 |
| Φωτογραφία: unz.com |
Jan Westh - pravda.ru / Παρουσίαση Freepen.gr
Και είναι ένας τίτλος που έχει μεγάλο βάρος σε μια χώρα που, σύμφωνα με τη δική της δήλωση, έχει ξεκινήσει τους περισσότερους πολέμους και στρατιωτικές επεμβάσεις στη σύγχρονη εποχή: 251 από το 1992 σύμφωνα με την έρευνα του ίδιου του Κογκρέσου των ΗΠΑ που αναφέρθηκε το Μάρτιο του 2022.
Αφού ο Ομπάμα έλαβε το Νόμπελ Ειρήνης και ήδη μετά από δύο χρόνια σχεδιασμού, ήταν ο υπεύθυνος για τη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ για τη σφαγή τόσο της Λιβύης όσο και της Συρίας – δύο κρατών που προηγουμένως είχαν γλιτώσει από τα τάγματα θανάτου των ΗΠΑ.
Σε αυτό το στάδιο, ο Ομπάμα υποστηρίχθηκε από τον Zbigniew Brzezinski. Είναι ο άνθρωπος που είχε τεράστια επιρροή στην αμερικανική πολιτική από την εποχή του Τζίμι Κάρτερ και που έκανε το μίσος για τη Ρωσία δυτικό ελιξίριο ζωής.
Όπως γνωρίζετε, ο Brzezinski πήρε την άδεια του Jimmy Carter να χρησιμοποιήσει καρτέλ ναρκωτικών που ελέγχονται από τη CIA για να πληρώσει Αφγανούς μαχητές Μουτζαχεντίν με το καθήκον να παρασύρουν τη Σοβιετική Ένωση σε έναν πόλεμο στα σύνορα που το 1980 προκάλεσε τη Σοβιετική Ένωση να αιμορραγήσει μέχρι θανάτου και να παραδοθεί. Ήταν κάτι για το οποίο στον Μπρεζίνσκι άρεσε να καυχιέται και που τελικά τον έπεισε πως με τον ίδιο τρόπο οι Ουκρανοί Ναζί θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να ολοκληρώσουν τον ανατολικό χορό του θανάτου με το να γίνουν εργαλείο για τον αφανισμό της Ρωσίας. Το γεγονός ότι 1,5 εκατομμύριο Αφγανοί και ισάριθμοι Ρώσοι στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους στον Αφγανοσοβιετικό πόλεμο προκειμένου να πραγματοποιηθεί η ιδέα του Μπρεζίνσκι δεν τον ανησυχούσε.
Ο Μπρεζίνσκι είναι γνωστός για το αδικαιολόγητο μίσος προς τη Ρωσία.
"Είτε είσαι τζιχαντιστής είτε ναζί δεν έχει σημασία, αρκεί να μισείς τη Ρωσία", είναι το απόφθεγμα που σχετίζεται περισσότερο με αυτόν. Με χαρά μετέφερε την σκέψη της ρωσοφοβίας, που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του ναζισμού, στον εμφανώς μπερδεμένο Ομπάμα.
Όντας όμως ο πρόεδρος που ήταν, σύντομα συνειδητοποίησε πως αν το μίσος ήταν αρκετά έντονο, θα μπορούσε επίσης να εφαρμοστεί με βία τόσο στη Λιβύη όσο και στη Συρία. Συνέβη επίσης υπό την επίβλεψή του ότι το μίσος δεν στρεφόταν μόνο εναντίον των ανθρώπων αλλά και με βία κατά της ιστορίας και του πολιτισμού των χωρών — όλα μπορούσαν να καταρρεύσουν.
Είχε πετύχει καλά για τους Obama-Brzezinski να καταστρέψουν, να σκοτώσουν, να εξολοθρεύσουν και να κατακερματίσουν, μεταξύ άλλων… με άνευ προηγουμένου βία που παρείχαν διάφορα κράτη του ΝΑΤΟ. Γιατί λοιπόν να μη συνεχίσουμε στην πεπατημένη πίστα; Ο θείος Σαμ προετοιμαζόταν για ένα πραξικόπημα στην Ουκρανία εδώ και πολύ καιρό (από τα μέσα της δεκαετίας του 1950).
Στη συνέχεια θα πραγματοποιούνταν με τη βοήθεια του πανίσχυρου ναζισμού, ο οποίος υποστηρίχθηκε από δισεκατομμύρια των ΗΠΑ, αλλά και όπου εκατοντάδες εκατομμύρια της ΕΕ που βοήθησαν στη διατήρηση της δολοφονικής ιδεολογίας μέσα στην «ανώτερη τάξη». Ο ουκρανικός ναζισμός ήταν και είναι πιο εδραιωμένος στα δυτικά μέρη της χώρας. Κατά τη διάρκεια πολλών παρελάσεων στο Κίεβο οι άνθρωποι μπορούσαν ξεδιάντροπα να φωνάζουν το μίσος τους για τη Ρωσία.
Οι διαδηλωτές πήγαιναν στη Μόσχα και φώναζαν το μίσος τους: «Οι Ρώσοι είναι τόσο ηλίθιοι που δεν καταλαβαίνουν γιατί θέλουμε να τους σκοτώσουμε».
Το μίσος αυτού του είδους καλλιεργήθηκε από το καθεστώς που εγκατέστησε η ευρωπαϊκή εκπρόσωπος των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ, και με την ευλογία του Καρλ Μπιλντ. Σημειώστε ότι δεν ήταν ο ουκρανικός λαός που διόρισε τη νέα κυβέρνηση με έντονα στοιχεία ναζισμού, αλλά η Αμερικανίδα αξιωματούχος Viktoria Nuland.
Η πρόθεση ήταν μέσω ενός επιθετικού πολέμου, με το τάγμα Azov* να πρωτοστατεί εναντίον των ρωσοκρατούμενων ανατολικών τμημάτων της χώρας, του Ντονμπάς…να σύρουν τη Ρωσία σε έναν αμυντικό πόλεμο, καθώς θα ήθελε να προστατεύσουν τον ρωσικό πληθυσμό. Η ελπίδα ήταν ότι ένας τέτοιος πόλεμος θα συνέτριβε τον ρωσικό στρατό αφού ο ουκρανικός στρατός είχε επίσης ισχυρή υποστήριξη από χώρες του ΝΑΤΟ. Μόλις γινόταν αυτό, ένας επιθετικός πόλεμος που υποκινήθηκε και υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ/ΝΑΤΟ θα άνοιγε το δρόμο για κατακερματισμό, καταστροφή και σφαγή της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Μην ξεχνάτε τα λόγια του Carl Gershman έξι μήνες μετά το πραξικόπημα στο Κίεβο. Ο Gersman ήταν τότε επικεφαλής των ανατρεπτικών δραστηριοτήτων των ΗΠΑ σε άλλες χώρες. Στη συνέχεια περιέγραψε την Ουκρανία ως εξής:
«Το μεγαλύτερο τρόπαιο και ένα σημαντικό βήμα στο δρόμο προς τον μεγαλύτερο Πούτιν».
Ήταν ξεκάθαρο ότι ο λόγος για την όλη καταστροφή της Ουκρανίας από τις ΗΠΑ/ΝΑΤΟ ήταν η ανάγκη να ανοίξει ο δρόμος προς τη Μόσχα, όλα σύμφωνα με το δολοφονικό σχέδιο του Μπρεζίνσκι. Έτσι οι ψυχοπαθείς χαράζουν μια πορεία.
Αυτό τονίζεται επειδή ο όρος "επιθετικός πόλεμος" δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ για να περιγράψει τους εκατοντάδες πολέμους που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ εναντίον διαφόρων χωρών. Αλλά όταν η Ρωσία απαντά στρατιωτικά στην επιθετικότητα που στρέφεται στη χώρα της, αυτό περιγράφεται ως επιθετικός πόλεμος από τους πολιτικούς και προπαγανδιστές.
Φαντασιώσεις! Εντάξει, τότε διαβάστε το έγγραφο της Rand-Cooperation που συνδέει το Πεντάγωνο:
«Πώς να καταστρέψετε τη Ρωσία»;
Ή μελετήστε το Δόγμα Wolfowitz από το 1992, το οποίο εξακολουθεί να ισχύει και λέει:
«Στο εξής, κανένα κράτος ή ένωση κρατών δε θα επιτρέπεται να γίνει τόσο ισχυρή ώστε να μπορεί να αμφισβητήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες ή την εξωτερική τους πολιτική».
Η Ρωσία είχε γίνει τόσο ισχυρή που θα εξαφανιζόταν. Ο καημένος ο Μπρεζίνσκι δε γνώρισε ποτέ την πραγματοποίηση του μεγάλου του ονείρου, δηλαδή τον αφανισμό της Ρωσίας. Αλλά πριν φύγει από αυτή τη γήινη ζωή, είχε ακόμα χρόνο να δώσει στους Ουκρανούς στρατηγούς αυτή τη συμβουλή: σύρετε τον πόλεμο στις πόλεις. Τα κατεστραμμένα κτίρια κατοικιών δίνουν το πιο βαρύ αποτέλεσμα των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που υπάρχουν άνθρωποι που είναι πεπεισμένοι ότι η αγάπη και η ανεκτικότητα είναι πιο αποτελεσματικές από το μίσος όταν πρόκειται για σχέσεις μεταξύ ανθρώπων, μεταξύ ομάδων και μεταξύ κρατών. Και αυτός ο διάλογος έχει τελείως διαφορετικό αποτέλεσμα από τις απειλές.
Παρατηρήστε εδώ πως οι ΗΠΑ/ΝΑΤΟ ήταν πάντα προσεκτικοί ώστε να αποφεύγουν τον διάλογο με τα κράτη που έχει χαρακτηρίσουν ως καυτά, όπως η Ρωσία. Ο Ντόναλντ Τραμπ ήθελε να κάνει διάλογο με τον Πούτιν. Αυτό τον οδήγησε στο να χαρακτηριστεί γρήγορα προδότης και φίλος του Πούτιν — έπρεπε να φιμωθεί με κάθε κόστος.
Αλλά αν ο Τραμπ είχε εκλεγεί πρόεδρος το 2014, πιθανότατα δε θα είχε συμβεί ποτέ πόλεμος στην Ουκρανία. Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του και ως νικητής του βραβείου ειρήνης, ο Ομπάμα κατάφερε να ξεκινήσει έξι πολέμους και μια σειρά από στρατιωτικές επεμβάσεις.
Επί προέδρου του Τραμπ, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ξεκίνησαν πόλεμο.
* Ο Jan Westh είναι Σουηδός ακαδημαϊκός και συνταξιούχος καθηγητής ιστορίας. Σε ηλικία 74 ετών άρχισε να γράφει με το ψευδώνυμο Hans Myrebro. Έχει εκδώσει έξι βιβλία και περίπου 60 άρθρα. Τώρα είναι στα 80 του και σκοπεύει να συνεχίσει να γράφει μέχρι να «γεράσει».
historisktkorrekt.se