Του Δημήτρη Τσαϊλά, υποναυάρχου ε.α.
Ωστόσο, αν παραμένει αβέβαιο για μήνες ποιος θα κυβερνήσει τη χώρα στο μέλλον, σημαντικά πολιτικά ερωτήματα δεν θα διευκρινιστούν στο ελάχιστο. Αυτά περιλαμβάνουν ζητήματα στις διμερείς σχέσεις μεταξύ των εταίρων του ΝΑΤΟ, Ελλάδας και Τουρκίας. Μία εβδομάδα πριν διεξήχθησαν στη γειτονική χώρα βουλευτικές και προεδρικές εκλογές. Ο χρόνος των ψηφοφοριών είναι συμπτωματικός. Παρόλα αυτά, οι πολιτικοί χάρτες και στις δύο χώρες θα μπορούσαν να επανασχεδιαστούν με την προοπτική οι διμερείς σχέσεις να ανακτήσουν μια νέα δυναμική. Επειδή δεν επιθυμώ να είμαι αιθεροβάμονας, τέτοιες αισιόδοξες προσδοκίες φαίνονται άστοχες ενόψει του δεύτερου γύρου της Τουρκίας στις 28 Μαΐου. Το ρεαλιστικό σενάριο είναι ότι ο πρόεδρος Ερντογάν θα επιβεβαιώσει την παραμονή του. Τα ζητήματα σύγκρουσης στη διμερή σχέση, όπως μεταναστευτικές ροές στο Αιγαίο, θαλάσσια σύνορα, δικαιώματα σε κοιτάσματα φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο, κυρίως στην Κύπρο θα συνεχίσουν να προσφέρουν επαρκή εμπόδια για μορφές διαλόγου μεταξύ Άγκυρας και Αθήνας.
Η πρόσφατη πολιτική προσέγγιση μεταξύ των δύο χωρών εκτιμάται ως βραχύβια. Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι υπήρξαν αμοιβαίες εκφράσεις αλληλεγγύης και ανθρωπιστικής στήριξης μετά τον σεισμό στην Τουρκία και το δυστύχημα των Τεμπών στην Ελλάδα. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των αντίστοιχων εκλογών, ωστόσο, παραμένει αβέβαιο εάν υπάρχει αρκετή πολιτική ουσία ώστε τέτοιες τάσεις να είναι βιώσιμες μεσοπρόθεσμα. Λαμβάνοντας υπόψη τις εντάσεις που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία τρία χρόνια, είναι πιο πιθανό η διμερής σχέση να αφορά πρωτίστως τη διαχείριση κρίσεων. Σε κάθε περίπτωση, οι προεκλογικές εκστρατείες και στις δύο χώρες δεν έδωσαν σχεδόν καμία ένδειξη ρητορικής αποκλιμάκωσης από τους συντελεστές.
Υπάρχουν ευκαιρίες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για βελτίωση των διμερών σχέσεων; Η σύντομη απάντηση είναι , όχι στο ορατό μέλλον. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα αξιολογήσει το αποτέλεσμα των εκλογών σε Ελλάδα και Τουρκία ανάλογα με το αν δημιουργούν πολιτικές επιλογές για ουσιαστική προσέγγιση μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας. Και τα δύο μέλη του ΝΑΤΟ επηρεάζονται από τις γεωπολιτικές αλλαγές που έχουν επιταχυνθεί μετά την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η ελληνική κυβέρνηση αύξησε ουσιαστικά τη στρατιωτική συνεργασία με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, κυρίως με τη Γαλλία.
Από τη σκοπιά του ΝΑΤΟ, θα εξαρτηθεί πρωτίστως από το αν η Ελλάδα θα παραμείνει το αντίβαρο πολιτικής ασφάλειας και σταθερότητας στην ανατολική Μεσόγειο. Είναι κρίσιμο για τη συμμαχία να συνεργαστεί με Ευρωπαίους εταίρους στο Αιγαίο για πείσει την Άγκυρα να μειωθεί ο κίνδυνος κλιμάκωσης στην περιοχή της έντασης. Το ΝΑΤΟ είναι επίσης πιθανό να παρακολουθεί εάν η Ελλάδα θα διατηρήσει στρατιωτική υποστήριξη στην Ουκρανία σε περίπτωση αλλαγής κυβέρνησης. Το πώς θα τοποθετούνταν μια «συμμαχία» διαφορετικών αριστερών κομμάτων παραμένει ανοιχτό ερώτημα προς το παρόν.