Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
"Έχουμε τώρα εξοπλίσει την Ουκρανία σε ένα σημείο όπου θα είναι η καλύτερα οπλισμένη χώρα και με τη λιγότερο στρατηγικά έμπειρη ηγεσία στην Ευρώπη.
Εάν ο πόλεμος τελειώσει όπως πιθανότατα θα τελειώσει, με τη Ρωσία να χάνει πολλά από τα κέρδη της, αλλά να διατηρεί τη Σεβαστούπολη, μπορεί να έχουμε μια δυσαρεστημένη Ρωσία, αλλά και μια δυσαρεστημένη Ουκρανία—με άλλα λόγια, μια ισορροπία δυσαρέσκειας.
Έτσι, για την ασφάλεια της Ευρώπης, είναι καλύτερο να έχουμε την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, όπου δεν μπορεί να λάβει εθνικές αποφάσεις για εδαφικές αξιώσεις”
Σίγουρα, έχει δίκιο ότι η Ουκρανία είναι "η καλύτερα εξοπλισμένη χώρα και με τη λιγότερο στρατηγικά έμπειρη ηγεσία στην Ευρώπη" αφού έλαβε πάνω από 165 δισεκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτική βοήθεια τους τελευταίους 15 μήνες, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα μπορούσε να εισβάλει στο ΝΑΤΟ αν γινόταν "δυσαρεστημένη". Αυτή η χώρα εκμεταλλεύεται ως πληρεξούσια από το ΝΑΤΟ για να διεξάγει υβριδικό πόλεμο στη Ρωσία και είναι ακόμη έτοιμη να εισβάλει ενδεχομένως σε τμήματα αυτής της στοχευμένης μεγάλης δύναμης στα πριν από το 2014 παγκοσμίως αναγνωρισμένα εδάφη κατόπιν εντολής τους.
Δεν είναι ένα θέμα Διεθνών Σχέσεων ικανό να λαμβάνει ανεξάρτητες αποφάσεις, αλλά ένα αντικείμενο στον proxy πόλεμο του ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία που θα πάει μαζί με ό, τι απαιτούν οι προστάτες του. Αυτό περιλαμβάνει τη συμφωνία για κατάπαυση του πυρός μετά το τέλος της επερχόμενης αντεπίθεσής της, εάν η Δύση καταστεί οικονομικά, στρατιωτικά ή/και πολιτικά κουρασμένη από εκείνο το σημείο, και χωρίς διαμεσολάβηση από την Κίνα. Το Politico και άλλα μέσα μιλούν ήδη για αυτό ακριβώς το σενάριο επικαλούμενα ανώνυμους αξιωματούχους των ΗΠΑ.
Ανεξάρτητα από το πόσο "δυσαρεστημένη" μπορεί να είναι η Ουκρανία με αυτό το αποτέλεσμα, δεν πρόκειται να στρέψει τα όπλα της εναντίον του ΝΑΤΟ στη συνέχεια. Το σενάριο της εισβολής στη γειτονική Πολωνία, τη Σλοβακία, την Ουγγαρία και/ή τη Ρουμανία είναι μια πολιτική φαντασίωση, ειδικά επειδή θα ενεργοποιούσε τη ρήτρα αμοιβαίας άμυνας του άρθρου 5. Ειλικρινά μιλώντας, αυτή η ακολουθία γεγονότων είναι κάτι που θα περίμενε κανείς να ακούσει από έναν αντι-Ουκρανό προπαγανδιστή και όχι από έναν γκουρού των παγκόσμιων υποθέσεων όπως ο Κίσινγκερ.
Όπως εκτιμήθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν άλλαξε από την προηγούμενη στάση του να είναι ενάντια στην ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ σε μια ξαφνική υποστήριξη, φαίνεται να σκέφτεται μόνο για τη δική του κληρονομιά πριν από τα 100α γενέθλιά του την επόμενη εβδομάδα και έτσι λέει ό, τι αισθάνεται πως πρέπει για να εκτιμηθεί. Η προηγούμενη θέση του ότι ήταν αντίθετος στην επέκταση του μπλοκ προς τα ανατολικά την περασμένη άνοιξη τον είδε να προκαλεί τους διαχειριστές της Δυτικής αντίληψης να τον καταδικάζουν οργισμένα, κάτι που φαίνεται να έχει αφήσει μια εντύπωση.
Ο Κίσινγκερ ξέρει τώρα καλύτερα από το να πάει ενάντια στο γενική αφήγηση και αντίθετα προσπάθησε να ηγηθεί των επιχειρήσεων πολέμου πληροφοριών σε αυτή τη σύγκρουση καταχρώμενος τη λεγόμενη "εξουσία" του στις Διεθνείς Σχέσεις για να υποστηρίξει το ίδιο σενάριο που ήταν ενάντια. Επιδιώκοντας αυτόν τον σκοπό, καταφεύγει τώρα σε ξεδιάντροπη τρομοκρατία για να τρομάξει τους μέσους δυτικούς να το υποστηρίξουν, αφού πολλοί από αυτούς έχουν γίνει όλο και πιο επικριτικοί για το ρόλο των κυβερνήσεών τους στη διεξαγωγή υβριδικού πολέμου στη Ρωσία.
Η πραγματικότητα είναι ότι το ΝΑΤΟ θα συνεχίσει να υποστηρίζει την Ουκρανία μέχρι να εξαντληθεί από αυτήν τη σύγκρουση, μετά την οποία θα διατάξει τον πληρεξούσιό του να συμφωνήσει σε μια κατάπαυση του πυρός που πιθανότατα θα γίνει με τη μεσολάβηση οποιουδήποτε άλλου εκτός από την Κίνα, όπως η Αφρικανική Ένωση ή/και η Ινδία. Μόλις συμβεί αυτό, πιθανότατα θα επεκτείνει τις εγγυήσεις ασφαλείας σε αυτή τη χώρα στα πλαίσια της λεγόμενης αποτροπής, αλλά αυτό το μπλοκ είναι απίθανο να συμμετάσχει αν χρειαστεί σε κάτι τέτοιο. Στην υπερβολική πιθανότητα ότι το κάνει, ωστόσο, δεν θα είναι από φόβο πως το Κίεβο θα εισβάλει στα υπάρχοντα μέλη.