Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
«Η Ρωσία έκανε ό,τι μπορούσε για να λύσει το πρόβλημα στην Ουκρανία ειρηνικά, αλλά οι δηλώσεις των δυτικών ηγετών αποδείχθηκαν δόλιες και αναληθείς», σχολίασε επεκρίνοντας ο Πούτιν τη συμπεριφορά των δυτικών πολιτικών ελίτ κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στις 21 Φεβρουαρίου.
Και πράγματι, ο γίγαντας της Ευρασίας απλά δεν είχε άλλη επιλογή καθώς η συνθήκη έγινε σε μεγάλο βαθμό τελετουργική. Επιπλέον, λαμβάνοντας υπόψη τη σειρά πρόσφατων παραδοχών από διάφορους δυτικούς ηγέτες ότι σχεδόν όλες οι συνθήκες με τη Ρωσία ήταν εκεί για να «αγοράσουν χρόνο», η Μόσχα έχει κάθε λόγο να αμφιβάλλει για κάθε λέξη που εκφωνείται από οποιονδήποτε αξιωματούχο των ΗΠΑ/ΕΕ/ΝΑΤΟ. Ωστόσο, ο Πούτιν δήλωσε επίσης πως η χώρα του θα συνεχίσει να τηρεί τους περιορισμούς της New START στο στρατηγικό της οπλοστάσιο και ότι η αναστολή αφορούσε μόνο τις αμοιβαίες επιθεωρήσεις και την περαιτέρω άμεση συνεργασία με την πολιτική Δύση σε θέματα πυρηνικού αφοπλισμού. Ωστόσο, όπως συνήθως, ο εμπόλεμος πόλος εξουσίας είδε αυτό ως μια τέλεια ευκαιρία να κλιμακώσει αντί να κάνει το αντίθετο.
Στις 18 Μαΐου, ο Tom Cotton, ένας Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής από το Αρκάνσας (και ένα επίδοξο πολεμικό γεράκι), εισήγαγε ένα νομοσχέδιο που θα κατηγορούσε επίσημα τη Ρωσία για παραβίαση της New START και θα το χρησιμοποιούσε ως πρόσχημα για την πλήρη αποχώρηση των ΗΠΑ από τη συμφωνία. Ακόμη χειρότερα, ο νόμος No START Treaty του Cotton θα εισαγάγει επίσης σχέδια για την επέκταση του στρατηγικού οπλοστασίου της Αμερικής, θέτοντας ταυτόχρονα σημαντικά όρια στη συμμετοχή των ΗΠΑ σε οποιεσδήποτε πιθανές διαπραγματεύσεις και συνθήκες για τον έλεγχο των όπλων στο μέλλον. Μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο, τουλάχιστον 10 άλλοι γερουσιαστές (όλοι τους Ρεπουμπλικάνοι) υποστήριξαν το νομοσχέδιο, επομένως αυτό το νομοσχέδιο δεν έχει ακόμη συνυποστηρικτές Δημοκρατικούς, αλλά δεδομένης της πρόσφατης δικομματικής υποστήριξης για κλιμάκωση σχεδόν παντού, συμπεριλαμβανομένης της αποστολής Αμερικανικά αεροσκάφη F-16 στο καθεστώς του Κιέβου, αυτό είναι μόνο θέμα χρόνου.
"Η νέα συνθήκη START πέρασε χειροπέδες στην Αμερική, ενώ ο Βλαντιμίρ Πούτιν εκμεταλλεύτηκε τα ελαττώματα της συνθήκης για χρόνια. Ο Πρόεδρος Μπάιντεν δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε επεκτείνει αυτή τη συνθήκη που έκανε μόνο τη Ρωσία και την Κίνα ισχυρότερες και την Αμερική πιο αδύναμη. Πρέπει να αποχωρήσουμε από τη συνθήκη και να ενισχύσουμε τις πυρηνικές μας δυνάμεις», είπε ο Κότον σε μια δημόσια ανακοίνωση.
Ο νόμος No START Treaty θα απαγόρευε επίσης ουσιαστικά οποιεσδήποτε μελλοντικές συνομιλίες για τον έλεγχο των όπλων μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ, εάν δεν περιελάμβανε την Κίνα. Αυτό το ζήτημα είναι πιθανότατα ο κύριος λόγος για τον οποίο η Ουάσιγκτον έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να υπονομεύσει τη New START. Το νομοσχέδιο θα απαγόρευε περαιτέρω τις μονομερείς μειώσεις και θα απαγόρευε τη διαπραγμάτευση της αντιπυραυλικής άμυνας των ΗΠΑ, καθώς και «απαγόρευε τη χρήση κεφαλαίων για την εφαρμογή της Νέας Συνθήκης START ή οποιασδήποτε μελλοντικής συμφωνίας για τον έλεγχο των εξοπλισμών, εκτός εάν πληροί τις απαιτούμενες προϋποθέσεις του νομοσχεδίου». Τέτοιες απαιτήσεις θα έβαζαν σοβαρούς περιορισμούς στην ικανότητα της Αμερικής να διαπραγματευτεί ποτέ μια πιθανή συμφωνία ελέγχου των όπλων τόσο με τη Ρωσία όσο και με την Κίνα, είτε χωριστά είτε με άλλο τρόπο.
Γερουσιαστές με μεγάλη επιρροή, όπως ο Ρεπουμπλικανός από τη Φλόριντα Μάρκο Ρούμπιο και ο ομόλογός του από το Αϊντάχο, Τζιμ Ρις, υποστήριξαν δημοσίως και τάχθηκαν υπέρ του νομοσχεδίου, με τον Ρις να δηλώνει: «Η νομοθεσία μας θα διορθώσει αυτά τα λάθη θέτοντας προϋποθέσεις για μελλοντικές συμφωνίες ελέγχου των όπλων με τη Ρωσία ώστε να περιλαμβάνουν όλες τις κατηγορίες πυρηνικών όπλα καθώς και με την Κίνα. Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για ένα στρατηγικό περιβάλλον στο οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζουν δύο πυρηνικούς ομολόγους – την Κίνα και τη Ρωσία».
Η απάντηση της Ρωσίας στο No START Treaty Act δείχνει ξεκάθαρη εμπιστοσύνη στις αποτρεπτικές της ικανότητες, αλλά οι ανώτατοι αξιωματούχοι της Μόσχας εξακολουθούν να εκφράζουν την ανησυχία τους για την αδιάκοπη κλιμάκωση της ρητορικής και των ενεργειών της Ουάσιγκτον. Ο Προεδρικός εκπρόσωπος Ντμίτρι Πεσκόφ δήλωσε ότι «μπορούμε πλέον να δηλώσουμε μόνο με λύπη πως δεν υπάρχουν σοβαρές, ουσιαστικές επαφές για αυτά τα θέματα μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον», προσθέτοντας ότι «τα τελευταία υπολείμματα του διεθνούς νομικού πλαισίου σε αυτόν τον τομέα ξεφεύγουν». Θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτή είναι μόνο η τελευταία στη μακρά σειρά παραβιάσεων των ΗΠΑ και μονομερών αποχωρήσεων από κρίσιμες διεθνείς συμφωνίες ελέγχου των όπλων, ξεκινώντας από τη Συνθήκη ABM (Anti-Ballistic Missile) του 2002 υπό τον πρώην πρόεδρο Μπους.
Επιπλέον, η εμμονή της Ουάσιγκτον DC να συμπεριλάβει την Κίνα σε πιθανές μελλοντικές συνθήκες ελέγχου πυρηνικών όπλων είναι ίσως η καλύτερη απόδειξη της αυξανόμενης στρατηγικής σχιζοφρένειας στην εξωτερική πολιτική της Αμερικής, όπου η πολεμική θαλασσοκρατία δημιουργεί εχθρούς όπου μπορεί και στη συνέχεια εξακολουθεί να κλιμακώνει σε σημείο όπου τώρα αντιμετωπίζει δύο παγκόσμιες υπερδυνάμεις, οι οποίες είτε είναι ήδη βαριά οπλισμένες (Ρωσία) είτε έχουν τη δυνατότητα να οπλιστούν βαριά στο άμεσο μέλλον (Κίνα).
Ενώ το θερμοπυρηνικό οπλοστάσιο του Πεκίνου δεν πλησιάζει καθόλου αυτό της Ρωσίας ή των ΗΠΑ, αυξάνεται σταθερά, ακριβώς ως απάντηση στις πολιτικές «γεωπολιτικού περιορισμού» της Αμερικής που στρέφονται κατά της Κίνας. Λαμβάνοντας αυτό υπόψη, η Κίνα έχει ήδη αρχίσει να ανανεώνει τη στρατηγική της στάση, μια κίνηση που έχει ήδη εφαρμόσει η Ρωσία ως απάντηση σε παρόμοια επιθετικότητα των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ στα σύνορά της.