Pepe Escobar - thecradle.co / Παρουσίαση Freepen.gr
Μην κάνετε λάθος σχετικά με το τι είναι το ανακοινωθέν της Χιροσίμα της G7.
Το σκηνικό: μια πόλη στη νεοαποικία της Ιαπωνίας που βομβαρδίστηκε με πυρηνικά πριν από 78 χρόνια από τις Ηνωμένες Πολιτείες, για το οποίο δεν είχε δικαιολογίες.
Το μήνυμα: η G7, στην πραγματικότητα η G9 (αυξημένη από δύο μη εκλεγμένους ευρωκράτες) κηρύσσει πόλεμο – υβριδικό και με άλλο τρόπο – ενάντια στο BRICS+, το οποίο έχει 25 έθνη στη λίστα αναμονής και συνεχίζει.
Ο βασικός στρατηγικός στόχος της G7 είναι η ήττα της Ρωσίας, ακολουθούμενη από την υποταγή της Κίνας. Για το G7/G9, αυτές οι – πραγματικές – δυνάμεις είναι οι κύριες «παγκόσμιες απειλές» για την «ελευθερία και τη δημοκρατία».
Το συμπέρασμα είναι ότι ο Παγκόσμιος Νότος πρέπει να τραβήξει τη γραμμή - διαφορετικά. Ονομάστε το ένα remix των αρχών της δεκαετίας του 2000 «είσαι είτε μαζί μας είτε εναντίον μας».
Εν τω μεταξύ, στον πραγματικό κόσμο –τον κόσμο των παραγωγικών οικονομιών– τα σκυλιά του πολέμου γαυγίζουν ενώ τα καραβάνια του Νέου Δρόμου του Μεταξιού συνεχίζουν να βαδίζουν.
Οι βασικοί Νέοι Δρόμοι του Μεταξιού της αναδυόμενης πολυπολικότητας είναι η φιλόδοξη Πρωτοβουλία Belt and Road (BRI) της Κίνας, αξίας πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων, και ο Διεθνής Διάδρομος Μεταφορών Βορρά-Νότου (INSTC) Ρωσίας-Ιράν-Ινδίας. Έχουν εξελιχθεί παράλληλα και μερικές φορές μπορεί να επικαλύπτονται. Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι τα G7/G9 θα πάνε στα πέρατα της γης για να τους υπονομεύσουν.
Χάρτης INSTC (Φωτογραφία: The Cradle)
Τα πάντα για το Chabahar
Η πρόσφατη συμφωνία 1,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων μεταξύ του Ιράν και της Ρωσίας για την κατασκευή του σιδηροδρόμου Rasht-Astara, μήκους 162 χιλιομέτρων, αλλάζει το παιχνίδι του INSTC. Ο υπουργός Οδών και Αστικής Ανάπτυξης του Ιράν Mehrdad Bazpash και ο υπουργός Μεταφορών της Ρωσίας Vialy Saveliev υπέγραψαν τη συμφωνία στην Τεχεράνη, ενώπιον του Ιρανού Προέδρου Ebrahim Raisi και με τον Ρώσο Πρόεδρο Vladimir Putin να δίνει το "παρών" με τηλεδιάσκεψη.
Ονομάστε το το πάντρεμα του «Look East» του Ιράν με την «στρόφη προς την Ανατολή» της Ρωσίας. Και οι δύο είναι πλέον επίσημες πολιτικές.
Το Rasht βρίσκεται κοντά στην Κασπία Θάλασσα. Η Αστάρα βρίσκεται στα σύνορα με το Αζερμπαϊτζάν. Η σύνδεσή τους θα είναι μέρος μιας συμφωνίας Ρωσίας-Ιράν-Αζερμπαϊτζάν για τις σιδηροδρομικές και εμπορευματικές μεταφορές – ενισχύοντας τον INSTC ως βασικό διάδρομο συνδεσιμότητας μεταξύ της Νότιας Ασίας και της Βόρειας Ευρώπης.
Ο πολυτροπικός INSTC προχωρά μέσω τριών κύριων διαδρομών: η δυτική διαδρομή συνδέει Ρωσία-Αζερμπαϊτζάν-Ιράν-Ινδία. η μέση ή η υπερκασπική διαδρομή συνδέει Ρωσία-Ιράν-Ινδία· και η ανατολική συνδέει Ρωσία-Κεντρική Ασία-Ιράν-Ινδία.
Η ανατολική διαδρομή περιλαμβάνει το εξαιρετικά στρατηγικό λιμάνι Chabahar στο νοτιοανατολικό Ιράν, στην ασταθή επαρχία Sistan-Balochistan. Αυτό είναι το μόνο ιρανικό λιμάνι με άμεση πρόσβαση στον Ινδικό Ωκεανό.
Το 2016, το Ιράν, η Ινδία και ένα Αφγανιστάν που εξακολουθεί να βρίσκεται υπό αμερικανική κατοχή υπέγραψαν μια τριμερή συμφωνία στην οποία το Chabahar γλίτωσε από θαύμα τις μονομερείς αμερικανικές κυρώσεις «μέγιστης πίεσης». Αυτό ήταν ένα σκαλοπάτι που διαμορφώνει το Chabahar ως την προνομιακή πύλη για τα ινδικά προϊόντα για να εισέλθουν στο Αφγανιστάν, και στη συνέχεια πιο κάτω, προς την Κεντρική Ασία.
Η Ρωσία, το Ιράν και η Ινδία υπέγραψαν μια επίσημη συμφωνία INSTC το Μάιο του 2022, η οποία περιγράφει λεπτομερώς ένα πολυτροπικό δίκτυο –πλοίο, σιδηρόδρομος, οδικό δίκτυο– το οποίο προχωρά μέσω των τριών αξόνων που αναφέρθηκαν προηγουμένως: Δυτικό, Μέσο ή Υπερκασπιακό και Ανατολικό. Το ρωσικό λιμάνι του Αστραχάν, δίπλα στην Κασπία Θάλασσα, είναι κρίσιμο και για τα τρία.
Η ανατολική διαδρομή συνδέει την ανατολική και κεντρική Ρωσία, μέσω του Καζακστάν και του Τουρκμενιστάν, με το νότιο τμήμα του Ιράν καθώς και την Ινδία και τα αραβικά εδάφη στο νότιο άκρο του Περσικού Κόλπου. Δεκάδες τρένα εκτελούν ήδη τη χερσαία διαδρομή από τη Ρωσία προς την Ινδία μέσω Τουρκμενιστάν και Ιράν.
Το πρόβλημα είναι ότι τα τελευταία χρόνια, το Νέο Δελχί, για πολλούς σύνθετους λόγους, φαινόταν να κοιμάται στο τιμόνι. Και αυτό οδήγησε την Τεχεράνη να ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για τη ρωσική και την κινεζική εμπλοκή για την ανάπτυξη δύο στρατηγικών λιμένων στη Βιομηχανική Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου του Chabahar: Shahid Beheshti και Shahid Zalantari.
Η Κίνα κάνει την κίνησή της
Το Chabahar είναι ένα σκληρό καρύδι. Το Ιράν έχει επενδύσει πολλά για να το μετατρέψει σε έναν αναπόδραστο περιφερειακό διαμετακομιστικό κόμβο. Η Ινδία, στη διατριβή, από την αρχή θεώρησε το Chabahar ως βασικό σκέλος της στρατηγικής της για το «Διαμαντένιο Κολιέ», αντεπιτίθεται στην κινεζική «String of Pearls», τα οποία είναι λιμάνια που συνδέονται με το BRI μέσω του Ινδικού Ωκεανού.
Photo Credit: The Cradle
Το Chabahar εκτελεί επίσης το ρόλο της αντίστιξης στο λιμάνι Gwadar του Πακιστάν στην Αραβική Θάλασσα, το στολίδι στον Οικονομικό Διάδρομο Κίνας-Πακιστάν (CPEC).
Από τη σκοπιά της Τεχεράνης, αυτό που χρειάζεται –γρήγορα– είναι η ολοκλήρωση του ανατολικού σιδηροδρομικού δικτύου της, 628 km σιδηροδρομικών γραμμών από τηοChabahar έως το Zahedan. Βέλτιστα, θα μπορούσε να ολοκληρωθεί έως το Μάρτιο του 2024 ως μέρος του σιδηροδρομικού άξονα Mashhad-Sharkhs που συνδέει το νοτιοανατολικό Ιράν με τα βορειοανατολικά του στα σύνορα με το Τουρκμενιστάν.
Προς το παρόν, το φορτίο INSTC ταξιδεύει στη Νότια Ασία από το λιμάνι Μπαντάρ Αμπάς του Ιράν στο Στενό του Ορμούζ – 680 χιλιόμετρα μακριά από την Chabahar. Έτσι, για όλους τους πρακτικούς σκοπούς, η Chabahar θα κάνει τη διέλευση από την Ινδία στο Αφγανιστάν, την Κεντρική Ασία και τη νότια Ρωσία συντομότερη, φθηνότερη και ταχύτερη.
Αλλά για άλλη μια φορά, τα πράγματα σταμάτησαν επειδή η Ινδία δεν προχώρησε στις αναμενόμενες οικονομικές ρυθμίσεις. Αυτό κατέληξε να δημιουργήσει κάποιους ενδοιασμούς στην Τεχεράνη – ειδικά όταν παρακολουθούμε τις τεράστιες κινεζικές επενδύσεις στο Gwadar.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο που το Ιράν κινήθηκε αποφασιστικά για να προσελκύσει την Κίνα ως σημαντικό επενδυτή, η οποία έχει γίνει μέρος της ολοένα και πιο εκτεταμένης στρατηγικής τους συνεργασίας. Έτσι, μπορεί να καταλήξουμε με το Chabahar να γίνεται επίσης μέρος του BRI της Κίνας, πέρα από τον πρωταγωνιστικό ρόλο του στο INSTC.
Η Ρωσία, από την πλευρά της, αντιμετωπίζει τώρα το αδιέξοδο στην Ουκρανία, την αδυσώπητη υστερία των κυρώσεων της Δύσης και τους σοβαρούς εμπορικούς περιορισμούς στην Ανατολική Ευρώπη. Όλα αυτά ενώ η Μόσχα επεκτείνει συνεχώς το εμπόριο της με το Νέο Δελχί.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο που η Μόσχα είναι πλέον πολύ πιο προσεκτική στο INSTC. Τον περασμένο Δεκέμβριο, συνήφθη μια βασική συμφωνία μεταξύ των Ρωσικών Σιδηροδρόμων και των εθνικών εταιρειών στο Καζακστάν, το Τουρκμενιστάν και το Ιράν, και οι Ρώσοι κατέληξαν σε έκπτωση 20% για εμπορευματοκιβώτια εισαγωγών-εξαγωγών που διέρχονται από τα σύνορα Ρωσίας-Καζάκ.
Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για τη Ρωσία είναι ότι το Chabahar που λειτουργεί με πλήρη ταχύτητα μειώνει το κόστος μεταφοράς αγαθών από την Ινδία κατά 20%. Οι Ιρανοί κατάλαβαν πλήρως το παιχνίδι και άρχισαν να προωθούν σε μεγάλο βαθμό την Ελεύθερη Εμπορική-Βιομηχανική Ζώνη Chabahar για να προσελκύσουν ρωσικές επενδύσεις. Και αυτό κορυφώθηκε με τη συμφωνία Ραστ-Αστάρα.
Το spoiler του Zangezur
Το BRI της Κίνας, από την πλευρά του, παίζει ένα παράλληλο παιχνίδι. Το Πεκίνο επενδύει σε μεγάλο βαθμό στη διαμετακομιστική διαδρομή Ανατολής-Δύσης – επίσης γνωστή ως Μέσος Διάδρομος.
Αυτός ο διάδρομος BRI πηγαίνει από το Xinjiang στο Καζακστάν, το Κιργιστάν, το Ουζμπεκιστάν και το Τουρκμενιστάν και στη συνέχεια μέσω της Κασπίας προς το Αζερμπαϊτζάν, τη Γεωργία, την Τουρκία και περαιτέρω στην Ανατολική Ευρώπη – συνολικά 7.000 km, με ένα ταξίδι φορτίου έως 15 ημέρες.
Η έμφαση του BRI είναι να ποντάρει σε πολλαπλούς διαδρόμους από Ανατολή προς Δύση για την καταπολέμηση πιθανών νέων διαταραχών στις αλυσίδες εφοδιασμού που υπαγορεύονται από τη Δύση. Η διέλευση Κίνας-Κεντρικής Ασίας προς την Ευρώπη παρακάμπτοντας τη Ρωσία και το Ιράν είναι ένα από τα κορυφαία στοιχήματα. Ο διάδρομος BRI μέσω της Ρωσίας, λόγω του πολέμου διαμεσολάβησης του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, είναι προς το παρόν σε αναμονή. Και οι Κινέζοι δοκιμάζουν όλες τις επιλογές για να παρακάμψουν το Maritime Silk Road μέσω της Malacca.
Η Τουρκία, με το σοβαρό ενδεχόμενο να επανεκλεγεί αυτό το Σαββατοκύριακο ο επί χρόνια Πρόεδρός της, Ρετζέπ Ταγίπ, έχει επίσης κάνει το παιχνίδι της.
Ο σιδηρόδρομος Μπακού-Τφλίδα-Καρς, που άνοιξε το 2018, ήταν βασικός άξονας στο κύριο σχέδιο της Άγκυρας να διαμορφωθεί ως αναπόφευκτος κόμβος μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων μεταξύ Κίνας και Ευρώπης.
Παράλληλα, η Κίνα επένδυσε στην κατασκευή ενός σιδηροδρόμου από το Καρς στην Αδριανούπολη στην ευρωπαϊκή πλευρά του Βοσπόρου, ενώ η Τουρκία ζήτησε αναβάθμιση 3,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων του λιμανιού της Μερσίνης και 1,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων για το λιμάνι της Σμύρνης. Μέχρι το 2034, το Πεκίνο αναμένει πως αυτός ο διάδρομος θα είναι η κεντρική σανίδα αυτού που περιγράφει ως ο Σιδερένιος Δρόμος του Μεταξιού.
Ένα πιστοποιημένο κλειδί στα έργα INSTC είναι ο ανταγωνισμός από τον λεγόμενο διάδρομο Zangezur – από το Αζερμπαϊτζάν στην Τουρκία μέσω Αρμενίας. αυτός ο διάδρομος είναι στην πραγματικότητα προνομιακός από την ΕΕ και τη βρετανική ολιγαρχία και ήρθε στο φως κατά τη διάρκεια της ανακωχής του 2020 στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Χάρτης των ζωνών σύγκρουσης Αζερμπαϊτζάν-Αρμενίας (Φωτογραφία: The Cradle)
Το Λονδίνο προσδιορίζει το Μπακού ως προνομιούχο εταίρο και επιθυμεί να υπαγορεύσει όρους στο Ερεβάν: αποδεχτείτε ένα είδος συνθήκης ειρήνης το συντομότερο δυνατό και απορρίψτε κάθε σχέδιο για το Καραμπάχ.
Ο διάδρομος του Zangezur θα ήταν το πρωταρχικό γεωπολιτικό και γεωοικονομικό δυτικό παιχνίδι που θα συνδέει τους υλικοτεχνικούς κόμβους της ΕΕ με την Υπερκαυκασία και την Κεντρική Ασία. Τι κι αν η Αρμενία πεταχτεί κάτω από το λεωφορείο; Εξάλλου, η Αρμενία είναι μέλος της Ευρασίας Οικονομικής Ένωσης (EAEU) υπό τη Ρωσία, την οποία η συλλογική Δύση πεθαίνει να υπονομεύσει.
Δέστε τις ζώνες σας: ένα γεωοικονομικό Νέο Μεγάλο Παιχνίδι με επίκεντρο το INTSC μόλις ξεκινά.