Editorial - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Δεν είναι υπερβολικό να περιγράφουμε την Ουάσιγκτον και τους δυτικούς δορυφόρους της ως το Τέταρτο Ράιχ.
Η ad hoc συμμαχία εν καιρώ πολέμου μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Βρετανίας και άλλων δυτικών συμμάχων θα έδινε αμέσως τη θέση της στον Ψυχρό Πόλεμο, ακόμη και όταν οι στάχτες του πιο καταστροφικού πολέμου στην ιστορία εξακολουθούσαν να σιγοκαίουν. Είναι συγκλονιστικό να αναλογιζόμαστε την απάτη εδώ.
Αυτή η αναδιαμόρφωση του δυτικού μιλιταρισμού εξηγεί γιατί τα Ηνωμένα Έθνη που ιδρύθηκαν το 1945, τα χλεύασαν αμέσως οι δυτικές δυνάμεις υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και ο άξονας του ΝΑΤΟ που σχηματίστηκε το 1949 με αμέτρητους ξένους επιθετικούς πολέμους, από τον πόλεμο της Κορέας (δεκαετία του 1950) μέχρι ο σημερινός πόλεμος στην Ουκρανία.
Οι απαρχές του Ψυχρού Πολέμου το 1945 και της σημερινής αντιπαράθεσης στην Ουκρανία μπορούν να εντοπιστούν στις μυστικές σχέσεις μεταξύ των Αμερικανών και των Βρετανών και του Ναζιστικού Ράιχ στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Αναδιάταξη της Ναζιστικής Πολεμικής Μηχανής
Τα αποχαρακτηρισμένα αμερικανικά αρχεία, μεταξύ άλλων πηγών, πιστοποιούν την στρατολόγηση δεκάδων χιλιάδων Ναζί, αξιωματικών των SS και των δολοφόνων συνεργατών τους από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία. Ο ως επί το πλείστον ανείπωτος στόχος ήταν η αναδιάταξη των υπολειμμάτων της πολεμικής μηχανής του Τρίτου Ράιχ κατά της Σοβιετικής Ένωσης.
Ουκρανοί φασίστες που συμμετείχαν ενεργά στη Ναζιστική Τελική Λύση, σκοτώνοντας εκατομμύρια Σλάβους, στρατολογήθηκαν από τις δυτικές δυνάμεις για να πολεμήσουν έναν πόλεμο πληρεξουσίων πίσω από τις σοβιετικές γραμμές. Μαζικοί δολοφόνοι όπως ο Stepan Bandera και ο Mykola Lebed προστατεύονταν από τις αμερικανικές και βρετανικές υπηρεσίες πληροφοριών για να συνεχίσουν το άθλιο έργο τους. Ο πρώην αρχηγός κατασκοπείας των Ναζί, υποστράτηγος Reinhard Gehlen, ανατέθηκε να συντονίσει τους Ουκρανούς και τους Ναζί αντάρτες της Βαλτικής για να διεξαγάγουν ένα μυστικό πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτά δεν είναι παρά λίγα ονόματα σε έναν ολόκληρο μυστικό στρατό πρακτόρων και παραστρατιωτικών που αναπτύχθηκαν από τη Δύση σε όλη την Ευρώπη τις δεκαετίες μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολλοί από αυτούς εκπαιδεύτηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες για τις κομάντο, τρομοκρατικές αποστολές τους να σαμποτάρουν τις σοβιετικές κοινωνίες.
Οι αρχηγοί των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στο Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών (OSS) εν καιρώ πολέμου, όπως ο Άλεν Ντάουλς και ο Τζέιμς Χεσούς Άνγκλετον, εν γνώσει τους στρατολόγησαν Ναζί στην Ευρώπη για να συνεχίσουν τον αναμενόμενο επόμενο πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Οι Ratlines δημιουργήθηκαν για να διασφαλίσουν ότι οι Ναζί εγκληματίες πολέμου θα απέφευγαν τη δίωξη και οι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών πέρα από την αναδιάταξη χιλιάδων ναζιστικού προσωπικού, εξασφάλισαν προσοδοφόρο χρυσό και άλλα λάφυρα που είχε συγκεντρώσει το Τρίτο Ράιχ κατά τη διάρκεια της βασιλείας του τρόμου. Αυτά τα σκοτεινά χρήματα θα χρηματοδοτούσαν μυστικές επιχειρήσεις που πραγματοποιούνται από τις ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο για τις επόμενες δεκαετίες, όπως τεκμηριώνει ο David Talbot στο βιβλίο του, The Devil's Chessboard. Δείτε επίσης τη θεμελιώδη μελέτη του Christopher Simpson, The Splendid Blond Beast.
Ακολουθεί μια απλώς ενδεικτική λίστα πραξικοπημάτων και υποκλοπών της CIA σε όλο τον κόσμο που συνδέονται με την προδοσία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου με τους Ναζί: Ιταλία (1948), Συρία (1949), Ιράν (1953), Γουατεμάλα (1954), Κονγκό (1960) Κούβα (1961), Δομινικανή Δημοκρατία (1961), Βραζιλία (1964), Ινδονησία (1965) και Χιλή (1973). Αυτά δεν είναι μεμονωμένα γεγονότα ή ημερομηνίες. Είναι μια ακολουθία σε μια αμερικανική ιμπεριαλιστική ταπισερί παγκόσμιας επιθετικότητας. Και μπορεί κανείς να συνεχίσει να προσθέτει στη λίστα μέχρι την Ουκρανία σήμερα.
Σκοπός της Συμμαχίας εν καιρώ πολέμου για την εξάλειψη του αντιπάλου των Ναζί
Μια καλή ερώτηση είναι γιατί οι δυτικές δυνάμεις μπήκαν στον κόπο να συνάψουν μια συμμαχία εν καιρώ πολέμου με τη Σοβιετική Ένωση για να νικήσουν το καθεστώς του Χίτλερ; Εξάλλου, η άρχουσα τάξη των ΗΠΑ και της Βρετανίας και η οικονομική ελίτ είχαν συμβάλει καθοριστικά στη δημιουργία της ναζιστικής πολεμικής μηχανής κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930 με σκοπό την ήττα της Σοβιετικής Ένωσης και του κομμουνισμού γενικά. Χωρίς αμφιβολία, το σύμφωνο εν καιρώ πολέμου ήταν μια πρόσφορη διευθέτηση για τη Δύση για να απαλλαγεί από το γερμανικό Ράιχ που είχε μεταλλαχθεί για να γίνει ένας δύστροπος αυτοκρατορικός αντίπαλος. Υπήρχαν επίσης μερικοί δυτικοί ηγέτες, όπως ο Πρόεδρος Franklin D Roosevelt, που ήταν ειλικρινά αντίθετοι στον φασισμό, και ο οποίος όντως κινδύνευε να ανατραπεί από εγχώριες φασιστικές φατρίες εντός του κατεστημένου.
Η μεταπολεμική προδοσία των δυτικών συμμάχων εν καιρώ πολέμου ξεπέρασε κατά πολύ την στρατολόγηση ναζιστικού προσωπικού. Οι φατρίες εντός του δυτικού κυβερνώντος κατεστημένου εξέταζαν ενεργά τη χρήση της νέας ατομικής βόμβας εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Ο στρατηγός Leslie Groves που επέβλεψε το Manhattan Project είπε ανοιχτά στους επιστήμονες του Πενταγώνου ότι ο πραγματικός στόχος της βόμβας ήταν η Μόσχα, όχι η ναζιστική Γερμανία όπως διαφημίστηκε νωρίτερα. Υπήρχαν επίσης πραγματικά καταρτισμένα σχέδια όπως το Operation Unthinkable και το Operation Drop Shot για προληπτικό χτύπημα της Σοβιετικής Ένωσης πριν αναπτύξει το δικό της ατομικό όπλο.
Έτσι, παρά τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και τις ακαδημαϊκές στρεβλώσεις και τη γοητεία του Χόλιγουντ, ο Ψυχρός Πόλεμος μπορεί δικαίως να θεωρηθεί ως η συνέχεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τα μυστικά σχέδια για προληπτικό χτύπημα της Μόσχας με πυρηνικά όπλα πήγαν χέρι-χέρι με την επί τόπου ανάπτυξη πεζών στρατιωτών των Ναζί σε όλη την Ευρώπη. Η Σοβιετική Ένωση που έχασε τουλάχιστον 27 εκατομμύρια ανθρώπους σε αυτό που αποκαλεί το Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο γνώριζε φυσικά την επικείμενη προδοσία της Δύσης. Η Μόσχα είδε πώς οι λεγόμενοι σύμμαχοι εν καιρώ πολέμου έκαναν συμφωνίες με τους Ναζί και παραβίαζαν τις συμφωνίες για την παράδοση εγκληματιών πολέμου. Ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν ίσως η μεγαλύτερη προδοσία από τις δυτικές δυνάμεις και ένα ανεξίτηλο σημάδι του βάθους της διπροσωπίας και της αδυσώπητης πολεμικότητάς τους.
Οι Δυτικές Ελίτ Ποινικοποιούν την Ημέρα της Νίκης
Σχεδόν οκτώ δεκαετίες μετά, σε όλη την Ευρώπη αυτή η εβδομάδα ήταν αφορμή σουρεαλιστικών γεγονότων. Η Ρωσία πραγματοποίησε την ετήσια παρέλαση της Ημέρας της Νίκης κατά της ναζιστικής Γερμανίας με την παραδοσιακή μεγαλοπρέπεια και τελετή, ενώ στα δυτικά κράτη δεν πραγματοποιήθηκαν σημαντικές επίσημες εκδηλώσεις μνήμης. Η ευρωπαϊκή ελίτ, όπως η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής – και η γόνος των Ναζί – Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν προτιμούν να γιορτάζουν τη νέα «Ημέρα της Ευρώπης» και να αγνοούν την Ημέρα της Νίκης. Πράγματι, προχωρούν παραπέρα και ποινικοποιούν όσους γιορτάζουν την Ημέρα της Νίκης.
Πόσο περίεργο είναι αυτό; Λοιπόν, μόνο ίσως παράξενο δεδομένου του δυτικού mainstream παραποίησης λογαριασμών και παραλείψεων σχετικά με το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά δεν είναι παράξενο για εκείνους που κατανοούν τις βαθύτερες αυτοκρατορικές ίντριγκες εκείνου του πολέμου και των απαίσιων συνεπειών του.
Πράγματι, αρκετές εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν από πολίτες σε ευρωπαϊκά κράτη για τον εορτασμό της Ημέρας της Νίκης εμποδίστηκαν από τις αρχές. Η αστυνομία στη Γερμανία, τη Βαλτική και άλλα ευρωπαϊκά κράτη απαγόρευσε στους πολίτες να επιδεικνύουν σοβιετικές σημαίες σε πολεμικά μνημεία για να τιμήσουν τη νίκη του Κόκκινου Στρατού στο Βερολίνο. Ωστόσο, σε αυτές τις χώρες, επιτρεπόταν στους υποστηρικτές των Ουκρανών φασιστών να κυματίζουν τις σημαίες τους και να παρενοχλούν μέλη του κοινού που ήθελαν να αποτίσουν φόρο τιμής στον Κόκκινο Στρατό και να σηματοδοτήσουν την ήττα του ναζισμού.
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν στην ομιλία του στην παρέλαση στην Κόκκινη Πλατεία σημείωσε σωστά πως διεξάγεται ακήρυκτος πόλεμος για άλλη μια φορά κατά της Ρωσίας. Είναι πραγματικά εκπληκτικό ότι αυτό συμβαίνει στη ζωντανή μνήμη της φρίκης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Για κάθε λογικό, ηθικό άτομο αυτό μπορεί να φαίνεται συγκλονιστικά διεφθαρμένο. Αλλά αν γίνει σωστά κατανοητή η φύση του ιμπεριαλιστικού, φασιστικού θηρίου, τότε μπορεί κανείς να καταλάβει εύκολα πως το θηρίο πρέπει να τραφεί με αίμα και σάρκα. Είναι ανεξέλεγκτο, μέχρι να σκοτωθεί.
Το πεδίο μάχης της Ουκρανίας σε μεγαλύτερο πόλεμο
Η σύγκρουση στην Ουκρανία δεν είναι παρά ένα πεδίο μάχης σε ένα μεγαλύτερο πόλεμο μεταξύ του στρατιωτικού άξονα του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Ο κόσμος, όπως σημείωσε ο Πούτιν, βρίσκεται σε μια άλλη ιστορική συγκυρία υπαρξιακών επιπτώσεων για το μέλλον του πλανήτη και της ζωής στη Γη.
Αυτή την εβδομάδα είδαμε ακόμη περισσότερα όπλα να παρέχονται στο καθεστώς του Κιέβου από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Οι ΗΠΑ διέθεσαν άλλα 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια σε όπλα (πάνω από 30-50 δισεκατομμύρια δολάρια που είχαν ήδη αποσταλεί τον περασμένο χρόνο). Η Βρετανία ανακοίνωσε την προμήθεια πυραύλων κρουζ μεγάλου βεληνεκούς ικανούς να πλήξουν βαθιά στο ρωσικό έδαφος· ενώ ο ανώτατος στρατιωτικός διοικητής της Γερμανίας Στρατηγός Κάρστεν Μπρόιερ επιθεώρησε τα ουκρανικά στρατεύματα και έδωσε εκτιμήσεις για μια αναμενόμενη αντεπίθεση. Ολόκληρος ο άξονας του ΝΑΤΟ βρίσκεται de facto σε πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Αυτός δεν είναι πλέον ένας πόλεμος πληρεξουσίων και οδεύει αναπόφευκτα σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Ο κίνδυνος μιας πυρηνικής πυρκαγιάς δεν ήταν ποτέ τόσο επικίνδυνος, συγκρίσιμος με την κουβανική κρίση των πυραύλων το 1962. Μην κάνετε λάθος, η απύθμενη κατάσταση δημιουργήθηκε από την Ουάσιγκτον και τους δυτικούς πελάτες της από την άρνησή τους για διπλωματία και διάλογο για τις προτεινόμενες συμφωνίες ασφαλείας της Μόσχας.
Το απεχθές καθεστώς του Κιέβου, το οποίο ανέβηκε στην εξουσία με ένα βίαιο πραξικόπημα που υποστηρίχθηκε από τη CIA το 2014, τιμά κάθε εβδομάδα κάποια ναζιστική προσωπικότητα από το παρελθόν μετονομάζοντας δρόμους στη μνήμη τους. Σκοπός του καθεστώτος ήταν το 2014 να αναπτυχθεί ως γατόσκυλο εναντίον της Ρωσίας με ΝΑΤΟϊκά όπλα και στρατιωτικούς εκπαιδευτές, όπως αποκάλυψε και πάλι αυτή την εβδομάδα ο αρχηγός του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ σε συνέντευξή του στα μέσα ενημέρωσης.
Οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί στρατολόγησαν τα υπολείμματα του Τρίτου Ράιχ στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, επειδή στις τάξεις του δυτικού κυβερνώντος κατεστημένου υπήρχαν πολλοί φασίστες ή «εξαιρετικοί» που πιστεύουν σε ένα θεϊκό δικαίωμα της αμερικανικής ανωτερότητας και της παγκόσμιας κυριαρχίας. Αυτή είναι μια νοοτροπία που έχει γίνει ενδημική στην Ουάσιγκτον. Το αμερικανικό OSS που έγινε η CIA το 1947 υπό τις διαταγές του Προέδρου Χάρι Τρούμαν (του ατομικού βομβαρδιστή της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι) ήταν η ενσάρκωση του αμερικανικού φασισμού μαζί με το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα του Πενταγώνου (MIC). Η CIA, η MIC, οι τράπεζες της Wall Street και η εταιρική ελίτ του αμερικανικού καπιταλισμού αντιπροσωπεύουν το βαθύ κράτος ή το κορπορατιστικό κράτος που είναι ο φασισμός. Η εκλογική διαδικασία δεν είναι παρά ένα φύλλο συκής «δημοκρατίας». Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τα περισσότερα δυτικά κράτη και τις ψεύτικες εκλογές τους. Η πραγματική εξουσία βρίσκεται σε μια μη εκλεγμένη ολιγαρχία. Εν ολίγοις, τα δυτικά κράτη είναι εγγενώς φασιστικά με ένα καπλαμά δημοκρατίας, όπως το κραγιόν στο γουρούνι.
Η CIA θα χρησιμοποιούσε την αποκτηθείσα ναζιστική τεχνογνωσία της μαζί με τους Βρετανούς για να τρομοκρατήσει τον κόσμο με δολοφονίες, πραξικοπήματα και πολέμους στις επόμενες δεκαετίες του Ψυχρού Πολέμου. Η φασιστική αμερικανική ελίτ δολοφόνησε ακόμη και έναν από τους προέδρους της, τον John F Kennedy, στις 22 Νοεμβρίου 1963, λόγω των αυξανόμενων ειρηνικών προθέσεων του με τη Σοβιετική Ένωση και της άρνησής του να αντιμετωπίσει μια προληπτική πυρηνική επίθεση στη Μόσχα, όπως ο στρατηγός Curtis LeMay και άλλοι αρχηγοί του Πενταγώνου απαιτούσαν.
Γιατί το υποτιθέμενο τέλος του Ψυχρού Πολέμου δεν έφερε ειρήνη
Αυτή η επί δεκαετίες συνέχεια στη φασιστική ιστορία εξηγεί γιατί το υποτιθέμενο τέλος του Ψυχρού Πολέμου το 1991, πριν από περισσότερες από τρεις δεκαετίες μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, δεν οδήγησε σε μεγαλύτερη ειρήνη και ασφάλεια στις διεθνείς σχέσεις.
Οι φασιστικές δυτικές δυνάμεις που ηγούνται κυρίως από την άρχουσα ελίτ των ΗΠΑ δεν μπορούν να είναι σε ειρήνη με τον υπόλοιπο κόσμο επειδή το σύστημα του καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού τους βασίζεται στην απόλυτη ηγεμονία και κυριαρχία. Αυτή η θεμελιώδης προϋπόθεση της ανισότητας στις ανθρώπινες σχέσεις πρέπει να στηρίζεται στο μιλιταρισμό, την επιθετικότητα, την κρατική τρομοκρατία και τον πόλεμο.
Η ήττα της ναζιστικής Γερμανίας το 1945 έχει αποδειχθεί μόνο μια παύση σε ένα μεγαλύτερο ιστορικό αγώνα ενάντια στο φασισμό. Βλέπουμε αυτόν τον αγώνα να εξελίσσεται στην Ουκρανία και με την τρελή ψυχοπαθητική επιθετικότητα της Ουάσιγκτον προς τη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν και κάθε άλλο έθνος που υποκύπτει υποταγμένο στις επιταγές του.
Δεν είναι περίεργο που οι δυτικές ελίτ δεν προσποιούνται καν τώρα ότι γιορτάζουν την Ημέρα της Νίκης. Δεν σημαίνει τίποτα για αυτούς. Πρόδωσαν όχι μόνο το ρωσικό λαό αλλά εκατομμύρια Δυτικούς πολίτες που έδωσαν επίσης τη ζωή τους με θυσίες για να νικήσουν το ναζιστικό φασισμό.