Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η προσπάθεια ARRW, με επικεφαλής την Lockheed Martin, τον μεγαλύτερο εκπρόσωπο του τεράστιου αμερικανικού MIC (Στρατιωτικό Βιομηχανικό Συγκρότημα), ήταν ένα (υπερ)φιλόδοξο σχέδιο για να ωθήσει την πολεμική θαλασσοκρατία μπροστά από σχεδόν ομοτίμους αντιπάλους της, όπως η Ρωσία και η Κίνα. Πρώτον, είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι τα HGV δεν μπορούν να οριστούν αυστηρά ως πύραυλοι, καθώς δεν έχουν ισχύ και απαιτούν όχημα εκτόξευσης, έναν πραγματικό πύραυλο που τα ωθεί σε υπερηχητικές ταχύτητες. Το AGM-183A ARRW πέρασε από μια μάλλον δύσκολη διαδικασία Ε&Α, καθώς δεν μπορούσε να ξεπεράσει το όριο των 5 Mach, το οποίο είναι το ελάχιστο που απαιτείται για να θεωρηθεί ένα όπλο υπερηχητικό (5+ Mach, πέντε ή περισσότερες φορές ταχύτερο από την ταχύτητα ήχος). Η προβλεπόμενη μέγιστη ταχύτητα για το όπλο άλλαξε αρκετές φορές, κυμαινόμενη από 5 Mach έως 20 Mach, αλλά την ώρα της ομιλίας του Trump αναφέρθηκε ότι ήταν 17 Mach.
Ωστόσο, ο ορισμός "17 φορές ταχύτερος από την ταχύτητα του ήχου" πιθανότατα δε σήμαινε πολλά για τον Τραμπ, έτσι απλά τον απλοποίησε και είπε στον Τύπο ότι ήταν "17 φορές ταχύτερος από οποιονδήποτε άλλο πύραυλο που υπάρχει αυτήν την στιγμή". Η Lockheed Martin πρόβλεψε πως το όπλο θα ήταν ικανό για ταχύτητες άνω των 20 Mach, αλλά οι ομάδες Έρευνας και Ανάπτυξης του αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα για την επίτευξη αυτού του στόχου με την καταστροφή της εξαιρετικά ευαίσθητης μικροηλεκτρονικής του. Μετά από πάνω από μισή δεκαετία δοκιμών, το AGM-183A μόλις και μετά βίας κατάφερε να επιτύχει 5 Mach προτού αποτεφρωθεί από την υπερβολική ζέστη. Μετά από τουλάχιστον μισή ντουζίνα (δημοσίως παραδεκτές) διαδοχικές αποτυχίες στις δοκιμές, το Κογκρέσο των ΗΠΑ απείλησε να περικόψει περαιτέρω τη χρηματοδότηση για το έργο.
Και όμως, αντί να επιλύσει ουσιαστικά τα πολυάριθμα ζητήματα Ε&Α του έργου, η Lockheed Martin κατέφυγε στη χρήση της σημασιολογίας ως τρόπο να αναφέρει εσφαλμένα την υποτιθέμενη επιτυχία του, καθώς περαιτέρω γκάφες σήμαιναν περικοπές στη χρηματοδότηση και την τελική ακύρωση του προγράμματος. Μετά από χρόνια αποτυχιών, το AGM-183A είχε ξαφνικά μια σειρά από πολλές φαινομενικά άψογες δοκιμές. Ωστόσο, αυτές ήταν απλώς απλές δοκιμές του ενισχυτή πυραύλων του που στη συνέχεια παρουσιάστηκαν ως επιτυχημένες εκτοξεύσεις HGV. Κι όμως, το έργο δεν πλησίαζε στην ολοκλήρωσή του, αφήνοντας την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ χωρίς επιχειρησιακό όπλο, καθώς πέρασαν αρκετές προθεσμίες. Η σειρά των «στάσιμων επιτυχιών» έσπασε μόλις το Δεκέμβριο του 2022, όταν η USAF και η Lockheed Martin αποκάλυψαν ότι η πρώτη πλήρης δοκιμή του όπλου ολοκληρώθηκε με επιτυχία.
Ωστόσο, ενώ αυτό έδωσε την πολύ αναγκαία ελπίδα στο νέο έργο, προκάλεσε επίσης μια έρευνα πίσω από την αυλαία που αποκάλυψε ότι το έργο ήταν πολύ πίσω από το χρονοδιάγραμμα, βάζοντάς το υπό αυξημένη πίεση και έλεγχο. Η Lockheed Martin είχε τώρα μόνο μια ακόμη ευκαιρία να κάνει το όπλο να λειτουργήσει. Στις 13 Μαρτίου, ένα στρατηγικό βομβαρδιστικό USAF B-52H που έφερε ένα μόνο AGM-183A πραγματοποίησε τη δεύτερη πλήρη δοκιμή. Αρχικά, η USAF αρνήθηκε να σχολιάσει το αποτέλεσμα, αφήνοντας τους ειδικούς σχεδόν σίγουρους πως επρόκειτο για άλλη μια αποτυχία. Μόλις μια μέρα αργότερα, αυτή η ιδέα ενισχύθηκε περαιτέρω από την ανακοίνωση ότι η υπηρεσία δε θα αγόραζε υπερηχητικά όπλα το 2024 . Τελικά, στις 28 Μαρτίου, πολλά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν πως η USAF παραδέχτηκε ότι η δοκιμή ήταν πλήρης αποτυχία. Οι λεπτομέρειες εξακολουθούν να είναι απόρρητες, αλλά φαίνεται ότι αυτή τη φορά ο ενισχυτής πυραύλων απέτυχε.
Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για το Κογκρέσο των ΗΠΑ που αποφάσισε να περικόψει μεγάλο μέρος της προγραμματισμένης χρηματοδότησης για το έργο. Σε μια γραπτή έκθεση προς την τακτική υποεπιτροπή εναέριων και χερσαίων δυνάμεων της Βουλής των Ενόπλων Δυνάμεων, ο επικεφαλής εξαγορών της USAF, Andrew Hunter, δήλωσε πως "η υπηρεσία δεν σκοπεύει επί του παρόντος να συνεχίσει την προμήθεια του ARRW μόλις ολοκληρωθεί το πρόγραμμα δημιουργίας πρωτοτύπων". Ωστόσο, η USAF εξακολουθούσε να ζητά περίπου 150 εκατομμύρια δολάρια για περαιτέρω εργασίες Ε&Α το 2024, «για να συγκεντρώσει τα δεδομένα μάθησης και δοκιμών που θα βοηθήσουν στην ενημέρωση μελλοντικών υπερηχητικών προγραμμάτων». Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι το AGM-183A "επιστρέφει στο σχέδιο", αν και το έργο δεν έχει ακόμη επίσημα ακυρωθεί και έχουν προγραμματιστεί άλλες δύο δοκιμές, αν και με λιγότερη χρηματοδότηση.
Σε πλήρη αντίθεση, με τον αεροεκτοξευόμενο υπερηχητικό πύραυλο "Kinzhal" με ικανότητα 12 Mach που μεταφέρεται από τροποποιημένους αναχαιτιστές MiG-31K/I και βομβαρδιστικά μεγάλου βεληνεκούς Tu-22M3, το HGV "Avangard" με ικανότητα 28 Mach που αναπτύσσεται σε διάφορα ICBM και ο υπερηχητικός πύραυλος κρουζ «Zircon» με ικανότητα 9 Mach, ο οποίος αναπτύσσεται σε ναυτικές (υποβρύχια και πλοία επιφανείας) και (σύντομα) σε χερσαίες πλατφόρμες, η Ρωσία είναι δεκαετίες μπροστά από τις ΗΠΑ, τόσο όσον αφορά την ανάπτυξη όσο και τις δυνατότητες όπλων. Επιπλέον, η Μόσχα χρησιμοποιεί αυτά τα όπλα εναντίον του καθεστώτος του Κιέβου και στόχων υψηλής αξίας του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Ο ρωσικός στρατός δεν είναι απλώς η μόνη ένοπλη δύναμη στον κόσμο που αναπτύσσει ευρέως υπερηχητικούς πυραύλους, αλλά είναι επίσης ο μόνος που τους έχει εισαγάγει σε όλους τους τομείς (αέρας, γη, θάλασσα), συμπεριλαμβανομένων των στρατηγικών όπλων.