Ο Τζο Μπάιντεν χρειάζεται τώρα μια νέα στρατηγική για τον πόλεμο στην Ουκρανία

Αυτό που δεν μπορεί να κάνει η Ουάσιγκτον είναι να συνεχίσει να παρέχει χιλιάδες οχήματα μάχης στην Ουκρανία και εκατομμύρια ακόμη βλήματα πυροβολικού, ρουκέτες και φορητά όπλα για πάντα.

Από τον περασμένο Δεκέμβριο, η κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης της Ρωσίας ήταν γεμάτα από ισχυρισμούς για μια μαζική ρωσική χειμερινή επίθεση. Το ίδιο και οι δυτικές πηγές πληροφοριών. Όπως αποδείχτηκε, είτε οι Ρώσοι επέλεξαν να συγκρατήσουν την κρουστική τους δύναμη είτε την απομάκρυναν αποσπασματικά κατά μήκος του μετώπου των 1.000 χιλιομέτρων. Τους πιο πρόσφατους μήνες, η ουκρανική πλευρά είναι αυτή που υπαινίσσεται μια μεγάλη επικείμενη αντεπίθεση. Αλλά εάν η Ουκρανία εξαπολύσει επίθεση, είναι εξίσου απίθανο να επιτύχει κάποιο σημαντικό ορόσημο. 

Daniel Davis - 19fortyfive.com / Παρουσίαση Freepen.gr

Αναζητώντας μια αμερικανική στρατηγική για την Ουκρανία

Τους επόμενους μήνες, αυτή η σύγκρουση είναι πιθανό είτε να βυθιστεί σε ένα απροσδιόριστο αδιέξοδο είτε να συνεχιστεί ως πόλεμος φθοράς. Ανεξάρτητα από την κατεύθυνση της σύγκρουσης, ωστόσο, η τρέχουσα πολιτική της Αμερικής δε θα παράγει ευεργετικά αποτελέσματα για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Για το καλό του εθνικού μας συμφέροντος και της ίδιας της χώρας μας, η Ουάσιγκτον πρέπει να προσαρμοστεί γρήγορα στις αναδυόμενες πραγματικότητες και να διαμορφώσει μια νέα στρατηγική που έχει λογικές πιθανότητες επιτυχίας.

Στις αρχές Φεβρουαρίου, οι ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες προειδοποίησαν ότι ο Πούτιν ήταν στα πρόθυρα της χειμερινής του επίθεσης και «συγκεντρώνει 1.800 άρματα μάχης, 3.950 τεθωρακισμένα οχήματα, 400 μαχητικά αεροσκάφη και 300 ελικόπτερα για την επίθεση». Ωστόσο, μήνα με το μήνα, η Ρωσία δεν επιχείρησε καμία σημαντική επίθεση. Αντίθετα, οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις άσκησαν συνεχή πίεση στο μέτωπο των 1.000 χιλιομέτρων, εστιάζοντας τις περισσότερες προσπάθειες στα μέτωπα Soledar-Bakhmut, Vuledar και Avdiivka.

Είναι αδύνατο να εξακριβωθεί σε αυτό το σημείο τι έκανε η Ρωσία με τους 300.000 στρατιώτες που επιστράτευσε το περασμένο φθινόπωρο. Ίσως επέλεξαν από την αρχή να ενισχύσουν ολόκληρη την πρώτη γραμμή, χωρίς ποτέ να σκοπεύουν να εξαπολύσουν μια ευρεία επίθεση υψηλού κινδύνου. Εναλλακτικά, το Κρεμλίνο μπορεί να άλλαξε τακτική πριν ξεκινήσει μια επίθεση, υπολογίζοντας πως θα ήταν καλύτερο να συγκρατήσει την κύρια δύναμη κρούσης της Ρωσίας και να τη χρησιμοποιήσει για μια αντεπίθεση για να ακολουθήσει την πολυαναμενόμενη εαρινή επίθεση της Ουκρανίας. Με βάση άλλες ενέργειες που έχει λάβει η Ρωσία, μια τέτοια απόφαση θα ήταν στρατιωτικά εύλογη.

Αμερικανοί στρατιωτικοί αξιωματούχοι προειδοποιούν ιδιωτικά ότι εάν η Ουκρανία εξαπολύσει επίθεση αυτή την άνοιξη ή στις αρχές του καλοκαιριού, το Κίεβο θα υποστεί σημαντικό κίνδυνο. Σύμφωνα με πολυάριθμες αναφορές, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Πολωνία έχουν εκπαιδεύσει περισσότερους από 30.000 Ουκρανούς στρατιώτες σε επιθετικές επιχειρήσεις τύπου ΝΑΤΟ και τους έχουν εξοπλίσει με μέτρια ποσότητα σύγχρονων αρμάτων μάχης, πυροβολικού, εκτοξευτών πυραύλων, οχημάτων μεταφοράς προσωπικού και συστήματα αεράμυνας.

Ο κίνδυνος για το Κίεβο, ωστόσο, θα έρθει σε αυτό που θα συμβεί μετά την επίθεσή τους.

Αν και οι πρώτες γραμμές έχουν μετακινηθεί ελάχιστα από τον περασμένο Οκτώβριο, και οι δύο πλευρές έχουν υποστεί τρομακτικό αριθμό απωλειών σε στατικές μάχες πρώτης γραμμής, ειδικά στο Vuledar, το Soledar και το πιο κακόφημο, στο Bakhmut. Για σχεδόν δύο μήνες, η Ουκρανία έχει εκτρέψει τις εφεδρείες στο Bakhmut που προορίζονταν αρχικά για την εαρινή της επίθεση. Κατάφεραν να αποτρέψουν την πλήρη κατάληψη της πόλης από τους Ρώσους, αλλά με τίμημα την αποδυνάμωση της επιθετικής δύναμης κρούσης του Κιέβου.

Περαιτέρω, μαθαίνοντας από τη συντριβή της στην επίθεση στο Χάρκοβο της Ουκρανίας τον περασμένο Σεπτέμβριο, η Ρωσία έχει πλέον περάσει πολλούς μήνες σκάβοντας και χτίζοντας περίτεχνες αμυντικές θέσεις σε όλη την επικράτεια που καταλαμβάνει. Περιπλέκοντας τα πράγματα, η Ουκρανία θα πρέπει να ξεκινήσει μια επίθεση με ανεπαρκή πυρομαχικά πυροβολικού, ελάχιστη έως καθόλου αεροπορική υποστήριξη και ανεπαρκή τακτική αεράμυνα. Το στρατιωτικό έργο που αντιμετωπίζουν οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας είναι τόσο τρομακτικό όσο μπορούμε να φανταστούμε.

Βρίσκοντας ένα μονοπάτι για την ειρήνη

Οποιαδήποτε περιοχή καταλαμβάνει η Ουκρανία στην επίθεσή της θα είναι πολύ ακριβή σε ανθρώπινο δυναμικό και απώλεια εξοπλισμού. Χρειάστηκε το μεγαλύτερο μέρος ενός έτους για τη Δύση να παράσχει χιλιάδες οχήματα μάχης, εκατομμύρια φυσίγγια πυροβολικού και φορητά όπλα, εκτοξευτές αεράμυνας και ρουκέτες. Χρειάστηκαν επίσης πολλοί μήνες για να παρασχεθεί ακόμη και η περιορισμένη εκπαίδευση που έχει δώσει στην UAF (Ενοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας). Μόλις ολοκληρωθεί αυτή η επίθεση, μπορεί να χρειαστούν άλλοι έξι μήνες έως ένα χρόνο για να ανοικοδομηθεί ξανά αυτό το επίπεδο κρουστικής δύναμης, και αυτό προϋποθέτει πως η Δύση θα είναι σε θέση να παράσχει περισσότερα από 1.000 επιπλέον τεθωρακισμένα οχήματα και εκατομμύρια φυσίγγια.

Η Ρωσία έχει εκατομμύρια περισσότερους άνδρες από την Ουκρανία από τους οποίους μπορεί να αντλήσει δυνάμεις για μελλοντικές επιστρατεύσεις. Το στρατιωτικό βιομηχανικό συγκρότημα της βρίσκεται σε καλό δρόμο για την επίτευξη μεγάλης κλίμακας παραγωγής όπλων και πυρομαχικών εν καιρώ πολέμου. Δεδομένων αυτών των συνθηκών, δεν υπάρχει εύλογος δρόμος βραχυπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα για την Ουκρανία να επιτύχει τον στόχο της: την απέλαση των ρωσικών στρατευμάτων από τα σύνορα της Ουκρανίας το 1991. 

Το πιο πιθανό αποτέλεσμα της επίθεσης της Ουκρανίας θα είναι ένα αδιέξοδο. Εάν ο πόλεμος απλώς υποβαθμιστεί σε σύγκρουση φθοράς, θα μπορούσε να συνεχιστεί για χρόνια. Η πολύ μεγαλύτερη δεξαμενή ανθρώπινων και φυσικών πόρων της Ρωσίας πιθανότατα θα κατέστρεφε την Ουκρανία με την πάροδο του χρόνου. Η δηλωμένη πολιτική της Αμερικής να δώσει στην Ουκρανία ό,τι χρειάζεται «όσο χρειάζεται» δεν είναι βιώσιμη ως στρατηγική και σχεδόν σίγουρα δε θα παράγει ένα αποτέλεσμα ωφέλιμο ούτε για τις Ηνωμένες Πολιτείες ούτε για την Ουκρανία. Απαιτείται επομένως διόρθωση πορείας.

Δεδομένων των ενεργειών μας τους τελευταίους 14 μήνες, δεν υπάρχει καμία αλλαγή που να είναι εύκολη, επιθυμητή ή εύγευστη. Ωστόσο, εάν δε θέλουμε να βαθύνουμε την αποτυχία μας, η αλλαγή είναι ωστόσο υποχρεωτική.

Είναι σαφές πως πολλοί στην Ευρώπη ήδη αναγνωρίζουν ότι η Ουκρανία δεν μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο σε πρακτικό χρονικό πλαίσιο με λογικό κόστος. Η Πολωνία και η Βαλτική φαίνεται να είναι σταθερές στην επιθυμία τους να συνεχίσουν όλες τις ενέργειες για να βοηθήσουν την Ουκρανία να πολεμήσει τη Ρωσία, αλλά μεγάλο μέρος της υπόλοιπης Ευρώπης πιθανότατα θα υποστήριζε μια κίνηση για την εξεύρεση λύσης μέσω διαπραγματεύσεων. Οι ΗΠΑ θα πρέπει να αναλάβουν τη διπλωματική πρωτοβουλία πραγματοποιώντας πρώτα ιδιωτικές συνομιλίες με το Κίεβο και τις Βρυξέλλες —καθώς και τη Μόσχα— για να ξεκινήσουν τη διαδικασία εξεύρεσης λύσης.

Ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelensky δε θέλει να συμφωνήσει σε οποιαδήποτε συμφωνία αφήνει το ουκρανικό έδαφος στα χέρια της Ρωσίας. Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι πως δεν έχει ό,τι χρειάζεται για να εκδιώξει πλήρως τη Μόσχα από την επικράτειά του. Η πιο ρεαλιστική επιλογή που αντιμετωπίζει είναι μεταξύ της διαπραγμάτευσης για τον τερματισμό των μαχών που επιτρέπει στην Ουκρανία να κρατήσει ό,τι έχει, ή να συνεχίσει να μάχεται και να χάσει ακόμη περισσότερο έδαφος. Αυτή η απόφαση είναι αποκλειστικά του Ζελένσκι, αλλά και η Αμερική έχει και πρέπει να προσέξει τα δικά της συμφέροντα.

Αυτό που δεν μπορεί να κάνει η Ουάσιγκτον είναι να συνεχίσει, πιθανώς για χρόνια, να παρέχει χιλιάδες οχήματα μάχης στην Ουκρανία και εκατομμύρια ακόμη βλήματα πυροβολικού, ρουκέτες και φορητά όπλα — μαζί με τα δισεκατομμύρια δολάρια που απαιτούνται μηνιαίως για να διατηρήσουν την κυβέρνηση και την οικονομία της Ουκρανίας στη ζωή. Δουλεύοντας με όλους τους σχετικούς παίκτες, η Ουάσιγκτον θα μπορούσε να τους βοηθήσει να βρουν μια συμφωνία που θα τερματίσει τον πόλεμο, τη δολοφονία και την καταστροφή και θα σταματήσει την αδιάκοπη απώλεια αμερικανικών πόρων.

Όσο φρικτό κι αν θα ήταν για εμάς να αποδεχθούμε τον τερματισμό του πολέμου με ανεπιθύμητους όρους, θα ήταν ακόμη χειρότερο να αγνοήσουμε την πραγματικότητα και να συνεχίσουμε να επιδιώκουμε έναν ανέφικτο στρατιωτικό στόχο. Το κόστος για τους πρώτους είναι δυσάρεστο. Το κόστος για το τελευταίο θα μπορούσε να είναι απείρως χειρότερο.

Νεότερη Παλαιότερη
--------------
Ακούστε το τελευταίο ηχητικό από τη ΜΕΣΗ ΓΡΑΜΜΗ


Η Freepen.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα / αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους και δε σημαίνει πως τα υιοθετεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω e-mail