Konrad Rękas - globalresearch.ca / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι κατώτεροι υπάλληλοι της αμερικανικής διπλωματικής αποστολής στην Πολωνία λαμβάνουν αναφορές και εκδίδουν άμεσες εντολές σε υψηλού και μεσαίου επιπέδου Πολωνούς αξιωματούχους, διαχειριζόμενοι απευθείας τοπικά θέματα, συμπεριλαμβανομένων στοιχείων του συστήματος μεταφορών, της κατασκευής αεροδρομίων και αυτοκινητοδρόμων, διαχείριση συνοριακών διελεύσεων και φυσικά δημόσια τάξη και ασφάλεια. Για τους Πολωνούς, μια τέτοια τοποθέτηση μιας ξένης Πρεσβείας, εντελώς ανοιχτά και επίσημα πάνω από τις δομές του κράτους, προκαλεί μια σαφή συσχέτιση με την περίοδο της κατάρρευσης του πολωνικού κράτους τον 18ο αιώνα, όταν παρόμοιες πρακτικές ήταν χαρακτηριστικές για τους πρεσβευτές της Ρωσίας, της Πρωσικής και της Αυστριακής αυτοκρατορίας. Ακόμη και κατά τη σοβιετική περίοδο, ο έλεγχος ήταν πιο διακριτικός και λιγότερο επιδεικτικός.
Σκλάβος στην αγάπη
Αυτό ήταν αρκετά παρόμοιο με την παρουσία του Σοβιετικού Στρατού στην κομμουνιστική Πολωνία. Σε αντίθεση με σήμερα με τους Αμερικανούς και τους Πολωνούς υποστηρικτές τους, οι Σοβιετικοί έδειξαν κάποιο βαθμό ευαισθησίας και κατανόησης για τα πολωνικά συναισθήματα και την εθνική υπερηφάνεια. Η στάθμευση του Σοβιετικού Στρατού δεν αποκαλύφθηκε με κανέναν τρόπο. Πρακτικά, εκτός από τους πραγματικούς τόπους ανάπτυξης, οι Σοβιετικοί δεν ήταν καθόλου ορατοί, λειτουργούσαν σχεδόν αποκλειστικά στις βάσεις τους και υπήρχε ρεκόρ λογοκρισίας στα ΜΜΕ για αυτά τα θέματα. Ήταν μια επαίσχυντη υπόθεση, ακόμη και για τους Πολωνούς κομμουνιστές, που τους άρεσε να παρουσιάζονται ως το μικρότερο κακό, που ήταν επίσης δυσαρεστημένοι με τους Σοβιετικούς επισκέπτες. Κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ να γιορτάσει την παρουσία ξένων στρατευμάτων στην Πολωνία, δε διοργανώθηκαν παρελάσεις χαράς για αυτόν το λόγο, δε ζητήθηκε από τα παιδιά στα σχολεία να ζωγραφίσουν χαρούμενες εικόνες που εκφράζουν την ευχαρίστηση που ήμασταν υπό κατοχή. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει τώρα, το πώς είμαστε υποχρεωμένοι να αντιδράσουμε στους Αμερικανούς, παρόλο που η δραστηριότητά τους είναι κάτι παραπάνω από επαχθής. Ο GI Joes έχει προκαλέσει εκατοντάδες τροχαία ατυχήματα, έχει προκαλέσει καυγάδες σε μπαρ, παρενόχλησε Πολωνέζες και ακόμα η μόνη αποδεκτή αντίδραση θα πρέπει να είναι η συνεχής χαρά και η επίκληση της «στρατηγικής πολωνο-αμερικανικής φιλίας». Οι Σοβιετικοί τουλάχιστον μας γλίτωσαν από αυτή την υποκρισία…
Άθικτοι
Προφανώς, ο αμερικανικός έλεγχος επί της Πολωνίας, ειδικότερα, αφορά στρατηγικά ζητήματα, όχι μόνο στρατιωτικά, αλλά κυρίως οικονομικά, συμπεριλαμβανομένης της προστασίας των κερδών των αμερικανικών εταιρειών, ειδικά στον τομέα των μέσων ενημέρωσης. Οι αμερικανικές επιχειρήσεις έχουν απόλυτη προτεραιότητα, και φυσικά πρέπει επίσης να αποκλειστούν από τυχόν κανονισμούς που η παρούσα δεξιά κυβέρνηση είχε υποσχεθεί να προστατεύσει την πολωνική εσωτερική αγορά. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία πως μας επιτρέπεται να το κάνουμε αυτό, και ακόμη και οι προσομοιωμένες κινήσεις αντιμετωπίζονται με μια βάναυση αμερικανική αντίδραση.
Σε τέτοιες καταστάσεις δεν υπάρχουν πια πικνίκ για παιδιά και ο Πολωνός Πρόεδρος και Πρωθυπουργός τιμωρούνται ανελέητα από Αμερικανούς διπλωμάτες. Μια τέτοια μορφή σχέσεων έχει επιδεινωθεί σημαντικά κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος διέταξε ξεκάθαρα μια ρήξη με τα φαινόμενα και τοποθέτησε τους λεγόμενους συμμάχους σε θέση ταπεινών, υποτελών παρακλητών, όπως ο Πολωνός Πρόεδρος στον οποίο δεν προσφέρθηκε καν καρέκλα κατά την επίσκεψή του στο Λευκό Οίκο ή ο πρόεδρος της Σερβίας που ήταν καθισμένος σαν μαθητής. Η αυθάδεια και η αλαζονεία, γνωστά από την αμερικανική πρακτική στη Λατινική Αμερική, τις χώρες της Βαλτικής και τη Ρουμανία, έχουν ήδη θέσει μόνιμα νέα διπλωματικά πρότυπα για την αμερικανική ηγεμονία στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.
Φυσικά, τα οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην Πολωνία δεν αφορούν μόνο τα μέσα ενημέρωσης, αλλά κυρίως σχετίζονται με τον ενεργειακό τομέα. Για δεκαετίες βασιζόταν στην εξόρυξη λιθάνθρακα και στις εισαγωγές φυσικού αερίου και πετρελαίου από τη Ρωσία, ενώ μετά από δαπανηρούς μετασχηματισμούς οι κύριες πηγές ενέργειας για την Πολωνία θα έπρεπε να είναι το αμερικανικό και το καταριανό υγραέριο και τέλος η αμερικανική τεχνολογία πυρηνικών σταθμών. Αυτή η μετάβαση, φυσικά, συνδέεται με μια απότομη αύξηση του κόστους ζωής και τον πληθωρισμό που τονώνεται από την αύξηση των τιμών της ενέργειας.
Στρατιώτες Buffalo
Τέλος, η αμερικανική κυριαρχία είναι πρωτίστως στρατιωτική. Περίπου 10.000 Αμερικανοί στρατιώτες σταθμεύουν μόνιμα στην Πολωνία και ο αριθμός τους αναμένεται να αυξηθεί. Είναι επίσης απολύτως σαφές ότι σε περίπτωση επικείμενης απειλής, π.χ. πλήρους κλίμακας πολωνο-ρωσικού πολέμου, οι αμερικανικές δυνάμεις θα εκκενωθούν αμέσως προς τα δυτικά, παίρνοντας μαζί τους ακριβό εξοπλισμό, και αυτή η υποχώρηση θα καλυφθεί από ένα μικρό πολωνικό Στρατό, που επιπλέον αφοπλίστηκε μαζί με την αποστολή του μεγαλύτερου μέρους του επιχειρησιακού οπλισμού και πυρομαχικών ως βοήθεια στο Κίεβο.
Μια σημαντική πτυχή είναι επίσης η χρήση των Πολωνών ως παραγόντων επιρροής για να σαμποτάρουν κάθε προσπάθεια ευρωπαϊκής χειραφέτησης. Οι Πολωνοί πολιτικοί υποτίθεται πως αποκηρύσσουν ιδιαίτερα γαλλικές και γερμανικές πρωτοβουλίες που δεν εγκρίνονται από την Ουάσιγκτον. Δεν είναι μυστικό ότι η παράλογη ιδέα των απαιτήσεων της Βαρσοβίας για επισκευές από το Βερολίνο είχε την προπαγανδιστική έμπνευση ορισμένων αμερικανικών κύκλων με επιρροή που ενδιαφέρονται να εκβιάσουν τη Γερμανία, αν και φυσικά όχι να παράσχουν πραγματική υποστήριξη στην Πολωνία, ακριβώς όπως στην περίπτωση των απαιτήσεων που έγιναν εναντίον των Πολωνών από τη βιομηχανία του Ολοκαυτώματος. Με τη σειρά της, εάν η Δυτική Ευρώπη γλιστρούσε από τα χέρια των Αμερικανών, η εναλλακτική θα μπορούσε να είναι να διατηρήσει τον αυστηρό έλεγχο της ευρωπαϊκής γεωπολιτικής περιοχής συντριβής, από τη Φινλανδία έως τη Βαλτική Θάλασσα, τη Ρουμανία προς τα Βαλκάνια.
Η Πτώση της Αυτοκρατορίας
Και τέλος, θα πρέπει να προσέξουμε τα ιδεολογικά, πολιτιστικά και πολιτισμικά ζητήματα. Στην αμερικανική ηγεμονία αρέσει να προσποιείται ότι είναι πλήρως ιδεολογικά διαφανής, σύμφωνα με την αρχή πως μπορεί να υπάρξει μόνο ένα αποδεκτό και επιβεβλημένο σύστημα αξιών που σχετίζεται με τις έννοιες του παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμού, όπως το Transgender, το Climatism και η Woke αντικουλτούρα. Η Αμερικανική Πρεσβεία ανοιχτά και θορυβωδώς χρηματοδοτεί και προωθεί στην Πολωνία όλες τις πρωτοβουλίες που προέρχονται από αυτήν την πηγή, βαθιά ξένη προς την παραδοσιακή, χριστιανική και σλαβική ταυτότητα των Πολωνών. Ταυτόχρονα, η 30ετής κυριαρχία του δυτικού νεοφιλελευθερισμού έχει αντίκτυπο στην πολωνική συνείδηση. Στερούμενοι της πρόσβασης σε άλλους ιδεολογικούς και πολιτιστικούς κύκλους, οι Πολωνοί, όπως και άλλοι Ευρωπαίοι, έχουν την εντύπωση ότι «Δεν υπάρχει εναλλακτική». Αυτό καθιστά την κατάσταση της Πολωνίας εξαιρετικά σχιζοφρενική, ενώ ως έθνος εξακολουθούμε να οδηγούμαστε από το δυτικό μας σύμπλεγμα, τη φιλοδοξία να φτάσουμε τις ανεπτυγμένες δυτικές οικονομίες και ταυτόχρονα δεν είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε τη μόνιμα περιφερειακή μας θέση στο αμερικανικό παγκόσμιο σύστημα, ούτε να αποδεχθεί τα ιδεολογικά του θεμέλια, που δικαίως εξακολουθεί να θεωρείται από την πλειοψηφία των Πολωνών εξωγήινη, εχθρική και ακόμη και αποκρουστική.
Η Δύση, την οποία ονειρεύτηκαν γενιές Πολωνών, η Δύση του Χριστιανισμού, οι καθεδρικοί ναοί, η κλασική μουσική, η κυριαρχία των εθνικών κρατών και η φορντική ευημερία, δεν υπάρχει πια, ή ίσως υπήρχε πάντα μόνο στη φαντασία μας. Αντί για τον κόσμο του Καρλομάγνου και των παπών, του Μολιέρου και του Γκαίτε, του Μότσαρτ και του Σοπέν , του Κοπέρνικου και του Παστέρ έχουμε μόνο τον αμερικανικό κατοχικό τομέα με όλες τις τραγικές συνέπειες.
Επομένως, πρέπει να το αφήσουμε το συντομότερο δυνατό.