 |
| Φωτογραφία: Public domain |
Πέπε Εσκομπάρ - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Και όμως αυτοί οι Στράουσιαν νεο-συντηρητικοί ψυχολόγοι κατάφεραν να πετύχουν μια τακτική επιτυχία. Η Ευρώπη είναι ένα καράβι ανόητων που κατευθύνεται προς την Σκύλλα και τη Χάρυβδη – με κουίσλινγκ όπως το Le Petit Roi της Γαλλίας και το Liver Sausage Chancellor της Γερμανίας να συνεργάζονται στην καταστροφή, με τις γκαλερί να πνίγονται σε μια δίνη υστερικού ηθικισμού.
Αυτοί που οδηγούν τους Ηγεμόνες είναι αυτοί που καταστρέφουν την Ευρώπη. Όχι η Ρωσία.
Αλλά υπάρχει η μεγάλη εικόνα του νέου μεγάλου παιχνιδιού 2.0.
Δύο Ρώσοι αναλυτές, με διαφορετικά μέσα, κατέληξαν σε έναν εκπληκτικό, αρκετά συμπληρωματικό και αρκετά ρεαλιστικό οδικό χάρτη.
Ο στρατηγός Αντρέι Γκουρουλιόφ, συνταξιούχος, είναι πλέον μέλος της Δούμας. Θεωρεί πως ο πόλεμος ΝΑΤΟ εναντίον Ρωσίας στο ουκρανικό έδαφος θα τελειώσει μόνο μέχρι το 2030 – όταν η Ουκρανία θα είχε βασικά πάψει να υπάρχει.
Η προθεσμία του είναι το 2027-2030 – κάτι που κανείς μέχρι στιγμής δεν έχει τολμήσει να προβλέψει. Και το «παύω να υπάρχει», σύμφωνα με τον Gurulyov, σημαίνει στην πραγματικότητα εξαφάνιση από οποιονδήποτε χάρτη. Υπονοείται το λογικό συμπέρασμα της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης – που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά από το Κρεμλίνο και το Συμβούλιο Ασφαλείας: η αποστρατιωτικοποίηση και η αποναζοποίηση της Ουκρανίας. ουδέτερη κατάσταση· καμία ένταξη στο ΝΑΤΟ. και «αδιαίρετο της ασφάλειας», εξίσου, για την Ευρώπη και το μετασοβιετικό χώρο.
Έτσι, μέχρι να έχουμε αυτά τα στοιχεία επί τόπου, ο Γκουρούλιοφ ουσιαστικά λέει πως το Κρεμλίνο και το ρωσικό Γενικό Επιτελείο δε θα κάνουν καμία παραχώρηση. Καμία «παγωμένη σύγκρουση» που επιβλήθηκε από το Beltway ή ψεύτικη κατάπαυση του πυρός, που όλοι γνωρίζουν ότι δε θα τηρηθεί, όπως δεν τηρήθηκαν ποτέ οι συμφωνίες του Μινσκ.
Και όμως η Μόσχα, έχει πρόβλημα. Όσο κι αν το Κρεμλίνο μπορεί πάντα να επιμένει ότι δεν πρόκειται για πόλεμο εναντίον των Σλάβων Ουκρανών αδελφών και ξαδέλφων – που μεταφράζεται σε αμερικανικού τύπου Σοκ που δεν κονιορτοποιεί τα πάντα – η ετυμηγορία του Γκουρουλιόφ υπονοεί πως η καταστροφή της τρέχουσας, καρκινώδους, διεφθαρμένης Ουκρανίας είναι απαραίτητη.
Μια περιεκτική ανασκόπηση του κρίσιμου σταυροδρομιού, όπως έχει, ορθά υποστηρίζει πως αν η Ρωσία βρισκόταν στο Αφγανιστάν για 10 χρόνια και στην Τσετσενία, όλες οι περίοδοι συνδυάζονταν, για άλλα 10 χρόνια, το σημερινό SMO - διαφορετικά περιγράφεται από μερικούς πολύ ισχυρούς ανθρώπους στη Μόσχα ως «σχεδόν πόλεμος» – και επιπλέον εναντίον της πλήρους δύναμης του ΝΑΤΟ, θα μπορούσε κάλλιστα να διαρκέσει άλλα 7 χρόνια.
Η στρατιωτική κατάσταση δείχνει επίσης σωστά ότι για τη Ρωσία η κινητική πτυχή του «σχεδόν πολέμου» δεν είναι καν η πιο σχετική.
Σε αυτό που για όλους τους πρακτικούς σκοπούς είναι ένας πόλεμος μέχρι θανάτου ενάντια στο δυτικό νεοφιλελευθερισμό, αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι μια ρωσική μεγάλη αφύπνιση – ήδη σε ισχύ: «Στόχος της Ρωσίας είναι να αναδυθεί το 2027-2030 όχι ως ένας απλός «νικητής» που στέκεται πάνω από τα ερείπια μιας ήδη ξεχασμένης χώρας, αλλά ως ένα κράτος που έχει επανασυνδεθεί με το ιστορικό του τόξο, έχει βρεθεί, έχει αποκαταστήσει τις αρχές του, το θάρρος του να υπερασπιστεί το όραμά του για τον κόσμο».
Ναι, αυτός είναι ένας πόλεμος πολιτισμού, όπως έχει υποστηρίξει αριστοτεχνικά ο Alexander Dugin. Και πρόκειται για μια πολιτισμική αναγέννηση. Και όμως, για τους Straussian νεο-συντηρητικούς ψυχολόγους, αυτό είναι απλώς άλλη μια κίνηση προς τη βύθιση της Ρωσίας στο χάος, την εγκατάσταση μιας μαριονέτας και την κλοπή των φυσικών της πόρων.
Φωτιά στην τρύπα
Η ανάλυση του Andrei Bezrukov συμπληρώνει τακτοποιημένα την ανάλυση του Gurulyov. Ο Bezrukov είναι πρώην συνταγματάρχης στο SVR (Ρωσική υπηρεσίων ξένων πληροφοριών) και τώρα Καθηγητής της Έδρας Εφαρμοσμένης Ανάλυσης Διεθνών Προβλημάτων στο MGIMO και πρόεδρος της δεξαμενής σκέψης του Συμβουλίου Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής.
Ο Bezrukov γνωρίζει πως η Αυτοκρατορία δε θα δεχτεί την επερχόμενη, μαζική ταπείνωση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία ξαπλωμένη. Και ακόμη και πριν από το πιθανό χρονοδιάγραμμα 2027-2030 που προτείνει ο Gurulyov, υποστηρίζει, είναι βέβαιο ότι θα πυρπολήσει τη νότια Ευρασία – από την Τουρκία μέχρι την Κίνα.
Ο Πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ, στην αξέχαστη επίσκεψή του στο Κρεμλίνο τον περασμένο μήνα, είπε στον Πρόεδρο Πούτιν ότι ο κόσμος υφίσταται τώρα αλλαγές «που δεν έχουμε δει εδώ και 100 χρόνια».
Ο Μπεζρούκοφ, κατάλληλα, μας θυμίζει την κατάσταση των πραγμάτων τότε: «Τα χρόνια από το 1914 έως το 1945, ο κόσμος βρισκόταν στην ίδια ενδιάμεση κατάσταση που βρίσκεται τώρα. Αυτά τα τριάντα χρόνια άλλαξαν τον κόσμο εντελώς: από αυτοκρατορίες και άλογα στην εμφάνιση δύο πυρηνικών δυνάμεων, του ΟΗΕ και της υπερατλαντικής φυγής. Μπαίνουμε σε μια παρόμοια περίοδο, που αυτή τη φορά θα διαρκέσει περίπου είκοσι χρόνια».
Η Ευρώπη, όπως ήταν αναμενόμενο, θα «απομακρυνθεί», καθώς «δεν είναι πλέον το απόλυτο κέντρο του σύμπαντος». Εν μέσω αυτής της ανακατανομής ισχύος, ο Bezrukov επιστρέφει σε ένα από τα βασικά σημεία μιας θεμελιώδους ανάλυσης που αναπτύχθηκε στο πρόσφατο παρελθόν από τον Andre Gunder Frank: «Πριν από 200-250 χρόνια, το 70 τοις εκατό της μεταποίησης βρισκόταν στην Κίνα και την Ινδία. Επιστρέφουμε περίπου εκεί, που θα αντιστοιχεί επίσης στο μέγεθος του πληθυσμού».
Δεν είναι λοιπόν περίεργο που η ταχύτερα αναπτυσσόμενη περιοχή – την οποία ο Bezrukov χαρακτηρίζει ως «νότια Ευρασία» – μπορεί να γίνει μια «ζώνη κινδύνου», που δυνητικά θα μετατραπεί από τον Ηγεμόνα σε ένα τεράστιο βαρέλι εξουσίας.
Σκιαγραφεί πώς η νότια Ευρασία είναι γεμάτη από συγκρουόμενα σύνορα – όπως στο Κασμίρ, την Αρμενία-Αζερμπαϊτζάν, το Τατζικιστάν-Κιργιστάν. Ο Ηγεμόνας είναι βέβαιο πως θα επενδύσει σε μια έξαρση στρατιωτικών συγκρούσεων για αμφισβητούμενα σύνορα καθώς και αποσχιστικές τάσεις (για παράδειγμα στο Μπαλουχιστάν). Άφθονες μαύρες επιχειρήσεις της CIA.
Ωστόσο, η Ρωσία θα μπορέσει να τα βγάλει πέρα, σύμφωνα με τον Bezrukov: «Η Ρωσία έχει πολύ μεγάλα πλεονεκτήματα, επειδή είμαστε ο μεγαλύτερος παραγωγός τροφίμων και προμηθευτής ενέργειας. Και χωρίς φθηνή ενέργεια δε θα υπάρξει πρόοδος και ψηφιοποίηση. Επίσης, είμαστε ο σύνδεσμος μεταξύ Ανατολής και Δύσης, χωρίς τον οποίο η ήπειρος δεν μπορεί να ζήσει, γιατί η ήπειρος πρέπει να κάνει εμπόριο. Και αν καεί ο Νότος, οι κύριες διαδρομές δεν θα είναι μέσω των ωκεανών στο Νότο, αλλά στον Βορρά, κυρίως στην ξηρά».
Η μεγαλύτερη πρόκληση για τη Ρωσία θα είναι να διατηρήσει την εσωτερική σταθερότητα: «Όλα τα κράτη θα χωριστούν σε δύο ομάδες σε αυτή την ιστορική καμπή: εκείνα που μπορούν να διατηρήσουν την εσωτερική σταθερότητα και να κινηθούν λογικά, αναίμακτα στον επόμενο τεχνολογικό κύκλο – και μετά σε εκείνα που δεν μπορούν να το κάνουν, αυτό το γλίστρημα από το μονοπάτι, που ανθίζει μια αιματηρή εσωτερική αναμέτρηση όπως είχαμε πριν από εκατό χρόνια. Οι τελευταίοι θα μείνουν πίσω δέκα με είκοσι χρόνια, στη συνέχεια θα γλείφουν τις πληγές τους και θα προσπαθήσουν να προλάβουν όλους τους άλλους. Επομένως, η δουλειά μας είναι να διατηρήσουμε την εσωτερική σταθερότητα».
Και εκεί είναι που η Μεγάλη Αφύπνιση που υπαινίσσεται ο Γκουρουλιόφ, ή η επανασύνδεση της Ρωσίας με το αληθινό πολιτισμικό της ήθος, όπως θα υποστήριζε ο Ντούγκιν, θα παίξει τον ενοποιητικό της ρόλο.
Υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος - και ένας πόλεμος ενάντια στο ΝΑΤΟ για να κερδίσει. Εν τω μεταξύ, σε άλλες ειδήσεις, οι αμυχές της Ηγεμονίας περιστρέφονται γύρω από το ότι ο Βόρειος Ατλαντικός έχει μετεγκατασταθεί στη Νότια Κίνα. Καληνύχτα και καλή τύχη.