 |
| @GiorgiaMeloni |
Ενώ είναι απολύτως κατανοητό ότι η νέα δεξιά κυβέρνηση συνασπισμού στην Ιταλία ανησυχεί για τα επίπεδα μεταναστών από την Αφρική –μέσω Τυνησίας και Λιβύης– αξίζει να αναρωτηθούμε πόση αξιοπιστία έχει αφήσει η Giorgia Meloni στους διεθνείς θεσμούς και στα μέσα ενημέρωσης γενικότερα. Η περίοδος της θητείας της ξεκίνησε με ένα αμφιλεγόμενο βίντεο κλιπ με τις ατάκες της για τη Γαλλία και τις αποικιακές της πολιτικές που εφαρμόζει στις πρώην αποικίες της στη Δυτική Αφρική (κυρίως αναληθείς ισχυρισμοί) και το επίπεδο περιττωματικού υλικού που προέρχεται από τα υπουργεία της σχετικά με το θέμα μπορεί μόνο να προκαλέσει μακροπρόθεσμη βλάβη σε αυτήν και την κυβέρνησή της.
Martin Jay - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Μόλις πρόσφατα ένας από τους υπουργούς της διατύπωσε ασυνήθιστους ισχυρισμούς για την ομάδα Βάγκνερ σε μια σειρά αφρικανικών χωρών που βρίσκεται πίσω από ένα σκόπιμο σχέδιο αποστολής περισσότερων Αφρικανών μεταναστών στη Λιβύη, κάτι που δεν κατάφερε να υποστηρίξει με κανένα απολύτως στοιχείο. Αυτό ακολούθησε γρήγορα ένας άλλος υπουργός που προσπάθησε να υπερθεματίσει τον συνάδελφό του με χαζομάρες, υποστηρίζοντας πως η Μουσουλμανική Αδελφότητα επρόκειτο να πάρει την εξουσία στην Τυνησία, όταν, κατά πάσα πιθανότητα, ο Πρόεδρος Saied ανατραπεί. Άγριες, πολεμικές καταγγελίες που βασίζονται σε ούτε ένα κομμάτι αποδεικτικών στοιχείων ή μετρημένη ανάλυση, αλλά έχουν σχεδιαστεί για να κρατούν τη λεπίδα στο λαιμό αξιωματούχων της ΕΕ που διχάζονται ανάμεσα σε δύο πραγματικότητες: χαμηλότερη από ποτέ συμμετοχή στις εκλογές της ΕΕ του επόμενου έτους λόγω του αυξανόμενου αριθμού Αφρικανών μεταναστών ή να γίνουν σκλάβοι Αφρικανών δικτάτορων όπως ο Σάιεντ, ο οποίος θα επωφεληθεί από το πόσο αδύναμη είναι η ΕΕ και πόσο μπορεί να αξιοποιηθεί.
Αρκετοί ανώτεροι αξιωματούχοι της ΕΕ βρίσκονται στην Τυνησία, την ώρα που δημοσιεύτηκε ο Τύπος. Οι στόχοι τους είναι σύμφωνοι με εκείνους της Meloni: να προσπαθήσουν να σπάσουν το αδιέξοδο που έχει μπλοκάρει ένα δάνειο του ΔΝΤ για την Τυνησία. Το πρόβλημα για την ΕΕ είναι ότι για να παίξει έναν τέτοιο ρόλο – να είναι ένας μεσίτης που μικροδιαχειρίζεται τις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις μιας δικτατορίας όπως αυτή του Saied που σπάει ρεκόρ στην ταχύτητα που χρειάζεται για να συγκεντρώσει όποιον επικρίνει τις πολιτικές του – ορίζει ένα φρικτό προηγούμενο για το έργο στις Βρυξέλλες. Θα είναι ένα μήνυμα προς όλους τους δεσπότες στην περιοχή MENA που θα δείξει ότι μπορούν να συλλέξουν, να φυλακίσουν και να βασανίσουν όσους πολιτικούς αντιφρονούντες θεωρούν απαραίτητο, με αντάλλαγμα να μην επιτρέψουν στους δικούς τους Αφρικανούς μετανάστες να πάρουν τις βάρκες που κατευθύνονται προς την ΕΕ. Ποιος νοιάζεται για τις θηριωδίες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παρόμοιες με ό,τι έκαναν ο Χίτλερ, ο Γκέμπελς και ο Χίμλερ στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ενώ το μόνο που έχει σημασία είναι πως η ελίτ της ΕΕ διατηρεί τις άνετες δουλειές της στις Βρυξέλλες και μπορεί να συνεχίσει τη φάρσα ότι η ΕΕ είναι ένα είδος δημοκρατικής υπερδύναμης που «ανταγωνίζεται» τις ΗΠΑ στην παγκόσμια σκηνή.
Φυσικά, αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από ένα υγρό όνειρο. Αλλά είναι κάτι που η Μελόνι καταλαβαίνει πολύ καλά. Δε θέλει να περιμένει ακόμη περισσότερες ακροδεξιές ψήφους στις ευρωπαϊκές εκλογές το 2024. Αυτό που θέλει είναι να χειραγωγήσει μια κρίση τώρα, ώστε η ΕΕ να σπρώξει είτε τεράστια ποσά σε μετρητά είτε απλώς να εμποδίσει τους μετανάστες που περνούν σε πρώτη φάση. Βρίσκεται σε μια κατάσταση win-win από πολλές απόψεις και οι πρόσφατες απειλές της να απευθύνει έκκληση στο ΝΑΤΟ να περιπολεί τα σύνορα της Λιβύης στόχευαν ειδικά στον εξευτελισμό της ΕΕ, καθώς, σύμφωνα με ένα τέτοιο σχέδιο, υπάρχει ένα ηχηρό μήνυμα που αντηχεί από αυτό: Η ΕΕ δεν είναι υπερδύναμη και δεν έχει δυναμική υπερδυνάμεων, επομένως πρέπει να βασίζεται σε άλλους θεσμούς. Η απόχρωση και η κραυγή δε θα είναι πλέον το πόσο «η ΕΕ χρειάζεται το δικό της στρατό», αλλά περισσότερο το πώς θα πρέπει να είναι πιο έξυπνη όταν παίρνει τόσο τολμηρές αποφάσεις για να χτυπήσει τη Ρωσία με κυρώσεις. Κανείς δεν πιστεύει στην πραγματικότητα πως ο Πούτιν στέλνει Αφρικανούς μετανάστες σε μεγαλύτερο αριθμό στη Λιβύη. Ή, όντως, αν τόσο μεγαλύτερος αριθμός εγκαταλείπει την Τυνησία λόγω των οδηγιών της Ρωσίας. Υπάρχει σύνδεση με τη Ρωσία. Αλλά η ΕΕ αρνείται να το δει από το ότι οι πολιτικές της ΕΕ σε αυτές τις αφρικανικές χώρες έχουν οδηγήσει μεγαλύτερους αριθμούς Αφρικανών της μεσαίας τάξης να εγκαταλείψουν τις χώρες τους, μετά από δεκαετίες που οι δεσπότες τους επέβαλαν σκληρότερες και πιο βάναυσες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για να παραμείνουν στην εξουσία. Ο δεσμός με τη Ρωσία είναι απλώς πως ο πόλεμος της Ουκρανίας αφαίρεσε το συμβολικό επίπεδο κύρους και ήπιας δύναμης της ΕΕ σε ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο. Εάν η ΕΕ ήταν πραγματικά μια υπερδύναμη, ακόμη και μια ψευδο-υπερδύναμη, γιατί δεν μπορεί να επιλύσει κανένα από τα προβλήματα της περιοχής της Βόρειας Αφρικής;
Και ο πόλεμος της Ουκρανίας ενθάρρυνε τη Ρωσία στην Αφρική, παρόλο που ο Πούτιν δεν κατάφερε να στείλει χιλιάδες από αυτούς τους Αφρικανούς μετανάστες στην Ιταλία ως πολιτικό εργαλείο. Ωστόσο, είμαι βέβαιος ότι είναι πραγματικά ευγνώμων στην ΕΕ για την πρόταση. Εάν οι τιμές της ενέργειας δεν καταστρέψουν τις χώρες της ΕΕ, η μετανάστευση σίγουρα θα καταστρέψει τις κυβερνήσεις και θα καταστρέψει αυτό που γνωρίζουμε ως ΕΕ σήμερα. Φυσικά, όλοι γνωρίζουμε πως οι δυτικές ελίτ δε θα δεχτούν ποτέ την ευθύνη για μια τέτοια κατάρρευση και είναι μεθυσμένες με τις δικές τους αφηγήσεις, οπότε δεν υπάρχουν βραβεία για να μαντέψουν πού θα δείχνει το δάχτυλο. Mamma mia!