 |
| Syrian Presidency Telegram Page |
Bradley Blankenship - rt.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ακολούθησε η Δευτέρα με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα να ζητούν από τη Δαμασκό να συμμετάσχει στη σύνοδο κορυφής για το κλίμα COP28 στα τέλη του τρέχοντος έτους, δίνοντας στη μαχόμενη χώρα διεθνή αναγνώριση για άλλη μια φορά. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι δυτικές χώρες έχουν μπερδευτεί με αυτό που θεωρούν ως «ομαλοποίηση» ενός τερατώδους καθεστώτος.
Ωστόσο, αυτό που πραγματικά αναδεικνύεται είναι πως η Δύση δεν είναι πλέον ο μεγαλύτερος παίκτης ισχύος στην περιοχή της Δυτικής Ασίας και ότι οι αραβικές χώρες αναλαμβάνουν τα ηνία. Για τη Σαουδική Αραβία, αυτό είναι μέρος του οράματος του Σαουδάραβα διαδόχου πρίγκιπα Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν για μια ολοκληρωμένη Δυτική Ασία, με περισσότερες επιχειρήσεις και λιγότερες συγκρούσεις, που θα είναι η επόμενη Ευρώπη. Ελπίζει να μετατρέψει τη Μέση Ανατολή σε έναν άλλο πόλο σε έναν πολυπολικό κόσμο.
Αυτό είναι πολύ αξιοσημείωτο γιατί, όπως το έθεσε με μαεστρία ο ειδικός Joshua Landis, μετέτρεψε δύο χαμένα παιχνίδια με την Υεμένη και τη Συρία σε νικηφόρα. Η Σαουδική Αραβία αντιστάθμισε τα στοιχήματά της χρηματοδοτώντας δυνάμεις πληρεξουσίων για να ανατρέψουν τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ και επίσης ηγήθηκε ενός γενοκτονικού πολέμου στην Υεμένη για την ανατροπή των ανταρτών Χούτι. Όμως, τελικά αποδέχτηκε την ήττα σε αυτούς τους πολέμους μετά από μια προσέγγιση που υποστήριξε η Κίνα με το Ιράν, το οποίο βρισκόταν στην άλλη πλευρά και των δύο συγκρούσεων.
Με αυτά τα λόγια, είναι επίσης σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι αυτά τα κλαδιά ελιάς έχουν έρθει με τεράστια υποστήριξη από δύο μεγάλες χώρες: τη Ρωσία και την Κίνα. Η Ρωσία είναι εδώ και καιρό σταθερός υποστηρικτής του Άσαντ και της Συρίας και εργάζεται διπλά για την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Συρίας και Τουρκίας, η οποία επίσης επιδίωκε να ανατρέψει τον Άσαντ. Επιπλέον, η Ρωσία είχε ξεκάθαρα ρόλο στην αποτροπή της ανατροπής του και στη βοήθεια της αναγνωρισμένης από τον ΟΗΕ κυβέρνησής του να ανακτήσει τη νομιμότητα.
Εν τω μεταξύ, η Κίνα πιέζει τη Σαουδική Αραβία, το Ιράν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, καθώς και άλλες χώρες, να δουν πως είναι προς το συμφέρον τους να συνεχίσουν τη συνεργασία αντί για τη σύγκρουση. Ο ρόλος του Πεκίνου στο να φέρει κοντά τους δύο σεχταριστικούς αντιπάλους, τη Σαουδική Αραβία και το Ιράν, ήταν καθοριστικός. Και αυτό επιτάχυνε την κατάπαυση του πυρός στην Υεμένη και έδωσε περαιτέρω ώθηση στη συριακή σύγκρουση να συνεχίσει την κατάρρευσή της.
Επομένως, η υπόθεση είναι αρκετά ξεκάθαρη: η Δύση, ιδιαίτερα οι ΗΠΑ, δε θα έχουν ενεργό ρόλο στη δέσμευση της Δυτικής Ασίας. Επιπλέον, οι ασιατικές χώρες εργάζονται από κοινού για να ενσωματωθούν, να συνεχίσουν την κλίση του παγκόσμιου πλούτου προς τα ανατολικά και να δημιουργήσουν ένα ανεξάρτητο διπλωματικό, οικονομικό και αναπτυξιακό πλαίσιο όπου η Δύση δεν είναι στο τιμόνι. Αυτό είναι θετικό για όποιον πιστεύει πως η εθνική κυριαρχία και η επίλυση συγκρούσεων είναι σημαντικές.
Για τους αρνητές, όπως ο Τσαρλς Λίστερ από το Ινστιτούτο Μέσης Ανατολής που εδρεύει στην Ουάσιγκτον, οι οποίοι είναι έκπληκτοι με την ομαλοποίηση του Άσαντ, αυτό σηματοδοτεί ότι κανείς στη Δυτική Ασία δεν ενδιαφέρεται για τις αξίες τους. Κατανοούν πως οι ανησυχίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι εντελώς πολιτικοποιημένες και στην πραγματικότητα δεν αφορούν την Ουάσιγκτον ή τους υπολοχαγούς της. Σύμφωνα με μια κριτική του The Intercept που δημοσιεύθηκε στις 11 Μαΐου, οι ΗΠΑ πούλησαν όπλα τουλάχιστον στο 57% των «αυτοκρατικών» χωρών του κόσμου το 2022.
Την ίδια στιγμή, το ιστορικό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ΗΠΑ ή η τάση προς τον αυταρχισμό δεν αντέχει τον παραμικρό πνευματικό έλεγχο. Τα κράτη σε όλη τη χώρα θεσπίζουν νομοθεσία για τη μείωση της νόμιμης ηλικίας εργασίας προκειμένου να προσλαμβάνουν παιδική εργασία αντί να πληρώνουν δίκαια τους εργαζόμενους. Το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ αποκρύπτει στοιχεία από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) στην υπόθεσή του κατά της Ρωσίας, λόγω φόβου ότι θα οδηγούσε σε δίωξη Αμερικανών. Και ο θείος Σαμ καταπολεμά την ελευθερία του λόγου ασταμάτητα, βάζοντας ακόμη και ανθρώπους, όπως πραγματικά τους δικούς σας, στις μαύρες λίστες του Όργουελ.
Είναι καλό που οι χώρες της Δυτικής Ασίας τελειώνουν την από αιώνων "διαίρει-και-βασίλευε" κυριαρχία από δυτικούς αποικιστές. Όποιος πιστεύει στην ελευθερία του προσδιορισμού και στην ανθρώπινη ανάπτυξη, πράγματα που οι περισσότεροι άνθρωποι με αξιοπρεπή ηθική χροιά θα συμφωνούσαν ότι είναι καλά, πρέπει εύλογα να συμφωνήσει πως η ενσωμάτωση στη Δυτική Ασία είναι καλό πράγμα για τον κόσμο. Όσοι εναντιώνονται στην ομαλοποίηση μιας κυβέρνησης αναγνωρισμένης από τον ΟΗΕ βρίσκονται στη λάθος πλευρά της ιστορίας. Απλούστατο.
Εάν αυτό αναπόφευκτα οδηγήσει σε μια κατάσταση όπου η Ουάσιγκτον θα πρέπει είτε να εγκαταλείψει τις δολοφονικές κυρώσεις της στη Δαμασκό ή, εναλλακτικά, να επιβάλει κυρώσεις σε κάθε χώρα της Δυτικής Ασίας για παράκαμψη των μονομερών κυρώσεων της – έτσι θα απομονωθεί πλήρως – και τότε αυτό θα ήταν τρομερό. Η Συρία έχει το δικαίωμα να αποφασίζει η ίδια για το μέλλον της, να συμμετέχει στη διεθνή διπλωματία και το εμπόριο και να επιλέξει τη δική της αναπτυξιακή πορεία. Και αποδεικνύεται πως οι μεγάλοι παίκτες στη Δυτική Ασία συμφωνούν τώρα ότι αυτό είναι αλήθεια, παρά το κούνημα των δακτύλων από την Ουάσιγκτον.