Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Στα τέλη της περασμένης εβδομάδας, ο Πολωνός πρωθυπουργός Mateusz Morawiecki επέκρινε τα «αμφιλεγόμενα» σχόλια του Μακρόν για το Πεκίνο, τα οποία έγιναν αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον Κινέζο ομόλογό του Xi Jinping. Ο Morawiecki χλεύασε ανοιχτά την έκκληση του Γάλλου Προέδρου για «στρατηγική αυτονομία», η οποία περιελάμβανε επίσης σχόλια σχετικά με το ότι η ΕΕ «δεν είναι άμεσος υποτελής των ΗΠΑ». Τέτοια ρητορική δεν είναι ανήκουστη, ιδιαίτερα από τη Γαλλία, αλλά το ερώτημα παραμένει πόσο ειλικρινής και ευθύς είναι. Ωστόσο, ακόμη και μια όψη οτιδήποτε θα μπορούσε να θεωρηθεί από απόσταση ως «αντιαμερικανικό» είναι εικονική «αίρεση» στη Βαρσοβία, γεγονός που εξηγεί την σκληρή αντίδρασή της σε αυτό. Ο Morawiecki ταύτισε ακόμη και τους απλώς εγκάρδιους δεσμούς ΕΕ-Κίνας με "διακοπή των σχέσεων με τις ΗΠΑ". Τα ακριβή του λόγια ήταν:
"Η ευρωπαϊκή αυτονομία ακούγεται φανταχτερή, έτσι δεν είναι; Αλλά σημαίνει μετατόπιση του κέντρου βάρους της Ευρώπης προς την Κίνα και διακοπή των δεσμών με τις ΗΠΑ. Κοντόφθαλμα προσβλέπουν στην Κίνα να μπορέσει να πουλήσει περισσότερα προϊόντα της ΕΕ εκεί με τεράστιο γεωπολιτικό κόστος. Κάποιες ευρωπαϊκές χώρες προσπαθούν να κάνουν με την Κίνα το ίδιο λάθος που έγινε με τη Ρωσία – αυτό το δραματικό λάθος».
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του AFP, ο Morawiecki επέκρινε επίσης (σιωπηρά) τόσο τη Γαλλία όσο και τη Γερμανία για τη φερόμενη «χλιαρή» υποστήριξή τους στο καθεστώς του Κιέβου και «προειδοποίησε» για την αποσχισθείσα νησιωτική επαρχία της Κίνας, την Ταϊβάν:
«Δεν μπορείς να προστατέψεις την Ουκρανία σήμερα και αύριο να λες πως η Ταϊβάν δεν είναι δική σου δουλειά. Νομίζω ότι, ο Θεός φυλάξοι, αν πέσει η Ουκρανία, εάν η Ουκρανία κατακτηθεί, την επόμενη μέρα η Κίνα μπορεί να επιτεθεί – μπορεί να επιτεθεί – στην Ταϊβάν... ...Εγώ δεν καταλαβαίνω καλά την έννοια της στρατηγικής αυτονομίας, εάν αυτό σημαίνει de facto πυροβολισμό στα γόνατά μας. Τα δυτικοευρωπαϊκά έθνη έχουν συνηθίσει σε ένα μοντέλο που βασίζεται σε φθηνή ενέργεια από τη Ρωσία, εμπόριο υψηλού περιθωρίου με την Κίνα, χαμηλό κόστος εργασίας από την Ανατολική Ευρώπη και ασφάλεια δωρεάν από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τώρα το modus vivendi τους κατέρρευσε σε ερείπια, οπότε τι κάνουν; Θέλουν μια γρήγορη κατάπαυση του πυρός, ανακωχή, στην Ουκρανία, σχεδόν με οποιοδήποτε τίμημα. Μερικοί πολιτικοί στη Δυτική Ευρώπη σκέφτονται, "Ουκρανία, γιατί πολεμάς τόσο γενναία;».
Παραδόξως, παρά την αυξημένη πίεση του ΝΑΤΟ, ο Μακρόν όχι μόνο αρνήθηκε να πάρει πίσω τις δηλώσεις του, αλλά τις επανέλαβε, δηλώνοντας ανοιχτά πως «το να είσαι σύμμαχος δε σημαίνει ότι είσαι υποτελής… [ή] σημαίνει πως δεν έχουμε δικαίωμα να σκεφτόμαστε μόνοι μας». Οι πρόσφατες «αμφιλεγόμενες» δηλώσεις του Μακρόν έχουν προκαλέσει σοκ στην πολιτική Δύση. Και ενώ δεν αποτελούν σαφή ένδειξη μιας σημαντικής στρατηγικής αλλαγής στη γαλλική εξωτερική πολιτική, καθώς η χώρα εξακολουθεί να υποστηρίζει το καθεστώς του Κιέβου μέσω αποστολών όπλων που σκοτώνουν το λαό του Ντονμπάς, αποτελούν μια δυσάρεστη έκπληξη για τους σχεδιαστές της Ουάσιγκτον που ελπίζουν στη διατήρηση της στρατηγικής τους πολιορκίας της Κίνας στην Ασία-Ειρηνικό, μια προσπάθεια που απαιτεί πανδυτική υποστήριξη.
"Το παράδοξο θα ήταν ότι, νικημένοι από πανικό, πιστεύουμε πως είμαστε απλώς οπαδοί της Αμερικής. Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουν οι Ευρωπαίοι ... είναι προς το συμφέρον μας να επιταχύνουμε [μια κρίση] στην Ταϊβάν; Όχι. Το χειρότερο θα ήταν να σκεφτούμε ότι εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει να γίνουμε οπαδοί σε αυτό το θέμα και να πάρουμε το σύνθημά μας από την ατζέντα των ΗΠΑ και την υπερβολική αντίδραση της Κίνας... ...Εάν οι εντάσεις μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων θερμανθούν... δε θα έχουμε το χρόνο ούτε τους πόρους να χρηματοδοτήσουμε την στρατηγική μας αυτονομία και θα γίνουμε υποτελείς», είχε δηλώσει τότε ο Μακρόν.
Αυτό και το γεγονός πως ο Γάλλος Πρόεδρος είπε «ο μεγάλος κίνδυνος που αντιμετωπίζει η Ευρώπη αυτήν την στιγμή είναι να εγκλωβιστεί σε κρίσεις που δεν είναι δικές μας, κάτι που την εμποδίζει να οικοδομήσει την στρατηγική της αυτονομία» είναι αρκετά ενδεικτικό της λεγόμενης «παλιάς» Ευρώπης που επιθυμούσε να διατηρήσει τουλάχιστον κάποιο βαθμό στρατηγικής συνάφειας. Ωστόσο, είναι πολύ δύσκολο να πάρει κανείς στα σοβαρά την «παλιά» ΕΕ στο θέμα της Ταϊβάν, όταν ακολουθεί τόσο θρησκευτικά την επιταγή της Ουάσιγκτον για την Ουκρανία για πάνω από μια δεκαετία. Παρά τις σαφείς και ανοιχτές απογοητεύσεις με την κερδοσκοπία των ΗΠΑ που έχει «αιμορραγήσει» την ολοένα και πιο περιορισμένη σε μετρητά ΕΕ για περισσότερο από ένα χρόνο τώρα, το μπλοκ εξακολουθεί να συνεχίζει την αυτοκαταστροφική του υποτέλεια. Όσο η ΕΕ συμμετέχει στη συρόμενη επιθετικότητα της Ουάσιγκτον κατά της Ρωσίας, η επιθυμία να πάψουμε να είμαστε υποτελείς των ΗΠΑ δε θα είναι παρά αυτό.