MK BHADRAKUMAR - indianpunchline.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο γραμματέας Τύπου του Πούτιν, Ντμίτρι Πεσκόφ χειρίστηκε επιδέξια την πολιτική βόμβα, επιλέγοντας να μη διαψεύσει τη δήλωση του Ερντογάν. Σύμφωνα με τον Ερντογάν, η συμμετοχή του Πούτιν στην τελετή ενδέχεται να αποτελέσει μέρος επίσημης επίσκεψης.
Οι προηγούμενες δεσμεύσεις του Πούτιν σχετικά με τον πυρηνικό σταθμό Akkuyu έγιναν μέσω τηλεδιασκέψεων και στην τελετή που σηματοδότησε την έναρξη των κατασκευαστικών εργασιών για το διάσημο έργο τον Απρίλιο του 2018, υποσχέθηκε να παραστεί στην τελετή έναρξης το 2023. Λοιπόν, η Rosatom τήρησε την υπόσχεσή της να ολοκληρώσει το έργο σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, και τώρα είναι η σειρά του Πούτιν.
Προφανώς, ο Ερντογάν ενδιαφέρεται για το πρόσφατο «ένταλμα σύλληψης» του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου κατά του Πούτιν. Ο Κινέζος πρόεδρος Xi Jinping έδειξε πώς να το αγνοήσει. Η Σέρπα της Ρωσίας της G20, Σβετλάνα Λούκας, δήλωσε την Παρασκευή ότι ο Πούτιν αναμένεται να επισκεφθεί την Ινδία δύο φορές φέτος - δτη σύνοδο κορυφής της G20 το Σεπτέμβριο και τη Σύνοδο Κορυφής του SCO του 2023 αργότερα.
Η επίσημη θέση της Τουρκία είναι ότι «Αν και η Τουρκία δεν είναι Κράτος Μέρος του Καταστατικού της Ρώμης, οι δραστηριότητες του ΔΠΔ παρακολουθούνται στενά και οι ετήσιες συνεδριάσεις της Συνέλευσης των Κρατών Μερών που πραγματοποιούνται στη Χάγη ή τη Νέα Υόρκη παρακολουθούνται από αξιωματούχους μας». Όμως ο Ερντογάν ξεφτιλίζει ανοιχτά την αγγλοσαξονική συνωμοσία για τη δαιμονοποίηση του Πούτιν.
Αυτή η περιφρονητική στάση έρχεται εν μέρει ως αντίδραση στην αυξανόμενη παρέμβαση των ΗΠΑ στις προεδρικές εκλογές της Τουρκίας που έχουν προγραμματιστεί για τις 14 Μαΐου. Σε εμπρηστικά σχόλια την Κυριακή, ο Ερντογάν υποσχέθηκε «να δώσει στην Αμερική ένα μάθημα».
Ωστόσο, προσκαλώντας τον Πούτιν να είναι ο κύριος προσκεκλημένος στην έναρξη του πυρηνικού σταθμού Akkuyu, που είναι αναμφίβολα ένα ορόσημο, ο Ερντογάν ουσιαστικά σηματοδοτεί τη βαθιά του εκτίμηση για τη συμβολή του Πούτιν στην επέκταση και εμβάθυνση των τουρκο-ρωσικών σχέσεων.
Σίγουρα, ο προσωπικός δεσμός μεταξύ των δύο ηγετών έχει συμβάλει πολύ στην τόνωση της σχέσης. Ο Ερντογάν πιθανότατα θα φορέσει το λανσάρισμα του πυρηνικού σταθμού Akkuyu στο μανίκι του ως προεδρική κληρονομιά του κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας.
Πράγματι, ο πυρηνικός σταθμός Akkuyu, αξίας 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων, είναι ο πρώτος του είδους του από διαφορετικές οπτικές γωνίες — ο μόνος μεγάλος πυρηνικός σταθμός στην Τουρκία (με τέσσερις ρωσικούς αντιδραστήρες VVER-1200) - το μεγαλύτερο έργο στην ιστορία της ρωσοτουρκικής συνεργασίας και το πρώτο έργο NPP στον κόσμο που υλοποιήθηκε σύμφωνα με το μοντέλο BOO (Build – Own – Operate) και ούτω καθεξής.
Ο πυρηνικός σταθμός Akkuyu είναι ουσιαστικά σύμβολο της αλλαγής της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας κατά την εποχή του Ερντογάν - η Τουρκία μελετά την αποστασιοποίηση από το σύστημα της δυτικής συμμαχίας και αναζητά ανεξάρτητες λεωφόρους που ενισχύουν την στρατηγική αυτονομία της χώρας, με στροφή προς την Ανατολή στον πυρήνα της και το άνοιγμα στην ευρασιατική ολοκλήρωση που ενσωματώνεται σε αυτό. Αυτή η διαδικασία οδήγησε την Τουρκία στα κατώφλια των BRICS.
Φυσικά, είναι διαφορετικό το γεγονός ότι η Δύση δεν πρόσφερε ποτέ στην Τουρκία ισότιμη σχέση. Και πάλι, η υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ απόπειρα πραξικοπήματος το 2016 για την ανατροπή του Ερντογάν ήταν μια τραυματική εμπειρία που τον τρόμαξε άσχημα. Οι Τουρκοαμερικανικές σχέσεις δεν ανέκαμψαν ποτέ πραγματικά.
Αλλά πρέπει να δοθεί πίστη στο ότι η Τουρκία, η οποία έχει πλούσια ιστορία στη διεθνή διπλωματία, είναι επίσης μια οξυδερκής περιφερειακή δύναμη που τοποθετείται μοναδικά ως ταλαντευόμενο κράτος και γέφυρα μεταξύ Δύσης και Ανατολής — ευλογημένη με μια διαισθητική γνώση της σύγκρουσης που δημιουργείται ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία και τον αγώνα για τη διαμόρφωση της παγκόσμιας τάξης.
Προφανώς, η Τουρκία είδε τις καταιγίδες που μαζεύονταν στον ορίζοντα και κατάλαβε πως η παρακμή της Δύσης είναι μια γεωπολιτική πραγματικότητα και ότι η Τουρκία πρέπει να τοποθετηθεί εκ των προτέρων αντί να την ξεπεράσουν τα γεγονότα.
Τούτου λεχθέντος, η Τουρκία έχει επίσης μια δύσκολη ιστορία σχέσεων με τη Ρωσία. Εδώ η πολιτική οξυδέρκεια του Ερντογάν έκανε τη διαφορά, καθώς έδωσε ύψιστη σημασία στην προσωπική του διπλωματία στην καλλιέργεια μιας βέλτιστης εργασιακής σχέσης με τον Πούτιν τα τελευταία 7 χρόνια από τη ρωσική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία.
Από την πλευρά του, ο Πούτιν δίνει επίσης μεγάλη σημασία στην προσωπική διπλωματία. Ο Πούτιν έχει πει πολλές φορές δημοσίως πως ο Ερντογάν δεν είναι εύκολος άνθρωπος να τον αντιμετωπίσεις – όντας ένας συνομιλητής που μπορεί να είναι πεισματάρης στην προώθηση των συμφερόντων της Τουρκίας.
Αλλά αυτό είναι μια ηγετική ιδιότητα που ο Πούτιν σέβεται και μπορεί να αποδεχθεί ακόμη και ως ρεαλιστής. Ο Πούτιν έχει μιλήσει για περιπτώσεις που εμφανίστηκαν διαφορές με τον Ερντογάν, αλλά η απάντησή του ήταν πάντα να τονώσει την αναζήτηση μιας δίκαιης λύσης. Ο Ερντογάν εκτίμησε τη σιωπηρή καλή θέληση και με την πάροδο του χρόνου αναπτύχθηκε μια κρίσιμη μάζα αμοιβαίας εμπιστοσύνης.
Η διαμεσολάβηση της Κίνας για την εξομάλυνση των σχέσεων Σαουδικής Αραβίας και Ιράν έλαβε έντονους επαίνους και θαυμασμό από την παγκόσμια κοινότητα, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ. Οι επικριτές σιώπησαν. Η Jerusalem Post έγραψε τη Δευτέρα, «Η θέρμανση των σχέσεων μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν θα οδηγήσει σε αστραπιαίες κινήσεις στη σκακιέρα της Μέσης Ανατολής στο εγγύς μέλλον».
Αλλά αυτό που δε βρίσκεται ακόμη στο ραντάρ αλλά προορίζεται να είναι εξίσου σημαντικό είναι οι σθεναρές προσπάθειες της Ρωσίας στα παρασκήνια να επιφέρει μια προσέγγιση Σαουδικής Αραβίας - Συρίας και την ευρύτερη ενσωμάτωση της Συρίας στην αραβική γειτονιά της.
Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, οι οποίες άφησαν ένα ίχνος θανάτου και καταστροφής καθώς υποχώρησαν με ημιτελείς εργασίες από τους αιώνιους πολέμους τους, η Ρωσία έχει αθωωθεί καλά στη Συρία εκτελώντας την αποστολή ασφαλείας της να νικήσει την τρομοκρατική απειλή για την κυβέρνηση και κατόπιν να δώσει συνέχεια στο πολιτικό και διπλωματικό υπόβαθρο για την ενίσχυση της σταθεροποίησης και της ανοικοδόμησης αυτής της χώρας επίσης.
Είναι απολύτως κατανοητό ότι ο Πούτιν χρησιμοποίησε κάθε ευκαιρία με τον Αιγύπτιο Πρόεδρο Σίσι για να συνεργαστεί με τον Άσαντ. Παρεμπιπτόντως, το αιγυπτιακό υπουργείο Εξωτερικών τόνισε πως οι συζητήσεις του υπουργού Εξωτερικών Sameh Shoukry με τον επισκεπτόμενο Σύριο υπουργό Εξωτερικών Faisal Mekdad στο Κάιρο το Σάββατο επικεντρώθηκαν στην «υποστήριξη του συριακού λαού για την αποκατάσταση της ενότητας και της κυριαρχίας (της χώρας) σε ολόκληρα τα εδάφη της».
Στο τέλος της ημέρας, ωστόσο, η προσωπική διπλωματία του Πούτιν βρίσκεται στα καλύτερά της στις προσπάθειές του να αποκαταστήσει τη διασπασμένη σχέση της Τουρκίας με τη Συρία. Ο Πούτιν βλέπει ότι μια σύγκλιση μεταξύ Άγκυρας και Δαμασκού δεν είναι μόνο δυνατή, αλλά είναι επιτακτική ανάγκη και για τις δύο χώρες καθώς και για την ειρήνη και την ασφάλεια του Λεβάντε.
Βασικά, ο Πούτιν υποστηρίζει τη συνεχιζόμενη συνάφεια της Συμφωνίας των Αδάνων του 1998 ως τη βάση για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της κουρδικής αυτονομιστικής πρόκλησης που μειώνει το περιθώριο της Ουάσιγκτον να ψαρεύει σε ταραγμένα νερά και μάλιστα την ωθεί να επανεξετάσει την κατοχή της στο ένα τρίτο των συριακών εδαφών στο πρόσχημα για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.
Ο Ερντογάν έχει καταλάβει ότι η Ουάσιγκτον επιδιώκει μια απώτερη ατζέντα ευθυγραμμιζόμενη με τις μαχητικές κουρδικές ομάδες στη βόρεια Συρία που ενθαρρύνουν τη διασυνοριακή τρομοκρατία κατά της Τουρκίας, και ως εκ τούτου, η Άγκυρα πρόκειται να κερδίσει συνεργαζόμενη με τη Δαμασκό.
Στην ιδανική περίπτωση, με το βλέμμα στις εκλογές του Μαΐου, ο Ερντογάν θα ήθελε να συναντήσει τον Πρόεδρο Άσαντ, διαισθανόμενος πως η τουρκική εσωτερική γνώμη ευνοεί επίσης μια τουρκοσυριακή προσέγγιση.
Όμως η τουρκική κατοχή του συριακού εδάφους παραμένει εμπόδιο. Η Ρωσία εργάζεται σκληρά για να αντιμετωπίσει το ζήτημα. Υπάρχει περίπτωση οι επικείμενες τετραμερείς συνομιλίες μεταξύ των αναπληρωτών υπουργών Εξωτερικών της Τουρκίας, της Ρωσίας, του Ιράν και της Συρίας (που ενδέχεται να πραγματοποιηθούν στη Μόσχα αυτή την εβδομάδα) να δουν φως στο τέλος του τούνελ.
Εάν συμβεί αυτό, ο Πούτιν θα έχει προχωρήσει με επιτυχία σε ένα ιστορικό ορόσημο και η επίσκεψή του στην Τουρκία για την τελετουργική έναρξη του πυρηνικού σταθμού Akkuyu μπορεί να εξελιχθεί σε καθοριστική στιγμή στη γεωπολιτική της Ανατολικής Μεσογείου και της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας.