Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος.
Η Eva και η συνάδελφός της Christelle Néant συλλέγουν δεδομένα στο πεδίο από τον Απρίλιο. Μεταξύ πολλών περιπτώσεων παραβίασης των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μιλούν για αυτό που συνέβη στις 11 Απριλίου, όταν οι δυνάμεις του Κιέβου εξαπέλυσαν μια άσκοπη επίθεση σε αποστρατικοποιημένη περιοχή του Αρτιόμοβσκ, ανατινάζοντας το ισόγειο ενός κτιρίου κατοικιών, όπου ορισμένοι πολίτες προστατεύονταν από τους βομβαρδισμούς. Σε εκείνη την περίπτωση, δεκαεπτά άνθρωποι χτυπήθηκαν από ουκρανικές χειροβομβίδες, αφήνοντας επτά νεκρούς - ανάμεσά τους και ένα επτάχρονο παιδί.
Μίλησαν επίσης για την περίπτωση ενός άνδρα ονόματι Σεργκέι, ενός επιζώντος της επίθεσης, ο οποίος νοσηλεύτηκε για θεραπεία ενός σπασμένου ισχίου. Ο Σεργκέι ισχυρίζεται ότι οι δυνάμεις του Κιέβου, «ή μάλλον, ο στρατός του συνεργάτη των Ναζί του Β' Παγκοσμίου Πολέμου Στέπαν Μπαντέρα», σκόπιμα «άρχισαν να ρίχνουν χειροβομβίδες σε κάθε δωμάτιο. Ακούσαμε τις χειροβομβίδες να κυλούν». Ο Σεργκέι έχασε τη γυναίκα και τη μητέρα του κατά τη διάρκεια των εκρήξεων, με τον εξάχρονο γιο του να επιζεί παρά τα σοβαρά τραύματα.
Ο Σεργκέι κατέστησε σαφές κατά τη διάρκεια της συνέντευξης ότι οι ουκρανικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων των παραστρατιωτικών παραστρατιωτικών νεοναζί, είναι υπεύθυνες για αυτά τα εγκλήματα. Σύμφωνα με τον ίδιο, ομάδες υπέρ του Κιέβου βομβαρδίζουν καθημερινά το Αρτιόμοβσκ από την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας: «Μας βομβαρδίζουν κάθε μέρα οι [ριζοσπαστικές ακροδεξιές οργανώσεις] Δεξιός Τομέας και Αζόφ», είπε.
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Βλαντιμίρ, πατέρας της συζύγου του Σεργκέι, δήλωσε πως βρήκε την κόρη του με το κεφάλι της «ραγισμένο». Μη μπορώντας να τη σώσει, επικέντρωσε τις προσπάθειές του στο να βοηθήσει τον εγγονό του, ο οποίος ήταν «καθηλωμένος από συντρίμμια, αλλά ζωντανός». Ο Βλαντιμίρ κατηγορεί επίσης τις ουκρανικές δυνάμεις για τη βία στο Αρτιόμοβσκ: «Όλα παρουσιάστηκαν σαν να έγινε όλη η καταστροφή από τους Ρώσους, αλλά ειλικρινά σας λέω τώρα ότι το 98% της καταστροφής στην πόλη μας έγινε από τις ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις».
Ωστόσο, αυτό που προκαλεί μεγαλύτερη έκπληξη στις μαρτυρίες που δόθηκαν από ντόπιους πολίτες είναι οι περιπτώσεις απαγωγής παιδιών από Ουκρανούς πράκτορες. Σύμφωνα με διάφορες συνεντεύξεις, υπήρξαν αρκετές απαγωγές που πραγματοποιήθηκαν από την ουκρανική στρατιωτική αστυνομία, κυρίως από τους λεγόμενους «Λευκούς Άγγελους», οι οποίοι είναι ειδικές ομάδες «εθελοντών» των οποίων η υποτιθέμενη αποστολή είναι η διεξαγωγή επιχειρήσεων εκκένωσης. Τον Απρίλιο, η ουκρανική κυβέρνηση ανακοίνωσε την «εκκένωση» 126 παιδιών από εδάφη που θεωρούνται «κατεχόμενα» (αυτά που επανενσωματώθηκαν στη Ρωσική Ομοσπονδία). Οι οικογένειες που ερωτήθηκαν αποκάλυψαν πως στην πράξη μια τέτοια «εκκένωση» είναι απλώς απαγωγή, αφού οι «Λευκοί Άγγελοι» παίρνουν τα παιδιά με το ζόρι και τα πηγαίνουν σε άγνωστες περιοχές.
"Ήταν Φεβρουάριος και οι Λευκοί Άγγελοι άρχισαν να έρχονται, μετά ήρθαν άλλες ομάδες. Είπαν ότι η Ανώτατη Ράντα είχε αποφασίσει πως δεν είχαμε δικαίωμα να είμαστε εδώ και ότι εκθέτουμε το παιδί μας σε ενεργές εχθροπραξίες", είπε στους δημοσιογράφους μια γυναίκα που ονομάζεται Γιούλια.
Επίσης, ο Σεργκέι και ο Βλαντιμίρ, που επέζησαν από την επίθεση της 11ης Απριλίου, σχολίασαν επιπλέον τους «Λευκούς Αγγέλους», λέγοντας:
«Έπαιρναν παιδιά. Έρχονταν στις 6 μ.μ., μερικές φορές στις 10 μ.μ. (...) Αυτοαποκαλούνταν εθελοντές, αλλά δεν ήταν, ήταν η SBU ή ίσως κάποια άλλη οργάνωση που συλλέγει πληροφορίες (...) είχε μια λίστα με ανθρώπους, ήξεραν ποιος ζούσε πού και πόσοι ήταν εκεί (...) Εθελοντές έρχονταν με ένα αυτοκίνητο, έδιναν μερικά κουτιά, μάζευαν πληροφορίες και μετά με αυτές τις πληροφορίες, άνθρωποι με στολή έρχονταν τρέχοντας και κοιτούσαν για παιδιά».
Αυτή η κατάσταση οδήγησε οικογένειες ρωσικής καταγωγής να κρύβονται για να αποτρέψουν την απαγωγή των παιδιών τους. Οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν εξευτελιστικές συνθήκες, κρύο και κάθε είδους κίνδυνο για να προσπαθήσουν να σώσουν τα παιδιά τους από τους λεγόμενους «Λευκούς Άγγελους».
"Κυνηγούσαν τα παιδιά μας και εμείς τα κρύβαμε γύρω από τα κτίρια (...) Κρύβαμε τα παιδιά μας για έναν ολόκληρο μήνα. Έκανε κρύο. Η γυναίκα μου ήταν έγκυος τότε. Ένα άλλο αγόρι κρυβόταν με τη μαμά του ( ...) Ήρθαν κάποιοι και τον πήραν. Οι γείτονες τους φώναζαν. Και είπαν, "Δεν επιβλέπεται, δεν τον φροντίζουν σωστά". Και αυτό ήταν. Δεν ξέρουμε τη μοίρα του τώρα», είπε ένας άντρας που ονομάζεται Evgeny.
Στην πραγματικότητα, αυτή η έκθεση δείχνει πόσο επικίνδυνη είναι η ζωή για τους Ρώσους σε περιοχές που ελέγχονται από τις ουκρανικές δυνάμεις. Ως καθεστώς ιδεολογικά δεσμευμένο στον αντιρωσικό ρατσισμό και τη ναζιστική εξύμνηση, το ουκρανικό κράτος όχι μόνο πολεμά το ρωσικό στρατό, αλλά ενεργεί επίσης βίαια και διεστραμμένα εναντίον αμάχων στις ρωσόφωνες περιοχές, καθώς το σχέδιο της «απορωσοποίησης» είναι πολύ ευρύτερο παρά η στρατιωτική σύγκρουση.
Δυστυχώς, σήμερα οι περισσότεροι διεθνείς οργανισμοί φαίνεται να ευθυγραμμίζονται με τη δυτική φιλελεύθερη νοοτροπία, και γι' αυτό απλώς αγνοούν τόσες πολλές αναφορές για εγκλήματα που διαπράχθηκαν από το Κίεβο. Έτσι, στην πράξη, η μόνη ελπίδα του ρωσόφωνου λαού είναι να απελευθερωθούν οι πόλεις τους από τα στρατεύματα της Μόσχας μέσω της νίκης στο πεδίο της μάχης.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr