Rohit Yadav - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτή η νέα συμμαχία δεν είναι απλώς μια συμμαχία ενάντια στον παρεμβατισμό των ΗΠΑ στην περιοχή. Αλλά θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και στην κήρυξη πολέμου στη Νικαράγουα κατά της Κολομβίας, με την υποστήριξη του Ιράν.
Ναι, καλά ακούσατε. Πώς; Ας ανακαλύψουμε.
Σύμφωνα με μια έκθεση πληροφοριών που διέρρευσε, το Φεβρουάριο του 2023, το Ιράν και η Νικαράγουα συζήτησαν την ενίσχυση της στρατιωτικής συνεργασίας για την αντιμετώπιση της επιρροής των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική. Η ιρανική αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον υπουργό Εξωτερικών, Χοσεΐν Αμίρ Αμπντολαχιάν, συναντήθηκε με ανώτερους διοικητές του Στρατού της Νικαράγουας για να συζητήσουν την αντίθεση στις θεωρούμενες προσπάθειες των ΗΠΑ να επεκτείνουν την επιρροή τους στη Λατινική Αμερική. Η συμμαχία είχε ως στόχο την τόνωση των σχέσεων και την αντιμετώπιση της διεθνούς απομόνωσης που επιβλήθηκε στο Ιράν από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους δυτικούς συμμάχους τους.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν είχε επιβάλει κυρώσεις στην κυβέρνηση της Νικαράγουας και στην οικογένεια του προέδρου Ντάνιελ Ορτέγκα, για την καταστολή των αντιπάλων στην κοινωνία των πολιτών, την εκκλησία και τα μέσα ενημέρωσης. Τόσο το Ιράν όσο και η Νικαράγουα είχαν υποστεί επαναστάσεις το 1979, με τους Ιρανούς να ανατρέπουν το υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ καθεστώς Σάχη και το επαναστατικό κίνημα των Σαντινίστας της Νικαράγουας ανέτρεψε τον πρόεδρο της χώρας, βασικό σύμμαχο των ΗΠΑ στην περιοχή. Οι χώρες μοιράζονταν έναν κοινό εχθρό, τον οποίο είχαν πολεμήσει η καθεμία την ίδια χρονιά και είχαν καταφέρει να νικήσουν.
Η απροσδόκητη συμμαχία μεταξύ του Ιράν και της Νικαράγουας έχει επιπτώσεις στη συνεχιζόμενη θαλάσσια διαμάχη μεταξύ Νικαράγουας και Κολομβίας. Και οι δύο χώρες επέστρεψαν στο Διεθνές Δικαστήριο για να καθορίσουν τα θαλάσσια σύνορά τους.
Αυτή είναι η 13η φορά που το δικαστήριο εκδικάζει επιχειρήματα για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας της Νικαράγουας, η οποία βρίσκεται σε απόσταση 200 ναυτικών μιλίων από τα νησιά San Andrés και Providencia, εδάφη που το δικαστήριο έκρινε ότι ανήκαν στην Κολομβία. Το διεθνές δίκαιο προβλέπει ότι ένα παράκτιο κράτος θα ελέγχει τα ύδατα εντός αυτής της απόστασης και η Νικαράγουα θέλει το δικαστήριο να διευθετήσει τις ανταγωνιστικές αξιώσεις.
Η σύγκρουση ανάμεσα στη Νικαράγουα και την Κολομβία χρονολογείται από τη δεκαετία του 1920, όταν και οι δύο χώρες μάχονταν για τα μεταλλικά και πλούσια σε ψάρια νερά της Καραϊβικής Θάλασσας. Το 2001, η Νικαράγουα κατηγόρησε την Μπογκοτά πως δε σέβεται τη συνθήκη του 1928 που διέπει τον έλεγχο περίπου 30.000 τετραγωνικών μιλίων θάλασσας. Η απόφαση του ICJ του 2012 έδωσε στην Κολομβία τον έλεγχο του αρχιπελάγους San Andrés, αλλά έδωσε τα νερά γύρω από αυτά τα νησιά στη Νικαράγουα, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα η Κολομβία να αποχωρήσει από το σύμφωνο σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
Τώρα, το Ιράν επιδιώκει εδώ και καιρό να στηρίξει τις σχέσεις με χώρες της Λατινικής Αμερικής που θεωρεί πως βρίσκονται εκτός της σφαίρας επιρροής των ΗΠΑ. Η Τεχεράνη έχει υπογράψει εμπορικές συμφωνίες και έχει υποσχεθεί επενδύσεις με χώρες της περιοχής τις τελευταίες δύο δεκαετίες, αλλά το ανάμεικτο ιστορικό της να συνεχίζει είναι μια πρόκληση. Η απροσδόκητη συμμαχία με τη Νικαράγουα, ωστόσο, θα μπορούσε να δώσει στο Ιράν μια βάση στην περιοχή, ειδικά καθώς επιδιώκει να ξεφύγει από τη διεθνή απομόνωση που του έχουν επιβάλει οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δυτικοί σύμμαχοί τους.
Με την πρόσφατη αποκάλυψη της συμμαχίας Ιράν-Νικαράγουα, υπάρχει η ανησυχία ότι η Νικαράγουα μπορεί να χρησιμοποιήσει στρατιωτική δύναμη για να προσπαθήσει να διεκδικήσει τις αξιώσεις της για τα αμφισβητούμενα ύδατα. Το Ιράν έχει μακρά ιστορία υποστήριξης μαχόμενων ομάδων, συμπεριλαμβανομένης της Χεζμπολάχ στον Λίβανο και των Χούτι στην Υεμένη, και υπάρχει φόβος πως μπορεί να παράσχει υποστήριξη στη Νικαράγουα σε μια πιθανή σύγκρουση με την Κολομβία.
Ως εκ τούτου, μένει να δούμε ποιες ενέργειες, εάν υπάρχουν, θα κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες ως απάντηση στη συμμαχία Ιράν-Νικαράγουα. Ωστόσο, είναι σαφές ότι μια ειρηνική επίλυση της συνεχιζόμενης συνοριακής διαμάχης με την Κολομβία είναι απαραίτητη για τη σταθερότητα της περιοχής.