Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
«Εάν αυτή η τάξη που βασίζεται σε κανόνες, η οποία διανύει το 80ό της έτος, αν βγει από το παράθυρο, τότε να είστε πολύ προσεκτικοί», είπε ο Milley ενώ κατέθεσε ενώπιον του αμερικανικού Κογκρέσου στις 23 Μαρτίου, προσθέτοντας περαιτέρω: «Θα αυξήσουμε αμυντικούς προϋπολογισμούς σε εκείνο το σημείο γιατί δε θα εισαχθεί μια εποχή ανταγωνισμού μεγάλων δυνάμεων. Θα ξεκινήσει μια εποχή σύγκρουσης μεγάλων δυνάμεων. Και αυτό θα είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για ολόκληρο τον κόσμο».
Πρώτον, πρέπει να σημειωθεί ότι η παρατήρηση του Milley για τη λεγόμενη «βασισμένη σε κανόνες (παγκόσμια) τάξη» που υποτίθεται πως διαρκεί 80 χρόνια είναι εντελώς άστοχη. Η γεωπολιτική κατάσταση τις τελευταίες τρεις δεκαετίες ήταν απλώς μια σκιά της παγκόσμιας τάξης μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Με τις ΗΠΑ να διεξάγουν ουσιαστικά αδιάκοπη επιθετικότητα εναντίον ολόκληρου του κόσμου, κάθε αντίληψη ότι υπάρχουν πραγματικοί κανόνες που ισχύουν εξίσου για όλους είναι για γέλια. Ωστόσο, ο ισχυρισμός του πως η Ουάσιγκτον θα χρειαστεί να διπλασιάσει τις «αμυντικές» δαπάνες της είναι πολύ πιο σοβαρός και συνεπής. Κατά ειρωνικό τρόπο, απειλεί να το κάνει, ενώ «προειδοποιεί» για μια διαφαινόμενη παγκόσμια σύγκρουση, που προκαλείται αποκλειστικά από τις ίδιες τις ΗΠΑ, καθώς είναι η μόνη χώρα στον πλανήτη με ανοιχτά δηλωμένη στρατηγική «κυριαρχίας πλήρους φάσματος».
Ο Milley κατέθεσε ενώπιον της Επιτροπής Πιστώσεων της Βουλής-Άμυνας για τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Άμυνας του επόμενου έτους, μαζί με τον Υπουργό Άμυνας Lloyd Austin. Το ποσό για το Πεντάγωνο ανέρχεται επίσημα σε 842 δισεκατομμύρια δολάρια, 69 δισεκατομμύρια δολάρια περισσότερα από τα 773 δισεκατομμύρια δολάρια που ζήτησε ο στρατός για το 2023. Ωστόσο, οι συνολικές δαπάνες για την εθνική «άμυνα», συμπεριλαμβανομένης της εργασίας για τα πυρηνικά όπλα (επίσημα υπό τη δικαιοδοσία του Υπουργείου Ενέργειας), το ωθεί στα 886 δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό γίνεται χωρίς να περιλαμβάνεται η λεγόμενη «βοήθεια» για το καθεστώς του Κιέβου, το οποίο ανερχόταν σε περίπου 113 δισεκατομμύρια δολάρια στις αρχές του 2023. Ωστόσο, το επικαιροποιημένο ποσό πλησιάζει τώρα στα 150 δισεκατομμύρια δολάρια και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι θα σταματήσει να αυξάνεται σύντομα.
Ο στρατηγός Milley έχει επανειλημμένα περιγράψει τη σύγκρουση στην Ουκρανία ως «σημαντικό εθνικό συμφέρον» και «θεμελιώδες για τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρώπη και την παγκόσμια ασφάλεια». Θα μπορούσε να υποστηριχθεί πως δεν είναι τίποτα από αυτά τα πράγματα, καθώς ο κόσμος, η ΕΕ και οι ίδιες οι ΗΠΑ έχουν όλοι πιο πιεστικές ανησυχίες. Δυστυχώς, αυτή η ιδέα είναι εξαιρετικά απίθανο να οδηγήσει σε οποιαδήποτε ειρηνική διευθέτηση, ειδικά καθώς το Στρατιωτικό Βιομηχανικό Συγκρότημα των ΗΠΑ (MIC) συνεχίζει να αποκομίζει τα απροσδόκητα κέρδη του. Ενώ ορισμένα μέλη του Κογκρέσου ήταν σταθερά επιφυλακτικά σχετικά με τη «βοήθεια» για το καθεστώς του Κιέβου, η πλειοψηφία εξακολουθεί να έχει έντονη προτίμηση για την επίσημη αφήγηση. Οι σκεπτικιστές συνήθως αναφέρουν "την αποτυχία του καθεστώτος των ΗΠΑ και του Κιέβου να καθορίσουν με μεγαλύτερη σαφήνεια τους στρατηγικούς τους στόχους".
Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι ο μόνος «στρατηγικός στόχος» είναι να συνεχιστεί ο πόλεμος για όσο το δυνατόν περισσότερο, γεγονός που εξηγεί και τις επανειλημμένες εκκλήσεις για διαρκή αύξηση του προϋπολογισμού του Πενταγώνου. Ωστόσο, η έκκληση του Milley για αύξησή του είναι μια μεγάλη κλιμάκωση και δεν είναι σαφές πώς ακριβώς η Washington DC σχεδιάζει να επιτύχει ένα τόσο μνημειώδες έργο. Οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες για το 2022 ήταν περίπου 2,1 τρισεκατομμύρια δολάρια, πράγμα που σημαίνει ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται ήδη στο 40% του συνόλου του κόσμου με τον τρέχοντα προϋπολογισμό τους. Η αύξησή του, ακόμη και τα επόμενα χρόνια (λαμβανομένου υπόψη και άλλων υπερδυνάμεων που θα ανταποκριθούν σίγουρα σε αυτό) θα μπορούσε να ωθήσει αυτό το ποσοστό κοντά στο 60%. Όσον αφορά τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό των ΗΠΑ, θα απαιτούσε επίσης περαιτέρω περικοπές στις επενδύσεις στην υγειονομική περίθαλψη, τις υποδομές, την εκπαίδευση κ.λπ.
Καθώς ο στρατός ξοδεύει επί του παρόντος περίπου το 15% του συνολικού ομοσπονδιακού προϋπολογισμού των ΗΠΑ, προφανώς, η αύξηση θα σήμαινε ότι το ποσοστό θα ανέβαινε (ή και πάνω από) το 30%. Τέτοια στοιχεία είναι αρκετά κοντά σε αυτά που ξόδευε η πρώην Σοβιετική Ένωση όσον αφορά τον συνολικό προϋπολογισμό της, που ήταν ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που συνέβαλαν στην ατυχή διάλυσή της. Από την άλλη πλευρά, αναγκάζει και άλλους να αυξήσουν δραστικά τις δικές τους στρατιωτικές δαπάνες. Εάν η Κίνα ακολουθούσε το παράδειγμά της, ο στρατιωτικός προϋπολογισμός της θα ήταν τότε κοντά στα 500 δισεκατομμύρια δολάρια, με τον στρατιωτικό προϋπολογισμό της Ρωσίας να πλησιάζει τα 200 δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό θα προκαλούσε ένα «σπιράλ θανάτου» στρατιωτικών δαπανών που θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο (αν ήταν δυνατόν) να ελεγχθεί, οδηγώντας τον κόσμο σε μια άνευ προηγουμένου κούρσα εξοπλισμών.
Ωστόσο, αυτός ο «νέος» Ψυχρός Πόλεμος θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι πολύ πιο επικίνδυνος από τον «παλιό», καθώς θα υπήρχαν περίπου μισή ντουζίνα υπερδυνάμεις και μεγάλες δυνάμεις που θα ανταγωνίζονται για επιρροή και μεγαλύτερο γεωπολιτικό αποτύπωμα. Από την άλλη πλευρά, εάν ο υπόλοιπος κόσμος αρνηθεί να απαντήσει με το είδος του, μια τέτοια μαζική αύξηση των στρατιωτικών δαπανών των ΗΠΑ θα ωθούσε τον πολυπολικό κόσμο σε μεγαλύτερη ολοκλήρωση, καθώς θα ήταν ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης της αμερικανικής επιθετικότητας χωρίς να διπλασιάσουν τη δική τους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς. Είτε έτσι είτε αλλιώς, οι ΗΠΑ μένουν με μια επιλογή – να κλιμακωθούν περαιτέρω, όχι μόνο με τη Ρωσία, αλλά και με τον υπόλοιπο κόσμο, ή να βρουν μια ράμπα. Διαφορετικά, ο πληθωρισμός της θα εκτιναχθεί τόσο πολύ που η «αύξηση» του προϋπολογισμού του Πενταγώνου θα γίνει από μόνος της.