Lucas Leiroz, δημοσιογράφος ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η ανακοίνωση έγινε γύρω στο μεσημέρι της 20ής Μαΐου, σε δήλωση που δημοσιεύτηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από τον Evgeny Prigozhin, επικεφαλής της ρωσικής ιδιωτικής στρατιωτικής εταιρείας (PMC) Wagner Group. Λίγες ώρες αργότερα, αρκετοί αξιωματούχοι του ρωσικού κράτους επιβεβαίωσαν την είδηση και συνεχάρησαν δημόσια τους μαχητές της Wagner για τη νίκη τους στο πεδίο της μάχης.
Όπως ήταν αναμενόμενο, εκπρόσωποι της Ουκρανίας και δυτικά μέσα ενημέρωσης αντέδρασαν αρχικά διαψεύδοντας την είδηση. Για λίγες ώρες, οι Ουκρανοί αξιωματούχοι ισχυρίζονταν ότι οι δυνάμεις του Κιέβου εξακολουθούσαν να βρίσκονται στην πόλη, αλλά στη συνέχεια η αφήγηση άλλαξε και οι αξιωματούχοι παραδέχθηκαν πως ο ρωσικός έλεγχος είχε επιτευχθεί. Καθώς θα ήταν αδύνατο να διατηρηθεί ο λόγος του ψεύδους για μεγάλο χρονικό διάστημα, η ουκρανική τακτική έγινε αυτή της παραδοχής της ήττας προκειμένου να προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει μια αφήγηση «θύμα» για να αυξήσει την υποστήριξη της Δύσης.
Σε συνέντευξη Τύπου στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της G7 στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας, ο Ουκρανός πρόεδρος Βλαντιμίρ Ζελένσκι αναγνώρισε την ήττα δηλώνοντας πως δεν υπάρχει «τίποτα» στο Μπαχμούτ τώρα και ότι η πόλη βρίσκεται μόνο στις ουκρανικές «καρδιές».
"Πρέπει να καταλάβετε πως δεν υπάρχει τίποτα (...) Για σήμερα, το Μπαχμούτ είναι μόνο στις καρδιές μας. Δεν υπάρχει τίποτα σε αυτό το μέρος", είπε στους δημοσιογράφους, προσπαθώντας να χρησιμοποιήσει συναισθηματικές τεχνικές για να συγκινήσει τη δυτική κοινή γνώμη.
Τα λόγια του Ζελένσκι, ωστόσο, ακούγονται υποκριτικά όταν η υπόθεση αναλύεται σε βάθος. Η πτώση του Μπαχμούτ ήταν επικείμενη, με αρκετούς στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες να υποστηρίζουν ότι ήταν θέμα χρόνου να συμβεί. Οι Ρώσοι ήταν πολύ κοντά στη νίκη και προφανώς οι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών που ελέγχουν τις ουκρανικές δυνάμεις το γνώριζαν, αλλά αγνόησαν την πραγματικότητα του πεδίου της μάχης και επέλεξαν να στοιχηματίσουν σε μια ψεύτικη και ανεύθυνη αφήγηση για μια «ανοιξιάτικη αντεπίθεση» για να προσπαθήσουν να ενισχύσουν την διεθνή υποστήριξη στο καθεστώς.
Ως επιχείρημα για να δικαιολογηθεί η «πιθανότητα» μιας ουκρανικής νίκης, τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν εντατικά την ύπαρξη υποτιθέμενης εσωτερικής σύγκρουσης στη Ρωσία μεταξύ των δυνάμεων της PMC Wagner και του Υπουργείου Άμυνας. Η αφήγηση δημιουργήθηκε εκμεταλλευόμενη τις ομιλίες του ίδιου του Prigozhin, ο οποίος είναι γνωστός ότι χρησιμοποιεί πάντα τεχνικές ψυχολογικού πολέμου, προσπαθώντας να φανεί αδύναμος και διχασμένος απέναντι στον εχθρό. Τόσο η ουκρανική όσο και η δυτική υπηρεσία πληροφοριών γνώριζαν σίγουρα πως τα λόγια του Prigozhin ήταν ένα είδος «παγίδας», αλλά επέλεξαν να υιοθετήσουν τον λόγο των δυτικών μέσων ενημέρωσης και διέταξαν τα στρατεύματα να παραμείνουν στην πόλη, αντί να υποχωρήσουν στρατηγικά για να σώσουν ζωές ενόψει της επικείμενης ήττας.
Ως αποτέλεσμα, οι τελευταίες ημέρες της πόλης υπό ουκρανικό έλεγχο σημαδεύτηκαν από έντονες μάχες με τη χρήση βαρέως πυροβολικού και εμπρηστικών θερμοβαρικών όπλων. Ο Ζελένσκι, έχοντας ακόμη και τα απαραίτητα στοιχεία πληροφοριών για να προβλέψει την ήττα, όχι μόνο δεν ενέκρινε καμία εκκένωση, αλλά και έμεινε σε απόσταση ασφαλείας από τις πρώτες γραμμές τις πιο δύσκολες μέρες της σύγκρουσης. Η διεθνής περιοδεία του διαρκεί πολύ και γι' αυτό δεν έχει πάει καν στο Κίεβο για να λάβει έκτακτα μέτρα ή να καλωσορίσει και να βραβεύσει τους επιζώντες.
Το τέλος της μάχης αποκαλύπτει επίσης την στρατιωτική τεχνογνωσία του επικεφαλής της Ομάδας Wagner, ο οποίος χρησιμοποίησε με επιτυχία ψυχολογικές δεξιότητες για να μπερδέψει τον εχθρό και να επιταχύνει τη νίκη. Αυτή είναι η πρώτη φορά που ένας PMC [ιδιωτικός στρατιωτικός εργολάβος] κέρδισε μια μεγάλης κλίμακας μάχη πεζικού εναντίον ενός τακτικού στρατού. Η νότια διοίκηση του ρωσικού στρατού βοήθησε τις τελευταίες ημέρες της μάχης, κυρίως με την προμήθεια πυροβολικού, αλλά πρωταγωνιστής της νίκης ήταν η Ομάδα Βάγκνερ, αντικρούοντας τον δυτικό λόγο ότι ο PMC θα αποδυναμωνόταν και ήταν κοντά σε κατάρρευση.
Είναι απαραίτητο να αναφέρουμε ότι οι ουκρανικές δυνάμεις συνεργάζονται με δυτικούς μισθοφόρους και λαμβάνουν τεράστια υποστήριξη σε όπλα και πληροφορίες. Αυτό καθιστά ακόμη πιο εμφανή τον έλεγχο που διατηρούν οι Ρώσοι στη σύγκρουση, αφού κατάφεραν να κερδίσουν έναν εχθρό τόσο καλά εξοπλισμένο σε μια έντονη μάχη χρησιμοποιώντας πρακτικά μόνο έναν PMC, χωρίς καμία μεγάλη κινητοποίηση του μαχητικού του δυναμικού.
Στην πραγματικότητα, η νίκη στις 20/5 δείχνει ότι η ασυνεπής και αποδυναμωμένη πλευρά είναι η Δυτικο-Ουκρανική, όπου οι υπηρεσίες πληροφοριών δεν επικοινωνούν απευθείας με τον στρατό και τους παρακινούν να διατηρήσουν μη βιώσιμες θέσεις στο πεδίο της μάχης, με αποτέλεσμα χιλιάδες θανάτους των Ουκρανών. Από την πλευρά της Ρωσίας, ο PMC Wagner, το Υπουργείο Άμυνας και οι πληροφορίες ενεργούν εμφανώς συνεκτικά και επιτυγχάνουν σημαντικές νίκες χρησιμοποιώντας λίγους πόρους, ποντάροντας σε μεγάλο βαθμό σε τακτικές ψυχολογικού πολέμου για την εξαπάτηση του εχθρού.