Ansh Pandey - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτό το UAV, που κατασκευάστηκε από την τουρκική Baykar, τράβηξε το ενδιαφέρον στρατιωτικών στρατηγικών και ηγετών σε όλο τον κόσμο.
Η Ουκρανία, ειδικότερα, είχε μεγάλες ελπίδες για αυτό το ιπτάμενο θαύμα. Αν θυμάται κανείς, η Ουκρανία είχε υπογράψει ακόμη και συμφωνία με την Τουρκία για την ίδρυση ενός εργοστασίου παραγωγής στο δικό της έδαφος. Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα για τον Ζελένσκι και τις φιλοδοξίες του να νικήσει τη Ρωσία.
Αλλά δυστυχώς, τα όνειρα έχουν τον τρόπο να συντρίβονται πιο γρήγορα από ένα drone που συναντά ένα καλά οργανωμένο σύστημα αεράμυνας.
Βλέπετε, τα κάποτε βραβευμένα drones του Bayraktar είναι πλέον απλοί στόχοι στον ουρανό. Αναφορές από κορυφαία αμερικανικά περιοδικά δείχνουν ότι τα περισσότερα από τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη TB2 έχουν καταρριφθεί από ρωσικές άμυνες και τα λίγα που έχουν απομείνει περιορίζονται σε απλά καθήκοντα αναγνώρισης.
Αποδεικνύεται πως αυτά τα drones λειτουργούν καλύτερα όταν ο εχθρός δε διαθέτει εξελιγμένες άμυνες σε αέρα και ηλεκτρονικό πόλεμο. Ποιός θα το φανταζόταν;
Ο Samuel Bendett, ειδικός στα μη επανδρωμένα στρατιωτικά συστήματα, το εξηγεί καλύτερα: «Ως σχετικά αργό και χαμηλής πτήσης UAV, μπορεί να γίνει στόχος για μια σειρά συστημάτων αεράμυνας που είναι καλά οργανωμένα».
Η βοήθεια του Μπαϊρακτάρ
Για όσους δεν γνωρίζουν, η Ουκρανία έλαβε 50 drones TB2 για να πολεμήσει τις ρωσικές δυνάμεις, αλλά μέχρι το τέλος του 2022 είχαν ουσιαστικά εξαφανιστεί από το πεδίο της μάχης. Ο αντιστράτηγος Andrey Demin της ρωσικής δύναμης αεράμυνας ισχυρίστηκε μάλιστα πως κατέστρεψε πάνω από 100 από αυτά τον Απρίλιο.
Αλλά, τι γίνεται με αυτό το εργοστάσιο παραγωγής στην Ουκρανία; Λοιπόν, φαίνεται πως και αυτό το σχέδιο βρήκε σε εμπόδιο. Η Baykar, η εταιρεία πίσω από τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar, έχει ήδη ενημερώσει ευγενικά την ουκρανική κυβέρνηση ότι η δημιουργία ενός εργοστασίου από κοινού δεν είναι πλέον στο προσκήνιο.
Γιατί, μπορεί να ρωτήσετε; Α, μερικές μικρές λεπτομέρειες. Πρώτον, τα drones γίνονταν λιγότερο χρήσιμα και πιο ευάλωτα στη ρωσική αεράμυνα και τον ηλεκτρονικό πόλεμο. Προφανώς, οι Ρώσοι έχουν αναπτύξει αρκετό ταλέντο στην αντιμετώπιση αυτών των κάποτε πανίσχυρων drones.
Αλλά περιμένετε, υπάρχουν περισσότερα! Η φιλική συμφωνία μεταξύ των προέδρων Πούτιν και Ερντογάν έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στη φθίνουσα υποστήριξη της Τουρκίας προς την Ουκρανία. Φαίνεται ότι ο Ερντογάν είχε κάποιες μεγάλες φιλοδοξίες να γίνει μια περιφερειακή ενεργειακή δύναμη και δεν μπόρεσε να αντισταθεί στη φιλοσοφία του Πούτιν στη διαδικασία.
Σε αντάλλαγμα για τα όνειρά του για έναν «κόμβο αερίου», ανταποκρίθηκε με χαρά στις απαιτήσεις του Πούτιν να σταματήσουν να εξοπλίζουν την Ουκρανία. Αχ, η τέχνη του πολιτικού χειρισμού και της συναλλαγής στα καλύτερά της.
Στο συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο του πολέμου, οι νέες τεχνολογίες ανεβαίνουν και πέφτουν. Αυτό που κάποτε ήταν φαντασία μπορεί γρήγορα να εξαφανιστεί. Ας είναι λοιπόν αυτό ένα μάθημα για όλους τους επίδοξους ηγέτες: μην παρασυρθείτε πολύ στη διαφημιστική εκστρατεία της τελευταίας αίσθησης των drone.
Τώρα ένας λυπημένος Ζελένσκι πρέπει να ξυπνήσει από την ονειροπόληση του Μπαϊρακτάρ. Αυτά τα πολύτιμα drones έχουν καταστεί παρωχημένα και επομένως η στρατηγική σας χρειάζεται μια σοβαρή αναθεώρηση εάν θέλετε να κερδίσετε αυτόν τον πόλεμο. Είναι δύσκολο χάπι να το καταπιείς, αλλά μερικές φορές η πραγματικότητα χτυπάει πιο δυνατά από ένα χτύπημα drone.