MK BHADRAKUMAR - indianpunchline.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Είναι μια εκκωφαντική σιωπή, αφού φουντώνουν οι φήμες για την εξαφάνιση του αρχιστράτηγου των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας. Είναι σημαντικό πως ο ίδιος ο Πρόεδρος Βολοντιμίρ Ζελένσκι σπανίζει στο Κίεβο κάνοντας περιοδεία στις παγκόσμιες πρωτεύουσες — Ελσίνκι, Χάγη, Ρώμη, Βατικανό, Βερολίνο, Παρίσι, Λονδίνο και Τζέντα και Χιροσίμα. Φαίνεται ότι κάτι είναι σάπιο στο κράτος της Δανιμαρκίας.
Καθώς τελείωσε η σύνοδος κορυφής της G7, ο επικεφαλής της Wagner PMC, Yevgeny Prigozhin ανακοίνωσε το Σάββατο πως η ρωσική επιχείρηση για την κατάληψη του στρατηγικού κόμβου επικοινωνίας Bakhmut στην περιοχή Donbass της ανατολικής Ουκρανίας διάρκειας 224 ημερών, ολοκληρώθηκε με επιτυχία, ξεπερνώντας την αντίσταση από περισσότερους από 80.000 Ουκρανούς στρατιώτες.
Είναι μια οδυνηρή στιγμή για τον Ζελένσκι, ο οποίος είχε καυχηθεί ενώπιον Αμερικανών βουλευτών στο Καπιτώλιο τον περασμένο Δεκέμβριο ότι «ακριβώς όπως η Μάχη της Σαρατόγκα (το 1777 κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Αμερικανικής Επανάστασης), ο αγώνας για το Μπαχμούτ θα αλλάξει την τροχιά του πολέμου μας για την ανεξαρτησία και για την ελευθερία».
Εν τω μεταξύ, για να αποσπαστεί η προσοχή, γίνεται τώρα λόγος για μια ανεπαίσθητη αλλαγή στην πολιτική των ΗΠΑ σχετικά με την προμήθεια μαχητικών αεροσκαφών F-16 στην Ουκρανία σε ένα απροσδιόριστο μέλλον. Στην πραγματικότητα, όμως, κανείς δεν μπορεί να πει πώς θα μοιάζει το ουκρανικό κράτος όταν φτάσουν τα αεροσκάφη. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν εξακολουθεί να φαίνεται να βρίσκεται σε δύο μυαλά. Το F-16 είναι ένα καυτό στοιχείο για εξαγωγή. Τι θα γινόταν αν οι Ρώσοι το εκτινάξουν στον ουρανό με τα όπλα υψηλής τεχνολογίας τους και μαυρίσουν τη φήμη του;
Οι Ρώσοι φαίνεται πως κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τίποτα άλλο από μια συνολική νίκη δεν θα κάνει τους Αμερικανούς και τους Βρετανούς να καταλάβουν πως η Μόσχα έχει να κάνει με τους τρεις στόχους πίσω από τις ειδικές στρατιωτικές επιχειρήσεις που είναι αδιαπραγμάτευτες: ασφάλεια της εθνικής ρωσικής κοινότητας και το δικαίωμα να ζει κανείς με ειρήνη και αξιοπρέπεια στα νέα εδάφη· αποστρατιωτικοποίηση και αποναζισμός της Ουκρανίας. και μια ουδέτερη, κυρίαρχη, ανεξάρτητη Ουκρανία απελευθερωμένη από τα νύχια των ΗΠΑ και όχι πλέον εχθρικό γείτονας.
Βεβαίως, τα πρωτοφανή επίπεδα εχθρότητας των ΗΠΑ προς τη Ρωσία μόνο σκλήρυναν την αποφασιστικότητα της Μόσχας. Εάν η αγγλοσαξονική συμμαχία συνεχίσει να ανεβαίνει την σκάλα κλιμάκωσης, η ρωσική εκστρατεία μπορεί κάλλιστα να επεκτείνει την επιχείρηση σε ολόκληρη την περιοχή ανατολικά του ποταμού Δνείπερου. Οι Ρώσοι βρίσκονται σε αυτόν τον πόλεμο για μεγάλο χρονικό διάστημα και η μπάλα είναι στο αμερικανικό γήπεδο.
Αυτό που μου έρχεται στο μυαλό είναι μια ομιλία τον περασμένο Ιούλιο του Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, ενώ μιλούσε στη Δούμα. Είχε πει, «Σήμερα ακούμε ότι θέλουν να μας νικήσουν στο πεδίο της μάχης. Λοιπόν, τι να πω; Αφήστε τους να προσπαθήσουν. Έχουμε ήδη ακούσει πολλά για τη Δύση που θέλει να μας πολεμήσει «μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό». Αυτή είναι μια τραγωδία για τον ουκρανικό λαό, αλλά αυτό φαίνεται να γίνεται. Αλλά όλοι πρέπει να γνωρίζουν πως, σε γενικές γραμμές, δεν έχουμε ξεκινήσει τίποτα στα σοβαρά ακόμα».
Λοιπόν, η ρωσική επιχείρηση ξεκίνησε επιτέλους «στα σοβαρά». Η σκέψη πίσω από την καθυστέρηση είναι αναμφισβήτητη. Ο Πούτιν υπογράμμισε στην ομιλία του ότι η Δύση πρέπει να γνωρίζει πως όσο περισσότερο συνεχίζεται η ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας, «τόσο πιο δύσκολο θα είναι για αυτούς να διαπραγματευτούν μαζί μας».
Επομένως, το μεγάλο ερώτημα αφορά την ουκρανική αντεπίθεση. Οι ρωσικές δυνάμεις απολαμβάνουν συντριπτική υπεροχή από κάθε άποψη στρατιωτικά. Ακόμα κι αν ο σκληρός πυρήνας των ουκρανικών δυνάμεων που εκπαιδεύτηκαν στη Δύση, αριθμώντας περίπου 30-35.000 στρατιώτες, καταφέρει να επιτύχει κάποια «ανάπαυλα» στο μήκους 950 χιλιομέτρων μέτωπο, τι θα συμβεί στη συνέχεια;
Μην κάνετε λάθος, θα ακολουθήσει μια μαζική ρωσική αντεπίθεση και οι Ουκρανοί στρατιώτες μπορεί να καταλήξουν μόνο σε παγίδα πυρός και να υποστούν τεράστιες απώλειες κατά δεκάδες χιλιάδες. Τι θα είχε πετύχει ο αγγλοσαξωνικός άξονας;
Εξάλλου, ο ουκρανικός στρατός θα έχει εξαντληθεί τόσο πολύ που τίποτα δε θα εμποδίσει τις ρωσικές δυνάμεις να προχωρήσουν προς το Χάρκοβο και την Οδησσό. Εδώ βρίσκεται το παράδοξο. Γιατί, από εκείνο το σημείο και μετά, οι Ρώσοι δε θα έχουν με κανέναν να μιλήσουν.
Αν η αμερικανική συμπεριφορά του παρελθόντος – είτε πρόκειται για το Βιετνάμ, το Αφγανιστάν είτε το Ιράκ και τη Συρία – είναι κάτι που μπορεί να συμβεί, η Ουάσιγκτον δε θα κάνει τίποτα. Ο γνωστός Αμερικανός στρατηγικός στοχαστής Συνταγματάρχης (Retd.) Ντέιβιντ ΜακΓκρέγκορ δεν θα μπορούσε να θέσει τα πράγματα καλύτερα όταν είπε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα:
«Μπορώ να σας πω ότι η Ουάσιγκτον δεν πρόκειται να κάνει τίποτα. Και πάντα προειδοποιούσα… εμείς (Ηνωμένες Πολιτείες) δεν είμαστε μια ηπειρωτική δύναμη, ούτε μια χερσαία δύναμη οπουδήποτε αλλά στο ημισφαίριο μας. Είμαστε πρωτίστως αεροδιαστημική και θαλάσσια δύναμη, όπως και η Μεγάλη Βρετανία. Και τι σημαίνει αυτό; Όταν τα πράγματα πάνε άσχημα για εμάς, αποπλέουμε, πετάμε μακριά, πηγαίνουμε σπίτι… Αυτό κάνουμε πάντα. Τελικά, απλά φεύγουμε. Και νομίζω πως αυτό είναι στην ημερήσια διάταξη τώρα».
Η πετρώδης σιωπή της δήλωσης της G7 για την ουκρανική αντεπίθεση είναι κατανοητή. Η δήλωση της G7 πρέπει να αντιπαρατεθεί με μια δημοσίευση που εμφανίστηκε στο Politico την παραμονή της συνόδου κορυφής στη Χιροσίμα, η οποία, επικαλούμενη ανώτερους αξιωματούχους των ΗΠΑ επεξεργάστηκε ένα τολμηρό σχέδιο μετατροπής του πολέμου στην Ουκρανία σε μια «παγωμένη σύγκρουση» στην αναλογία της Κορεατικής Χερσονήσου ή του Κασμίρ.
Αξιωματούχος του Πενταγώνου είπε στην εφημερίδα ότι τα πρόσφατα πακέτα στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία αντικατοπτρίζουν την «στροφή της κυβέρνησης Μπάιντεν σε μια πιο μακροπρόθεσμη στρατηγική». Σύμφωνα με πληροφορίες, αξιωματούχοι των ΗΠΑ μιλούν ήδη στο Κίεβο για τη φύση της σχέσης τους στο μέλλον.
Κυρίως, εάν η υποψηφιότητα για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ σταματήσει, οι δυτικές εγγυήσεις θα μπορούσαν να κυμαίνονται από μια αμοιβαία αμυντική συμφωνία τύπου ΝΑΤΟ στο Άρθρο 5 έως συμφωνίες όπλων τύπου Ισραήλ με την Ουκρανία, έτσι ώστε «η σύγκρουση να καταλήξει κάπου ανάμεσα σε έναν ενεργό πόλεμο και μια ψυχρή αντιπαράθεση».
Πράγματι, η δήλωση της G7 άρχισε να συλλαμβάνει τον «εξευρωπαϊσμό» της Ουκρανίας με μεταρρυθμίσεις, την οικονομία της αγοράς που καθοδηγείται από τον ιδιωτικό τομέα και τα δυτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και ενισχύοντας στρατιωτικά την αποτρεπτική ικανότητα του Κιέβου έναντι της Ρωσίας.
Είναι αρκετά εκπληκτικό. Δύσκολα έχει αποκαλυφθεί μια λανθασμένη αφήγηση - που υποστηρίζει την στρατιωτική ήττα της Ρωσίας στην Ουκρανία και την ανατροπή του Πούτιν -, μια άλλη αφήγηση αναδύεται, βασισμένη στην απλοϊκή ιδέα ότι η Ρωσία απλώς θα αναποδογυρίσει και θα παρακολουθήσει παθητικά τις ΗΠΑ να ενσωματώνουν την Ουκρανία στο σύστημα της δυτικής συμμαχίας δημιουργώντας μια ανοιχτή πληγή στα δυτικά σύνορα της Ρωσίας που θα εξαντλήσει τους πόρους για τις επόμενες δεκαετίες και θα περιπλέξει τους δεσμούς με τους γείτονες.
Ωστόσο, η αντίδραση του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Λαβρόφ στη Σύνοδο Κορυφής της G7 επιβεβαιώνει ότι η Μόσχα δεν θα πέσει στην παγίδα μιας «παγωμένης σύγκρουσης». Ο Λαβρόφ είπε, «Θα μπορούσατε να ρίξετε μια ματιά σε εκείνες τις αποφάσεις που συζητούνται και εγκρίνονται στη σύνοδο κορυφής της G7 στη Χιροσίμα και οι οποίες στοχεύουν στον διπλό περιορισμό της Ρωσίας και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας;
«Ο στόχος ανακοινώθηκε δυνατά και ειλικρινά, που είναι να νικήσουμε τη Ρωσία στο πεδίο της μάχης και χωρίς να σταματήσουμε σε αυτό, να την εξαλείψουμε αργότερα ως γεωπολιτικό αντίπαλο, ας πούμε έτσι, μαζί με οποιαδήποτε άλλη χώρα που διεκδικεί μια ανεξάρτητη θέση στον κόσμο, θα καταπιεστούν ως αντίπαλοι».
Ο Λαβρόφ επεσήμανε επίσης πως η κοινότητα των εμπειρογνωμόνων των δυτικών χωρών συζητά ανοιχτά την εντολή να επεξεργαστούν σενάρια με στόχο τη διάλυση της Ρωσίας και «δεν κρύβουν ότι η ύπαρξη της Ρωσίας ως ανεξάρτητου κέντρου είναι ασυμβίβαστη με τον στόχο της παγκόσμιας κυριαρχίας της Δύσης». Ο υπουργός είπε: «Πρέπει να δώσουμε μια σταθερή και συνεπή απάντηση στον πόλεμο που μας κηρύχθηκε».
Ωστόσο, δεν είναι σαν οι Αμερικανοί να είναι ανίκανοι να δουν τον πόλεμο μέσα από τα μάτια της Ρωσίας. Διαβάστε εδώ μια επιστολή που παρακαλεί για κάποια λογική στην Ουάσιγκτον που συντάχθηκε από μια ομάδα διακεκριμένων πρώην Αμερικανών διπλωματών και στρατιωτικών αξιωματούχων που σχετίζονται με το Δίκτυο ΜΜΕ του Αϊζενχάουερ. Παρεμπιπτόντως, πλήρωσαν για να το πάρουν στους New York Times, αλλά τα υπόλοιπα μέσα ενημέρωσης του κατεστημένου επέλεξαν να το αγνοήσουν.