνίας δε θα ήταν δημόσια γνωστή — για να πει το ναι σε αυτήν. Έτσι, θα υπήρχαν τότε δύο πιθανότητες να επιτευχθεί συμφωνία, αντί για μία μόνο, και αυτό θα αύξανε πολύ τις πιθανότητες επιτυχίας).
Αυτήν την στιγμή, οι υψηλές τιμές των καυσίμων στην Ευρώπη είναι ένας τεράστιος παράγοντας για να μπορέσει να επιτευχθεί μια τέτοια συμφωνία. Αυτές οι υψηλές τιμές καυσίμων οφείλονται στην αποκοπή (λόγω των κυρώσεων των ΗΠΑ και των συμμάχων κατά της Ρωσίας και της καταστροφής των αγωγών Nord Stream) του μακράν φθηνότερου προμηθευτή καυσίμων της Ευρώπης, της Ρωσίας. Έτσι, υπάρχει ένα ισχυρό κίνητρο για κάθε υπάρχουσα χώρα μέλος του ΝΑΤΟ να διαπραγματευτεί με τη Ρωσία σχετικά με αυτό το θέμα. Θα ήταν μια ξεκάθαρη συμφωνία win-win και για τις δύο πλευρές. Προφανώς, η κυβέρνηση των ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ της θα ήταν σθεναρά αντίθετοι στο να επιτρέψουν σε οποιαδήποτε χώρα μέλος του ΝΑΤΟ να πει ναι, αλλά θα μπορούσαν να το αποτρέψουν; Ποιός ξέρει;
Αυτό που είναι αδιαμφισβήτητο είναι ότι ο Πούτιν δεν έπρεπε να περιμένει τόσο πολύ για να αρχίσει να το σκέφτεται αυτό. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, αλλά θα το κάνει ποτέ; Έχει δηλώσει δημόσια πως τάσσεται υπέρ των διευθετήσεων win-win. Να, λοιπόν, η ευκαιρία του να το προτείνει. Γιατί να μην προσπαθήσει (πρώτα, ιδιωτικά· μετά — εάν χρειάζεται — δημόσια); Γιατί δεν έχει προσπαθήσει; Ίσως υπάρχει ακόμα μια ευκαιρία να γίνει αυτό.
* Το νέο βιβλίο του ερευνητή ιστορικού Eric Zuesse, AMERICA'S EMPIRE OF EVIL: Hitler's Posthumous Victory, and Why the Social Sciences Need to Change , είναι για το πώς η Αμερική κατέλαβε τον κόσμο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο για να τον υποδουλώσει σε δισεκατομμυριούχους των ΗΠΑ και των συμμάχων. Τα καρτέλ τους εξάγουν τον παγκόσμιο πλούτο ελέγχοντας όχι μόνο τα «ειδησεογραφικά» μέσα ενημέρωσης αλλά και τις κοινωνικές «επιστήμες» — εξαπατώντας το κοινό.