Daniel L. Davis - 19fortyfive.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Είναι πλέον σχεδόν βέβαιο ότι τα στρατεύματα του Ουκρανού προέδρου Volodymyr Zelensky θα αποτύχουν να διώξουν τις ρωσικές δυνάμεις από την Ουκρανία. Και αν ο Ζελένσκι δε διαχειριστεί επιδέξια την ασταθή κατάσταση κατά το υπόλοιπο του έτους, μπορεί να χάσει τον πόλεμο.
Ο ακρογωνιαίος λίθος της επιτυχίας της αντεπίθεσης
Ακολουθούν μερικά δείγματα πρωτοσέλιδων των τελευταίων ημερών: « Η Ουκρανία απελευθερώνει οκτώ οικισμούς καθώς η αντεπίθεση προχωρά», «Οι δυνάμεις της Ουκρανίας πραγματοποιούν επιτυχημένες επιχειρήσεις αντεπίθεσης» και «Η Ουκρανία προετοιμάζει το μεγαλύτερο πλήγμα». Διάσημοι απόστρατοι στρατηγοί των ΗΠΑ φαίνεται να υποστηρίζουν αυτές τις θετικές εντυπώσεις.
Στις 6 Ιουνίου, τη δεύτερη ημέρα της ουκρανικής επίθεσης, ο πρώην διευθυντής της CIA και απόστρατος στρατηγός τεσσάρων αστέρων Ντέιβιντ Πετρέους είπε στη γερμανική Deutsche Welle: «Νομίζω πως η (ουκρανική) επίθεση θα είναι πολύ πιο επιτυχημένη από ό,τι πολλοί από τους πιο απαισιόδοξους αναλυτές εκτιμούν". Ο λόγος της αισιοδοξίας του; Πρώτον, επειδή οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις (UAF) θα είναι εξοπλισμένες με μεγάλες ποσότητες εξοπλισμού και εκπαίδευσης του ΝΑΤΟ και δεύτερον, ο Petraeus πιστεύει ότι οι Ρώσοι «δεν είναι καλά εκπαιδευμένοι, δεν είναι καλά εξοπλισμένοι και δεν καθοδηγούνται καλά».
Μια εβδομάδα αργότερα, ο απόστρατος στρατηγός τεσσάρων αστέρων Μπεν Χότζες έφτασε στο σημείο να λέει ότι εξακολουθεί να πιστεύει πως «ότι η Ουκρανία μπορεί να απελευθερώσει την Κριμαία, το αποφασιστικό πεδίο αυτού του πολέμου, μέχρι το τέλος αυτού του καλοκαιριού, δηλαδή μέχρι το τέλος του Αυγούστου». Ακόμη και την περασμένη Πέμπτη, ο Χότζες έγραψε αισιόδοξα στην Washington Post ότι «η Ουκρανία μόλις έκανε ένα αποφασιστικό βήμα στο δρόμο της εκδίωξης των ρωσικών δυνάμεων από το έδαφός της. Η συγκέντρωση φυσικών στοιχείων στο πεδίο της μάχης, ωστόσο, καθιστά οδυνηρά σαφές πως παρά την έντονη αισιοδοξία, η επίθεση ξεκίνησε με καταστροφικό τρόπο. Οι συνθήκες στο μέλλον προοιωνίζονται άσχημες για τις δυνάμεις του Ζελένσκι.
Ιστορικά, η επίτευξη βασικών κερδών τις πρώτες 24 έως 48 ώρες μιας μεγάλης εισβολής ή επίθεσης είναι απαραίτητη για την επιτυχία. Σκεφτείτε ότι ο Αϊζενχάουερ πίστευε πως για να είναι επιτυχής η διάσημη εισβολή στην Ευρώπη το 1944 στη Νορμανδία, οι Σύμμαχοι έπρεπε να έχουν διεισδύσει πέρα από τις παραλίες απόβασης σε 24 ώρες. Ο στρατηγός Douglas MacArthur χρειάστηκε τέσσερις ημέρες για να καταλάβει την αεροπορική βάση Kimpo για να υποστηρίξει το διάσημο Inchon Landing το Σεπτέμβριο του 1950.
Ακόμη και η τελικά ανεπιτυχής αντεπίθεση του Χίτλερ το Δεκέμβριο του 1944 στο Δάσος των Αρδεννών - η Μάχη του Μπούγκου - αρχικά διείσδυσε σχεδόν 50 μίλια πίσω από τις αμερικανικές γραμμές πριν σταματήσει. Αντίθετα, η επίθεση της Ουκρανίας έχει επιτύχει μέχρι στιγμής να προχωρήσει μόλις επτά χιλιόμετρα προς τα εμπρός σε μια περιοχή και ουσιαστικά καθόλου σε άλλες τοποθεσίες. Σύμφωνα με την αναπληρώτρια υπουργό Άμυνας της Ουκρανίας, Hanna Maliar, οι UAF έχουν πραγματικά χάσει έδαφος στο τμήμα Liman/Kupyansk του μετώπου.
Οι περισσότεροι δυτικοί σχολιαστές υποστήριξαν ότι είναι απλώς νωρίς και πως με τον καιρό, η ουκρανική επίθεση θα έχει ακόμα επιτυχία. Τέτοια συναισθήματα είναι κατανοητά, αλλά για πολύ πρακτικούς λόγους, είναι σχεδόν σίγουρα λάθος.
Το συντριπτικό πλεονέκτημα της Ρωσίας
Το γενικό σχέδιο για την Ουκρανία ήταν να εξαπολύσει μια σειρά από επιθέσεις εκτροπής κατά μήκος του μετώπου μήκους 1.000 χιλιομέτρων για να εξαπατήσει τη Ρωσία ώστε να πιστέψει ότι η κύρια προσπάθεια θα επικεντρωνόταν στην κατεύθυνση της Ζαπορίζια. Η πρόθεση του Κιέβου ήταν να διεισδύσει στις πρώτες γραμμές άμυνας της Ρωσίας νότια του σημείου άλματος του Orikiv για να πάρει την πόλη Tokmak περίπου 25 χιλιόμετρα νότια. Στη συνέχεια θα προχωρούσαν είτε στο Μπερντιάνσκ είτε στη Μελιτίπολη στην ακτή της Αζοφικής Θάλασσας για να κόψουν τον ρωσικό στρατό στη μέση. Μετά από 15 ημέρες μαχών στις οποίες υπέστησαν σοβαρές απώλειες, η Ουκρανία δεν έχει φτάσει ακόμη ούτε στην πρώτη ζώνη των κύριων αμυντικών περιοχών της Ρωσίας. Οι λόγοι για τις αποτυχίες της Ουκρανίας είναι σαφείς, συστημικοί και ανησυχητικοί.
Πρώτον, η Ρωσία είχε εννέα μήνες για να προετοιμάσει ορισμένες περιοχές των αμυντικών ζωνών και έτσι είχε χρόνο να τις κάνει πολύ διεξοδικές και επιβιώσιμες. Δεύτερον, όπως έχει δείξει συνήθως αυτός ο πόλεμος, η επίθεση είναι πολύ πιο περίπλοκη από την άμυνα. Τρίτον, η Ρωσία έχει μια σειρά από κρίσιμα στρατιωτικά πλεονεκτήματα έναντι της Ουκρανίας που είναι σχεδόν αδύνατο να ξεπεραστούν.
Η Μόσχα έχει σχεδόν αεροπορική υπεροχή στο τακτικό μέτωπο πάνω από την Ουκρανία. Έχει σημαντικό πλεονέκτημα στα συστήματα αεράμυνας· ένα πλεονέκτημα στην πυκνότητα των βλημάτων πυροβολικού, υπεροχή στην ικανότητα ηλεκτρονικού πολέμου, η οποία φαίνεται πιο ξεκάθαρα στην ικανότητα της Ρωσίας να αναπτύσσει επιθετικά και αναγνωριστικά drones ενώ υποβαθμίζει σοβαρά τις προσπάθειες της Ουκρανίας να κάνει το ίδιο. Έχει μια σχεδόν απεριόριστη προσφορά αντιαρματικών ναρκών. Πλεονεκτήματα στον αριθμό των τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού και αρμάτων μάχης και την ικανότητα να εξαπολύει συνεχή μπαράζ πυραύλων εναντίον ουκρανικών πόλεων και αποθήκες καυσίμων και πυρομαχικών κοντά στο μέτωπο.
Ουσιαστικά, όταν χρειάζεται να διεισδύσει σε βαθιά ναρκοπέδια σε πολλαπλές ζώνες, η Ουκρανία φαίνεται να έχει πολύ ανεπαρκή εξοπλισμό εκκαθάρισης ναρκοπεδίων. Και ίσως πάνω απ' όλα, η Ρωσία έχει εκατομμύρια περισσότερους άντρες από τους οποίους να αντλήσει αντικαταστάτες και μια πλήρως λειτουργική στρατιωτική βιομηχανική ικανότητα να κρατά τα όπλα του πολέμου να ρέουν επ' αόριστον.
Αυτά τα πλεονεκτήματα είναι διαρκή και θεμελιώδη για τον καθορισμό του ποιος κερδίζει και ποιος χάνει τους πολέμους, και δεν υπάρχει τίποτα που θα τα αλλάξει στο άμεσο μέλλον. Η Ουκρανία δεν μπόρεσε να προχωρήσει στην κύρια γραμμή της ρωσικής άμυνας μέσα σε δύο εβδομάδες, ωστόσο οι πιο δύσκολες αμυντικές οχυρώσεις δεν έχουν ακόμη έρθει: τάφροι αρμάτων μάχης, δόντια δράκου, τεράστια ναρκοπέδια και κινητοί σχηματισμοί αντεπίθεσης σε βάθος.
Μετατροπή επίθεσης σε άμυνα
Ο Πρόεδρος του Μικτού Επιτελείου Στρατηγού Mark Milley είπε την περασμένη εβδομάδα ότι υπάρχουν «μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες οχυρωμένοι σε προετοιμασμένες θέσεις σε όλη τη γραμμή του μετώπου» στην Ουκρανία. Η Ρωσία πιθανότατα δεν θα ξεμείνει από άνδρες προτού εξαντληθεί το επιθετικό δυναμικό της Ουκρανίας. Εάν το Κίεβο αρνηθεί να αναγνωρίσει την ανεπαρκή πρόοδό του σε αυτήν την επίθεση και να αναγνωρίσει τους θεμελιώδεις λόγους για τους οποίους η μελλοντική επιτυχία είναι απίθανη, μπορεί να χάσει το μεγαλύτερο μέρος της επιθετικής τους δύναμης κρούσης και να γίνει ευάλωτο σε μια ρωσική αντεπίθεση.
Στην καλύτερη περίπτωση, η Ουκρανία θα χρειαζόταν άλλους εννέα έως 12 μήνες για να ξαναχτίσει μια δύναμη παρόμοιας ικανότητας με αυτή που πέρασαν συναρμολογώντας τους τελευταίους εννέα μήνες. Δεν θα ήταν συνετό να υπολογίζουμε ότι η Ρωσία δεν έχει μεγάλη δύναμη κρούσης με την οποία μπορεί να εξαπολύσει μεγάλη αντεπίθεση. Εάν ο Πούτιν έχει αρκετά στρατεύματα και ο Ζελένσκι θυσιάσει το επιθετικό του δυναμικό με την τρέχουσα επιχείρηση, η Ουκρανία μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπη με μια ρωσική επίθεση αυτό το καλοκαίρι στην οποία το Κίεβο μπορεί να μην έχει την ικανότητα να αντισταθεί.
Δεδομένης της απόδοσης της επίθεσης της UAF μέχρι σήμερα, και των θεμελιωδών αρχών που εξακολουθούν να επικρατούν σε όλο το μέτωπο, η πιο συνετή πορεία δράσης για το Κίεβο θα ήταν να αναστείλει την επίθεσή του, να μετατρέψει τα μέτωπα σε μάχες θέσης κατά μήκος της γραμμής επαφής για να διασφαλίσει ότι η Ρωσία δεν μπορεί να επιτεθούν οπουδήποτε και να αρχίσουν να χτίζουν τη δική τους γραμμή περίτεχνων αμυντικών οχυρώσεων. Είναι πιθανό να υπάρχει ακόμη χρόνος για να οικοδομηθεί μια ισχυρή άμυνα, και η Ουκρανία έχει ακόμα αρκετή δύναμη για να ενισχύσει μια ισχυρή άμυνα από μόνη της.
Ταυτόχρονα, η πιο ρεαλιστική πορεία διπλωματικά και πολιτικά θα ήταν να αρχίσουμε να βάζουμε τις βάσεις, τώρα, να επιδιώκουμε μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων με τους καλύτερους δυνατούς όρους, τόσο με το εγχώριο κοινό στην Ουκρανία όσο και με τη ρωσική κυβέρνηση. Μια τέτοια πορεία, χωρίς αμφιβολία, θα ήταν απεχθής και αποκρουστική ακόμη και να τη συλλογιστούμε αυτήν την στιγμή. Ωστόσο, ο κίνδυνος με την άρνηση ανάληψης τέτοιων μέτρων είναι ότι συνεχίζοντας να πολεμάμε όταν τα θεμελιώδη μεγέθη είναι τόσο σταθερά τοποθετημένα ενάντια στο Κίεβο — όσο γενναία και θαρραλέα κι αν είναι — μπορεί να αφήσει την Ουκρανία σε μια απώλεια στο πεδίο της μάχης τέτοιας σοβαρότητας ώστε να χάσει ακόμη περισσότερα εδάφη από έχουν προς το παρόν.
Τίποτα δεν είναι εγγυημένο και καμία επιλογή δεν είναι χωρίς μεγάλο κίνδυνο. Δεν διστάζω να παραδεχτώ ότι είναι σχετικά εύκολο για μένα να υποστηρίξω πως η πιο συνετή πορεία είναι να στραφώ τώρα στην άμυνα και να αρχίσω τις διαπραγματεύσεις για το τέλος του πολέμου. Αυτό θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο για την πολιτική ηγεσία του Κιέβου. Μόνο αυτοί μπορούν να κάνουν την επιλογή. Και μόνο αυτοί θα καρπωθούν τις ανταμοιβές ή θα υποστούν τις συνέπειες των αποφάσεών τους.