Δεν ήταν η Κυριακή που κατέρρευσε ο ΣΥΡΙΖΑ

facebook.com/syrizaofficial

Προξενεί εντύπωση ότι οι του ΣΥΡΙΖΑ χρειάζονται χρόνο, λέει, για να αποτιμήσουν τα εκλογικά αποτελέσματα. Στην πραγματικότητα το κόμμα τους κατέρρευσε μεν την Κυριακή, είναι όμως σε διαρκή πτώση εδώ και χρόνια - για την ακρίβεια από την άνοιξη του 2016 όταν πέρασε στη δεύτερη θέση των δημοσκοπήσεων. 

Κώστας Κουτσουρέλης

Ο Τσίπρας κυβέρνησε τέσσερα χρόνια μόνο και μόνο επειδή δεν είχε εμπρός του εκλογική αναμέτρηση - την οποία θα έχανε πανηγυρικά, όπως και συνέβη, όποτε και αν γινόταν. Διασώθηκε ως αξιωματική αντιπολίτευση το 2019 μόνο και μόνο επειδή το μένος κατά του ΠΑΣΟΚ ήταν ακόμη έντονο και δεν υπήρχε ανταπαιτητής για τη θέση. 

Ουσιαστική αντιπολίτευση όμως δεν άσκησε ποτέ. Στα δημοσιονομικά, πλειοδοτούσε στην πολιτική του δανείζομαι και μοιράζω του Μητσοτάκη - έτσι είχαμε το φαινόμενο ο Σημίτης (!), ο Προβόπουλος, ο Γιαννίτσης, ο Αλ. Παπαδόπουλος να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και ο Τσίπρας να μη λέει κουβέντα, ούτε καν για την υφαρπαγή των αποθεμάτων των ταμείων και για το μασκάρεμα του χρέους.
Στην πανδημία, συνηγόρησε στην ολέθρια λογική των εγκλεισμών και της εμβολιακής μπίζνας - είναι μοναδικό το φαινόμενο νομίζω ένα κατ' όνομα αριστερό κόμμα να υπηρετεί τόσο πειθήνια το αφήγημα της Κομισιόν και των Big Pharma. 

Στα εθνικά, απέτυχε πλήρως να κατανοήσει ότι κατάλαβαν ακόμη και στην Ουάσιγκτον και το Βερολίνο, ότι δηλαδή ο Ερντογάν και οι τουρκικές προκλήσεις είχαν ανέβει πίστα, ούτε και μπόρεσε ποτέ να καθαρίσει από πάνω του τον λεκέ των Πρεσπών - χαρακτηριστική η στάση του στα εξοπλιστικά, όπου αντί να ασκήσει, ως όφειλε, κριτική στην αποτελεσματικότητά τους, επιδόθηκε στην άρνηση της σκοπιμότητάς τους. 

Στα διεθνή γενικώς, όπως ακριβώς και ο Μητσοτάκης, αναγόρευσε τον τυφλό φιλοατλαντισμό σε μοναδικό μπούσουλα. Στο μεταναστευτικό, αντίθετα, έδωσε ρεσιτάλ συναισθηματικού δικαιωματισμού λες και βρισκόμαστε στο 2015 όταν όλοι στην Ευρώπη ανέκραζαν υποκριτικά "θα τα καταφέρουμε" - δεν μπόρεσε να χειραφετηθεί από τους λομπίστες των ΜΚΟ (και της Τουρκίας) που λύνουν και δένουν στο εσωτερικό του.  

Γενικώς ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στην ουσία πολιτευόταν σχεδόν παντού με τη λογική του ΤΙΝΑ, ρητορευόταν γκρουπουσκουλοειδώς και κάνοντας ψυχολογικό μασάζ στα μέλη του που είχαν τύψεις για το κάζο του 2015. Έχω την εντύπωση ότι αυτά τα τελευταία θα ανακουφιστούν τώρα που σιγά σιγά πήραν τον δρόμο και πάλι προς μονοψήφια ποσοστά. Και η αλήθεια είναι ότι η χώρα χρειάζεται όντως ένα "καθαρό" κόμμα, ικανό να υπερασπιστεί την κοσμοεικόνα αυτού του υπαρκτού 4% του πληθυσμού της που σκέφτεται έτσι. 

Όπως, βεβαίως, χρειάζεται και αξιωματική αντιπολίτευση.