 |
| g7japan-photo |
Ας ξεκινήσουμε με μια γραφική απεικόνιση της θέσης του Παγκόσμιου Βορρά και του Παγκόσμιου Νότου.
Πέπε Εσκομπάρ - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
1. Xian, πρώην αυτοκρατορική πρωτεύουσα και βασικός κόμβος των Αρχαίων Δρόμων του Μεταξιού: Ο Σι Τζινπίνγκ φιλοξενεί τη σύνοδο κορυφής Κίνας-Κεντρικής Ασίας, στην οποία συμμετείχαν όλα τα «σταν» της Χάρτλαντ (Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, Κιργζιστάν, Τατζικιστάν, Τουρκμενιστάν).
Η τελική δήλωση τονίζει την οικονομική συνεργασία και την «αποφασιστική στάση» ενάντια στις έγχρωμες επαναστάσεις που επινοήθηκαν από τους Ηγεμόνες. Αυτό διευρύνει αυτό που ήδη εφαρμόζουν ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) και η Πρωτοβουλία Belt and Road (BRI). Στην πράξη, η σύνοδος κορυφής επισφραγίζει πως η στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας θα προστατεύει τη Heartland.
2. Καζάν: το φόρουμ Ρωσίας-Ισλαμικού Κόσμου ενώνει όχι μόνο θρησκευτικούς ηγέτες αλλά κορυφαίους επιχειρηματίες τουλάχιστον 85 εθνών. Η πολυπολική Ρωσία προχώρησε παράλληλα με τη Σύνοδο Κορυφής του Αραβικού Συνδέσμου στη Τζέντα, η οποία καλωσόρισε ξανά τη Συρία στην «αραβική οικογένεια». Τα αραβικά έθνη δεσμεύτηκαν ομόφωνα να τερματίσουν οριστικά την «ξένη παρέμβαση».
3. Χιροσίμα: η ολοένα συρρικνούμενη G7, στην πραγματικότητα η G9 (προσθέτοντας δύο μη εκλεγμένους γραφειοκράτες της ΕΕ), επιβάλλει ένα ενιαίο πρόγραμμα περισσότερων κυρώσεων στη Ρωσία, περισσότερα όπλα για το μαύρο κενό της Ουκρανίας. και περισσότερες διαλέξεις της Κίνας.
4. Λισαβόνα: η ετήσια συνάντηση Bilderberg – ένα φεστιβάλ NATO/Atlanticist – λαμβάνει χώρα σε ένα όχι και τόσο μυστικό ξενοδοχείο εντελώς κλειδωμένο. Κορυφαίο θέμα της ημερήσιας διάταξης. πόλεμος – υβριδικός και άλλος – για τα «RIC» στα BRICS (Ρωσία, Ινδία, Κίνα).
Θα μπορούσα να ήμουν στο Xian, ή πιθανότατα στο Καζάν. Αντίθετα, τιμώντας μια προηγούμενη δέσμευσή μου, ήμουν στην Ίμπιζα και μετά απέρριψα την ιδέα να πετάξω στη Λισαβόνα ως χάσιμο χρόνου. Επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας τον λόγο: πείτε το μια μικρή ιστορία από τις Βαλεαρίδες, παραβιάζοντας τη δέσμευση σήμα κατατεθέν πως ό,τι συμβαίνει στο αιωρούμενο, ιδρωμένο βαθύ σπίτι της Ιμπιζα παραμένει στην Ίμπιζα.
Ήμουν καλεσμένος σε μια κορυφαία επιχειρηματική συγκέντρωση – κυρίως Ισπανοί, αλλά και Πορτογάλοι, Γερμανοί, Βρετανοί και Σκανδιναβοί: στελέχη εξαιρετικά υψηλού επιπέδου – στον τομέα της ακίνητης περιουσίας, της διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων, της επενδυτικής τραπεζικής. Το πάνελ μας είχε τίτλο «Παγκόσμιες γεωπολιτικές αλλαγές και οι συνέπειές τους». Πριν από το πάνελ, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να ψηφίσουν τι τους ανησυχούσε περισσότερο όταν πρόκειται για το μέλλον της επιχείρησής τους. Το νούμερο ένα ήταν ο πληθωρισμός και τα επιτόκια. Το νούμερο δύο ήταν η γεωπολιτική. Αυτό προεικόνιζε μια πολύ ζωηρή συζήτηση για το μέλλον.
Όταν ένας αγιογράφος της ΕΕ τρελαθεί
Δεν ήξερα εγώ –και το κοινό– ότι θα μετατρεπόταν σε μια τρελή βόλτα. Η πρώτη παρουσίαση έγινε από τον διευθυντή ενός «Κέντρου Ευρωπαϊκής Πολιτικής» στην Κοπεγχάγη. Ονομάζεται ως καθηγήτρια πολιτικών επιστημών και είναι σύμβουλος του επικεφαλής κηπουρού της ΕΕ Borrell.
Λοιπόν, υιοθέτησα μια στάση γάτας Cheshire μετά το τσουνάμι των κλισέ για τις «ευρωπαϊκές αξίες» και τους κακούς Ρώσους, καθώς και το ότι «φοβήθηκε» από το μέλλον της Ευρώπης. Τουλάχιστον άμεση ανακούφιση δόθηκε από τον άψογα διπλωματικό Lanxin Xiang, έναν αξιολάτρευτο χαρακτήρα, πάντα με ένα χαρούμενο χαμόγελο στο πρόσωπό του και έναν από τους πολύ λίγους κορυφαίους ειδικούς στην Κίνα που πραγματικά ξέρει τι λέει, σε άπταιστα αγγλικά.
Ο Lanxin Xiang, μεταξύ άλλων επιτευγμάτων, είναι Ομότιμος Καθηγητής του Μεταπτυχιακού Ινστιτούτου Διεθνών και Αναπτυξιακών Σπουδών στη Γενεύη. διευθυντής του Ινστιτούτου Πολιτικής Ασφάλειας στο Εθνικό Ινστιτούτο της Κίνας για τις Διεθνείς Συναλλαγές SCO· και εκτελεστικός διευθυντής του Ιδρύματος Ευρωπαϊκών Σπουδών της Ουάσιγκτον. Αυτή είναι μια στήλη που έγραψα για αυτόν και το έργο του, που δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 2020.
Ο καθηγητής Xiang προσέφερε μια αριστοτεχνική έκθεση σχετικά με την αμερικανική εμμονή να κατασκευάσει ένα «πρόβλημα της Ταϊβάν» και πώς η Ευρώπη, που έχει ήδη στριμωχτεί από τον πόλεμο αντιπροσώπων των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας, πρέπει να είναι πολύ προσεκτική όταν πρόκειται να δώσει διαλέξεις στην Κίνα.
Όταν ήρθε η σειρά μου, πήγα να το σκοτώσω, απορρίπτοντας όλες αυτές τις κοινοτοπίες για τα δελτία τύπου της ΕΕ ως απόλυτη ανοησία και τονίζοντας πώς η Ευρώπη τρώγεται ήδη ζωντανή από τα παροιμιώδη «αμερικανικά συμφέροντα». Όσο το δυνατόν συνοπτικά, εξήγησα όλο το γεωπολιτικό υπόβαθρο του πολέμου στην Ουκρανία.
Λοιπόν, όλα αυτά παραδόθηκαν σε κορυφαίους επιχειρηματίες που καταναλώνουν τους The Economist, τους Financial Times και το Bloomberg ως τις κύριες πηγές πληροφοριών τους. Η αντίδρασή τους θα έλεγε πολλά.
Όπως ήταν αναμενόμενο, ο πληρωμένος από την ΕΕ γραφειοκράτης τρόμαξε εντελώς, και ουρλιάζοντας από οργή, πέρασε το προκαθορισμένο σενάριο, από την απειλή πως θα εγκαταλείψει τη σκηνή μέχρι να με κατηγορήσει ότι «πληρωνόμουν από το Κρεμλίνο». Της ζήτησα να «με αντικρούσει, με γεγονότα». Δεν παρασχέθηκαν στοιχεία. Μόνο φόβος και σύγχυση, αναμεμειγμένα με υποδείξεις κουλτούρας ακύρωσης.
Για τη μεγάλη του αξία, ο εξαιρετικά έμπειρος συντονιστής, Struan Robertson από την Bank of America Merrill Lynch, κράτησε τα πράγματα σε ένα επίπεδο, δίνοντας περισσότερο χρόνο στον Lanxin Xiang να εξηγήσει την κινεζική νοοτροπία και άνοιξε το λόγο για μια σειρά από πολύ καλές ερωτήσεις.
Στο τέλος, το κοινό το λάτρεψε. Πολλοί ήρθαν να με ευχαριστήσουν προσωπικά για πληροφορίες στις οποίες δεν θα έχουν ποτέ πρόσβαση στην El Pais, στη Le Monde ή στο The Economist. Μια μειοψηφία στην αίθουσα απλά έμεινε έκπληκτη – αλλά η συζήτησή μας τουλάχιστον πρέπει να τους άφησε να σκέφτονται για πολλές προκαταλήψεις.
Είναι η απόλυτη αξία των βασικών διοργανωτών, του Χοσέ Μαρία Πονς και της επικεφαλής του προγράμματος Κριστίνα Γκαρσία-Πέρι, να φιλοξενήσουν μια τέτοια συζήτηση στην υπέροχη Ίμπιζα, στην Ισπανία, την κορυφαία περιοχή του NATOstan. Στην τρέχουσα κατάσταση, αυτό θα ήταν απολύτως αδύνατο στη Γαλλία ή τη Γερμανία, για να μην αναφέρουμε την Σκανδιναβία ή τις άνοιες Βαλτικές χώρες.
Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να αντιμετωπιστούν οι κατασκευασμένες αφηγήσεις που παπαγαλίζουν οι αμειβόμενοι από την ΕΕ γραφειοκράτες, εκτός από το να τους γελοιοποιήσεις – στο πρόσωπό τους. Γίνονται θυμωμένοι και μετά βίας καταφέρνουν να τραυλίσουν όταν αποκαλύπτονται τα ψέματά τους. Για παράδειγμα, μια από τις ερωτήσεις από το βήμα, από έναν κορυφαίο Γερμανό επιχειρηματία, απαρίθμησε μια λιτανεία σκοτεινών γεγονότων για την ουκρανική «δημοκρατία», τα οποία είναι απολύτως μπερδεμένα από την ευρωκρατία.
Το G-Less Than Zero φρικάρει
Αυτό που συνέβη στην Ίμπιζα συμπίπτει με αυτό που συνέβη στη Χιροσίμα που βομβαρδίστηκε από τις ΗΠΑ –οι Ηγεμόνες δε ζητούν συγγνώμη– και σε αυτό το κλειδωμένο ξενοδοχείο της Λισαβόνας.
Με την «ηγεσία» της G7 βυθισμένη σε έναν κολλώδη βάλτο πνευματικής ρηχότητας, αναμενόμενα η μόνη ατζέντα στην αποικισμένη Ιαπωνία ήταν περισσότερες κυρώσεις στη Ρωσία – που επιβλήθηκαν σε τρίτες χώρες και σε εταιρείες στον ενεργειακό και στρατιωτικό-βιομηχανικό τομέα, περισσότερα όπλα στο ουκρανικό μαύρο κενό και μια γελοία αντιπαραγωγική νέα εμμονή της συσσώρευσης στον «περιορισμό» της Κίνας για υποτιθέμενο «οικονομικό εξαναγκασμό».
Στις φωτογραφικές εργασίες, παρεμπιπτόντως, δεν εμφανίζεται μια συρρικνούμενη G7: αλλά μια πολεμοχαρής G9, που έχει ενισχυθεί τεχνητά από αυτό το αξιολύπητο ζευγάρι μη εκλεγμένων ευρωκρατών, τον Charles Michel και την von der Lugen.
Όσον αφορά την πραγματική Παγκόσμια Πλειοψηφία – ή τον Παγκόσμιο Νότο –, αυτό μοιάζει περισσότερο με ένα G-Less Than Zero. Όσο περισσότερο «επεκτείνονται» οι παράλογοι, παράνομοι πόλεμοι κυρώσεων, τόσο περισσότερο η απόλυτη πλειοψηφία του Παγκόσμιου Νότου απομακρύνεται από τη συλλογική Δύση, διπλωματικά, γεωπολιτικά και γεωοικονομικά.
Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η κορυφαία ατζέντα της Bilderberg στο ξενοδοχείο της Λισαβόνας που καταπλακώθηκε ήταν η ανανέωση του συντονισμού ΝΑΤΟ/Ατλαντιστών σε έναν πόλεμο – υβριδικό και άλλο – ενάντια στην κινητήρια δύναμη των BRICS. τα RIC (Ρωσία, Ινδία, Κίνα).
Υπήρχαν και άλλα στοιχεία στο μενού – από την τεχνητή νοημοσύνη μέχρι την οξεία τραπεζική κρίση, από την «ενεργειακή μετάβαση» στις «δημοσιονομικές προκλήσεις», για να μην αναφέρουμε την παροιμιώδη «ηγεσία των ΗΠΑ».
Αλλά όταν μπαίνεις στο ίδιο δωμάτιο με ανθρώπους σαν τον Στόλτενμπεργκ του ΝΑΤΟ, το διευθυντή της αμερικανικής intel Avril Haines, τον Ανώτερο Διευθυντής Στρατηγικού Σχεδιασμού στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας Thomas Wright, τον πρόεδρο της Goldman Sachs, John Waldron, τον επικεφαλής κηπουρός Borrell (του οποίου το τσιράκι ήταν στην Ίμπιζα), τον αντιπρόεδρος της Brookfield Asset Management, Mark Carney (ένα από τα στελέχη τους επίσης στην Ίμπιζα), τον ανώτατο Συμμαχικό Διοικητή Ευρώπης, Christopher Cavoli και την αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Καναδά Chrystia Freeland, μεταξύ άλλων ατλαντιστών, η πλοκή είναι αυτονόητη:
Είναι πόλεμος στον πολυπολικό κόσμο. Τουλάχιστον μπορούμε να τον χορέψουμε στην Ίμπιζα.