Του Reza Javadi - presstv.ir / Παρουσίαση Freepen.gr
Ήρθε καθώς η χώρα, και η περιοχή γενικότερα, αντιμετωπίζουν τον αυξανόμενο πληθωρισμό και την επιδείνωση της κρίσης κόστους ζωής, πυροδοτώντας πανελλαδικές διαμαρτυρίες κατά της μοναρχίας.
Μετά από ένα ταξίδι επτά δεκαετιών με τρενάκι από τον διάδοχο στο μονάρχη, ο Κάρολος Γ' έγινε αρχηγός του κράτους τον περασμένο Σεπτέμβριο, μετά το θάνατο της βασίλισσας Ελισάβετ Β' της μητέρας του, ανοίγοντας το δρόμο για τη συνέχιση της κληρονομικής μοναρχίας προς μεγάλη απογοήτευση των Βρετανών.
Μια νέα δημοσκόπηση αποκάλυψε ότι περισσότεροι από τους μισούς Βρετανούς ενήλικες πιστεύουν πως η τελετή στέψης, που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο, δεν έπρεπε να χρηματοδοτηθεί από τα χρήματα των Βρετανών φορολογουμένων.
Μιλώντας σε διαδηλωτές στον τόπο της τελετής στέψης την Κυριακή, ο Graham Smith, διευθύνων σύμβουλος της αντιμοναρχικής ομάδας Republic, χαρακτήρισε την τελετή «ακριβή παντομίμα» και «χαστούκι στο πρόσωπο για εκατομμύρια ανθρώπους που αγωνίζονται με το κόστος - κρίση διαβίωσης».
Ενώ το βρετανικό κοινοβούλιο είναι υπεύθυνο για την έγκριση ή την απόρριψη νομοσχεδίων, και το πρωθυπουργικό υπουργικό συμβούλιο λαμβάνει αποφάσεις εξωτερικής πολιτικής, ένας συμβολικός αριθμός λαμβάνει εκατοντάδες εκατομμύρια από τον προϋπολογισμό της χώρας για την στέψη του.
Και αυτό είναι εκτός από το ιλιγγιώδες χρηματικό ποσό που ξόδεψαν τα μέλη της βασιλικής του οικογένειας για τις αηδίες τους, που πήραν από τα κρατικά ταμεία, που σημαίνει χρήματα των φορολογουμένων.
Ο Κάρολος Γ' ανέβηκε στο βρετανικό θρόνο σε μια εποχή αυξανόμενων εθνικών προκλήσεων και κρίσεων όπως ο εκτοξευόμενος πληθωρισμός, η ενεργειακή κρίση, η κατάρρευση της νομιμότητας της βρετανικής πολιτικής τάξης, οι κοινωνικές αναταραχές και μια σειρά απεργιών και διαμαρτυριών σε ολόκληρη τη χώρα.
Ο νέος βασιλιάς του Ηνωμένου Βασιλείου και της Κοινοπολιτείας, ο οποίος έχει πλέον κληρονομήσει χιλιάδες δελφίνια, κύκνους, οξύρρυγχους και φάλαινες που ανήκουν στο στέμμα μετά τον θάνατο της βασίλισσας Ελισάβετ, γιορτάζει την ένταξή του καθώς η πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας γυρίζει την πλάτη σε αυτόν.
Υπάρχει μεγάλος αριθμός Ρεπουμπλικανών στο Ηνωμένο Βασίλειο, με περίπου το ήμισυ του νεαρού βρετανικού πληθυσμού να εκφράζει τη δυσαρέσκειά του για τη μοναρχική διακυβέρνηση και να προτιμά έναν εκλεγμένο αρχηγό κράτους. Το συναίσθημα έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια με αυξανόμενη ευαισθητοποίηση.
Σύμφωνα με έρευνα του YouGov, που δημοσιεύθηκε στα τέλη του 2021, το 41 τοις εκατό των ατόμων ηλικίας 18 έως 24 ετών πίστευαν πως η κληρονομική μοναρχία πρέπει να καταργηθεί.
Σε μια άλλη πρόσφατα δημοσιευμένη έρευνα από το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (NatCen), το 45 τοις εκατό των Βρετανών είπε ότι είτε θα πρέπει να καταργηθεί, δεν είναι καθόλου σημαντικό ή δεν είναι πολύ σημαντικό, σηματοδοτώντας την ιστορική χαμηλή υποστήριξη για τη μοναρχία.
Η μελέτη του NatCen αποκάλυψε ότι μόνο 3 στους 10 Βρετανούς πιστεύουν πως η μοναρχία είναι «πολύ σημαντική».
Επιπλέον, η στέψη ήρθε σε μια στιγμή που το κύρος και η νομιμότητα του ίδιου του μονάρχη είναι στο χαμηλότερο επίπεδο, τουλάχιστον τα τελευταία πέντε χρόνια, ως αποτέλεσμα πολλαπλών σκανδάλων στα μέλη της βρετανικής βασιλικής οικογένειας και της άμεσης οικογένειας του Καρόλου. III.
Η εικόνα της βασιλικής οικογένειας σε όλο τον κόσμο είναι παραδοσιακά συνυφασμένη με την αποικιοκρατία. Σύμφωνα με ένα δοκίμιο στους New York Times από την καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, Caroline Elkins, η βρετανική αποικιακή κυριαρχία είχε καταστροφικές συνέπειες από την έναρξή της.
«Αφού η Βρετανία διεξήγαγε περίπου 250 πολέμους τον 19ο αιώνα για να «ειρηνεύσει» τα αποικιακά υποκείμενα, μια αμφισβητούμενη αν και η συνεκτική ιδεολογία του φιλελεύθερου ιμπεριαλισμού εμφανίστηκε που ενσωμάτωσε κυρίαρχες ιμπεριαλιστικές διεκδικήσεις με ένα τεράστιο εγχείρημα να μεταρρυθμίσει τα αποικιακά υποκείμενα, που συχνά αποκαλούνται «παιδιά»» γράφει η Elkins.
Ισχυρίζεται ότι η αποκαλούμενη «εκπολιτιστική αποστολή» του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν «βίαιη» στην ουσία της. «Η βία δεν ήταν απλώς η μαία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, ήταν ενδημική στις δομές και τα συστήματα της βρετανικής κυριαρχίας».
Σε μια σειρά από δικές του γκάφες, ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος αντιμετώπισε μια ασυνήθιστη αποχώρηση από το αξίωμα, παραδέχτηκε πέρυσι τον αυτοκρατορικό ζήλο της χώρας του για την αποικιοκρατία.
«Δεν μπορώ να μην θυμάμαι πως αυτή η χώρα τα τελευταία 200 χρόνια έχει κατευθύνει την εισβολή ή την κατάκτηση 178 χωρών – δηλαδή τα περισσότερα από τα μέλη του ΟΗΕ», είπε τον Ιούλιο του 2022.
Πολλοί άνθρωποι χαρακτηρίζουν ψευδώς τη βρετανική μοναρχία ως ένδειξη εθνικής ενότητας, ενώ ένας αυξανόμενος αριθμός φωνών στη Σκωτία και στο Βόρειο Νησί θέλουν ανεξάρτητο καθεστώς για το έθνος τους από τη μοναρχία.
Ο Κάρολος Γ' πρέπει να αντιμετωπίσει μια βαθιά διχασμένη χώρα που παλεύει με την οικονομική αναταραχή και βαθαίνει τον κυνισμό για την πολιτική. Θα πρέπει να αντιμετωπίσει τη Βρετανία, την Κοινοπολιτεία και τον κόσμο, απαιτώντας αποζημίωση και αποκατάσταση για αιώνες σκλαβιάς και αποικιοκρατίας.
Δεδομένης της χαμηλής δημοτικότητας και των σκανδάλων ρατσισμού του Καρόλου στη βασιλική οικογένεια, που αποκάλυψε η Δούκισσα του Σάσεξ Μέγκαν Μαρκλ, η απέχθεια για το βρετανικό στέμμα και τη μοναρχία είναι πιθανό να αυξηθεί περαιτέρω.
* Ο Reza Javadi είναι Ph.D. Υποψήφιος Βρετανικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης.