 |
| RIA News / Sputnik |
Οι συζητήσεις για μια αντεπίθεση από τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας (AFU) κάνουν τον γύρο τους εδώ και μήνες, αλλά δεν είναι ακόμα σαφές πότε μπορεί να ξεκινήσει ή αν θα συμβεί και καθόλου. Προηγουμένως, το RT ανέλυσε την ετοιμότητα της AFU για μια τέτοια επιχείρηση, αλλά αυτή τη φορά θα συζητήσουμε τις κύριες προκλήσεις που μπορεί να εμποδίσουν τα στρατεύματα του Κιέβου να εφαρμόσουν ή να αναπτύξουν τους στόχους της πολιτικής ηγεσίας του. Και, ίσως το πιο σημαντικό, εκείνων των δυτικών χορηγών του.
Russia Today / Παρουσίαση Freepen.gr
Ποια είναι η κύρια πρόκληση της AFU στην υλοποίηση αυτού του είδους της προσπάθειας;
Προς το παρόν δεν έχουμε ιδέα για το πού θα μπορούσε να γίνει η αντεπίθεση της AFU, αν και τα ρωσικά στρατιωτικά αφεντικά θα γνωρίζουν καλά τις κινήσεις των στρατευμάτων. Εάν περιλαμβάνει μια προσπάθεια διάσπασης της πρώτης γραμμής, τότε εκτός από την προετοιμασία εφεδρειών για μάχη, η AFU θα χρειαστεί όπλα υψηλής ακρίβειας.
Τα ουκρανικά στρατεύματα θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν συστήματα πυραύλων πυροβολικού μεγάλου βεληνεκούς, συμπεριλαμβανομένου του M142 HIMARS MLRS που παρέχεται από τις ΗΠΑ. Από την έναρξη της επίθεσης της Μόσχας, το Κίεβο έχει χρησιμοποιήσει αυτά τα συστήματα μόνο από βαθιά μέσα στην επικράτειά του. Ωστόσο, για να επιτευχθεί ορμή και να διεισδύσουν στη γραμμή άμυνας, τα συστήματα θα πρέπει να μετακινηθούν πιο κοντά στο μέτωπο.
Ο σημερινός αριθμός εκτοξευτών ρουκετών HIMARS (περίπου 35 μονάδες) μπορεί να μην είναι αρκετός για μια αντεπίθεση σε ολόκληρη τη γραμμή του μετώπου, η οποία εκτείνεται σε 1.000 χλμ. Τα συστήματα πιθανότατα θα συγκεντρωθούν σε μία ή δύο κατευθύνσεις, αλλά αυτό καθιστά ευκολότερο τον εντοπισμό και την καταστροφή τους. Επιπλέον, η Ουκρανία έχει μόνο περιορισμένη προσφορά πυραύλων για τα περισσότερα δυτικά οπλικά της συστήματα, όπως το HIMARS, πράγμα που σημαίνει πως ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να χρησιμοποιηθούν είναι περιορισμένος. Αυτά τα συστήματα δεν έχουν δοκιμαστεί ποτέ σε συγκρούσεις υψηλής έντασης.
Επί του παρόντος δεν υπάρχει δόγμα ή δοκιμασμένες συστάσεις σχετικά με τη χρήση του HIMARS/M270 MLRS σε συνδυασμένο οπλικό πόλεμο ή σε πόλεμο τόσο μεγάλης κλίμακας εναντίον ενός τεχνολογικά προηγμένου εχθρού.
Δυσκολίες με τα logistics
Λαμβάνοντας υπόψη τον κίνδυνο εντοπισμού σε περιοχές με συγκεντρωμένο εξοπλισμό και τον φόβο της Ουκρανίας να χάσει εφεδρεία, όπως βλέπουμε να συμβαίνει στο Artemovsk (Bakhmut), η AFU πιθανότατα θα προετοιμάσει τους σημαντικότερους στρατιωτικούς σχηματισμούς της από 12 έως 36 ώρες πριν από το κύριο χτύπημα. Στις παρούσες συνθήκες, είναι σχεδόν αδύνατο να συγκεντρωθούν αρκετά καύσιμα και πυρομαχικά. Για να μην αναφέρουμε τις δυσκολίες στην προσπάθεια να αναπτύξει ανθρώπους κρυφά. Η Ρωσία έχει ήδη χρησιμοποιήσει drones Lancet για να χτυπήσει γερμανικά αντιαεροπορικά πυροβόλα Gepard και σοβιετικά πυραυλικά συστήματα S-300 κοντά στην πρώτη γραμμή. Μόλις ο προηγουμένως κρυμμένος εξοπλισμός της Ουκρανίας μετακινηθεί πιο κοντά στην πρώτη γραμμή, γίνεται ευκολότερο να καταστραφεί.
Αυτό δείχνει ότι οι διαδρομές που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά ουκρανικού στρατιωτικού εξοπλισμού και τα μέρη όπου είναι τοποθετημένος βρίσκονται υπό ρωσική επιτήρηση. Εάν η AFU χάσει σημαντικές ποσότητες καυσίμου - ή εξοπλισμό μεταφοράς ή μηχανικές μονάδες - τις πρώτες δύο ή τρεις ημέρες, θα πρέπει να προσαρμόσει την στρατηγική της αντεπίθεσης εν κινήσει ή να εφαρμόσει ένα εφεδρικό σχέδιο (εάν έχει). Επιπλέον, η Ουκρανία δε διαθέτει μέσα μεταφοράς εφεδρειών αεροπορικώς ή διεξαγωγής αμφίβιων πολεμικών συγκρούσεων. Ο εφοδιασμός και η επιμελητεία της εξαρτώνται πλήρως από τους δρόμους και τους σιδηροδρόμους. Σε τέτοιες συνθήκες, η καταστροφή μιας γέφυρας ή μιας γραμμής τρένου σε μια σημαντική διαδρομή ανεφοδιασμού μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή στο μέτωπο.
Με τόσες πολλές προκλήσεις, είναι δυνατόν η AFU να αναβάλει την αντεπίθεση;
Για να πραγματοποιήσει επιτυχώς μια μεγάλη αντεπίθεση, η AFU μπορεί να μη χρησιμοποιεί εξοπλισμό υψηλής τεχνολογίας (όπως μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar ή συστήματα M142 HIMARS) και αντ' αυτού να βασίζεται σε ωμή δύναμη: πυροβολικό, τανκς, μεγάλος αριθμός πεζικού και τεράστιες ποσότητες φυσιγγίων, πυραύλων, και ρουκετών. Ωστόσο, εάν κάτι πάει στραβά, θα είναι δύσκολο για το Κίεβο να αναπληρώσει γρήγορα τα πυρομαχικά του. Τα στρατεύματα της Ουκρανίας εξαρτώνται σχεδόν εξ ολοκλήρου από ξένη στρατιωτική βοήθεια, συμπεριλαμβανομένων κρίσιμων όπλων όπως βλήματα όλμων, πυρομαχικά πυροβολικού 122mm, 152mm και 155mm, αντιαρματικά συστήματα και φυσίγγια για φορητά όπλα. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι πως το Γενικό Επιτελείο της το κατανοεί αυτό και η αντεπίθεση θα λάβει υπόψη αυτούς τους περιορισμούς. Είναι επίσης σαφές ότι η AFU δεν έχει τη δύναμη να διαπεράσει ένα αμυντικό μέτωπο τριών έως πέντε γραμμών.
Σε ποιο συμπέρασμα μπορούμε να καταλήξουμε;
Κρίνοντας από τα μέσα που διαθέτει η AFU, αυτήν την στιγμή, η Ουκρανία είναι πιθανό να χρησιμοποιήσει τις μονάδες που σχηματίστηκαν με τη βοήθεια της Δύσης σε μια γρήγορη προσπάθεια να «τρυπήσει» το μέτωπο.
Λαμβάνοντας υπόψη τον τρέχοντα αριθμό εφεδρειών, τα προβλήματα με την επιμελητεία και άλλες προκλήσεις που σίγουρα θα εμφανιστούν μετά την έναρξη της αντεπίθεσης, η μόνη ρεαλιστική επιλογή του Κιέβου είναι να εξαπολύσει επίθεση από μια συγκεκριμένη και προηγουμένως απροειδοποίητη κατεύθυνση.
Πιθανές τοποθεσίες περιλαμβάνουν το Kherson, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Lugansk ή το Zaporozhye. Ως εφεδρική επιλογή, η AFU μπορεί να εξετάσει το ενδεχόμενο επίθεσης σε χωριά στις περιοχές Kursk, Bryansk και Belgorod, που αναγνωρίζονται διεθνώς ως μέρος της Ρωσίας. Ωστόσο, η κύρια πρόκληση για την Ουκρανία είναι ότι το πρώτο της σημαντικό χτύπημα - ή ακόμα και οι προσπάθειες συσσώρευσης δυνάμεων - μπορεί να φανερώσει το πλάνο της και έτσι να καταστρέψει ολόκληρο το σχέδιο.