 |
| pixabay |
Michael Snyder - theeconomiccollapseblog.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Πολλοί από εμάς εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι είμαστε «ελεύθεροι», αλλά αυτό δεν ισχύει εδώ και πολύ καιρό. Επιπλέον, οι αξίες της κοινωνίας μας είναι τελείως διαφορετικές από ό,τι ήταν το 1973. Τα τελευταία 50 χρόνια ο πολιτισμός μας έχει ανατραπεί εντελώς και μπορούμε να δούμε τις εφιαλτικές συνέπειες αυτής της πολιτιστικής επανάστασης παντού γύρω μας.
Φυσικά δεν υπήρχε στιγμή στην ιστορία των ΗΠΑ που η ζωή ήταν τέλεια. Αλλά όταν η Pew Research ρώτησε πρόσφατα τους ανθρώπους εάν η ζωή στην Αμερική «είναι καλύτερη, χειρότερη ή περίπου η ίδια όπως ήταν πριν από 50 χρόνια» , η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων είπε ότι η ζωή είναι χειρότερη σήμερα:
Η έρευνα έδειξε ότι οι Αμερικανοί έχουν αρνητική άποψη για το πώς είναι η ζωή για τους ανθρώπους τώρα. Ρωτήθηκαν: «Γενικά, θα λέγατε ότι η ζωή στην Αμερική σήμερα είναι καλύτερη, χειρότερη ή περίπου η ίδια όπως ήταν πριν από 50 χρόνια για ανθρώπους σαν εσάς;»
Πάνω από το μισό, το 58 τοις εκατό, είπε ότι πιστεύει πως η ζωή είναι «χειρότερη» για ανθρώπους σαν αυτούς από ό,τι πριν από 50 χρόνια. Αυτό αντικατοπτρίζει μια αύξηση 15 μονάδων από το 43 τοις εκατό που είπε το ίδιο τον Ιούλιο του 2021.
Μόνο το 23 τοις εκατό είπε πως πιστεύει ότι η ζωή είναι «καλύτερη» και το 19 τοις εκατό είπε πως είναι «περίπου το ίδιο».
Περιττό να πούμε ότι αν πολλοί από εμάς έπρεπε να διαλέξουμε τα καλύτερα χρόνια στην αμερικανική ιστορία, το 1973 δεν θα ήταν μεταξύ των λίγων κορυφαίων επιλογών.
Η οικονομία δυσκολευόταν πραγματικά και οι μόδες ήταν απολύτως φρικτές.
Αλλά αν παρακολουθήσετε αυτό το στιγμιότυπο από το δρόμο του 1973 από την πόλη της Νέας Υόρκης, μπορείτε να δείτε ότι η ζωή ήταν πολύ καλή και οι άνθρωποι φαινόταν να είναι πολύ χαρούμενοι.
Θα ήθελα να ανταλλάξω την τρέχουσα ζωή μου με μια ζωή το 1973;
Όχι.
Αλλά αν μπορούσα να ανταλλάξω τους ανθρώπους και τις αξίες του 1973 με τους ανθρώπους και τις αξίες του 2023, θα το έκανα με καρδιοχτύπι.
Η κοινωνία μας καταρρέει παντού γύρω μας, και αυτό γιατί ο χαρακτήρας αυτού του έθνους έχει αλλάξει ριζικά.
Τα ποσοστά εγκληματικότητας εκτινάσσονται στις μεγάλες πόλεις μας, οι μαζικές δολοφονίες συμβαίνουν με ρυθμό ρεκόρ, οι δρόμοι μας είναι γεμάτοι με τοξικομανείς και οι μεγαλύτεροι απατεώνες από όλους περπατούν στις αίθουσες της εξουσίας.
Επιπλέον, ζούμε σε μια εποχή που εκατομμύρια Αμερικανοί φοβούνται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους επειδή η κοινωνία μας κυριολεκτικά βρίθει από αρπακτικά. Για παράδειγμα, την επόμενη φορά που ένας διευθυντής ξενοδοχείου σας πει πως θέλει να σας ελέγξει το δωμάτιό σας, μπορεί να μην είναι επειδή ανησυχεί για τη μονάδα κλιματισμού σας:
Ένας διευθυντής στο ξενοδοχείο Hilton στο κέντρο του Νάσβιλ κατηγορήθηκε για διάρρηξη και επίθεση, αφού φέρεται να μπήκε στο δωμάτιο ενός επισκέπτη για να πιπιλίσει τα δάχτυλα των ποδιών του.
Σύμφωνα με την αστυνομία του μετρό, ο 52χρονος Ντέιβιντ Νιλ ήταν ο νυχτερινός διευθυντής στο ξενοδοχείο Hilton στο κέντρο του Νάσβιλ, που βρίσκεται στο 100 οικοδομικό τετράγωνο της 4ης Λεωφόρου Νότια.
Η αστυνομία είπε ότι ο Νιλ φέρεται να έφτιαξε μια κάρτα-κλειδί και τη χρησιμοποίησε για να μπει στο δωμάτιο του επισκέπτη στις 30 Μαρτίου γύρω στις 5 το πρωί. Ο επισκέπτης είπε στην αστυνομία πωε ξύπνησε και βρήκε τον Νιλ να πιπιλίζει τα δάχτυλά του. Αμέσως αντιμετώπισε τον Νιλ και τον αναγνώρισε ως το άτομο που είχε μπει στο δωμάτιό του την προηγούμενη μέρα με έναν άλλο υπάλληλο για να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα που είχε ο καλεσμένος με την τηλεόρασή του, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Υπάρχουν εκατομμύρια άλλοι σαν κι αυτόν σε όλη τη χώρα.
Και μερικοί από αυτούς μάλιστα προσκαλούνται στο Λευκό Οίκο.
Φυσικά είναι συζητήσιμο αν έχουμε καν «χώρα» σε αυτό το σημείο γιατί ουσιαστικά δεν έχουμε νότια σύνορα.
Χιλιάδες χιλιάδες μετανάστες εισέρχονται παράνομα στις ΗΠΑ κάθε μέρα, και αυτό δεν προκαλεί μόνο τεράστια προβλήματα στις συνοριακές πολιτείες.
Στην πολιτεία της Ιντιάνα, περίπου το 22 τοις εκατό όλων των μαθητών στα δημόσια σχολεία «λαμβάνουν μαθήματα και στα αγγλικά και στα ισπανικά»:
Αλλά δεν είναι πρόβλημα μόνο στις συνοριακές πολιτείες. Πάρτε την Ιντιάνα, για παράδειγμα, όπου η αστυνομία της Ιντιανάπολης μόλις κήρυξε την πρωτεύουσα καταφύγιο για την εισβολή. Το WISH ανέφερε πέρυσι: «Σε όλη την Ιντιάνα, υπάρχουν σχεδόν 78.000 μαθητές που ονομάζονται «English Learners» που λαμβάνουν μαθήματα τόσο στα αγγλικά όσο και στα ισπανικά. Ο αριθμός των μαθητών αγγλικών στα σχολεία της Ιντιάνα έχει αυξηθεί κατά σχεδόν 27.000 σε σχέση με πριν από έξι χρόνια». Η FAIR εκτιμά ότι το 22% των μαθητών της Indianapolis είναι LEP!
Και τώρα που το Title 42 λήγει, το κύμα μετανάστευσης που παρακολουθήσαμε είναι πιθανό να γίνει χιονοστιβάδα:
Δεκάδες χιλιάδες μετανάστες φέρονται να ξεσπούν στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού ενόψει της λήξης του Title 42.
Στη συνοριακή πόλη Ελ Πάσο του Τέξας, περίπου 2.200 μετανάστες βρίσκονται επί του παρόντος κατασκηνωμένοι ή ζουν στους δρόμους λίγα τετράγωνα μακριά από τα μεγάλα λιμάνια εισόδου που συνδέουν το Ελ Πάσο με τη μεξικανική πόλη Χουάρες. Η πόλη είναι έτοιμη να ανοίξει καταφύγια την επόμενη εβδομάδα, εάν χρειαστεί, σε δύο άδεια σχολικά κτίρια και ένα αστικό κέντρο.
Έτσι, ο ρυθμός της κοινωνικής αλλαγής θα επιταχυνθεί ακόμη περισσότερο τα επόμενα χρόνια.
Μακάρι να γύριζαν τα πράγματα όπως ήταν κάποτε.
Ζούμε σε μια εποχή όπου σχεδόν τα πάντα είναι διεφθαρμένα. Για παράδειγμα, αν παραγγείλω ένα σάντουιτς κοτόπουλου σε ένα εστιατόριο, θέλω να μου δώσουν ένα κομμάτι κρέας που προέρχεται από ένα νεκρό κοτόπουλο.
Αντίθετα, τα «προϊόντα μας με βάση το κοτόπουλο» περιέχουν συχνά πληρωτικά όπως «φύκια» και «ξυλοπολτό»:
Το τηγανητό κοτόπουλο είναι αγαπημένο για εκατομμύρια Αμερικανούς – αλλά πολλές από τις επιλογές που προσφέρουν οι μεγαλύτερες αλυσίδες γρήγορου φαγητού της Αμερικής περιέχουν άλλα απροσδόκητα συστατικά.
Αυτά τα εστιατόρια συχνά γεμίζουν το φαγητό τους με πρόσθετα, συντηρητικά και ακόμη και άλλες πρωτεΐνες, προκειμένου να περιορίσουν το κόστος στο ελάχιστο και να δώσουν στις προσφορές τους μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. Άλλοι μπορεί να χρησιμοποιούν τσιτάτα όπως «premium» ή «ολόλευκο κρέας» για να περιγράψουν τις προσφορές τους με βάση τα πουλερικά.
Αλλά πιο εκπληκτικά συστατικά – όπως το βόειο κρέας, τα φύκια και ακόμη και ο πολτός ξύλου – μπορούν να βρεθούν στη συνταγή για ορισμένα προϊόντα με βάση το κοτόπουλο σε μεγάλα εστιατόρια.
Μπλιαχ!
Και μην με κάνετε καν να ξεκινήσω με την «κόλλα για το κρέας» που χρησιμοποιείται για να συγκρατεί πολλά από τα προϊόντα κρέατος μαζί.
Ο λόγος που τόσοι πολλοί άνθρωποι τρώνε «βιολογικά» σήμερα είναι επειδή θέλουν να τρώνε όπως οι άνθρωποι πριν από 50 ή 60 χρόνια.
Στην πραγματικότητα, πολλές από τις «κινήσεις» που παρακολουθούμε αυτήν την στιγμή είναι απλώς απόπειρες να ανακτήσουμε αυτό που ήταν κάποτε η ζωή στην Αμερική.
Έχουμε χάσει τόσα πολλά, και κάθε μέρα που περνάει χάνουμε ακόμα περισσότερα.
Αλλά υπάρχουν ακόμα πολλοί από εμάς που θυμόμαστε πόσο σπουδαία ήταν η Αμερική τα παλιά χρόνια, και απλά δεν είμαστε διατεθειμένοι να παραμείνουμε θεατές και απλώς να αποδεχτούμε τη νέα έκδοση της «Αμερικής» που τώρα μας επιβάλλεται.