 |
| Φωτογραφία: Public domain |
Finian Cunningham - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Ρωσία χαρακτήρισε τρομοκρατική ενέργεια την απόπειρα δολοφονίας του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν. Το Κρεμλίνο έχει επίσης στρέψει το δάχτυλο στην Ουάσιγκτον για τη συγγραφή της απόπειρας δολοφονίας, καθώς και στο καθεστώς του Κιέβου επειδή είχε συνδράμει σε αυτήν.
Ο Λευκός Οίκος αρνείται κάθε αμερικανικό ρόλο στην αεροπορική επιδρομή, όπως και ο Ουκρανός πρόεδρος Βλαντιμίρ Ζελένσκι. Δυτικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ισχυρισμούς ότι η Ρωσία μπορεί να πραγματοποίησε τρομοκρατική επίθεση ως μια επιχείρηση προβοκάτσιας για να δικαιολογήσει την αύξηση της στρατιωτικής δύναμης στην Ουκρανία. Αυτοί οι ισχυρισμοί απηχούν εκείνους από τη Δύση που διατύπωσαν νωρίτερα αντίστοιχη θεωρία σχετικά με την ανατίναξη ττων αγωγών Nord Stream κάτω από τη Βαλτική Θάλασσα τον περασμένο Σεπτέμβριο. Και στις δύο περιπτώσεις, η έννοια των ρωσικών επιθέσεων ως προβοκάτσια φαίνεται παράλογη.
Θα διακινδύνευε πράγματι η Ρωσία να φανεί ανίκανη κάνοντας μια τολμηρή αεροπορική επιδρομή στην έδρα της πολιτικής εξουσίας στην πρωτεύουσά της;
Δύο μικρά μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα προφανώς καταρρίφθηκαν πάνω από το Κρεμλίνο τα ξημερώματα της Τετάρτης. Οι ελαφριές συσκευές δύσκολα θα μπορούσαν να αποτελέσουν σοβαρή απειλή για να σκοτώσουν τον Πούτιν στην επίσημη κατοικία του. Έτσι, μπορεί να απορριφθεί ως ρεαλιστική απόπειρα δολοφονίας. Το Κρεμλίνο είπε ότι ο Πούτιν δεν ήταν καν στο κτίριο εκείνη την στιγμή.
Ωστόσο, το γεγονός και μόνο των εκρηκτικών drones που παραβιάζουν τα εμβληματικά τείχη του Κρεμλίνου και στοχεύουν το Παλάτι της Γερουσίας είναι σίγουρα μια εξωφρενική πρόκληση. Μπορεί κανείς να υποστηρίξει πως αυτή καθεαυτή η προκλητική πράξη ήταν ο κύριος στόχος.
Η αρχική απάντηση της Μόσχας ήταν ότι θα ανταπαντούσε ανάλογα την στιγμή της επιλογής της. Υπάρχουν πολλές φωνές που καλούν τη Ρωσία να σκοτώσει τον Ζελένσκι. Μια έξαλλη αντίδραση της Ρωσίας είναι κατανοητή, αλλά είναι συνετή;
Φαίνεται πολύ σημαντικό πως υπάρχει αυξανόμενος σκεπτικισμός και ακόμη και αηδία στο δυτικό κοινό σχετικά με τον πόλεμο διαμεσολάβησης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στην Ουκρανία. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν αυξανόμενους αριθμούς Αμερικανών που επικρίνουν τις «λευκές επιταγές» που η Ουάσιγκτον ρίχνει σα μεθυσμένος ναύτης στο καθεστώς του Κιέβου. Σε ολόκληρη την Ευρώπη επίσης οι άνθρωποι είναι εξοργισμένοι από τα απεριόριστα χρήματα που πλημμυρίζουν μια διεφθαρμένη φασαρία και τον απερίσκεπτο κίνδυνο υποκίνησης ενός ολοκληρωτικού πολέμου μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε πυρηνικό Αρμαγεδδώνα. Αυτό ενώ οι δυτικοί εργάτες βυθίζονται στη φτώχεια και την κοινωνική εξαθλίωση.
Η απομάκρυνση εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων από τον Ζελένσκι και τους συντρόφους του στο Κίεβο υπονομεύει τη δυτική δημόσια ανοχή σε αυτή την εντελώς περιττή σύγκρουση. Ο πόλεμος θεωρείται όλο και περισσότερο ως προνομιακός χώρος για το αμερικανικό στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα, όπου ο Ζελένσκι και οι όμοιοί του επιδίδονται στην υπεξαίρεση και την κλοπή των χρημάτων των δυτικών φορολογουμένων.
Η σύγκρουση στην Ουκρανία τροφοδοτείται κατάφωρα επ' αόριστον. Υπάρχει θρασύτητα αποκήρυξης από την Ουάσιγκτον και τους Ευρωπαίους τσιράκια της για οποιαδήποτε διπλωματική λύση. Μια διπλωματική λύση εξαλείφθηκε από την αρχή όταν οι εύλογες ανησυχίες της Ρωσίας για την ασφάλεια και η προσφορά διαλόγου το Δεκέμβριο του 2021 σχετικά με το ΝΑΤΟ και την Ουκρανία παραμερίστηκαν αλαζονικά από την κυβέρνηση Τζο Μπάιντεν.
Ο πόλεμος είναι πολύ επικερδής για τη βιομηχανία του Πενταγώνου και τις βοηθητικές ευρωπαϊκές εταιρείες όπλων.
Αλλά το αφήγημα της δυτικής προπαγάνδας για «υπεράσπιση της Ουκρανίας για όσο χρόνο χρειαστεί» είναι αδύναμο για τη δημόσια κατανάλωση. Το καθεστώς του Κιέβου καίει εκκλησίες, καταστέλλει ανελέητα τις πολιτικές και φωνές των μέσων ενημέρωσης της αντιπολίτευσης, εξυμνεί τους Ναζί και χτυπά τους πολίτες του στους δρόμους κατά την αναγκαστική επιστράτευση για το στρατό.
Ο Βλαντιμίρ Ζελένσκι θεωρείται ως ένας χαρακτήρες που ικετεύουν για περισσότερα όπλα και χρήματα για μια μαύρη τρύπα.
Χωρίς δημόσια υποστήριξη (ή άγνοια) στη Δύση, ολόκληρος ο πόλεμος αντιπροσώπων κατά της Ρωσίας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ ξεκολλάει. Οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές πλησιάζουν και η ουκρανική καταστροφή θα μπορούσε να γίνει καθοριστικός παράγοντας για τους ψηφοφόρους.
Προκειμένου να διασωθεί η κλονισμένη κατάσταση, επομένως, τι καλύτερο από το να εξαπολύσει η Ρωσία μια επίθεση για να σκοτώσει τον Ζελένσκι; Ένα τέτοιο γεγονός θα εξοντωνόταν από τα λιτά δυτικά μέσα ενημέρωσης ως «απόδειξη της ρωσικής βαρβαρότητας», δίνοντας έτσι στον πόλεμο πληρεξουσίων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία μια νέα πνοή και το πιο σημαντικό για τη βιομηχανία των όπλων να βρει ένα νέο γκάζι να πατήσει.
Το αμερικανικό βαθύ κράτος, η CIA και η εταιρική ολιγαρχία του Πενταγώνου θα ήταν η πιο εύλογη υπηρεσία για να συντάξει την επίθεση με drone στο Κρεμλίνο. Όπως ακριβώς έκανε αυτή η παράταξη με την ανατίναξη των αγωγών Nord Stream. Τεχνικά και στρατιωτικά, αυτή η παράταξη έχει τη δυνατότητα. Ακριβώς όπως οι ιστορίες των μέσων εκτροπής του Nord Stream σχετικά με τους Ουκρανούς στρατιωτικούς πράκτορες που ευθύνονται για αυτό το σαμποτάζ, είναι αμφίβολο ότι το καθεστώς του Κιέβου θα μπορούσε να είχε πραγματοποιήσει την επίθεση στο Κρεμλίνο – μόνο του.
Ο χρόνος της επίθεσης στο Κρεμλίνο δείχνει ένα μεγάλο υπολογισμό για να υποκινήσει μια άγρια αντίδραση από τη Ρωσία. Έρχεται μέρες πριν από την ετήσια παρέλαση της Ημέρας της Νίκης της 9ης Μαΐου στην Κόκκινη Πλατεία για τον εορτασμό της ήττας της Ναζιστικής Γερμανίας το 1945. Η τελευταία φορά που το Κρεμλίνο δέχτηκε επίθεση σε αεροπορική επιδρομή ήταν το 1942 κατά τη διάρκεια της εισβολής του Χίτλερ. Σε αυτή την υποκίνηση ο Πρόεδρος Πούτιν ήταν στόχος.
Αναμφισβήτητα, η Ρωσία θα πρέπει να πιέσει για να νικήσει το καθεστώς του Κιέβου που υποστηρίζεται από το ΝΑΤΟ. Όσο περισσότερο επιβιώνει αυτό το καθεστώς, τόσο χειρότερος παραμένει ο κίνδυνος για τη Ρωσία από ανεξέλεγκτη αστάθεια στα σύνορά της. Αλλά εξουδετερώνοντας τον αξιοκαταφρόνητο Ζελένσκι και τους φίλους του σε μια αιματηρή δολοφονία; Μια τέτοια αντίδραση μπορεί να είναι ακριβώς αυτό που θέλουν οι Αμερικανοί μαριονέτες του.