Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Ακριβώς αυτό συμβαίνει τώρα, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Φινλανδία ολοκληρώνουν μια συμφωνία που θα επέτρεπε στο Πεντάγωνο να εγκαταστήσει μόνιμη στρατιωτική παρουσία στην σκανδιναβική χώρα. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Newsweek, που δημοσιεύθηκε στις 2 Μαΐου, ένας ανώτερος αξιωματούχος του Φινλανδικού Υπουργείου Εξωτερικών, ο Mikael Antell, επιβεβαίωσε ότι το Ελσίνκι και η Ουάσιγκτον διαπραγματεύονται μια λεγόμενη «Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας» (DCA) που θα επέτρεπε την κατασκευή σημαντικής στρατιωτικής υποδομής σε φινλανδικό έδαφος. Προφανώς, η προαναφερθείσα συμφωνία δεν περιλαμβάνει ακόμη την ανάπτυξη αμερικανικών πυρηνικών όπλων. Ωστόσο, η φινλανδική κυβέρνηση και οι στρατιωτικοί αξιωματούχοι δεν έχουν ακόμη αποκλείσει συγκεκριμένα την πιθανότητα φιλοξενίας πυρηνικών όπλων.
Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός πως, εδώ και μήνες, το Ελσίνκι αρνείται να δώσει εγγυήσεις ότι τέτοια όπλα δεν θα αναπτυχθούν στο έδαφός του, αυτό είναι αρκετά ενδεικτικό και ανησυχητικό. Ενώ οι ΗΠΑ διαθέτουν ήδη πυρηνικά όπλα σταθμευμένα σε πέντε χώρες του ΝΑΤΟ στο πλαίσιο πολλών διμερών προγραμμάτων ανταλλαγής πυρηνικών με καθεμία, συγκεκριμένα το Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Γερμανία, την Ιταλία και την Τουρκία, αυτά απέχουν σχετικά πολύ από τις βασικές ρωσικές περιοχές. Από την άλλη, η Φινλανδία δεν απέχει. Η Αγία Πετρούπολη, η δεύτερη πιο σημαντική πόλη της Ρωσίας, απέχει λιγότερο από 200 χλμ. από τα σύνορα της Φινλανδίας, τοποθετώντας την εντός της εμβέλειας των τακτικών βαλλιστικών πυραύλων, κρουζ και, το πιο ανησυχητικό, των πιθανών υπερηχητικών πυραύλων (με την προϋπόθεση ότι οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν τις τεχνολογικές τους ελλείψεις).
Εάν το Ελσίνκι και η Ουάσιγκτον προχωρούσαν σε τέτοια σχέδια, θα ήταν η πρώτη περίπτωση που μια χώρα φιλοξενούσε αμερικανικά πυρηνικά όπλα μετά το τέλος του (Πρώτου) Ψυχρού Πολέμου. Το ίδιο ισχύει και για την Πολωνία, της οποίας η επιμονή να αναπτύσσει πυρηνικά όπλα στο έδαφός της έχει ήδη ωθήσει τη Ρωσία να αναπτύξει τις δικές της τακτικές κεφαλές στη Λευκορωσία. Ο αξιωματούχος του φινλανδικού υπουργείου Εξωτερικών Mikael Antell δήλωσε πως το DCA "επιτρέπει στα στρατεύματα να εισέλθουν στη χώρα, να παραμείνουν στο έδαφος, την προαποθήκευση υλικού και πιθανές επενδύσεις υποδομής μέσω των κεφαλαίων που χορηγεί το Κογκρέσο των ΗΠΑ στο Πεντάγωνο". Οι ΗΠΑ και η Φινλανδία φέρεται να βρίσκονται σε συνομιλίες για το DCA από το περασμένο φθινόπωρο, με τον τελευταίο γύρο συζητήσεων για τη συμφωνία να διεξάγεται στο Ελσίνκι την περασμένη εβδομάδα.
"Η συμφωνία καθορίζει επίσης τις εγκαταστάσεις και τους τομείς όπου θα επικεντρωθεί η συνεργασία", είπε ο Antell, προσθέτοντας: "Βασικά είναι στρατιωτικές περιοχές και φρουρές. Κατ' αρχήν, μπορεί να υπάρχουν περισσότερες από μία, αλλά οι συζητήσεις είναι ακόμα ανοιχτές ως προς αυτό".
Σχολιάζοντας την επιθετική στρατιωτική συσσώρευση, ο Ρώσος στρατιωτικός εμπειρογνώμονας Γιούρι Κνούτοφ είπε στο Sputnik : «Η διαδρομή της Βόρειας Θάλασσας – μια λωρίδα ναυτιλίας που εκτείνεται κατά μήκος της ακτής της Αρκτικής Θάλασσας της Ρωσίας – έχει γίνει μια εξέχουσα αρτηρία μεταφορών τελευταία και η Μόσχα τώρα επιδιώκει να αυξήσει τη θαλάσσια κυκλοφορία και ροή φορτίου κατά μήκος αυτής της λωρίδας. Επομένως, η εμφάνιση των στρατιωτικών βάσεων του ΝΑΤΟ στην είσοδο της Βόρειας Θαλάσσιας Οδού θα απαιτούσε από εμάς να ενισχύσουμε τα μέτρα ασφαλείας, να ενισχύσουμε το βόρειο στόλο μας και ίσως ακόμη και να αναπτύξουμε τα πολεμικά μας πλοία για να συνοδεύσουν φορτηγά πλοία για να προστατεύσουμε τα τελευταία από τυχόν προκλήσεις ή από κάποιους περιορισμούς που επινοούν οι δυτικές χώρες».
Η ακριβής φύση της μόνιμης στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στη Φινλανδία δεν αποκαλύπτεται επίσημα, αν και ο Knutov επεσήμανε ότι «το Ελσίνκι δεν προσπάθησε να διαπραγματευτεί ζητήματα όπως ο μέγιστος αριθμός ξένων στρατευμάτων του ΝΑΤΟ που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν στο έδαφός του, κάτι που φαίνεται να υποδηλώνει πως η Φινλανδία είναι πρόθυμη να αφήσει το ΝΑΤΟ να χρησιμοποιήσει το έδαφός της χωρίς κανέναν περιορισμό». Αυτή η ιδέα είναι ιδιαίτερα ανησυχητική όταν υπολογίζεται η ισχυρή πιθανότητα να αναπτυχθούν πυρηνικά όπλα τόσο κοντά σε κεντρικές περιοχές της Ρωσίας. Η Μόσχα προηγουμένως δεν έβλεπε ποτέ τη Φινλανδία ως άμεση απειλή, αλλά η ένταξή της στο ΝΑΤΟ, μια εχθρική και εξαιρετικά επιθετική στρατιωτική συμμαχία που ανακήρυξε ανοιχτά και στόχευε τη Ρωσία ως τον κύριο εχθρό της, αλλάζει εντελώς τον γεωπολιτικό λογισμό, μια κίνηση που το Ελσίνκι επέλεξε να κάνει μονομερώς.
Μετά την ένταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, αρκετοί υψηλόβαθμοι Ρώσοι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι η Μόσχα θα απαντήσει με το ίδιο νόμισμα σε περίπτωση περαιτέρω κλιμάκωσης και στρατιωτικής συσσώρευσης του ΝΑΤΟ, αλλά επέμειναν πως το Ελσίνκι εξακολουθεί να μην θεωρείται πρωταρχική στρατιωτική απειλή. Ωστόσο, από καθαρά στρατηγικής σκοπιάς, η κατάσταση δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί αισιόδοξη . Η Φινλανδία έσπασε άμεσα από τη φαινομενική της ουδετερότητα αφού αποφάσισε να αποκτήσει μαχητικά αεροσκάφη F-35 στα τέλη του 2021. Το Πεντάγωνο έχει άμεση πρόσβαση σε όλα όσα μπορούν να ανιχνεύσουν οι αισθητήρες του F-35, πράγμα που σημαίνει ότι η Φινλανδία θα μοιράζεται βασικά στρατιωτικά δεδομένα με τις ΗΠΑ ανεξάρτητα από είτε ήταν μέλος του ΝΑΤΟ είτε όχι. Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, το να είναι μέλος σημαίνει επίσης πως είναι πιο πιθανό να δούμε την ανάπτυξη αμερικανικών επιθετικών όπλων σε κοντινή απόσταση από την Αγία Πετρούπολη.
Από αυτή την άποψη, όταν ο Στόλτενμπεργκ δήλωσε ότι η άνοδος της Φινλανδίας ήταν πραγματικά ιστορική, είχε δίκιο. Ωστόσο, αυτό ήταν μόνο υπό την έννοια πως το Ελσίνκι επαναλαμβάνει ουσιαστικά το ίδιο λάθος όπως πριν από περισσότερα από 80 χρόνια, όταν εντάχθηκε στον Άξονα υπό την ηγεσία της ναζιστικής Γερμανίας. Ακόμη χειρότερα, όπως ακριβώς το Τρίτο Ράιχ του Αδόλφου Χίτλερ ίδρυσε στρατιωτικές βάσεις στη Φινλανδία και ανέπτυξε τη Βέρμαχτ εκεί λίγο πριν ξεκινήσει την επιχείρηση «Barbarossa», οι ΗΠΑ κάνουν ακριβώς το ίδιο. Τώρα που η Φινλανδία είναι για άλλη μια φορά ανάμεσα στους «παλιούς φίλους», ίσως θα έπρεπε να ξεσκονίσει τα βιβλία της ιστορίας και να προσέξει πολύ καλά πώς τελείωσε τέτοιος στρατιωτικός και γεωπολιτικός τυχοδιωκτισμός την τελευταία φορά. Η πολεμική θαλασσοκρατία στην Ουάσιγκτον DC θα πρέπει να ανησυχεί ακόμη περισσότερο, καθώς η Φινλανδία τουλάχιστον συνέχισε να υπάρχει στη μεταπολεμική περίοδο. Από την άλλη, η ναζιστική Γερμανία δεν το έκανε.