Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός
Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησαν FED και EKT να αυξάνουν τα επιτόκια δανεισμού, όσοι - δυστυχώς λίγοι - είχαμε ένα δράμι στο μυαλό και όχι απλά πανεπιστημιακούς τίτλους προβλέπαμε αυτό που σήμερα είναι η πραγματικότητα. Ότι πολύ απλά από τη στιγμή που ο πληθωρισμός δεν είναι αποτέλεσμα της προσφοράς και της ζήτησης, αλλά ξεκάθαρα της θέσης με τις "λάθος ή σωστές πλευρές τις ιστορίας" θα γινόταν δύο πράγματα.
Πρώτον τα κόκκινα δάνεια θα χτυπούσαν κόκκινα και δεύτερον οι "μικρές" (στην Αμερική όταν λένε μικρές εννοούν τράπεζες δέκα φορές σε μέγεθος σαν την δική μας Εθνική) ή πιο σωστά όπως θα έπρεπε να τις αποκαλούμε οι "περιφερειακές τράπεζες" άρχισαν να βλέπουν στα ταμπλό των χρηματιστηρίων μονίμως το κόκκινο χρώμα. Δεν μιλάμε για μια ή δύο, αλλά για κάτι περισσότερες από 100 τράπεζες μόνον στην Αμερική.
Αφού λοιπόν οι "μαθητευόμενοι μάγοι" σε FΕD και ΕΚΤ τα έχουν κάνει μαντάρα και δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν ακόμα τα λάθη τους (ή μήπως είναι κάτι άλλο...) συνεχίζουν το ίδιο αφήγημα κάνοντας χθες μια ακόμη αύξηση (έστω και 25 μονάδων βάσης) και διατείνονται ότι τον επόμενο μήνα θα προχωρήσουν κατά ακόμα 25 μονάδες. Δλδ δεν είναι Γιάννης είναι Γιαννάκης, αντί να ανεβάσουν κάθε δύο μήνες 50 μονάδες τις ανέβασαν κάθε μήνα. Γελάνε και τα χαρτονομίσματα.
Την ίδια ώρα οικονομολόγοι -που έχουν πραγματική εικόνα της ορθής λειτουργίας της αγοράς - προκρίνουν ως μέρος της λύσης την άμεση επιστροφή στις συναλλαγές ανεξαρτήτως ύψους του φυσικού χρήματος σε μια προσπάθεια να σταματήσει η κατηφόρα. Βέβαια αυτή η λύση για τις μπανανίες θα σήμαινε πρόβλημα στην εισροή κρατικών εσόδων. Οπότε τέτοιες απόψεις δεν πρόκειται ούτε καν να εκστομιστούν σε χώρες όπως η δική μας.
Πάμε όμως στο δια ταύτα. Έχουμε "τραπεζική κρίση" ή πάμε σε θεωρίες συνωμοσίας;
Για πρώτη φορά στην δυτική ακτή του Ατλαντικού ισχυρά ονόματα της οικονομίας το λένε ευθέως (ευτυχώς δλδ δεν είμαστε εμείς οι συνωμοσιολόγοι...) η κατάσταση που διαμορφώνεται από τις κινήσεις αυτές της FED (καταρχήν) και θα πάρει πολύ πιθανόν σειρά θα πάρει και η ΕΚΤ (αρκεί να πέσει η πρώτη ευρωπαϊκή μετά το ντόμινο έχει ισχυρές πιθανότητες να συμβεί) οδηγεί σε ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, με ένα παιχνίδι όπου 5 Αμερικανικές τράπεζες θα αγοράσουν δεκάδες ή και εκατοντάδες περιφερειακές τράπεζες και θα φτάσουν να ελέγχουν όχι το χρήμα απλά αλλά ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ (των ΗΠΑ).
Πριν λίγο καιρό σας είχα γράψει ότι, δεν θα μιλάμε για "τραπεζική κρίση" αλλά για το "μεγαλύτερο μάντρωμα όλων των εποχών". Και αυτό ακριβώς γίνεται. Άλλωστε όποιος ελέγχει το χρήμα ελέγχει τα πάντα μην το ξεχνάμε αυτό. Οπότε εάν ελέγχεις το χρήμα γιατί να σε νοιάζει ποιος είναι πχ ο Πρόεδρος των ΗΠΑ. Αφού θα τον έχεις ούτως ή άλλως του χεριού σου. Συνεπώς που οδηγούμαστε; Στο μεγαλύτερο φόβο όλων των εποχών. Στην κυβέρνηση των τραπεζών ή καλύτερα σε κυβερνήσεις που τον έλεγχο ασκούν οι εταιρείες.
Αυτό που φοβόταν ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και έκαναν τα πάντα ώστε να αποτραπεί δλδ την απόλυτη ισχύ τραπεζών όπως η JP MORGAN, σήμερα έφτασε ο Μπαϊντενάκης να το κάνει δώρο στο πιάτο.
Δεν είναι τυχαίο ότι, ακόμα και από τους Δημοκρατικούς άρχισαν οι "φωνές" ενώ οι Ρεμπουμπλικανοί ήδη κράζουν και στηρίζουν μεγάλο μέρος της επικείμενης προεκλογικής εκστρατείας πάνω στο ζήτημα αυτό. Και είναι λογικό.
Οι περιφερειακές τράπεζες είναι αυτές που δεν αποτελούν μέρος του υδροκεφαλισμού των συστημικών τραπεζών, αλλά πραγματικό μοχλό ανάπτυξης της οικονομίας, αφού λαμβάνουν περισσότερα ρίσκα (αλλά μικρότερου μεγέθους), πραγματικά βοηθούν στην ανάπτυξη της οικονομίας μέσω των μικροεπενδύσεων - που αποφέρουν περισσότερες θέσεις εργασίας - και στην εν γένει σωστή λειτουργία της αγοράς.
Τι θα γίνει λοιπόν; Υπάρχει κίνδυνος για την Ευρώπη;
"Η Ευρώπη δεν θα έχει πρόβλημα μέχρι να έχει". Ακούγεται σαν προφητεία από το Μαντείο των Δελφών, αλλά είναι ότι πιο σωστό υπάρχει. Η Ευρώπη έχει δημιουργήσει ένα παχύ "περσικό χαλί" που χωράει πολλή σκόνη από κάτω, μη πω και τόνους χώματος μέσω της ΕΚΤ και πρόβλημα θα αποκτήσει τη μέρα που θα σκάσει το πρώτο μπαμ.
Ενδεικτικό είναι ότι τις τελευταίες ημέρες το CDS της DEUTSCHE BANK μετά την τεράστια άνοδο από τις 44 μονάδες που είχε φτάσει της 223 τον Μάρτιο, ενώ είχε αρχίσει η αποκλιμάκωση (έστω και αργά) προς τις 158 μονάδες, τις τελευταίες δύο ημέρες άρχισε πάλι το σκαρφάλωμα και άγγιξε τις 175 μονάδες.
Μέσα σε αυτό το κλίμα κάπου διαφαίνεται και μια χειραγώγηση των καταθετών και μικροεπενδυτών. 200 δις δολάρια σηκώθηκαν από τις περιφερειακές τράπεζες το πρώτο τετράμηνο του έτους και το χειρότερο επανατοποθετήθηκε στις μεγάλες τράπεζες και έτσι αυτές από ισχυρές έγιναν ισχυρότερες. Και αφού η ερώτηση στο google που μονοπωλεί το ενδιαφέρον τις τελευταίες μέρες είναι "is my money safe" λογικό είναι να συμπεράνουμε ότι βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή.