Υβριδικός πόλεμος σε εξέλιξη, ενώ η εκμετάλλευση συνεχίζεται

Μια από τις μεγαλύτερες πλάνες που επικρατεί και στην Κύπρο, είναι ότι η μετανάστευση αποτελεί αρμοδιότητα της ΕΕ. Οι Συνθήκες ΕΕ που αποτελούν τον υπέρτατο νόμο στην ΕΕ, καθιστούν την  μετανάστευση αρμοδιότητα κάθε κράτους-μέλους ξεχωριστά. Έτσι, κάποια κράτη της ΕΕ διαθέτουν πλαίσιο εισδοχής μεταναστών, ενώ άλλα όχι. Ωστόσο, υποχρεώσεις για σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων απορρέουν από  Διεθνείς  Συμβάσεις κι από τις Συνθήκες της ΕΕ για παροχή προστασίας ασύλου σε όσους κινδυνεύουν λόγω πολέμων ή καταδιώκονται λόγω των πεποιθήσεων τους. Προς τούτο, η ΕΕ υπέδειξε ένα πλαίσιο κανόνων για παροχή ασύλου, που όμως δεν προσαρμόζεται στις ιδιάζουσες συνθήκες κάθε κράτους-μέλους, το οποίο κράτος έχει ταυτοχρόνως αρμοδιότητα και ευθύνη για την δημόσια τάξη, ασφάλεια κι αυτοπροστασία του.ια σύγκριση επιβάλλεται. 

Όταν το καθεστώς της Λευκορωσίας διοχέτευε παράνομα μεταναστευτικές ροές σε κράτη της ΕΕ, όπως στη  Λιθουανία, Πολωνία και Λετονία,  τα κράτη-θύματα και οι Βρυξέλλες χαρακτήρισαν την κατάσταση ως μορφή υβριδικού πολέμου από την Λευκορωσία. Μεταξύ άλλων, η Λιθουανία είχε εφαρμόσει από πριν (2021) πλαίσιο απώθησης που αργότερα θεσπίστηκε σε νομοθεσία επαναπροώθησης των μεταναστών που διασχίζουν παράνομα τα σύνορα της. Τα κράτη της ΕΕ επικαλέστηκαν λόγους ασφάλειας εμποδίζοντας την παράνομη είσοδο. Η Τουρκία ασκεί για χρόνια υβριδική επίθεση εις βάρος της Κύπρου εργαλειοποιώντας την παράνομη μετανάστευση για να διαβρώσει οικονομικές και κοινωνικές δυνατότητες και πρωτίστως για να ανατρέψει την δημογραφία στις ελεύθερες περιοχές, αλλά στην Κύπρο οι Κυβερνήσεις μελετούν για χρόνια τη λήψη … αποτελεσματικών μέτρων. 

Πάντως, εν μέσω της οργανωμένης τουρκικής υβριδικής επίθεσης και της κατάχρησης των διάτρητων κανόνων της ΕΕ, αρκετοί άνθρωποι με επιτακτική ανάγκη προστασίας και ασύλου, «χάνονται» και καταπλακώνονται από τον χαοτικό ορυμαγδό της παρανομίας, χωρίς οι διάφορες «ανθρωπιστικές» ΜΚΟ να ενδιαφέρονται. Δυστυχώς, στήθηκε μια βιομηχανία εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου με χρηματοδοτούμενους ανθρωπιστές, με διακινητές ανθρώπων κι εκμεταλλευτές φτηνής εργασίας, με πολιτικούς μεσάζοντες και διάφορους γραφικούς, που έχουν «ειδικό» συμφέρον στη διατήρηση της άθλιας κατάστασης.

Οι αριθμοί στην περίπτωση της Κύπρου τρομάζουν, αλλά η Κύπρος ευρισκόμενη στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ και για χρόνια θύμα της τουρκικής κατοχής και τώρα υβριδικής επίθεσης μέσω εργαλειοποίησης των μεταναστευτικών ροών, δικαιωματικά οφείλει να προσαρμόσει έστω και τώρα, τους κανόνες προστασίας στις ιδιάζουσες εγχώριες συνθήκες έναντι της τουρκικής βαναυσότητας που στοχεύει στην ανατροπή της δημογραφίας και στις ελεύθερες περιοχές. Άλλωστε, λόγω της παράνομης κατοχής, η προσαρμογή έπρεπε να υφίσταται προ πολλού με κάθε παράνομη είσοδο από την Τουρκία στο κατεχόμενο έδαφος της Κύπρου, να ακυρώνει τον κανόνα προστασίας ασύλου που προνοείται, μαζί και με άλλα π.χ. αντικατάσταση των χρηματικών επιδομάτων σε είδος, επίσπευση της διαδικασίας εξέτασης αιτήσεων, επαναπροωθήσεις, αλλά πρωτίστως με αποτελεσματικά μέτρα που αφορούν την πηγή των μεταναστευτικών ροών και θα λειτουργήσουν αποτρεπτικά αμέσως και με απτά αποτέλεσμα.

Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο